Lesbók Morgunblaðsins - 03.07.1977, Qupperneq 9

götunnar og fyrir honum báru þeii
óttablandna virðingu. Innan stund-
ar komu liSsmenn klyfjaSir til baka.
Foringinn brá sér léttfættur inn I
eldhús og sótti blárósótta sykurkar-
iS hennar mömmu sinnar og bauð
því næst liðinu inn í skúr þar f
garðshorninu. Þar settust allir á
hækjur sínar umhverfis sykurkarið
hennar Frfðu f Markaðinum og
glaðir og gráSugir brugSu veislu-
gestir rabarbaraleggjunum f strá-
sykurinn smjöttuðu á hnossgætinu
á meðan foringinn sagði þeim
ævintýr. Þegar þeir höfðu heyrt um
leyndardóma fjallanna var ákveðið
að fara f ferðalag. Næsta laugardag
gekk Hafliði Hallgrfmsson með
svartan sjópoka á baki í broddi
fylkingar upp Oddeyrargötu. Ferð-
inni var heitið upp á Glerárdal, þar
sem skessan elti Krossanes-Jón
forðum. í lyngbrekku var stansað
og foringinn kveikti á prfmus, sem
hann hafði meðferðis f pokanum
góða, skorðaði hann vel á milli
þúfna og hitaði kakó handa göngu-
móðum samferðamönnum sfnum.
Sfðan kenndi hann þeim að njóta
fegurðarinnar og um fram allt vakti
hann athylgi þeirra á söngvakliði
mófugla. Hann taldi þeim trú um,
að spóinn væri að vella lygisögur,
að hrossagaukurinn hermdi eftir
mandólfni og lóan væri með fiðlu-
streng f hálsinum. Þeir hlustuðu
opinmynntir og lotningarfullir. En
blæbrigðaríkir tónar náttúrunnar
hrifu Hafliða og hann lokaði aug-
unum og sá glöggt fyrir sér, þegar
bogarnir strukust mjúklega um
strengi, öll hljómsveitin hlýddi
sprota hljómsveitarstjórans. í hug-
anum blasti þá við sá heimur, sem
orðinn er vettvangur hans nú.
Heimur æðri hljómlistar. Hann
hljóp óhræddur eftir sfnu hnoða,
fylgdi fast þeim ásetningi að ryðja
sér braut sem hlutgengur tónlistar-
maður þar sem mikils er krafist og
hátt er horft.
Á liðnum vetri, skömmu eftir ára-
mót, þegar Hafliði var á tónleikaferð
um Norðurland ásamt Guðnýju Guð-
mundsdóttur konsertmeistara og
Philip Jenkins píanóleikara, þá brá
hann sér, er færi gafst, út í Laufás og
við ræddum saman lengi dags. Raun-
ar höfðum við spjallað hér saman á
liðnu hausti og fléttast ýmislegt frá
þeim fundi inn í samtalið, sem hér fer
á eftir. Baldur, mágur Hafliða, ók
honum út eftir og setti ekki fyrir sig
tvlsýnt færi. Úti var hriðarhraglandi
og frost, svo að gestirnir voru vel
búnir. Þegar ég tók við siðum, svört-
um og vænum vetrarfrakka lista-
mannsins og hafði orð á því, að flikin
væri áreiðanlega skjólgóð, þá tók
hann undir það og bætti við: — Ég
hef alltaf verið viðurloðandi góða
frakka. Ég má til að segja þér frá þvi,
hvernig ég eignaðist fyrsta frakkann
minn skömmu eftir fermingu. Þá var
haldið uppboð á Akureyri i lágreistu
bárujárnshúsi á bak við Kaupfélag
Verkamanna. Mér er þetta húsnæði i
minni, þvi lúðrasveitin hafði leigt það
til æfinga. En nú var aldraður apótek-
ari að flytja á elliheimili og búslóð
hans því seld á uppboði. Páll Einars-
son uppboðshaldari var mættur með
hamarinn og stjórnaði af alkunnri
röggsemi. Menn buðu i og það var lif
í tuskunum, en ég var ákaflega feim-
inn og hafði mig ekkert í frammi, þótt
ég ágirntist marga eigulega hluti.
Undir lokin var eftir dökkur vetrar-
frakki, sem enginn hafði áhuga fyrir
svo ég álpaðist til að bjóða i hann og
Páll, sem var orðinn svo sveittur, að
hann sá ekkert fyrir móðu á stál-
spangargleraugunum, sló mér frakk-
ann snöfurlega á 35 krónur. Þetta var
vönduð, ensk flík og þegar ég kom
heim og mátaði, reyndist frakkinn
auðvita alltof stór. En mamma lagaði
hann til og síðan hefi ég alltaf átt
svona svarta.-stóra frakka. Sá siðasti,
sem ég sleit út úr fór beint í einhverja
róna í London. Þegar ég keypti mér
nýjan, þá lét ég pakka þeim gamla
inn og stillti honum i þessum fínu
umbúðum upp við öskutunnu i hliðar-
stræti og ég veit að hann hefur verið
hirtur mjög skjótlega Það er annars
einkennilegt, hvernig menn geta
ánetjast svona ákveðnum flíkum og
þeim líður þá ekki vel nema þeir eigi
þær. Casals gamli var til dæmis alltaf
með ákaflega finan svartan hatt, ekki
þó harðkúluhatt, en vandaðan og
fallegan, og þessi hattur varð ein-
Æskustöðvarnar á
Akureyri. Teikning eftir
Hafliða.
Kirkjan á hæðinni eftir Hafliða.
Myndefnið þekkja að minnsta
kosti allir Akureyringar.
Skáldið James Joyce. Teikning
eftir Hafliða frá 1962.

|