Lesbók Morgunblaðsins - 16.09.1989, Blaðsíða 11

,þó staðrþðjnn í að rannsaka þau. Hann seg-
ir frá því hvernig myndast hafi, fyrir til-
stilli miðilsins Gustav Geley, hendur úr út-
frymi með spenntar greipar og þetta gerð-
ist í viðurvist 34 vísinda- og embættis-
manna. Það sem einna furðulegast var í
sambandi við útfrymið var að það gat myn-
dað ýmist stærri eða smærri líkamsfyrir-
bæri, t.d. andlit eða aðra líkamshluta í ör-
smáu formi. En þar sem þetta voru áþreifan-
leg fyrirbæri sálrænnar, andlegrar orku,
áleit Meek hugsanlegt að þau gætu skýrt
einhvern þátt andlegra lækninga og annarra
þeirra óútskýrðu fyrirbæra sem Meek hafði
orðið vitni að á ferðalögum sínum.
Það var einnig staðreynd að margir and-
legir læknendur með litla sem enga mennt-
un og enga læknisfræðilega þekkingu, höfðu
náð frábærum árangri í meðferð sjúklinga.
í tímaritinu „Time“ birtist eftirfarandi
klausa í október 1972 þar sem fjallað vat'
um brasilíska lækninn Arigo: „Hann tók að
sér að lækna svo að segja alla sjúkdóma
og flestir sjúklinganna fengu ýmist talsverð-
an eða fullan bata, en mjög fáir létust.“
Fyrir nokkrum árum hefðu frásagnir af
slíkum kraftaverkum lítinn hljómgrunn
fengið af hálfu vísindamanna en nú eru
margir læknar farnir að sýna þessum sál-
rænu lækningum og öðrum lækningaað-
ferðum meiri skilning þótt ekki sé það kennt
í læknaháskólum. Það sem vakti mestan
áhuga hjá Meek auk fyrrnefndra líkamn-
ingafyrirbæra, var sú almenna skoðun lækn-
endanna að þeir nytu aðstoðar framliðinna
við lækningarnar. Einn slíkra hjálpenda,
Srigos, var sagður vera læknir sem fyrir
löngu var látinn, dr. Fritx að nafni. Hann
lét í té sjúkdómsgreiningarnar og þá orku
sem til þurfti við lækningarnar, auk þess
sem hann sá um skurðaðgerðir á sjúkling-
um.
Eins og áður sagði var aðalmarkmið
Meeks að reyna að koma á sambandi milli
lifenda og framliðinna með aðstoð rafeinda-
tækni. í fyrstu yrði hann að fá til liðs við
sig reynda miðla sem gætu komið honum
í samband við framliðna vísinda- og tækni-
menn til samvinnu og leiðsagnar. Vanda-
málið var fólgið í að finna miðil sem ekki
einungis hefði mikið næmi til að bera, held-
ur væri gæddur þeirri tækniþekkingu að
geta komið á framfæri þeim upplýsingum
sem fram kæmu.
Rannsóknir á Sviði Raf-
EINDAVÍSINDA
í Evrópu höfðu nokkrir menn verið að
vinna að skyldu verkefni sem þeir nefndu
„rafeindafyrirbærið" (Electronic Voice
Phenomenon) en það var hópur rannsóknar-
manna sem vann við að þróa tækni þar sem
raddir látinna virtust koma fram á segul-
bandi. Sá sem hvað mest hafði unnið að
þessum rannsóknum var Friedrich Jurgen-
son sem árið 1959 hóf fyrstur að rannsaka
þessi fyrirbæri. Á sérstakri bylgjutíðni höfðu
náðst raddir sem taldar voru raddir framlið-
inna manna en raddirnar heyrðust fremur
slitrótt og virtist ekki hægt að þróa neitt
samband á þennan hátt.
Þessi aðferð var frábrugðin aðferð Meeks
að því leyti að hann vildi fyrst reyna að ná
sambandi við vísindamenn að handan til að
geta síðan hafið samvinnu og gagnkvæma
upplýsirigamiðlun fra'báðum sviðum. Á
þennan hátt vonaði hann að hægt yrði að
koma á sambandi þannig að ekki yrði þörf
á beinu miðilssambandi.
Einn vina og samstarfsmanna Meeks var
Paul Jones, þekktur . eðlisfræðingur, raf-
eindafræðingur og framleiðandi tölvubúnað-
ar. Fyrir utan áhugann á að koma á betra
sambandi milli hinna tveggja heima hafði
hann einnig hug á að komast að því hvort
uppfinningar og uppgötvanir bærust ómeð-
vitað til vísindamanna hér að handan.
Þá gerðist það að gegnum miðilssamband
kom maður að nafni Francis Swann, fyrrum
vísindamaður í geislafræði, og hafði hann
starfað sem prófessor við Yale-háskólann.
Swann hafði látist tíu árum áður. Einn vina
Swanns sagði að þeir hefðu rætt um mögu-
leika á framhaldslífi en við rannsóknir sínar
í öreindaeðlisfræði hafði dr. Swann orðið
áskynja um hve óendanlega smátt það hlut-
fall er innan efnisheimsins sem við skynjum
sem „fast efni“. Prófessor Swann hafði þá
sagst vera sannfærður um að til væru önn-
ur tilverusvið þótt ekki kæmi það fram við
venjulegar kringumstæður. Strax og Meek
fékk að vita þetta hófst hann handa og kom
á fót lítilli rannsóknarstöð í Fíladelfíu þar
sem hægt yrði að stunda rannsóknir á raf-
eindasviði.
Á öðrum miðilsfundi kom dr. Swann aft-
ur fram og kvað tvo menn vera með sér,
þá Lee de Forest og R. Fessenden, sem
báðir voru brautryðjendur á sviði útvarps-
tækni. Spurningar voru lagðar fram af
Meek og félögum og þeir fengu ýmsar
tæknilegar upplýsingar varðandi rafeinda-
búnaðinn og þeim var sagt að „viðfangsefn-
ið lægi á sviði hugarorku fremur en hljóð-
bylgjutíðni og sá möguleiki væri að fram-
leiða orku úr ákveðnum orkuþáttum í þeim
tilgangi að fá fram mannsrödd."
En þetta var erfitt og flókið. Allt sem
fram kom var tekið upp á segulband þótt
uppiýsingarnar sem þeir fengju væru ýmist
tæknilegs eðlis eða á heimspekilegum
grundvelli. Tæknimennirnir hinum megin
höfðu einnig sín vandamál við að etja og
virtist það staðfesta að enginn verður alvís
við það eitt að „fara yfir um“;.hver og einn
verður áfram að feta veg reynslunnar hvort
sem hann er hér eða hinum megin grafar.
Voru Þetta Sannanir? Ef
Ekki Hvað Var Það ÞÁ?
Fyrir milligöngu útgefanda tímaritsins
Psychic Observer komst Meek nú í samband
við rafeinda og útvarpsvirkja, O’Neil að
nafni, sem jafnframt var gæddur miðilsgáfu
og lækningarmætti. Samstarf þeirra stóð í
mörg ár og bar ríkulegan ávöxt. O’Neil fékk
samband við látinn lækni sem kallaði sig
Doc Nick sem kvaðst hafa látist fimm árum
áður. Hann lét O’Neil í té ýmsar gagnlegar
upplýsingar um notkun útvarpsbylgna og
sagði honum að tengja þær við segulbands-
tæki og gæti hann þá komist í samband
við hann þannig og gæti heyrt rödd læknis-
ins beint án þess að nota miðilshæfileika
sína. Brátt kom annar aðili í sambandið að
handan, Georg Mueller að nafni, sem einnig
lét O’Neil í té tæknilegar upplýsingar. Muell-
er hafði verið eðlisfræðingur í lifanda lífi
og benti hann á ýmsar sannanir um tilvist
sína á jörðinni. Meðal annars sagði hann
þeim Meek og O’Neil hvar dánarvottorð sitt
væri og gaf upp leynisímanúmer Sem hann
hafði meðan hann vann í leyniþjónustunni.
Þegar Meek og O’Neil gerðust svo djarfir
að hringja í númerið urðu starfsmenn leyni-
þjónustunnar harla undrandi og máttu Meek
og O’Neil þakka fyrir að vera ekki kærðir
fyrir njósnir því að engum var ætlað að
vita um þessi númer. Mueller sagði þeim
líka frá bók þar sem hann hefði skrifað um
ýmsa möguleika á sviði útvarpstækni og
kvaðst vilja starfa með þeim í þeim tilgangi
að þróa þessa nýju sambandsleið rafeinda-
tækninnar. O’Neil varð fyrir óþægindum í
fyrstu vegna miðilshæfileika sinna sem
líkamningamiðill þegar óboðnar verur fóru
að ásækja hann og reyna að yfirtaka per-
sónu hans og fleiri óvenjuleg fyrirbæri gerð-
ust á heimili hans.
O’Neil hafði fram að þessu getað náð
röddum inn á segulbandsspólur aðeins á
þann hátt að alltaf þurfti að spila segul-
bandsspóluna tvisvar yfir en smám saman
var hægt að bæta aðferðina og loks kom
að því að eitt sinn þegar O’Neil var að stilla
tækin kom fram rödd í tækinu þrátt fyrir
margvísieg aukahljóð og ískur. Röddin var
líkt og í vélmenni og O’Neil bað röddina
að endurtaka það sem hún hafði sagt.
Hann þóttist viss um að þessi rödd væri
frá öðru tilverustigi og það reyndist rétt,
þetta var rödd Doc Nicks og nú fór fram
fyrsta samtalið gegnum tækin. Doc Nick
sagði: „Reyndu aftur, Bill, allt í lagi, heyr-
irðu í mér núna, Bill?“ Bill: „Já, en þú hljóm-
ar eins og, guð sé oss næstur, já eins og
vélmenni í sjónvarpi.“ Og Doc Nick svar-
aði, að vísu dálítið sundurlaust en þó skiljan-
lega: „Já, við munum alltaf . . . þegar við . . .
munum við ... það eina ... heyrðirðu þetta,
Bill?“ Þótt ekki væru þetta merkilegar sam-
ræður í sjálfu sér, var það sögulegt því að
þetta var fyrsta samtal sinnar tegundar sem
vitað er um þar sem tveir menn, annar á
jarðsviði, hinn „fyrir handan,“ geta talað
saman fyrir tilstilli rafeindabúnaðar.
A) NiðurstöðurnarBirtar
B) Rannsóknir Halda
Stöðugtáfram ...
Eins og geta má nærri var Meek himinlif-
andi yfir þessum árangri en næsta skref
var þegar O’Neil náði sambandi við Mueller
og var hann þá að stilla tækin á tíðnisviðinu
milli 29 og 31 MHz. í þetta sinn var sam-
bandið allt skýrara og greinilegra og þeir
ræddu saman um ýmsa hluti. Og nú var
hægt að taka samtölin inn á segulband en
þau voru að mestu um tæknileg efni.
Þess má geta að hvorki Meek né O’Neil
hafa nokkru sinni reynt að hagnast af þess-
ari stórkostlegu uppgötvun en hins vegar
hefur Meek kostað um hálfri milljón dollara
úr eigin vasa til að geta staðið straum af
kostnaði rannsókna sinna.
Eftir þetta fór Meek að íhuga hvernig
hann ætti að kynna niðurstöður rannsókna
sinna fyrir umheiminum. Búið var að taka
upp á segulband fjölda samtala á milli lif-
enda og látinna samstarfsmanna, að vísu
mest um tæknileg efni en það skipti heldur
ekki máli heldur sá árangur sem náðst
hafði. Tæknilegt samstarf hafði átt sér stað
og hlaut það að teljast ótrúlegt. Meek óttað-
ist að sumu ieyti þær afleiðingar sem slík
uppgötvun gæti haft og hann ráðgaðist við
tvo vini sína, sem voru prófessorar við há-
skóla í London, en þeir höfðu báðir áhuga
á andlegum málum. Loks ákvað Meek að
halda blaðamannafund í apríl 1982. Hann
vonaði að um leið gæti hann vakið athygli
stórra rafeindafyrirtækja sem þá e.t.v.
myndu leggja fram fé til frekari þróunar á
þessu verkefni.
Fundurinn var síðan haldinn í National
Press Club í Washington og allmargir blaða-
menn voru mættir. En eins og við var að
búast sýndu fjölmiðlar ýmsar efasemdir um
slíka uppgötvun og málið vakti því minni
athygli en vonir stóðu til. En ýmsir sýndu
þessu máli áhuga og sjónvarpstökumenn og
útvarpsmenn frá þekktum sjónvarpsstöðv-
um komu á fundinn og spurðu margra áleit-
inna spurninga. Margir höfðu setið áfram
að fundi loknum og vildu ræða málin enn
frekar. Frásagnir af fundinum komu fram
á 22 útvarpsstöðvum víðs vegar um Banda-
ríkin og Kanada og nokkrar stærstu sjón-
varpsstöðvarnar sýndu frá fundinum.
Állt þetta var bara byijunin á þeim rann-
sóknum og uppgötvunum sem áttu eftir að
fara fram síðar og í Evrópu voru hópar sem
unnu stöðugt að þróun á þessu sviði. í síðari
grein verður fjallað um þróun þessara mála
í Evrópu og nýjustu uppgötvunum þar.
Ester Vagnsdóttir þýddi og tók saman úr bók-
inni The Ghost of 29 Megecycles (útg 1987)
SIGURÐUR
INGÓLFSSON
Adeins um
hann
Handa Guðmundi Frímann
Er fiðlan þögnuð
fegurðin týnd
hljómurinn horfinn
úr strengnum
Er boginn týndur
og bærist ei meir
lyngið í hlíðinni
sölnað
Er gersemin horfin
gullið týnt
og yndið að óræðum
draumi
Nei! því í huganum
heyri ég söng
hvar fiðlungur leikur
í laumi
Höfundur er nemi í bókmenntafræði
við HÍ.
STEFÁN GUÐMUNDS-
SON FRÁ STARMÝRI •
Vísbend-
ingar
Allt, sem gerist lífs á leiðum
lýtur orðum guðs og manna.
Til að fara ei villur vegar
vísbendingar þarf að kanna.
Sífellt merkar tölur teljar,
taka mið af plús og mínus.
Leggja á minnið langa dálka,
leynislóð að marki velja.
Hús í morgunbirtu bjartri
beggja megin vegar standa.
Blámi himins heillar vilja,
hugarflugið leysir vanda:
Leiftursýn um loftin blá,
litahnettir svífa hjá.
Frjáls og laus frá svælu svartri
siglir mannsins innsta þrá.
Best mér finnst að skynja og
skrifa
skrautlaus orð við lyktir nætur.
í rauðabíti ráðast atvik,
reynsluþoli hlær eða grætur.
Allt, sem gerist líf á leiðum
lýtur orðum guðs og manna.
til að fara eigi villur vegar
vísbendingar þarf að kanna.
Höfundur býr í Kópavogi
BENNY ANDERSEN
Um sumarmál
Baldur Pálmason ísl.
Hinn friðsæli freramorgunn
fitjar upp blotahljóm.
Þagntíðin brátt er þroskuð,
þrútnar sem opnist blóm.
í loftsölum litir dyljast,
lægð þokast kulda nær.
Hjaðnar þá háþrýstingur,
hopa mun vetrarsnær.
Þei-þei-þei! Hægan, hægan!
Hreyfing hver dæmist röng.
Klökkni einn dropi kyrrðar,
kveða við loft af söng.
Benny Andersen er danskt skáld,
fæddur 1929. Fyrsta bók hans, „Den
musikalske ál“, kom út 1960. (Þaðan
er Ijóðið hér.) Bækúr hans eru nú orðn-
ar meira en þrjátíu að tölu.
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 16. SEPTEMBER 1989 1 1