Lesbók Morgunblaðsins - 16.01.1993, Blaðsíða 12
ÞBÁNOhEIMUI
NOROUR-
M€RI
Þar sem ykkur er öllum kunnugt
um viðskipti okkar við Harald
konung aetla ég mér ekki að rekja
þau hér heldur snúa mér að því sem
okkur ber meirri nauðsyn til, að
ráða fram úr vandkvæðum þeim
sem við eigum fyrir höndum.
' Eg er þess fúsari að hljóta slíkan
dauðdaga sem frændur mínir en eigi
vil ég leiða ykkur í svo mikið vand-
kvæði með einræði mínu því að mér
i^er kunnugt...
viljið ekki við
okkur skilja þó
að mannraun sé
nokkur í að
fylgja mér.
Þykist ég ekki af
því vaxa þótt ég
bíði heiman þræla
Haralds konungs
og elti þeir okkur
af eignum vorum
eöa þiggja af
þeim dauða með
öllu.
HÖFUNDUR:ÓÞEKKTUR
MYNDASAGA: BÚI KRISTJÁNSSON
etill flatnefur hét maður son Bjarnar bunu. Hann var hersir ríkur í Noregi og
kynstór. Hann bjó í Raumsdælafylki. Þaö er milli
Sunnmærar og Norðmærar.
SDÆl-^FYUO
SUOUR-
MCftl
A ofanverðum dögum Ketils hófst ríki Haralds konungs hins hárfagra, ríkti hann með slíku
ofriki, að enginn fylkiskonungur þreifst í ríki hans nema að hann réði einn nafnbót hans.
tT- En er Ketill fréttir þetta, að Haraldur konungur hafði ætlað honum
slíkan kost, að gera hann og frændur hans að leiguliðum sínum.
Stefnir hann þing við frændur sína ...
Björn hinn austræni
sonur Ketils svarar:
-------------->
... skaplyndi
frænda minna
og vina, að þér
G
Sannspurðan hef ég
fjandskap Haralds
konungs í okkar garð.
Sýnist mér sem viö
munum ekki þaðan
trausts bíða.
Líst mér svo á að
okkur séu tveir kostir
geröir, að flýja land
eða verða...
... drepnir hver í
sínu rúmi.
Skjótt mun ég birta minn
vilja. Ég vil gera að
dæmum göfugra manna og
flýja land þeita.
Aö þessu var
geröur góöur rómur
og þótti þetta
drengilega talað.
Þetta ráð var
bundið, að þeir
mundu af landi fara
því aö synir Ketils
fýstu þess mjög en
engin mælti í móti.
Faðir, menn segja þar landkosti góöa og '
bjiCti ekki að kaupa fé. Þeir segja þar vera
Pj.'V. hvalrétt mikinn og laxveiðar en
fiskstöð öllum misserum. j
Björn og bróðir hans
Helgi bjóla vildu til
íslands fara.
I þá veiðistöð kem ég aldrei á gamals
aldri. Ég er fúsari aö fara vestur um
haf, hefur mér virðst þar mannlíf J
gott. Þekki ég þar nokkuð vel til
því að þar hef ég víða herjað. Æ
1
12