Lesbók Morgunblaðsins - 13.02.1993, Side 12

íðan gekk Unnur inn skálann og sveit mikil meö henni. Og er skálinn var alskipaöur fannst
mönnum mikið um hversu veisla sú var sköruleg
Nú kveð ég bræður mína Björn og Helga
og aðra frændur okkar og vinir með þessum
orðum: Bólstað þennan með slíkum þúnaði sem
þið sjáið nú sel ég í hendur Ólafi
frænda mínum til eignar og forráðs.
Eftir það stóð Unnur upp og kvaðst ganga mundi til þeirrar
skemmu sem hún var vön að sofa í, bað að þaö skyldi hver
hafa skemmtan sem þá væri næst skapi...

Z3SZ
... en mungát skyldi skemmta alþýöunni.
Svo segja menn að Unnur hafi bæði verið há og þrekleg
Hún gekk hart utar eftir skálanum. Höfðu menn það að
orði að konan var enn virðuleg
Drukku menn um kveldiö þangað til að
mönnum bótti mál að sofa.
En um daginn eftir gekk Ólafur feilan til svefnstofu
Unnar frændkonu sinnar. Og er hann kom í stofuna
sat Unnur upp viö hægindin. Hún var þá önduö.
Gekk Ólafur eftir það í skálann og
sagði tíðindi þessi. Þótti mönnum
mikils um vert hversu Unnur hafði
haldið viröingu sinni til dauöadags.
Var nú drukkið allt saman, brullaup
Ólafs og erfi Unnar.
Og síðasta dag boðsins var Unnur flutt til haugs þess er henni
var búinn. Hún var lögö í skip í hauginum og mikiö fé var í haug
lagt með henni. Var eftir það aftur kastaður haugurinn.
Ólafur feilan tók þá við búi í Hvammi og allri fjárvaröveislu að ráði
þeirra fænda sinna er hann höfðu heim sótt. Gerðist hann ríkur maöur
og mikill höfðingi.
12