Lesbók Morgunblaðsins - 03.07.1977, Blaðsíða 13

Lesbók Morgunblaðsins - 03.07.1977, Blaðsíða 13
* V® STRÁKAR á Laufásveginum og ná- grenni stofnuðu meS sér svokaliaS Indfánafélag eins og fram kemur f viStalinu. Löngu seinna, þegar þessir "indfánar" voru orSnir fullorSnir og virSulegir menn komu þeir saman og létu taka af sér mynd 11. desember 1963. Þeir eru, f fremstu röS frá vinstri: Gunnar Thorarensen, GuS- mundur Björnsson, GuSmundur Runólfsson, Geir ASils, Örn Matthfasson, Halldór Vígfússon og Þórmundur GuSmundsson. Önnur röS frá vinstri: Jón Á. Bjarnason. Jóhannes Björnsson, Þórarinn Jóns- son, Ásgeir Matthfasson, Gunnar GuSjónsson, Eirfkur Einarsson og Ragnar SigurSsson. Aftasta röS frá vinstri: Ásgeir Jónsson, GuSjón Runólfsson, Hákon Bjarnason, Björn Halldórsson og Axel Blöndal. HÁKON BJARNASON Framhald af bls. 7 Einu sinni man ég að margt gesta var heima, konur sátu sér og karlar sér. Anna er þá að segja konunum frá þvi að dóttir hennar hafi fæðst á Jónsmessu. Þá gellur við frá Árna: „Já, á vorin verpir krían". Þar þóttist hann ná sér niðri. Þeir áttu líka stundum I orðahnippingum próf- essor Árni og Ólafur Dan. Ólafur sagði að sagn- fræði væri bara tóm vitleysa og Árni galt þá stærðfræðinni í sömu mynt. Vinskapur var líka með föður mínum og Haraldi Níelssyni þótt ekki væru þeir sama sinnis í ýmsum málum. Einhvern tíma voru þeir Haraldur og faðir minn að ræða um andatrú en pabbi var henni andvígur og varð tlðrætt um skynsemina. Þá sagði Haraldur af miklum móði: „Skítt með skynsemina, Ágúst, ég eraðtala um trú". Mikill samgangur var líka við föðurfólkið þvt ekki var langt á milli heimilanna. Lárus og Þorleif- ur bjuggu báðir við Tjarnargötuna og Brynjólfur t Aðastræti, þar sem hann rak verzlun sína. Brynj- ólfur var mikill.húmoristi þótt hann væri stundum dálítið viðskotaillur. Einhvern tíma var hann að fárast yfir því við Jón bróður minn hvað þeir gætu verið nízkir þessir bræður sínir, Lárus og Þorleifur, að kaupa Tímann t sameiningu. Þá sagði Jón: „Þú kaupir auðvitað sjálfur Ttmann?" „Nei, ertu aldeilis frá þér, ég fæ hann þegar þeir eru búnir að lesa hann", svaraði Brynjólfur. Ingibjörg systir þeirra var eins og kunnugt er skólastýra Kvennaskólans I Reykjavík og kenndi ungum stúlkum til munns og handa eins og sagt var. Hún var einn fyrsti leikfimiskennari hér, sem kenndi stúlkum, en Þóra Melsted, fyrirrennari hennar við Kvennaskólann lagði mikla áherzlu á framkomu stúlknanna/ t.d. áttu þær að rísa úr sæti og setjast „með líðandi hraða". Menn glettust þá eins og nú. Ingibjörg tók við Kvennaskólanum af Þóru Melsted eins og áður sagði en þá var skólinn til húsa þar sem síðar varð Sjálfstæðishúsið við Austurvöll. í það hús kom ég með föður mínum, þegar ég var á þriðja ári. Páll garrnli Melsted og Þóra bjuggu þar þá. Ég var látinn héilsa honum og mér er það minnisstætt hvað höndin á honum var köld. Hann var þá 98 ára og orðinn blindur. Þetta mun hafa verið nokkrum vikum áður en hann dó. Hann var fæddur árið 1812 og hafði verið her- bergisfélagi Jónasar Hallgrímssonar í Kaup- mannahöfn. Það þótti mér merkilegt stðar. En skólaganga þfn? Ég get nú státað af því eins og fleiri að lltið fór fyrir barnaskólagöngunni. Árin sem ég átti að vera við nám f Miðbæjarbarnaskólanum varð hvað eftir annað að gera hlé á kennslunni, ýmist vegna kolaeklu eða spönsku veikinnar. 8. bekk sat ég þó allan. Skólastjóri var Morten Hansen vel lærður og mikill ágætismaður. Síðan lá leiðin t Menntaskólann og þaðan tók ég stúdentspróf 1926. Af einhverjum ástæðum leiddist mér l Menntaskólanum. Ljósir punktar voru þó t náttúrufræðitimum hjá Bjarna Sæmundssyni og svo þegar Bogi Ólafsson var að atyrða okkur. En kennslan fór fram með gamla laginu. Það var sett fyrir og hlýtt yfir — afgreitt eins og á færibandi. Þetta var mátinn. Það var ekki við kennarana að sakast. Þeir voru okkur öllum góðir. Ttmarnir voru bara svona. Og eftir stúdentspróf ferS þú utan til skóg- ræktarnáms. Hvað kom til að þú valdir það? Ég hafði velt þessu nokkuð fyrir mér. Var bæði að hugsa um garðyrkju eða landbúnaðarnám. En skógræktin varð ofan á. Ef til vill fyrir áhrif frá Einari Helgasyni í Gróðrastöðinni. Mörgum fannst samt sltkt nám hreinasta vitleysa. Enginn íslend- ingur hafði áður lagt fyrir sig háskólanám t skógrækt. Ég fór til Danmerkur strax eftir stúdentspróf og settist í skógræktardeild Landbúnaðarháskólans í Kaupmannahöfn. Þar var ég t sex ár við nám, sumar sem vetur. í deildinni voru ekki nema 6—8 nýir nemendur á ári en við þurftum marga kennara fyrir þvi. Við vorum þvf dýrustu nem- endur danska ríkisins á þeim tlma og afar montnir af því. Kennararnir voru margir merkismenn. Minnisstæðastur er mér próf. Carl Mar. Möller, sem var))ekktur bæði á Norðurlöndum og út um alla Evrópu, frábær rithöfundur en ekki eins góður ræðumaður. Og svo var próf A. Howard Grön, sem varafburða kennari og fyrirlesari en ekki eins góður penni. Meðan ég var t Danmörku var ég í verklegu námi hjá ágætis manni, Franz Muus og konu hans Ingeborg. Var hann einstakur maður á allan hátt og stýrði víðlendum skógum á Svenstrup á miðju Sjálandi. Hann var með allra greindustu -mönnum sem ég hef kynnst og kennari svo af bar. Hjá þeim hjónum átti ég góða ævi og var hjá þeim öll mín jól erlendis. Sonur þeirra, Henning, er mikill vinur minn. Sumarið 1930 fengum við Henning Muus nokkurn styrk úr Sáttmálasjóði og öðrum sjóði, eitthvað um 2000 krónur og ferðuðumst norður í land og suður fjöll á fjórum iirossum sem við leigðum til fararinnar. Þetta var ekki beinltnis vfsindaleiðangur en við skoðuðum plöntur og rótuðum í jarðvegi og skoðuðum öskulög þar sem við fórum um. Þá fékkst fyrsta yfirlit yfir nokkra útbreiðslu sumra þeirra. Ég lærði margt á þeirri ferð og þrem árum stðar fengum við meiri styrk og fórum hringinn f kring um land I sömu erindum. En ég útskrifaðist úr skólanum 1932 og þá vann ég um sumariðfyrir Skógræktarfélag íslands við að girða gróðrarstöðina í Fossvogi og planta fyrstu trjánum þar. Um veturinn var ekkert að gera og varég þá enn t Höfn og vann á labóratóríi hjá próf. Fredrik Weis við jarðvegsrannsóknir á Landbúnaðarháskólanum. Það var mér ágætur skóli enda þótt ég kæmi Ittið að þeirri grein síðar. Weis talaði manna bezt dönsku af þeim sem ég hef heyrt til og stðan þykir mér vel töluð danska fallegt og gott mál. Urrv'naustið 1933 hafði ég enga atvinnu aðra en lltilsháttar kennslu í náttúrufræði við Gagn- fræðaskóla Reykvtkinga og kenndi ég þar síðan I þrjá vetur. Það var góður skóli og mjög gaman að kenna þar. Margir af náttúrufræðingum landsins voru þar í skóla svo sem Sturla Friðriksson, Jón Jónsson, Þór Guðjónsson, Pétur Jónasson svo að nokkrir séu nefndir. Árið 1935 var ég skipaður skógræktarstjóri þann 1 . mars. En um haustið var ég beðinn að fara til útlanda til að kynna mér tilraunastatistik og var ég við Rothamstead Experimental Station t Englandi i þrjá mánuði og við Experimentalatet i Stokkhólmi til vors. Þá var stofnun Atvinnudeildar Háskólans ! undirbúningi. Um vorið kom ég heim með ýms tæki og bækur en þegar ég hafði fengið skipunarbréf til þess að starfa við deildina var ég neyddur til að taka að mér uppsetningu á girð- ingum til að hefta útbreiðslu mæðiveikinnar um allan vesturhluta landsins. Þetta var mikið verk og var ég við það i þrjú og hálft ár enda var veikin ávalt komin inn á svokölluð „ósýkt svæði" þegar einni girðingunni var lokið. Þó tókst að stöðva útbreiðsluna við Þjórsá og Héraðsvötn, þ.e.a.s. bæði garnaveiki og mæðiveiki fóru yfir Þjórsá, en í báðum tilvikum var það fyrir vanrækslu sem ekki komst upp fyrr en lögnu síðar og er Ijót saga.

x

Lesbók Morgunblaðsins

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.