Lesbók Morgunblaðsins - 17.01.1981, Qupperneq 7

Hinn 12. september 1878 klukkan
þrjú síðdegis var mikili mannfjöldi
saman kominn á bökkum Thames í
London. Meö álkuna upp í loft og
öndina í hálsinum fylgdust menn meö
því, hvernig 200 tonnum af rósrauöu
graníti var varlega lyft í lóörétta stööu
og síöan látiö síga ofurhægt á sinn
afmarkaða staö.
Þetta var lokakafli 14 mánaöa sögu
þess verks aö koma Nál Kleópötru frá
söndum Egyptalands tii síns fjóröa
samastaöar og hins síðasta fram aö
þessu.
Mengun af völdum iönaöar hefur
mjög deyft hinn rósrauöa lit steinsins,
og vaninn hefur sljóvgaö athygli manna
á honum. Mönnum finnst jafnvel fátt til
um gildi hans sem fornleifa. Þaö er litið
á Nál Kleópötru sem hverja aöra
vitleysu frá Viktoríu-tímabilinu. En áriö
1878 var henni heilsað sem minnismerki
um hreysti þeirra, sem féllu í Egypta-
landi í stríöinu viö Napóleon.
Flutningur hennar og feröalag var
daglegt fréttaefni í blöðum. Söngvar
voru helgaöir henni, minjagripir smíöaö-
ir og feröamenn flykktust aö henni.
Og þegar símaö var um lönd og álfur,
aö Nálin hefði verið reist á sínum stað í
London, sendi Viktoría drottning sjálf
heillaóskaskeyti til doktors Wilsons og
herra Dixons í tilefni af hinni vel
heppnuðu framkvæmd verksins, en þeir
áttu af því mestan heiöurinn.
Þetta fyrirtæki haföi vissulega veriö
dýrt og tekiö langan tíma. En hér var þó
aöeins um aö ræöa síöasta þáttinn í
löngum og furöulegum ferli Nálarinnar.
Steinsúlan hóf tilveru sína 3000 árum
áður í granítnámunum í Aswan í Suður-
Egyptalandi og var fleytt níöur eftir Níl

m ÉM
r

Formmnjarán fyrir
einni Öld
Ránsfengurinn kominn i sérhannaAan járnhólk viA httfnina i
Alexandriu.
Hér er veriA aA mjaka Nálinni til strandar, en Bretar beittu
viA það þeirri tækni, sem tiltæk var fyrir 100 árum.
©