Lesbók Morgunblaðsins - 03.07.1977, Side 8

% —.
FLX.
LIÐIN TlÐ
VIÐ
Hafliði leggur gjörva hönd á margt og er lipur teiknari. Hér er mynd eftir hann frá æskuslððum, af
Gránufélagsgötu 5 á Akureyri.
Dagstund með
Hafliða Hallgrímssyni

eftir Bolla
Gústafsson
í Laufási

W-

Til skamms tfma gat enginn ort
Ijóð um malbik, sem horfði niður
Gránufélagsgötu. Þegar rigndi, þá
voru forarpollarnir eins og þéttsett
augu í geitarosti. Strákar þurftu
ekki að stökkva langt á milli, er þeir
þræddu þessi litlu móbrúnu völn
allt frá brekkurótum og niður á
tanga. Þar dorguðu þeir á íshúss-
bryggju K.E.A. norðan við kola-
portið, sem batt endi á Gránu-
félagsgötu. Gatan liggur niður Odd-
eyri I framhaldi af gömlu kúagöt-
unni, sem sneiðir brekkuna upp til
suðvesturs f átt að sundpollinum.
Upp þessa kúagötu, sem síðar hlaut
nafnið Oddeyrargata vegna tenglsa
við eyrina, röltu fyrrum kýr afa
mfns og annarra smábænda þar
neðra, héldu júgursfðar með
ólympskri ró upp á túnin f grennd
vð Staðarhól, þar sem nú eru stræti
kennd við landnámshjónin, Helga
magra og Þórunni hyrnu. Þar undu
þær daglangt og komu troðjúgra til
baka með mátt gróandans f vegum
sínum. Á fyrri hluta aldarinnar var
ekki óalgengt, að iðnaðarmenn
hefðu fjós og fjárhússkofa að húsa-
baki og aðrir áttu hross eins og
söguhetjan, Guðmundur kani, því
mjólk og kolum var ekið milli húsa
á hestvögnum allt fram til ára
seinni heimsstyrjaldar. Þá voru
þeir, sem veittu sér þann munaðað
eiga gæðinga og riðu gjarnan út á
tyllidögum. Gránufélagsgatan var
ekki verslunargata og hafði á sér
Iftinn glæsibrag, en hún var fjölfar-
in á vissum tfmum dagsins, leið
þeirra mörgu, sem unnu á tang-
anum, bátasmiða, sláturhúss-
manna, frystihússfólks, kolakarla f
þykkum skinnvestum og kvenna,
sem unnu við niðurlagningur sfld-
ar. í dagrenningu, á matmálstímum
og við verkalok hjóluðu menn í
flokkum um götuna, en aðrirgengu
með nestiskrfnur í höndum og um
stund var gatan full af Iffi, athuga-
semdir flugu á milli manna og hlátr-
ar kváðu við. — Á leið sinni klýfur
Gránufélagsgata ótal þvergötur.
Ein þeirra, Norðurgatan, er orðin
kunn f bókmenntunum, en á mót-
um þessara gatna bjó Hermundur
Ifkistusmiður. Efst undir brekkunni
er Hólabraut, en næst neðan henn-
ar er Laxagata, sem nær þó ekki
suður fyrir Gránufélagsgötuna. Á
mótum þeirra, nær brekkunni,
stendur tvflyft, járnvarið timbur-
hús, brúnmálað með hvftum
gluggakörmum. Tvennar dyr vita
að Gránufélagsgötunni og yfir þeim
eystri er Iftil sporöskjulaga postu-
Ifnsplata með tölunni 5. Ennþá hef-
ur ekki verið festur koparskjöldur á
húshornið með áletruninni:
„Bernskuheimili tónskáldsins,
sellósnillingsins og listmálarans,
Hafliða Hallgrímssonar". En hver
veit, hvað sfðar verður gjört. Að
húsabaki er garður og gengið f
hann frá Laxagötu. Þarsafnaði Haf-
liði forðum að sér félögum, sem
allir voru yngri en hann. Undir
bárujárnsþili, þar sem dökkgrænt
rænfangið ilmaði á miðju sumri
skipulagði hann leiðangra f garða
grannanna, sagði drengjunum hvar
tröllasúran væri gróskumest og
Ijúffengust. Til dæms yxi rauður,
safamikill vfnrabarbari austan við
húsið hans Ólafs sundkennara. Og
þeir létu ekki eggja sig lengi, héldu
af stað, höfðu nánar gætur á
mannaferðum og gluggum. Allt
gekk samkvæmt áætlun og slysa-
laust, þvf ef hreyfing sást á glugga-
tjaldi, voru pottormarnir horfnir áð-
ur en garðeigandinn náði að steyta
hnefa að þeim. Vissulega var
áhættan nokkur á þessum slóðum
þar sem yfirlögregluþjónninn, Jón
Benediktsson, bjó við norðurenda