Lesbók Morgunblaðsins - 22.03.1980, Blaðsíða 14

Krossgáta
Lesbókar
Morgunblaðsins g
Lausn
á síðustu krossgátu
|(?UPP
AR
Ruwi
1 & urr)? HAN4IK StrHLr PAffrg R eK- ALD 7ZT !£££ HESE fííÓA* Diíue 1■ l-TI : Ctp u wcLc
ÍTÓR DCKTI H A r ■ H A A K F R b H
HII0- y X L o K A~ -£> tfiOuSf ÍUÐ Æ R A H 'A
L RND- Úf> fSr KÍtirr- A« »» 5 T A K T "r/ígi d' ÚJtri t> B A s 4 A K
7 -> 5 T Ú yc R A A Ct S l i A R A
K) O L A R A R O N T»t>* R £ F U R
fjKR 'fni U T A Ri N X 'fýN- If^ L A ‘<X F E N
ietbin PýtK C\
uirtJí 6l U Ð L R u ú S A -Ð 6. æ: T l N M
V'LTR AR U ft A R L 7 U U tíT R l T A 'D
'aíwd L-U
5 NMMDj flxrwt A F LoFAft 5 A L s** R Ct CSLU, KLT. R Ý R T
Fr T 'O R 1 R MÁ t«- T 1 H DBNItK 5KIP T £ 1 «K* T- Kt> LP, Nt> T
HflF
jyT U M m R 'o S / H ’iti. 'ití’ 4 L PL ó T R ■v
L R A K ’.rÚLHt ToHó M Æ R fluu HKÓT> ’A N 1 t'k- LLCfí T A K A
RílK- AR R A F A R ItJCufi 'o M O T T y L U R
B 'o S L A R UT- uR s JP 3> 1 KV£M //AFM 5 A R A
KTohc-
UR.
Rrí>
SNÍÞti.
Bett.- Vi/jo
I N N U p.
5 flM-
H UT

Sé tí
ÉFTlfí
fípfi
V'NWUR
HtPIHP/!
ítSrp
SoríCL
Nuane
flN ÍR-
li2
APM{)
ertFÐB
KevRfi
Ftflr-
AR-
Mfl L

HusaC
HALDIC

6! ui<>
5fiHDI
A nesri
5Túl-
Kfl
Fcút-
/ M /NJ
0 ^ rz--
pi^ at
3,
KDfl
HÁt/Ð
$£\N -
latur.
Í?IKI-
D/E.M \
KeHfiip
Bcrei
'A
Ajvtar.
H H F
[R O fl
\Lkm
iveiR.
eivs
é Kr L
0 HAIFu
OSoPiu
(cNDAR
N1éT£>
TÓ Lll
3 £iNS
KflPP
KLÆPP
R
OO I L c>
fRjAKfl
T I L
Klög.un
£LD-
STÆBf
Drh-
UR

Bceyr-
U Wfl
ETnp/nc
jfl/. D/J-
/flfl.
FkfT
Þaep
IÐ

5kaði
5wuÐR
Attft
ltJvF
Jr?LR
5 rv\ í=v
O fí.£>
PcASIR
MVNMl
KuRt-
£L£.
ÞUKRKI
U.T
W/KJ O l Í2-
STA-pr?
CkV l f>
Hæ-ð^HvIidd

o rni-i
Sr/EP/fl
UXA R
To'nn
þv/err-
INCIUR
Tdtti
SKflP-
VOND4
OHS-
E I M-
AR
Alltaf er eitthvað í veginum. Sú liklegasta er
kaþólsk og það út af fyrir sig getur
torveldað henni leiðina í hásæti drottningar.
haft hreinan skjöld, og dæmi sanna aö
stundum hefur veriö hlaupið eftir
einhvers konar tízkustraumum, án
þess aö grunnhugsunin í fyrirmyndinni
hafi veriö skilin. Sem dæmi um
óheilindi má nefna t.d. falska buröar-
bita og veggsúlur, sem geröar eru á
mjög áberandi atriöum í útliti bygg-
inga, en fyrirmyndin er eflaust sótt í
forsteyptar veggeiningar erlendis, þar
sem bitaendarnir hafa ákveönu hlut-
verki aö gegna. Þá má ennfremur
nefna rangt efnisval og notkun ýmissa
gerviefna, sem látin eru taka á sig útlit
náttúrulegra efna, t.d. þegar múr-
steins- eöa viöaráferö er þrykkt inn í
haröplastplötur. Eflaust eiga menn
síöar meir eftir aö furöa sig á því aö
slíkt skuli hafa notiö svo aimennra
vinsælda nú á tímum.
Sumar byggingar eru sígildar. Þær
voru nýtízkulegar, þegar þær voru
reistar, og þær standa enn í fullu gildi
löngu síðar, þegar vinnubrögöin, sem
viö þær var beitt eru löngu oröin úrelt.
Þannig byggingar eru og verða alltaf
ómetanlegar. Þær eru tengsl nútímans
viö hiö liöna, og á þær er rituö
fullkomnari saga en ritaðar heimildir
geta skýrt frá.
Erfið
kvennamál
Framhald af bls. 7
þegar farin aö minnast eitthvað á ógifta
Wallis Simpson, þegar hún hvarf aftur.
Karólína og Karl
áttu fátt
sameiginlegt
Óvenjulega mikill mannfjöldi safnaðist
saman í Cowdray Park sunnudaginn
þann, þegar Karl prins átti aö leika í póló,
en menn uröu fyrir vonbrigöum. „Haldiö
þiö virkilega, aö ég sé sá bölvaði asni aö
koma með hana hingaö í dag, eöa hvað?“
sagöi prinsinn og brosti. Fjórum árum
síðar, sumariö 1978, bauöst gamall vinur
til aö fljúga henni til Deauville, þegar Karl
prins var þar í sinni árlegu póló-heim-
sókn.
Um þaö leyti hafði hann einnig hitt hina
glæsilegu prinsessu, Karólínu af Monaco,
en eftir því haföi lengi veriö beðiö og
hann var eiginlega skyldugur til þess. Þaö
fór ekki dult, að þau hittust til aö mynda
sér skoðun hvort á ööru og sá fundur
tókst ekki vel. Karólína kom 45 mínútum
of seint á þeirra fyrsta fund, en hann varö
til þess, að þau skildu bæði, aö þau ættu
fátt sameiginlegt. Annar fundur þeirra var
afboðaður, og Karl prins bar viö önnum,
þegar hann varö því miður aö afþakka
boð um aö vera viðstaddur brúðkaup
hennar og Filippusar Junots, fransks
kaupsýslumanns.
Misheppnuð hjóna-
bandsmiðlun í
Hvíta húsinu
En þetta var þó ekki fyrsta reynsla
Karls prins af misheppnaöri hjónabands-
miölun. Áriö 1970 fór bókstafiega titring-
ur um Ameríku, þegar von var á prinsin-
um af Wales og Önnu prinsessu, sem
gestum Nixons í Hvíta húsiö. í ofurkappi
sínu leyfði starfsmannastjóri forsetafrúar-
innar sér aö búast við, að börnum Nixons
„yrði sennilega sýndur sá heiöur aö mega
kalla þau Karl og Önnu“ (en svo varö
ekki). „Og,“ hélt hún áfram, „unga fólkiö
okkar veröur fljótt aö svara: — Og kalliö
okkur Trícíu, Júlíu og Davíö.“ (Davíö
Eisenhower er maöur Júlíu).
Blaöafulltrúi forsetans lýsti yfir því, aö
þó aö hr. Nixon og frú tækju á móti þeim
viö komuna, myndu dætur þeirra og
tengdasonur vera gestgjafar viö öll tæki-
færi. Og þar sem Trícía var óbundin, hún
var 24ra ára, tóku blööin aö keppast viö
aö spá ýmsu í þessu sambandi. Eftir aö
aö þyrlan haföi lent meö hin konung-
bornu systkini á grasflötinni viö Hvíta
húsiö, leið ekki á löngu, áöur en Karl
prins varö óþægilega var viö þaö, aö
Nixon væri aö reyna aö koma þeim Trícíu
saman. „Viö hjónin ætlum að halda okkur
í fjarlægð,“ sagöi Nixon, „svo aö þiö getið
verið alveg eins og heima hjá ykkur.“
Sætarööuninni var alltaf hagaö svo, aö
Karl og Trícía sætu hlið viö hliö, og þau
voru jafnvel skilin eítir ein í herbergi.
Prinsinum fannst stöðu sinni ekki sýndur
tilskilinn sómi og viröing og leiddist þetta
allt saman ákaflega. Og þaö svo mjög, aö
þegar hann kom næst í opinbera heim-
sókn til Bandaríkjanna eftir afsögn og
niðurlægingu Nixons, varö honum á að
lýsa Trícíu á óvenjulega miskunnarlausan
hátt sem „tilgeröarlegri og sviplausri". En
aftur á móti fannst honum Júlía, systir
hennar „vel gefin og aðlaöandi".
Drottningu lízt vel
á Marie-Astrid
Vitaö er, aö drottningin vonast til, að
sonur hennar muni kvænast konungbor-
inni stúlku. Henni finnst þaö vera skylda
hans gagnvart konungablóði Wíndsor
ættarinnar. Og meira að segja Filippus
prins, er svipaðrar skoöunar. Bæði Elísa-
bet li og maður hennar áttu hlut aö máli
árið 1977, þegar þaö, sem aö dómi
drottningar heföi verið ákjósanlegasti
ráöahagur sonar hennar, fór endaniega
út um þúfur. Karl prins virðist hafa verið
reiöubúinn aö taka til alvarlegrar íhugun-
ar tillögu móöur sinnar: aö hann skyldi
kvænast Marie-Astrid, prinsessu af Lux-
embourg.
Drottningin er gamall vinur fööur
prinsessunnar, Jean stórhertoga, og er
sögö hafa snúiö heirfi úr hinni opinberu
heimsókn til Luxembourg í nóvember
1976 „stórhrifin" af prinsessunni. Síðan,
8. desember, lagöist HMS Bronington
upp að bryggju í Ostend, og prinsinn ók
til Laekenhallar til hádegisverðar hjá
Baldvin konungi og Fabíólu, drottningu,
ásamt Filippusi prinsi. Marie-Astrid prins-
essa, sem er útlærö hjúkrunarkona, er
náfrænka Baldvins konungs. Hún og
systir hennar, Margaretha, bjuggu á
þessum tíma saman í íbúö í konungshöll-
inni, en Marie-Astrid vann þá viö sjúkra-
hús í Antwerpen. Fáir trúa því, sem
Buckhinghamhöll hefur gefið ótvírætt í
skyn, aö hún hafi ekki verið viö hádegis-
veröinn. Viöstaddur var einnig belgíski
erkibiskupinn, Suenens kardínáli, vinur
og ráögjafi páfa.
Þetta var í þeim mánuöi, sem prinsinn
átti aö fara úr Flotanum — svo aö þetta
var kjörinn tími fyrir prinsinn af Wales til
aö trúlofast. Marie-Astrid prinsessa var
23ja ára gömul, hinn mesti kvenkostur,
gáfuð og háttprúð, þótt hún væri ekki
beint hrífandi. Vandamáliö var hins veg-
ar, aö konungsfjölskyldan í Luxembourg
er kaþólsk.
Um hvaö ræddi Karl
viö þá erkibiskupa?
Margir fundir voru haldnir næstu
mánuöi milli kirkjunnar manna um kirkju-
leg málefni, en opinberir talsmenn brezku
konungsfjölskyldunnar hafa alltaf haldið
því fram, aö ekkert markvert hafi gerzt á
þessum tíma. Þá átti Karl prins fundi meö
erkibiskupnum af Kantaraborg og erki-
biskupnum af Westminster, en hann segir
þaö hafa verið venjulega fundi.
En hvað sem ööru líður, þá var slíkt
hjónaband skyndilega og á áberandi hátt