Lesbók Morgunblaðsins - 11.06.1994, Blaðsíða 16
-4
Bolli hjó I móti á öxl
Lamba og renndi
sverðið ofan með
síðunni. Hann varð
þegar óvígur og aldrei
síðan varð honum
höndin meinlaus
meðan hann lifði.
í þessari svipan gekk inn
Helgi Harðbeinsson og
hafði í hendi spjót það er
alnar var löng fjöðrin og
jámi vafið skaptið. En er
Bolli sér það á kastar hann
sverðinu en tók skjöldinn
tveim höndum og gekk
fram að selsdyrunum í
móti Helga. Helgi lagði til
Bolla með spjótun í gegn-
um skjöldinn og sjálfan
hann.
Þorgerður svarar máli hans:
Bolli stóð þá enn upp
við selsvegginn og hélt
að sé kyrtlinum að eigi
hlypu út iðrin. Þá hljóp
Steinþór Ólafsson að
Bolla og hjó til hans
með öxi mikilli á hálsinn
við herðarnar og gekk
þegar af höfuðið.
Bolli hallaðist að selsvegginum.
Nú þustu menn inn í selið, Halldór
og bræður hans. Þorgerður gekk
og inn í selið. Þá mælti Bolli:
Það er nú ráð bræður
að ganga nær en hér til,
kveðst ég þess vænta
að þá muni verða
skömm vöm.
Eigi þarf að spara að
vinna ógrunsamlega
að við Bolla, skuluð
þið gangatil bols
og höfuðs.
Guðrún mun eiga
að búa um rauða
skör Bolla um hríð.
Þá mælti Halldór:
Síðan tóku þeir hesta sína
og riðu í brott. Guðrún
gekk á veg með þeim og
talaði við þá um hríð.
Síðan hvarf hún aftur.
Guðrún gengur þá neðan frá
læknum og til tals við þá
Halldórog spurði hvað til
tíðinda hafði gerst I skiptum
þeirra Bolla. Þeirsegja slíkt
sem í hafði gerst.
Guðrún hafði hnýtt um sig blæju eina. Helgi
Harðbeinsson gekk að Guðrúnu tók
blæjuendann og þerrði blóð af spjótinu því
hinu sama er hann lagði Bolla í gegnum
með. Guðrún leit til hans og brosti við.
Eigi skaltu það harma því
að ég hygg það að undir
þessu blæjuhorni búi minn
höfuðsbani.
Þetta er
illmanlega gert
og grimmlega.
Hinn næsta vetur
eftirvíg Bollafæddi
Guðrún barn. Það
var sveinn. Sá var
Bolli nefndur. Hann
var snemma mikill
og vænn. Guðrún
unni honum mikið.
■i!