Lesbók Morgunblaðsins - 15.02.1976, Qupperneq 10
r''
!
í
!
SKISSUR - FRUMRISS
Framhald af bls. 9
sem þeir hlutu frá prófessorum
sínum, og minntust þeirra jafnan
þakklátum huga þótt þeir ættu
það til að hrakyrða nemendur
óheyrilega og jafnvel rffa myndir
þeirra f tætlur.
Fæstum þessara listnema kom
til hugar að taka þátt í sýningum
fyrr en að lokinni áralangri þjálf-
un, þeim virtist svo ótal margt,
sem brjóta þurfti til mergjar áður
en slíkar hugleiðingar væru raun-
hæfar.
Myndir Schevings bera einmitt
slíku hugarfari ljóst vitni og væri
vel af listnemar í dag teldu sig
geta numið af fordæmi hans, tvf-
mælalaust eiga þeir mikið erindi
á sýninguna og um leið allir þeir
sem fræðast vilja um tilurð mynd-
listarverka.
Ein af lífsgátunum hlýtur að
vera hverju þvf veldur að hinir
ýmsu myndlistarníenn færast
stöðugt meira í fang með vaxandi
aldri. Scheving var einn af þeim,
myndir hans stækkuðu með árun-
um og sennilega hefur hann með
þvf ofgert heilsu sinni, — hann
virtist rekinn áfram af óbilandi
viljaþreki og vægðarlausum
metnaði, tvfmælalaust eru sum
þeirra verka, sem hann gerði sið-
ustu æviárin með því albesta sem
frá hendi hans kom.
Margur málarinn, er málar
myndir af slíkri stærð og
Scheving, hefur sér til aðstoðar
einn eða fleiri menn, en hin eina
aðstoð sem mér er kunnugt um að
Gunnlaugur hafi notið fólst f þvi
hin síðari ár, að léreftin voru
strengd fyrir hann. Skiljanlega
hefur það reynt mikið á lista-
manninn að standa daglangt að
verki á palli eða uppi f stiga en
þetta vita þeir einir gjörla sem
reynt hafa, fullerfitt er að mála f
venjulegri stöðu framan við trön-
ur.
Myndlistarmenn, sem standa
daglangt við trönur sínar eiga hér
einnig við atvinnusjúkdóm að
stríða svo sem margar aðrar stétt-
ir, — fætur manna þola misjafn-
iega slíkar kyrrstöður. Ljóst má
vera, að meistari Scheving hlífði
sér ekki á umbrotasamri vegferð,
þeirri vegferð, sem varð ekki ein-
ungis sómi hans sem listamanns
heldur einnig ávinningur og stolt
þeirrar þjóðar er bar gæfu til að
fóstra hann og nú nýtur óeigin-
gjarnrar og stórbrotinnar
athafnasemi hans, er veitti
honum þó fyrst viðurkenningu á
hans efri árum.
Með virðingu og þökk skoðum
við þetta sýnishorn vinnu hans,
sem Listasafn íslands gefur
landsmönnum nú kost á að kynn-
ast og mætti mörgum verða hvatn-
ing og eftirbreytni. Fari svo hefur
þjóðinni hér verið giftusamlega
vfsað til vegar.
Bragi Asgeirsson.
Jenna
Jensdöttir
BROS
Við erum alltaf
að brosa
með sjálfum okkur
skáldið brosti
með sjálfu sér
þegarþað las
Ijóðið sitt
málarinn brosti
með sjálfum sér
þegar hann horfði á
myndina sina
konan brosti
með sjálfri sér
þegar hún sagði frá
hlutskipti sínu
Hvers vegna brosum
við ekki
með öðrum?