Lesbók Morgunblaðsins - 19.01.1980, Blaðsíða 15

BKKt BBR. 'A ÖVRLt
UM MORÖUNÍNN.
KHMA-Ð? BRUÐ W >
ÖLL AP 5TÍN6A AF ?
06 ÞA£> 3ARA ÚTAP
BtNUM &AULARA SEM
GrAULAR ARIUR '■ s
V/P KfBRUM OKKUR
BKKBKT L/M SÖNOLElKt
viLLiMÁmAiWA! HfS Y/L
HMHELPUR 5/P5AMA
SKYLMIN6ALE/K/ / ROM'
en,
KAOS, HERMENN
IKN/R HLYUA MEfi.
EKKI.'.-ÞEIRERU
ENN / l/ERK'
S. FAUt'
é& HBF KALLAP YKKÚR SAMAN TtL A£> T/LKYM~ð
YKKUR, Aí> á& FELLST A AUAK KJARAKKÖFltR ,
06 KJARAFL0KKA YKKAK, EJV ÞAE> ER E/TT VANDAMAL
í afmælisgrein, sem Stefán Jóns-
son alþingismaður reit um Héöin
áttræöan, sagöi hann svo: „í minn-
ingunni er Héöinshús eins og stórt
hjarta morandi af krökkum. Heima-
börnin voru þá orðin átta, sitt á
hverju ári að kalla, en viö vorum þar
tíöum miklu fleirí og ofiásí nsr 2Ö
boröa eitthvað og viö Maríus aö
fljúgast á. Furðulegt hvaö Héöinn
umbar okkur eins og honum var illa
viö tusk. Hann sagöi aö þaö væri
eins og leiðinlegur munnsöfnuöur.
En hann vissi aö okkur var þetta
ósjálfrátt og henti okkur aldrei
beinlínis út.“ í greininni minnist
Stefán líka á hjallinn, sem „alltaf var
fullur af harðfiski, hversu mikiö sem
úr honum var tekiö ...“
Síöan Héöinn hætti meö Friöþjóf
eftir stríöiö, hefur hann stundaö
sjó á eigin bátum og jafnan meö
sonum sínum, sem hafa erft veiði-
mannseöliö. Lengst hefur hann þó
veriö í slagtogi meö Helga syni
sínum, sem Húsvíkingar telja aö sé
líkasíur Héöni af sonum hans; EKKi
hefur kappinn heldur gert víðreist
um dagana. Hann var aö vísu viö
síldveiðar á Hagbarði um tíma og
kom þá aö sjálfsögðu á Norður-
landshafnir. Og þar fyrir utan hefur
hann í tvígang komið suöur til
Reykjavíkur. En það er ekkert eins-
dæmi; menn af kynslóð Héöins
standa yfirleitt ekki í óþarfa flandri
og fara ekki í kaupstað eöa annað,
nema þeir eigi erindi.
Vernharöur Bjarnason, sem er
innfæddur Húsvíkingur — kallaöur
Venni af þeim sem til þekkja — er
mikill vinur Héöins og kann margt af
honum aö segja. Venni var alinn upp
á mannmörgu heimili, þar sem treyst
var á sjómeti.
„Héöinn sá okkur fyrir fiski og
rauðmaga, sel og hnýsu,“ sagöi
Venni, „og hann bar það allt saman
heim til okkar. Alltaf var hann í þessu
góöa jafnvægi og ég held, aö honum
hafi alltaf liðið einstaklega vel.
Hvorttveggja var, aö hann var
gæddur einstakri hreysti og svo hitt,
aö hjá honum varö aldrei slys. Nærri
má geta, aö oft hefur hvesst skyndi-
lega á Skjálfanda á öllum þessum
áratugum og reyndar er ekki langt
síöan slys uröu vegna þess. Þegar ég
var á Brúarfossi í haustveðrinu mikla
1932, héldum viö áleiöis frá Þórs-
höfn til Húsavíkur í veöurofsa og
lögðumst viö akkeri fyrir utan, því þá
var engin höfn á Húsavík. Svo mikið
var veðrið, aö skipiö rak samt; þá
var akkerið híft uþþ og lagst í skjóli
viö Fjallahöfn, austan viö Tjörnesiö.
Viö sáum þá, aö Héöinn var þar á
báti sínum. Getur þaö talizt einkenn-
andi fyrir aögát Héöins; hann leggst
þarna í var og bíður þess aö veðriö
gangi yfir í staö þess aö taka þá
áhættu, sem sigling heim til Húsavík-
ur heföi í för meö sér.“
Eftir margra ára útivist í langfart
og öörum siglingum, sneri Venni
heim til Húsavíkur og tók viö stjórn á
Fiskiöjusamlaginu þar. Um viöskipti
þeirra Héöins sagöi hann:
„Héöinn lagði alltaf inn hjá Fisk-
iöjusamlaginu þau árin sem ég stýrði
því. Þaö gat verið þorskur og ýsa,
loðna eöa silungur, selur eöa höfr-
ungur. Hann var einstaklega
skemmtilegur viöskiþtavinur. Sumir
voru sífellt bölvandi einu og öllu, en
hjá Héöni var alltaf þessi góöi og
jákvæöi hugur. Mér finnst vænt um
þetta, þegar éo ift J^áka."
ÁSTRÍKUR Á GOÐABAKKA
STÓR.HVS/Ð 'A 6-OOABAKKA
HEFUR TtEMiT E/NS 06 UÖ'66
EYR/R SÓLU. A&E1N5 B/NN 6AUL
VERSKUR LE/6JAND/ EFT/R■
ÞM) ER ÞJÓÐSKÁLD.
V 'OÐRIKUR, MtNN/R M/6 AÐ
HANN SÉ KALLADUR...
J/VAD A É6AD6ERA ÞURKUSJ/
ÖÐRÍKUR ! SKÁLDIÐ? ÞAR
HAFA GALLARN/R LA6LE6A
LEIK/9 A Þ/6! ÞÚ SERÐ LE/6J
ENPURNA Þ/NA ALDRE/
AFTUR!
6AULVERJ/?
hvererþad?
É6 SKAL ALPREt
6EEAST UPP'. ENEF
SBSAR FRÉTTIR AD
60DABAKK/ STANP/
AU6UR, FLEYG/RHANt
'aætluninn/ í y
JÚ, SETUL/D/DA 'AKA V/TtSSTÖÞUN-
ÞÚ LÆTUR ALLT LtDlD SETJAS7AD
'A 60ÐABAKKA- PAR FÆ. ÉG LEtGJ>
t^ENDUR VtD MtrrHÆFU
EN ÞU >
6ETUR HVER6/
FENG/D NÝ/A
LE/6JENPUR...
^ ^
ENPURKUSHR0rn9f JfEJA.M/KiE
BUS.EFÞÚV/NNI/rX SKAL til m
ÞAAÞITTBAND, k./ís V/NHA i
FERDU PRÓSENT jV
UR fiFM/NUM J
OR05ENTUM/ A_y;
...ADÞ/DHAFIÐ 6LEYMT'
AD BERA FRAM SÉRKRÖFUR
UM HLUNN/ND/ 06 ADBÚNAD, EN
E6 V/L SftMT FALLftST 'A Þ/ER!
T/L D/BM/S ER ÖH/EFA,AD Þ/D
ERUD LATNIR SOFA } JJÖLPUM.
SKOMMÚM
Jakob Hafstein gerði líka aö
umtalsefni þennan góöa hug í af-
mælisgrein: „Héöinn Maríusson á í
fórum sínum geysilega djúpan og
ríkan kærleika, mikla gleöi og gleöi-
gjafa, dæmafáa skaphöfn og dag-
farsprútt jafnaöargeð, umtalsbetri
um náungann en flestir aörir, enda
aldrei átt í útistöðum viö viö nokkurn
mann.“
Skjálfandi hefur verift jjfss'við 'Héö-
Ír.S; engínn þekkir flóann betur og
lífríki hans. Enginn á aö baki eins
margar sjóferöir á Skjálfanda; sumir
telja jafnvel líklegt, aö enginn íslend-
ingur hafi oftar ýtt fleyi úr vör en
Héöinn Maríusson á samfelldum 66
ára sjómannsferli.
Þaö er frægt, aö Héöinn getur séö
meö því aö líta ofan í bát, hvar aflinn
hefur fengizt. Þetta kann aö þykja
ótrúlegt, en er staðreynd og þaö
sem hann byggir á er samsetning
aflans. Urn þeita segir Venni:
„Mér er minnisstætt aö eitt sinn
átti ég leið niöur á bryggju. Þá var
Helgi sonur Héöins aö koma úr róöri;
hann haföi farið aö vitja um línt m
þeir feðgar höföu komiö sér ^ an
um, hvernig skyldi leggja. H nn
kom þar aö í sama bili, leit á afl-
ann í bátnum og sagði: „Hva, þú
hefur þá farið á norðurendann." Og
Helgi svaraði: „Æ já, þaö geröi smá
kæsu og mér fannst léttara aö draga
undan." Ég spuröi Héöin, hvernig í
ósköpunum hann færi aö því aö sjá
þetta. Hann leit á mig og virtist
undrandi; hverslags álfur ég væri
eiginlega aö sjá þaö ekki á fiskinum.
Fyrir hann lá þaö í augum uppi.“