Lesbók Morgunblaðsins - 13.10.1979, Blaðsíða 9

.
þeirra segir sögu um þann merkilega
og oft torskilda þersónuleika, sem
Kjarval var. Fyrst þannig fór aö ekki
var hægt að varöveita vinnustofuna,
eru myndir Rafns Hafnfjörð ómetan-
leg heimild, sem tvímælalaust þarf
að varðveita og sýnist liggja í augum
uppi, að það sé gert á Kjarvals-
stöðum. En fyrir utan myndirnar úr
vinnustofu Kjarvals, sýnir Rafn 230
myndir af ýmsum stööum á landinu;
nærmyndir og víöáttur, en umfram
allt: Náttúruna í allri sinni dýrð á
ýmsum árstímum og í ýmisskonar
birtu. Allar eru myndirnar stækkaöar
úti í Sviss viö fullkomnustu aöstæö-
ur, en Rafn fór þangaö sjálfur og
vann með sérfræðingum á þessu
sviði.
En hvers vegna myndaöi Rafn
ekki Jóhannes Kjarval við vinnu;
hvers vegna er hann ekki einhvers-
staöar meö á þessum myndum? Aö
vísu var þaö alltaf ætlunin, en atvikin
höguöu því þannig til aö af því gat
ekki orðið.
„Ég minntist ekki á þaö viö Kjarval
sjálfan", sagöi Rafn, „enda kom ég
ekki oft á vinnustofuna í Sigtúni. En
ég þekkti vel Svein Kjarvai, son
Jóhannesar, og talaöi stundum um
það við hann, aö ég heföi áhuga á aö
mynda Kjarval að verki í vinnustofu
sinni. Svo gerist það loksins, aö
Sveinn hringir og segir: „Nú er karl
faðir minn tilbúinn til þess að taka á
móti þér“. Eg lét ekki segja mér það
tvisvar, en hljóp frá prentvélinni í
skyndi og móttökunni gleymi ég
aldrei.
Sveinn fór ihn á undan til þess að
kanna andrúmsloftið, sem gat verið
óútreiknanlegt, en kemur síðan út í
bíl og býður mér að ganga inn úr
útidyrunum, sem voru á jarðhæðinni.
Lengra náöi heimildin ekki. Þaðan lá
hár stigi upp í vinnustofuna og uppi á
pallinum stóð Kjarval, stór og mikill