Lesbók Morgunblaðsins - 08.01.1994, Blaðsíða 12
(slendingar voru allirsaman um veturinn í
bænum. Var Kjartan mjög fyrir þeim.
Veðrátta batnar og komu menn fjölmennt
til bæjarins að orðsending Ólafs konungs.
Margir menn höfðu við kristni tekið í Þránd
heimi en hinir voru þó miklu fleiri er í móti
voru.
Þetta sama kveld sendir kon-
ungur menn til herbergis ís-
lendinga og bað þá verða vísa
kvað þátöluðu...
Veðráttu gerði harða um
haustið. Voru frost mikil og
kuldar. Heiðnir menn segja
það eigi undariegt að veðrátta
léti illa:
Einhvem dag átti konungur þing í bænum út á Eyrum
og talaði trú fyrir mönnum, langt erindi og snjallt.
Þrændir höfðu her manns og buðu konungi bardaga
í mót. Konungur kvað þá vita skyldu að hann þóttist
átt hafa við meira ofurefli en berjast þar við þorpara
í Þrándheimi. Skaut þá bóndum skelk í bringu og lögðu
allt á konungs vald og var margt fólk þá skírt. En síð-
an varslitið þinginu.
Geldurað nýbreytni
konungs og þessa
hins nýjasiðarer
goðin hafa reiðst.
... Þeir gera svo. Var þar inn að heyra glaumur mikill.
Þá tók Kjartan til orða og mælti til Bolla:
Kjartan spyr:
Að vísu þótti oss konungur ganga
úr skugga um það að þeir mundu
miklum afarkostum mæta af hon-
um.
Þótti þérkonungurinn íengum
hótum hafa við þá er eigi vildu
undir ganga hans vilja?
Hversu fús ertu frændi
að taka við trú þeirri
er konungur býður?
Ekki er ég þess fús, því
að mér líst siður þeirra
veiklegur mjög.
Hvað viltu
gera?
Engis manns nauðungar-
maður vil ég vera meðan
ég má uppi standa og
vopnum valda. Þykir mér
það og lítilmannlegt að
vera tekinn sem lamb úr
stekk eða melrakki úr
gildru. Þykir mér hinn
kostur miklu betri ef mað-
ur skal þó deyja að vinna
það nokkuð áður er lengi
sé uppi haft síðan.
Og er konungsmenn höfðu þessa varir
orðið þáfóru þeir í brott og segja kon-
ungi þettatalallt.
Ekki kalla ég þetta lítilmannlegt, en eigi
mun þetta framgengt verða að því er
ég hygg. Mun konungur veragiftu-
drjúgur og hamingjumikill. Hann hefir
og örugg varðhöld dag og nótt.
Ekki mun ég því leyna ...
... brenna konunginn inni!
Kjartan kvað áræðið flestum bila þótt allgóðir karlmenn væru. Bolli kvað það
vant að sjá hverjum hugar þyrfti að frýja. En margir tóku undir að þetta væri
þarfleysutal.