Lesbók Morgunblaðsins - 10.05.1997, Síða 16

Lesbók Morgunblaðsins - 10.05.1997, Síða 16
AÐUR en birta tekur af degi hefur útigangsmaður upp raust sína fyrir íbúa fimmta hverfis. Röddin er merkilega góð, einkum ef mið er tekið af því að hann hefur eytt nóttinni á köldum kirkjutröppun- um. A efnisskránni eru sem endranær helstu lög Frank Sinatra og bútar úr þekktum óperuaríum. Hann hefur vart lokið söng sín- um þegar morgunmessa hefst og orgeltónar og kórsöngur taka að berast úr ævafornri kirkjunni. Þegar kirkjugestir tínast út á götu er róninn á bak og burt - tónleikar hans voru aðeins forieikur að degi sem ann- ars fer ekki í annað en að verða sér úti um næstu rauðvínsflösku. í stað sálmasöngsins hljómar nú balkönsk þjóðlagatónlist frá hin- um fjölmörgu grísku veitingastöðum sem verið er að opna hvem á fætur öðmm. Zorba er að sjálfsögðu sívinsælt og brátt má heyra lagið leikið samtímis í minnst þremur ólíkum útgáfum meðan þjónarnir keppast við að bijóta diska á gangstéttinni í takt við tónlist- ina. Þegar „Zorba-súpan“ hefur kraumað vel fram yfir hádegi er hins vegar orðið freistandi að breyta til og fá sér göngutúr yfir í annað hverfi. Á leiðinni yfir Pont des Arts („Listabrúna") býður norður-amerískur hippi á sextugsaldri upp á rafmagnaða tre- gatónlist en suður-amerísk indíánahljóm- sveit skemmtir viðskiptavinum Galeries Lafayette-stórverslunarinnar handan árinn- ar. Við innganginn í næstu neðanjarðarlest hefur svo snyrtileg kona komið sér fyrir og leikur einleikshlutverk fiðlunnar úr Árstíð- unum eftir Vivaldi. Það er hentugt verk, hugsar maður, Sumarið má leika um sum- ar, Haustið um haust, Veturinn... o.s.frv ... En hvernig væri að skella sér í Picassosafnið? Og hver skyldi vera að troða upp þar nema aldraði hörpuleikarinn með síða skeggið? Þama situr hann tímunum saman og framleiðir stórundarlega nýaldar- tónlist sem einhvernveginn virðist hvergi byija og aldrei ætla að enda. Eftir að hafa fengið nægju sína af kúb- isma og hörputónum er tilvalið að fá sér kaffí eða jafnvel snæðing á útiveitingastað á Eyju Heilags Lúðvíks á Signu. Á mildu vorkvöldi sér leðurklæddur mótórhjólasnigill um dinnertónlistina; hann leikur ýmist lög Edith Piaf í eigin útsetningum fyrir harmón- íku, nú eða skoska háfjallatónlist ef svo ber undir ... en þá skiptir hann auðvitað yfir á sekkjapípuna sem ávallt bíður tilbúin á baki hans. Kvöldið má svo kóróna með snúningi á vinsælum tónlistarbar í Pigalle-hverfi, Aux Noctambules („Hjá nátthröfnunum“). Stað- urinn ber nafn með rentu því upp úr mið- nætti safnast þar saman ólíklegasta fólk til þess að eyða reykmettaðri nóttinni við glasa- glaum og lifandi tónlist. Stjarna næturinnar er Pierre Carré, söngvari á áttræðisaldri sem muna má sinn fífil fegri. Hnarreistur stend- ur hann á agnarsmáu sviðinu kvöld eftir kvöld og upplifir forna frægð af takmarka- lausri innlifun. Pierre Carré er gamall „sjar- mör“ sem á engan sinn líka: hann klæðist eldrauðum jakkafötum, með örmjóa leðurs- laufu um hálsinn og hárgreiðslan, tja, ætli menn verði ekki að sjá hana með berum augum til þess að trúa? Hann er í senn eins og Elvis Presley sjötugur og söngvari hljóm- sveitarinnar Leningrad Cowboys sem marg- ir þekkja úr samnefndri kvikmynd Akis Kaurismakis. Á fímmta tímanum halda nátthrafnar heim á leið. Þegar hinstu tónar Monsieur Carré hafa fjarað út í næturkyrrðinni er þögnin skyndilega rofin af undarlegri hrynj- andi: hópur fólks hefur safnast saman í kringum opinn eld á Signubökkum og ákveð- ið að eyða því sem eftir er nætur við bumbu- slátt að hætti Afríkubúa. Og það er einmitt þessi bumbusláttur sem að lokum vekur útigangsmanninn í fímmta hverfi. . .hann er farinn að rumska og ræskja sig og innan tíðar tekur hann fyrsta lagið: „Strangers in the Night...“ Já, sannarlega má fara „á eyrunum11 um Parísarborg allan sólarhringinn því auk ótal tónlistarviðburða götunnar eins og Iýst er Ljósm. Þórdís Ágústsdóttir. „CH AMPS-Élysées-leikhúsið hefur hýst margan stórviðburðinn í gegnum tíðina.“ Tónlistarlíf Parísar er margslungió, hefst aó morgni meó raust útigangsmannsins og gengur daginn meó margvíslegum hætti allt til kvöldtónleikg í húsakynn- um frgnska ríkisútvarpsins. PÉTUR JÓNASSQN fór tónlistarhringinn í höfuóborg Frakka. hér að framan er ekki óalgengt að auglýst- ir séu á fjórða tug áhugaverðra tónleika víðs vegar um borgina á degi hveijum. Borg- arstjórinn bauð nýlega upp á tvo miða fyrir einn og sáum við Hrafnhildur (Hagalín kona mín) okkur ekki annað fært en að fara hring um helstu tónleikastaði Parísar. RússariLouvre Hringferðin hófst í Carrousel du Louvre („Louvre-hringekjunni"), menningar- og verslunarmiðstöð sem byggð hefur verið undir hinu eiginlega Louvre-listasafni. Þar er að fínna Louvre Auditorium, glæsilegan kammertónlistarsal af fullkomnustu gerð. Á þessu starfsári hefur m.a. verið boðið upp á röð níu tónleika þar sem eingöngu eru flutt píanótríó - þ.á m. öll píanótríó Beetho: vens með Shlomo Mintz í fararbroddi. í okkar hlut kom að hlýða á rússneska tón- list, Tchaikovsky og Shostakovich, í flutn- ingi heimamannanna Boris Berezovsky á píanó, fiðluleikarans Vadim Repin og selló- leikarans Dmitry Yablonsky. Skemmst er frá því að segja að hér var flutt tónlist í hæsta gæðaflokki; Rússarnir náðu strax að hefja sig langt yfir það sem kalla mætti venjulegan hljóðfæraleik; það var eins og hugsun þeirra staðnæmdist ekki við hljóð- færin nema örskotsstund, og svo tóku þeir flugið . .. Sellóleikarinn, sem jafnframt er þekktur hljómsveitarstjóri, var fremstur meðal jafningja. Boldungsmikill og gleiður sat hann með sellóið eins og leikfang milli hnjánna og stjómaði tríóinu með boganum líkt og væri hann með 100 manna hljóm- sveit fyrir framan sig. En þó að yfirbragð hljóðfæraleikaranna væri alvarlegt voru þeir vel með á nótunum þegar glettninni brá fyrir í tónverkunum - sem var ósjaldan. Fiðluleikarinn og sellóleikarinn höfðu auk þess undirbúið „aukanúmer" í lok tónleik- anna: píanóleikarinn var óafvitandi sendur fyrstur fram í dynjandi lófatakið og hneigði sig því aleinn á sviðinu meðan félagar hans biðu skellihlæjandi í vængnum ... Síðustu tríótónleikar vetrarins verða 4. júní en þá eru á dagskrá þijú tríó eftir Brahms og verður sellóleikarinn Truls Mörk meðal flytjenda. Sungió ■ simann Næsti viðkomustaður okkar var hið sögu- fræga tónlistar- og leikhús Théatre des Champs-Élysées, gamall og gróinn salur sem hýst hefur margan stórviðburðinn í gegnum Ljósm. Roger Picard - Radio Fronce. „ÍTALSKA tónskáldið Luciano Berio í sviðsljósinu.'1 tíðina. Hér hneykslaði Stravinsky Parísare- lítuna með Vorblótinu árið 1913 og átta árum síðar endurtók sagan sig með ballettin- um Les mariés de la Tour Eiffel („Brúðhjón- um Eiffeltumsins"), en tónlistin úr þeim ballett var einmitt á efnisskrá kvöldsins nú 76 árum síðar. Verkið er í tíu þáttum og samið af Georges Auric, Arthur Honegger, Darius Milhaud, Francis Poulenc og Germa- ine Tailleferre, hópi tónskálda sem starfaði saman á millistríðsárunum undir nafninu Le Groupe des Six („Sexmenningamir"). Eins og sjá má af framangreindri upptaln- ingu virðist sjötti meðlimurinn einhverra hluta vegna hafa verið fjarri góðu gamni í það sinnið. Markmið hópsins var að hleypa nýju blóði í franska tónlist, breyta til og fjarlægjast stefnu Debussys, Ravels og Faurés, og ekki síður að endurvekja þá gleði og bjartsýni sem heimsstyijöldin fyrri hafði rænt Parísarbúa. Það var Orchestre Nati- onal de France - Sinfóníuhljómsveit Frakk- lands - sem lék undir stjórn Charles Dutoit og ekki var annað að sjá en að sexmenning- unum hefði tekist ætlunarverk sitt nú, slík voru fagnaðarlæti viðstaddra. Eftir brúð- hjónaballettinn innsiglaði hljómsveitin hina sönnu frönsku stemmningu með því að flytja „A EYRUNUM" tvö verk eftir Poulenc og kom þá til liðs við sveitina söngkona sem heitir því bráð- skemmtilega nafni Felicity Lott. Bæði voru verkin við texta eftir Jean Cocteau, hið fyrra lag við ljóðið La dame de Monte Carlo („Frú- in frá Monte Carlo“) og hið síðara La voík humaine („Mannsröddin"). Það er n.k. ópera fyrir eina söngkonu.. . og síma. Felicity vakti mikla kátínu(!) áheyrenda með því að flytja verkið í viðeigandi umgjörð: hún sat í djúpum hægindastól íklædd bleikum morg- unsloppi og söng alla óperuna inn í gamalt símtól. Að frú Lott undanskilinni var stjarna kvöldsins xýlófónleikari hljómsveitarinnar sem hafði nóg að gera við að leika símhring- ingarnar á hljóðfæri sitt nær án afláts í heilar 45 mínútur. í Théatre des Champs-Élysées er auk þess nýlokið tónleikum tenórsöngvarans Roberto Alagna en hann er af flestum hér talinn líklegasti arftaki Pavarottis. Útilokað var að fá miða þar sem uppselt var á tón- leika hans áður en efnisskrá vetrarins fór í prentun. Af komandi tónleikum Orchestre National de France má nefna glæsilega Brahms-dagskrá 15. maí þar sem Joshua Bell og Stephen Isserlis leika konsert fyrir fíðlu og selló í a-moll ásamt þessari frábæru hljómsveit. í afmæli hjá Schubert Vart þarf að tilkynna tónlistaráhugafólki að í ár eru 200 ár liðin frá fæðingu róman- tíska meistarans Franz Schuberts. Við héld- um upp á sjálfan afmælisdaginn með því að hlýða á Orchestre Philharmonique de Radio France - Fílharmóníuhljómsveit franska ríkisútvarpsins - í Salle Pleyel, ein- um besta tónlistarsal borgarinnar sem stað- settur er nálægt Sigurboganum. í tilefni afmælisins hafði hljómsveitin fengið góðfús- legt leyfí hins heimsþekkta þýska tónskálds Hans Werner Henze til þess að frumflytja hluta úr ballett sem væntanlegur er á fjalirn- ar í Þýskalandi 25. maí nk. Við hlýddum á stuttan kafla sem nefnist „Erlkönig", sinfón- íska fantasíu byggða á samnefndu „ljóði“ (Lied) Schuberts. Erlkönig er kraftmikill þáttur og var vel fluttur undir öruggri stjórn Marek Janowski. Skiptar skoðanir voru þó um ágæti verksins meðal skandínavískra blaðamanna sem ræddust við í hléi. Þegar Henze hafði minnst Schuberts var komið að afmælisbarninu sjálfu; fyrst var flutt Sinfónía nr. 4 („Hin harmþrungna") og viti menn, í kjölfarið fylgdi enn meiri balletttónl- ist: Tvö millispil og tveir ballettar úr „Rósa- mundu frá Kýpur“. Hér var augljóslega ver- ið að tefla saman tveimur ólíkum hliðum á tónskáldinu og var það vel til fundið á þess- um merku tímamótum í. .. getum við sagt.. . lífi hans? Afmælisveislunni lauk með fiðlukonsert Albans Berg, „í minningu engils“. Það var ungur þýskur fiðluleikari, Christian Tetzlaff að nafni, sem fór með einleikshlutverkið. Hann lét lítið yfir sér þegar hann gekk á svið með Stradivarius fiðlu frá árinu 1713 undir hendinni en í ljós kom að hann kunni sannarlega með hana að fara. Frá fyrstu hendingu gæddi hann tónverkið undraverðu lífí og var leikur hans í alla staði frábær. Stjórnendur útvarpsfílharmóníunnar fá rós í hnappagatið fyrir verkefnaval þetta kvöld þar sem efnisskráin hafði greinilega verið þaulhugsuð til þess að gera minningu Schu- berts hin veglegustu skil. Sérstaklega fannst okkur vel til takast með val á lokaverkinu: fiðlukonsertinn var síðasta verkið sem Alban Berg náði að ljúka við, n.k. lokaorð tón- skáldsins, samin í minningu stúlku sem dó ung; hér eru tilvitnanir í kantötu eftir Bach („0 Ewigkeit du Donnerwort“) sem gefur verkinu trúarlegt og jafnframt sársaukafullt yfírbragð og kannski hefur það verið tilvilj- un og kannski ekki að valinn var 31 árs fíðluleikari til þess að fara með einleikshlut- verkið ... en var ekki Schubert einmitt 31 árs þegar hann dó? Þann 22. maí nk. mun sópransöngkonan Julia Varady syngja „ljóð“ (Lieder) eftir Strauss ásamt útvarpshljómsveitinni góðu og píanóleikarinn Maurizio Pollini lýkur hringferð sinni um píanósónötur Beethovens með tónleikum 15. maí og 10. júní. Allir þessir tónleikar verða í Salle Pleyel. 16 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS ~ MENNING/LISTIR 10. MAÍ 1997

x

Lesbók Morgunblaðsins

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.