Lesbók Morgunblaðsins - 25.04.1976, Blaðsíða 15

Svipmyndir
úr
Skuggahverfi
Framhald af bls. 3
að nota þegar þú þarft raunverulega a
stóryróum að halda?“Eg sá að þetta voru
sterk rök og reyndi að draga úr blótsyrð-
unum.
Ekki held ég að amma hafi verið
hneigð fyrir innanhússtörf. Þó var
þokkalegt í kringum hana. Hún átti lika
nokkuð góð húsgögn sem ég held að afi
hafi smíðað að mestu og ýmsa fjársjóði
svo sem eins og gullfiska sem Jón sonur
hennar, en hann var vélstjóri, hafði fært
henni. Steroskop átti hún líka og varð
svo barnslega glöð þegar hún var að sýna
okkur myndir i honum. En eftirminni-
legastur er þó bókaskápurinn en þar átti
amma Brynjólf biskup eftir Torfhildi
Hólm, Sögu Borgarættarinnar, Fjalla-
Eyvind, Sögukafla af sjálfum mér og
Svanhvíti, ljóðaþýðingar eftir Matthias
og Steingrim og svo ýmislegt fleira sem
ég las i þegar ég kom til hennar. Hún
hafði gaman af bókum. Yfirleitt hafði
hún mikinn menningaráhuga og bar við-
ingu fyrir menntun og kunnáttu.
Afi gaf sér aldrei tíma til lestrar á
yngri árum en þegar hann hætti að geta
unnið eins mikið vegna gigtar keypti
hann sér Islendingasögur og sá ég hann
oft sitja og lesa í þeim.
Aldrei man ég eftir að ég heyrði þau
ræða nokkurn hlut og sjaldan eða aldrei
fóru þau neitt saman nema upp í Brynju-
dal en þangað fóru þau á hverju sumri í
mörg ár. Hann var við smíðar en hún við
ýmis störf bæði innanhúss og í heyvinnu
og þar held ég að hún hafi verið i essinu
sínu. Ég held að hún hafi verið framúr-
skarandi afkastamikil við heyskap.
Svona gengu þau áfram i þessu hjóna-
bandi sem virtist árekstralaust en þegj-
andalegt í rúm 30 ár en einn kaldan
janúardag var því lokið. Afi hafði farið
út aðmokasnjó af verstæðisþakinu sínu
og þegar ömmu fór að lengja eftir hon-
um fór hún út og fann hann látinn. Hafði
hann fengið heilablóðfall. Ömmu brást
ekki stillingin fremur en endranær.
Ymsum fannst að amma væri nú
frjálsari en áður þvi óneitanlega var afi
dálitið strangur. Og fólk áleit að hún
þyrfti engu að kvíða þvi að hann hefði
veríð efnaður.
En það fór á aðra leið. Éngir peningar
fundust i búinu og þótti mönnum það
með ólíkindum. Og það sem verra var:
Húsið var veðsett fyrir þó nokkurri upp-
hæð.
Nokkrir miður heiðarlegir menn
höfðu notað sér þann veikleika afa að
honum þótti gott í staupinu og ginnt
hann til að skrifa undir skuldbindingar.
Amma hafði aldrei haft fjárhagsáhyggj-
ur og þó að auraráðin væru naum þurfti
hún enga ábyrgð að bera.
Hún reyndi að standa skil á skuldun-
um með leigu af íbúðunum. En nú var
ekki afi til að dytta að öllu sem þurfti.
Húsið hrörnaði þvi mjög og einnig
amma. Hún fór að sjá illa og siðustu 2—3
árin þjáðist hún af æðakölkun.
Loks leið hún burt með sömu hægð-
inni og hún hafði lifað. Amma var jarð-
sett 30. mars 1949. Þá grét allur miðbær-
inn, að vísu ekki vegna hennar, en vel
mátti gráta þessa góðu og mikilhæfu
konu.
GALLVASKI!
í útlendingahersveitinni
fZ/KUR?
00 S/MAE>UT/L^\
ÁMAR AÐ
'/ RÓMAR. AÐ HVBmn
' SEM V/& HÖFUM
■Etaa LYST'A MATNUM,
MUNUM VWAFTUR
KOMA / OPINBERA,
HEtMSOKN / ELDHUS/U
\J HEU BRI6&ISEFT/R- .
Ys. UT/

KjWí (UM- VIÐBRF
MEVSft XHUFfM?m£> SEG-
IR-ÐUUM ÞAÐ STE/,
/onuR JOG VtV
VUJUM
ThELUNúAF H6N-
1UM- VIÐBRENNUM
\MIKLU óú ETUM
/ grimmt! .
*%] IRf>U UM ÞAv STE//V-
jgV "'VEluh,$[R/KURj SULTUTAU?
TAUI /
*> éfM *LESI7/// (j{j TAKK! I
HVAEERUÐ ÞIÐAE ,
FL/EKJAST HER ? UT! 7MA Eó HAFA ORÐ

r Gott/enfariu þ/e/nú 'i&izr
FYRST BLESSA0/R ÚTÁNAUT- '
GR/PAMA RKA D/NN 06KAUP/Ð
N6KKRA VILL/6-ELTJ OG KARJ-
ÖFL UR 0(, HINDBERJA SUL TUTAU.,
- OG A&UR EN Þ/Ð FAR/Ð, V/LJ/Ð
Þ/Ð EKKI SLÖKKVA ELP/NN
UND/R P0TTINUM7
ÚT Mí0 VKKUR,
ÍM £6 LÆT
HAKKAYKKURÍ
LHBBSCAUSU!
MAÉGNU SÝNA
HONUM SVOLITLA
£URTE/S/, 'ASTR/KURj
~KOMINN T/M/
T!L, KÆRI
STEINRIKUR-y
Slysið
ó
Hölsfjalli
P'ramhald af bls.7
fljótt kröfsin eftir féð ofan til i
,,Bekkjunum“, þvi að snjór hafði
verið þar nokkur á jörðu. Fljót-
lega rákust þeir einnig á slóð, sem
lá upp á Hólafjall. Þegar kom upp
á brúnina mátti þar heita óstætt
veður. Karlmannsþrekið, þó
stuðzt sé við stóran stað, reynist
stundum léttvægt I viðureign við
islenzka sviptibylji á fjöllum
uppi. Þeir félagar urðu sem næst
að skriða yfir Hólafjall í þetta
sinn, en slóðinni héldu þeir og sáu
hana liggja beint frarn af svörtu
klettunum á austanverðu fjallinu.
Þeir sneru þá við og héldu eftir
háfjallinu út í Laxárgil. Stormur-
inn stóð þeim á hlið, og eftir
stranga orrustu við hann náðu
þeir gilinu og héldu niður eftir
því. 1 gilinu voru smá vindhviður
en hægviðri á milli.
Þegar þeir félagar komu niður
á móts við bekkinn i austanverðu
fjallinu, héldu þeir norður eftir
honum um stund. Eigi höfðu þeir
lengi farið, er þeir sáu ófagra
sjón. Beint austur af þar sem
slóðin lá frarn af brúninni voru á
bekknum og í skriðunum upp af
honum 30—40 kindur illa út-
leiknar. Sumar þeirra höfðu rot-
azt á leiðinni niður klettana.
Höfuðkúpurnar höfðu brotnað, og
láu heilasletturnar út um vanga
kindanna. Aðrar höfðu bein-
brotnað á útlimum, baki og síðum.
Enn aðrar höfðu rifnað á kvið, og
höfðu innyflin oltið út um rif-
urnar. Ull og bjórar voru ötuð i
blóði. Nokkrar kindur höfðu látið
lífið, en margar voru með lffs-
marki, en flestar emjuðu af sár-
sauka.
Hryllingur fór um þá félaga við
þessa sjón. Ögurlegt slys blasti
við augum þeirra. Övissan um
afdrif hins hluta fjárins og hús-
bóndans kvaldi hina veðurböróu
menn. Enn hærri klettar voru
meðfram austurbrún fjallsins á
löngu svæði. Hver vissi nema að
Einar hefði hrapað þar fram af
með hinn hluta bústofnsins?
Skeflingu lostnir skiptu mennirn-
ir með sér verkum án margra
orða. Sigurður fór heim að Hólum
en Magnús niður i Skeggjadal.
Þegar Magnús hafði sagt frá
ferðum þeirra Sigurðar, hélt
hann tafarlaust heim að Hvammi.
A Skerðingsstöðum var óvissan
ríkjandi fram á kvöld. Þá koniu
þeir aftur frá Hvammi, Magnús
og Jón, og var Einar bóndi i fylgd
með þeim heill á húfi. Þeir sögðu
þær fréttir, að allt sauðfé frá