Lesbók Morgunblaðsins - 12.05.1979, Blaðsíða 11
EINN
AF
ÞEIM
SEM
SETJA
SVIP
Á
BÆINN
Hann gengur hnarreistur um
bæinn, maöur nokkuö viö aldur og
líkist aungvum nema sjálfum sér.
Sítt háriö fellur silfurgrátt undan
kúrekahatti í dag, ellegar blárri
alpahúfu á morgun; skeggiö er
einnig grátt og klofnar á hökunni
eins og sá sem þaö ber, hafi
löngum gengiö í vindinn. Augun eru
tindrandi og hvöss.
Þannig er Leó Árnason frá Vík-
um á Skaga: Ljón Noröursins eins
og hann kallar sig stundum. Hann
gengur utan við alfaragötuna; bind-
ur eigi bagga sína sömu hnútum og
samferðamenn — eins og Bjarni
Thorarensen oröaöi það. Hann
málar myndir eins og náttúrubörn-
um er lagið og hann yrkir Ijóö, sem
hann gefur vinum sínum. Einnig
þau eru eftir uppskrift hans sjálfs
og ekki alltaf auðskilin. Þar er Leó
framúrstefnumaður og notar
stundum tölustafi þar sem önnur
skáld mundu nota orö.
Leó gekk viö hjá Lesbókinni á
dögunum; var aö fara í Ameríku-
siglingu meö flutningaskipi og bjóst
viö að eiga góöa daga á sjónum.
Hann haföi litið viö hjá þeim í
Karnabæ og þeir höfðli gallaö hann
upp glæsilega og hjá Barna- og
fjölskylduljósmyndum hafði hann
setiö fyrir í Ijósgráum rykfrakka
meö grófprjónaðan, síöan trefil
yfrum axlirnar og burgðiö undir
beltiö, — meö bláleitan silkiháls-
klút, göngustaf og hanzka. Þótti
maöurinn all garpslegur og vel
búinn til Ameríkuferöar. Slíkir
menn, sem setja svip á bæinn eru
nú ekki margir og sumir segja, aö
þeim fari fækkandi. Menn minnast
Kjarvals í því sambandi og Vil-
hjálms frá Skáholti, sem seldi blóm
viö Útvegsbankann á góðviöris-
dögum oq leit út eins og Einar
Benediktsson.
/
Leó Amason
frá Víkum
LÍFSSVAR
Hvert er takmark þitt rhaöur
á nútíma göngu
Þú stígur fram fæti
án þess aö ráöa
Sþorinu
staö
Þú tekur hönd
aö hlut
og missir
af taki
allt er þér kunnlaust
þú ert sem barn á óráöa
göngu
Byggðj hús sitt á Bergi
Baldur, það var hans Ijóð,
reisti Baldur á Bergi
býli sem lengi stóð;
byggði hús sitt á Bergi
Baldur á feðraslóð:
reisti Baldur á Bergi
býli, sem stóðst hvert flóð.
í blámóðu fjalla
var búið um hann,
sem enginn nema
dauðinn fann.
Kaldur vindur
skóinn kreppir,
klakatreyju
dauðinn hneppir.
í skjólin flest
er fokið,
ferli manns
er lokið.
Hún andar hljótt
hin djúpa nótt,
huliðs-blæju breiðir
brattar dagsins leiðir.
Öskar Magnússon frö Tungunesi
KEPPNILÖK
Lox hefur dómnefndin látið frá sér á prent,
að lárviðarsveigurinn verði nú engum bundinn,
þvíatómleirinn ogálíka bókaramennt
var allur metinn og veginn — ug léttvægur fundinn —.
En þeir sem ennþá sitja við Bodn og Són,
þeim sannleik fagna er dómurinn hefur boðaö.
að enn eru þó til menn, sem meta ekki flón
til meira verðs en leirinn sem þau hafa hnoðað.
Endurprentaö vegna prentvillna.
©
Jön Oddgeir
Jönsson
SEGIR
FÁTT
AF
EINUM
Fyrir mörgum árum varð mað-
ur óti í Biáfjöllum og íannst
aldrei. þrátt fyrir mikla leit.
Þöroddur
Guömundsson
BALDUR
Á BERGI