Alþýðublaðið - 01.05.1984, Blaðsíða 4

4
Þriðjudagur 1. maí 1984
Ávarp L maí nefndar Fulltrúaráðs verkalýðsfélaganna í Reykjavík
Bandalags starfsmanna ríkis og bæja og Iðnnemasambands íslands
Fram til sóknar og sigurs fyrir
frelsi, jafnrétti og bræðralagi
1. maí leggja launamenn
áherslu á stefnumið verkalýðs-
hreyfingarinnar, um betra og
réttlátara þjóðfélag, frið og
öryggi.
Við viljum stuðla að fullri
atvinnu, félagslegu réttlæti,
betra starfsumhverfi og sem
virkust lýðræði. Þessum
stefnumiðum verkalýðshreyf-
ingarinnar verður aðeins náð
með fullri samstöðu verka-
fólks. Samstaða og eining er
grundvöllur verkalýðshreyf-
ingarinnar.
íslensk verkalýðshreyfing
lýsir yfir, á þessum degi, and-
stöðu sinni við hverskonar
hernaðarbrölt og hernaðar-
bandalög í austri sem vestri og
krefst þess að kjarnorkuvopn
verði aldrei leyfð á íslandi.
Við styðjum kröfuna um
kjarnorkuvopnalaus norður-
lönd, engar herstöðvar verði
hér á landi og að ísland standi
utan hernaðarbandalaga.
Víða um heim á alþýða
manna i höggi við grimmilegar
afturhaldsstjórnir er sitja við
völd í skjóli risaveldanna.
Forystumenn verkafólks eru
víða fangelsaðir, pyntaðir og
jafnvel líflátnir.
Við krefjumst þess að póli-
tískir fangar verði látnir lausir
hvar sem er í heiminum.
Geigvænlegt atvinnuleysi
ríkir víða. Verkafólk og sam-
tök þess í Evrópu eru niður-
lægð með gerræðislegum árás-
um á undirstöður velferðar-
þjóðfélagsins, — lífskjör og
félagslega velferð almennings.
Við lýsum fyllsta stuðningi
okkar við stéttarbræður okkar
í Póllandi, sem eru að reyna að
skipuleggja verkalýðshreyf-
ingu óháða ríkisvaldinu.
Eins lýsum við stuðningi
okkar við baráttu alþýðunnar í
El-Salvador og vekjum athygli
á þeim skelfilegu hörmungum
og kúgun sem alþýða manna
þarf þar að búa við vegna
ógnarstjórnar í landinu.
Þá minnum við einnig á þær
hörmungar sem dunið hafa
yfir Afganistan og það ógnar
ástand sem ríkir í skjóli risa-
veldis.
Við íslendingar höfum átt
við mikinn efnahagsvanda að
etja. Þjóðin stóð á krossgötum
vegna langvarandi óðaverð-
bólgu og skuldasöfnunar.
Þegar núverandi ríkisstjórn
tók við stjórnartaumunum
lýsti verkalýðshreyfingin sig
reiðubúna til samstarfs um
lausn vandans. Ríkisstjórnin
hafði engan áhuga á slíku
samstarfi heldur svipti hún
verkalýðshreyfinguna samn-
ingsrétti og bannaði visitölu-
bindingu launa.
Jafnframt því að stórskerða
kaupmátt alþýðuheimilanna
hefur ríkisstjórnin gælt við
fjármagnseigendur og fyrir-
tækin í landinu.
Þetta er stjórnarstefna sem
ekki gengur.
Við megum ekki þola að
hreyft verði við þeim félags-
Iegu ávinningum sem hreyf-
ingin hefur náð á undanförn-
um árum og áratugum.
Aðförin að verkamanna-
bústöðunum er fráránleg og
verður aldrei liðin.
Jafnframt vörum við mjög
alvarlega við frekari kjara-
skerðingum, s.s. með því að
draga verulega úr niður-
greiðslum landbúnaðarvara,
auknum skattaálögum á mat-
væli og almennar launatekjur.
íslenskt verkafólk hefur
vaknað til fullrar vitundar um
hvert stefnir í kjara- og at-
vinnumálum. Atburðir síð-
ustu missera gefa tilefni til að
íslensk verkalýðshreyfing
endurskoði starfshætti sína.
Það þarf að styrkja innviði
hreyfingarinnar, samstöðu og
baráttugleði.
Eining og samstaða eru því
einkunarorð dagsins. Fyrsta
áfanga í baráttu verkalýðs-
hreyfingarinnar, fyrir endur-
heimt kaupmáttar, er lokið.
Næsti áfangi er 1. september.
1. maí eru meginkröfur okk-
ar:
Full atvinna
Mannsæmandi dagvinnulaun
Trygging kaupmáttar
Gegn auknum skattaálögum
Óskertur samningsréttur
Dagvinnutekjutrygging verði
lágmarkstaxti
Efling verkamannabústaða-
kerfisins
Húsnæðisöryggi handa leigj-
endum
Launajafnrétti kynja
Meðákvörðunarréttur í nýrri
tækni
Full laun í veikindum barna
Fram til sóknar og sigurs fyrir
FRELSI, JAFNRÉTTI OG
BÆRÐRALAGI.
F.h. Fulltrúaráðs verkalýðsfélag-
anna í Reykjavík
Halldór Jónsson, Sigfinnur
Sigurðsson, Einar Sigurðsson,
Guðmundur Hallvarðsson,
Hreinn S. Hjartarson, Aðalheiður
Frantzdóttir, Matthildur Smára-
dóttir, Sigurður Pálsson.
F.h. Bandalags starfsmanna ríkis
og bæja
Sigurveig Sigurðardóttir, Guðrún
Árnadóttir.
F.h. Iðnnemasambands íslands
Kristinn H. Einarsson.
1. maí ávarp Alþjóðasambands frjálsra verkalýðsfélaga
Framtíð á grundvelli sömu
hugsjóna — brauð, friður, frelsi
í ár minnist Alþjóðasamband
frjálsra verkalýðsfélaga að 35 ár eru
frá stofnun samtakanna. Þau hafa
innan sinna vébanda 136 samtök
verkalýðsfélaga frá 95 löndum í
fimm heimsálfum. Á þessum tíma-
mótum standa verkamenn í heimin-
um frammi fyrir tveim miklum
vandamálum. Fjöldaatvinnuleysi,
sem er alvarlegast í afskiptari hlut-
um heimsins, og örbirgð milljóna
manna.
1. maí 1984, á alþjóðlegum bar-
áttudegi verkamanna, hvetur Al-
þjóðasamband frjálsra vekalýðsfé-
laga hinar 83 milljónir meðlima
sinna til að íhuga mikilvægi aðildar
að verkalýðsfélagi. Eftir 35 ára starf
eru félagsbundnir verkamenn enn
minnihluti. Meirihluta verkamanna
er bannað að bindast samtökum í
verkalýðsfélögum, bannað að gera
samninga, meirihluti verkamanna
hefur ekki verfallsrétt og verður að
þola kúgun harðstjórnar kommún-
ista, herforingjastjórna og alræðis-
stjórna.
Ennþá er yfirlýsingin, sem sam-
þykkt var á stofnjjingi Alþjóðasam-
bands frjálsra verkalýðsfélaga árið
1949 í fullu gildi og er enn sterkur
málsvari frjásrar og lýðræðislegrar
verkalýðshreyfingar.
Einkunnarorð Alþjóðasam-
bandsins „brauð, friöur og frelsi“
standa nú sem fyrr fyrir efnahags-
legt og félagslegt réttlæti, stjórn-
málalegt lýðræði og frelsi, jafnrétti
og fulla reisn fyrir alla menn. Enn-
þá trúir Alþjóðasamband frjálsra
verkalýðsfélaga staðfastlega á þess-
ar hugsjónir.
Alþjóðasambandið tileinkar 1.
maí einkunnarorðin Frelsi verka-
lýðshreyfingarinnar og vill með því
undirstrika eftirfarandi:
— Réttur frjálsrar verkalýðs-
hreyfingar er óskoraður. Allt frá því
að verkafólki var safnað saman til
vinnu í öndverðu hafa verkamenn
alltaf og alls staðar lagt áherslu á
réttinn til að eiga sér verkalýðsfé-
lög. Þeir hafa litið á frjáls, lýðræð-
isleg verkalýðsfélög sem brjóstvörn
hagsmuna sinna, tæki til að bæta
hag sinn. Það hefur kostað átök að
tryggja réttinn til að stofna verka-
lýðsfélög. Verkalýðssinnar hafa háð
langa og oft harða baráttu fyrir
þessu máli, oft gegn ófyrirleitnum
árásum og andstöðu atvinnu-
rekenda og ríkisstjórna. Píslarvætt-
ir frjálsrar verkalýðshreyfingar eru
margir. Enn fleiri hafa þjáðst og
þjást vegna baráttu sinnar fyrir rétti
verkalýðshreyfingarinnar. Al-
þjóðasamband frjálsra verkalýðs-
félaga er hluti af þessari hefð —
þessari baráttu — og hefur frá upp-
hafi einbeitt sér að vinna verkalýðs-
hreyfingunni viðurkenningu hvar
sem er í heiminum, ásamt því að
berjast fyrir rétti verkamanna og
almennum mannréttindum. Þegar
allt kemur til alls hefur þetta starf
Alþjóðasambands frjálsra verka-
lýðsfélaga og frjálsu verkalýðs-
hreyfingarinnar verið sterkasta afl-
ið i baráttunni fyrir auknum mann-
réttindum. Baráttan fyrir réttindum
verkalýðshreyfingarinnar hélst í
hendur við þá baráttu að tryggja
verkamönnum almenn lýðréttindi í
þjóðfélaginu. Þátttakan í baráttu
fyrir sjálfstæði fyrrum nýlendna,
fyrir sjálfsákvörðunarrétti þjóða,
og gegn aðskilnaðarstefnu, ber
vitni þeirri áherslu, sem verkalýðs-
hreyfingin leggur á grundvallar lýð-
réttindi. í mörgum löndum er
verkalýðshreyfingin í hlutverki hins
óþreytandi vökumanns, sem stend-
ur vörð um og tryggir almenn lýð-
ræðisleg réttindi manna.
— Grundvallarréttindi verka-
fólks eru forsenda frjálsrar, lýð-
ræðislegrar verkalýðshreyfingar,
eigi hún að geta staðið vörð um það
sem unnist hefur og sótt lengra
fram fyrir hönd verkamanna í öll-
um löndum:
— verkamenn verða undan-
bragðalaust að eiga rétt á að stofna
og ganga til liðs við þau samtök,
sem þeir kjósa sér, og setja sér lög
og reglur, án undanfarandi sam-
þykkis viðkomandi yfirvalda.
— verkalýðsfélög verða að geta
sett sér sínar eigin reglur og lög án
afskipta ríkisvalds. Þau verða að
eiga rétt á að kjósa sér fulltrúa,
skipuleggja starf sitt og stjórnir, og
setja sér stefuskrá
— verkalýðsfélög mega ekki
vera ofurseld því að yfirvöld geti
leyst þau upp eða bannað með til-
skipun.
— verkalýðsfélög verðaaðhafa
sjálfræði um hvort þau mynda, eða
ganga til liðs við samtök, eða sam-
bönd, og sérhver slík samtök eiga
rétt á að ganga til liðs við alþjóðleg
samtök verkamanna
— verkamenn mega aldrei
gjalda þess í vinnu þótt þeir starfi
fyrir verkalýðsfélög. Skipulag,
starfsemi og stjórnun verkalýðs-
félaga ber að verja fyrir afskiptum
atvinnurekenda
— verkalýðsfélögum ber samn-
ingsréttur til að geta haft áhrif á
vinnuskilyrði verkamanna og allt
það sem hefur áhrif á afkomu
verkamanna
— verkamönnum og samtök-
um þeirra ber verkfallsréttur og
réttindi til að grípa til aðgerða til að
ná fram kröfum sínum.
Þetta er sá andi sem við viljum að
einkenni 1. maí 1984. Á 35 ára
afmæli Alþjóðasambands frjálsra
verkalýðsfélaga skulum við minn-
ast upphafshugsjóna samtakanna
og undirstrika með því mikilvægi
hugsjónanna um frelsi og réttindi
verkalýðshreyfingarinnar. Við skul-
um takast á við efnahagskreppu og
nýja tíma í anda þessara hugsjóna.