Lesbók Morgunblaðsins - 05.09.1976, Page 12

Hestmynd Ragnars Kjartanssonar á Faxatorgi.
Einskonar
sœluvika. . .
Jón: „Það fer ekki hjá þvi, að
maður er undir nokkuð stífu eftirliti í
svona bæ. En ég trúi, að það sé ekki
meira hér en annars staðar í sambæri-
legum bæjum. Króksurum skal þó
sagt það til hróss, að það er gott að
kynnast þeim og að þeir hafa húmor.
Ég er að því leyti öðruvísi en flestir
innfæddir, að ég hef hvorki gaman af
hestum né veiði. En ég les mikið og
stunda gönguferðir; geng hér upp í
Molduxa og um næsta nágrenni. Oft
er talað um einsemd fólks í borgum,
en ég held að einmanaleikinn eigi líka
heima hér; ég þekki fólk hér á Krókn-
um, sem er mjög einangrað. Of marg-
ir virðast fá áhugamál eiga; þeir sinna
sínu daglega streði og setjast svo
niður við sjónvarpið. Já, það eraldeil-
is makalaust, hvað fólk heldur út að
hanga yfir sjónvarpinu. Fyrir bragðið
héfur reynzt erfiðara að halda úti
félagslífi en áður.
Um pólitíska fanatík mætti sega
eitt og annað, en við skulum að
mestu sleppa því. Sú var tiðin eftir
því sem mér skilst, að menn voru
mjög ákveðið dregnir í dilka eftir
pólitískum litarhætti. Þetta er þó að
breytast til batnaðar nú á síðustu
árunum, en þó eimir eftir af því.
Kannski er það eðlilegt, að pólitíkin
verði persónulegri og harðari, þar
sem menn þekkjast talsvert náið. En í
sambandi við þetta er næstum ótrú-
legt, hvað menn láta sér koma til
hugar. Til dæmis sást ég á götu á
dögunum með formanni eins af
stjórnmálaflokkunum, — þeim flokki
hef ég ekki tilheyrt. En maðurinn er
gamall kunningi minn og við höfum
gaman af að hittast. En um leið var
farið að gera því skóna, að nú væri ég
að ganga af trúnni í pólitískri skoðun
minni.
Þetta er nú svona á yfirborðinu.
Hinu má svo ekki gleyma að öll þessi
pólitisku bönd bresta, þegar eitthvað
bjátará. Þá eru Króksarar mjög hjálp-
samir og gott að eiga þá að. Af minni
þátttöku i félagslífi staðarins er það
að segja, að ég hef dálítið starfað
með leikfélaginu og leikið sjö eða átta
hlutverk mér til mikillar ánægju. Leik-
félagið hér er stórmerkileg stofnun."
Kári: „Leikrit var fyrst sett á svið á
Sauðárrkóki árið 1876, eða fyrir rétt-
um 100 árum. Það sem við köllum
Leikfélag Sauðárkróks hið eldra, var
stofnað 1888, -— því var að visu
formlega slitið um 1 904, en haldið
áfram að leika engu að siður á hverju
einasta ári og leikfélagið síðan form-
lega endurreist 1941. Hér í gömlu
Bifröst hafa stundum verið færð upp
öndvegisverk, en húsið er orðið ófull-
nægjandi. Það er í senn leikhús,
danshús og kvikmyndahús, — ég
gæti samt sjálfur sætt mig við húsið
til frambúðar og vildi helzt ekki leika
annarsstaðar. Hvort við fáum í náinni
framtíð nýja félagsheimilið, sem Jón
Gamla „Gúttó" á Króknum er ekki neitt stórhýsi, en þar voru haldnar merkar leiksýningar. j
baksýn sést upp t Nafir, þar sem kjarriB er aB breiBa úr sér.
Gamalt og nýtt: SýsluhesthúsiB, merk og þjóðleg stofnun á Króknum og til vinstri: Nýja
safnahúsiB.
Haraldsson teiknaði, er enn óráðin
gáta. Menn eru ekki sammála um
staðinn og úrtölumenn hafa fundiðað
ýmsu. Kannski þarf að endurskoða
teikninguna. Þetta er hnútur sem
bærinn verður að leysa; gott félags-
heimili verðuraðrísa hérá næstunni.
Sjálfur var ég ekki nema 11 ára,
þegar ég byrjaði að leika. Það var í
barnaskólanum; þá var venja, að
krakkarnir lékju við fullnaðarpróf.
Með leikfélaginu byrjaði ég 1951,en
ekki hef ég haldið saman, hvað mörg-
um leikritum ég hef leikið i. Eyþór
Stefánsson var potturinn og pannan í
þessu og setti flestöll leikritin á svið. í
seinni tið hef ég nokkrum sinnum
verið leikstjóri; líklega 20 sinnum eða
svo.
Eins og sakir standa er Helga
Hannesdóttir formaður leikfélagsins
en ég starfa með stjórninni. Fram-
kvæmdastjóri er of fínt orð yfir það.
Við höfum sjaldan fengið leikstjóra
að; þó hefur Gisli Halldórsson starfað
með okkur og verið góður leiðbein-
andi. Hann setti fyrst upp Mýs og
menn og síðan Storminn eftir Sigurð
Róbertsson, sem frumflutt var hér á
leiksviði. Og nú stendur dálitið til
vegna afmælisins. Við erum að byrja
að æfa íslandsklukkuna undir stjórn
Gisla. Það verður afmælissýning".
Þarmeð lýkur sæludögum á Krókn-
um; flugvélin kom eins og fugl úr
suðri og út úr henni svo sem eitt
bílhlass af trúðum og leikurum að
draga fólk á samkomur, þar sem
pólitikusar messa. Þetta er heimilis-
legur flugvöllur, þar sem þessari
venjulegu sermoniu er sleppt og mað-
ur labbar bara uppi flugvélina, þegar
manni sýnist. Allt i einu var myndar-
legur hundur kominn upp að hliðinni
á mér og ég hélt kannski, að hann
ætlaði með suður. En hann var í
embættiserindum; gekk virðulega að
öðru hjóli flugvélarinnar og lyfti öðr-
um afturfætinum i kurteisisskyni. Síð-
an gekk hann jafn virðulega á burt:
Allt klárt til brottferðar.
En eftir fáein andartök var allt að
baki: Eilífsfjall og fjörðurinn og bær-
inn á rimanum undir Nöfum.