Alþýðublaðið - 01.05.1984, Blaðsíða 12

alþýðu-
blaðiö \
Þriöjudagur 1. maí 1984
Útgefandi: Alþýðuflokkurinn.
Stjórnmálaritstjóri og ábm. Guðmundur Árni Stefánsson.
'Blaðamaður: Friðrik Þór Guðmundsson.
Gjaldkeri: Halldóra Jónsdóttir.
Ritstjórn og auglýsingar eru að Ármúla 38, Reykjavík, sími 81866.
Setning og umbrot: Alprent hf. Ármúla 38.
Prentun: Blaðaprent, Síðumúla 12.
Áskriftarsíminn
er 81866
Kar[ Steinar Guðnason formaður Verkalýðs- og
sjómannafélags Keflavíkur og nágrennis:
• •
Oryggi og friður
Á hátíðar- og baráttudegi
verkalýðsins fylkja verkamenn
liði. Um heim allan finna laun-
þegar samhljóm þeirra hugsjóna,
sem framsækin öfl verkalýðs-
hreyfingarinnar hafa borið í
brjósti.
Kröfur verkafólks um betri
heim, réttlátara þjóðfélag, hafa
birst í mörgum myndum. Langan-
ir og þrár hins óbreytta alþýðu-
manns eru alltaf eins. Lönd,
landamæri, tungutak og hefðir
skipta þar ekki máli.
Þessar þrár má rita í örfáum
setningum. Mörg orð þarf ekki til
þeirrar tjáningar. Þetta eru óskir
um öryggi og frið.
Efnahagslegt öryggi
Þrátt fyrir sameiginleg mark-
mið er heimurinn Iogandi af tor-
tryggni og heift. Þessi staðreynd
grundvallast á misrétti og þrot-
lausri baráttu þeirra snauðu fyrir
betra lífi, afkomuöryggi.
Krafan um öryggi lýtur að af-
komunni. Hver einasti einstak-
lingur sem lifir í frjálsu samfélagi
krefst þess að hafa í sig og á.
Krefst þess að hafa möguleika á
að sjá sér og fjölskyldu sinni far-
boða. Við íslendingar höfum ekki
enn þolað það fjöldaatvinnuleysi,
sem nágrannar okkar á Norður-
löndum og víðar glíma nú við.
Þrátt fyrir ýmsar blikur á lofti
njótum við enn meira öryggis í
þessum efnum en aðrar þjóðir.
Hversu lengi það ástand varir skal
ekki fullyrt. Það má
vera Ijóst, að verkalýði'nreyfingin
lítur á það sem grundvallarmann-
réttindi að hver vinnufús hönd
hafi fulla atvinnu. Það vekur hins
vegar óhug sú samdráttar- og
skömmtunarstefna, sem stjórn-
völd hafa í hávegum. Efnahags-
erfiðleikar sem óráðvandir stjórn-
málamenn hafa skapað á undan-
förnum árum, sem birst hafa í
óðaverðbólgu, erlendri skulda-
söfnun og óstöðugleika hafa svipt
ráðamenn virðingunni fyrir rétt-
indum launafólks.
Nýir valdhafar eiga þau ráð ein
að ráðast á lífskjör verkafólks.
Þeir ríku verða ríkari, þeir fátæku
fátækari. Allar efnahagsaðgerðir
eru nú gerðar á kostnað launa-
fólks. Fyrirtækjum er hins vegar
sýnd sérstök tillitssemi. Hjá þeim
eru skattar lækkaðir. Hjá verka-
fólki eru skattar hækkaðir.
Nú leitast stjórnvöld við að
brjóta niður það velferðarkerfi,
sem verkalýðshreyfingin hefur
lagt höfuðáherslu á að festa í
sessi. Andi útlendra frjálshyggju-
postula svífur yfir vötnunum. Fé-
lagslegt og efnahagslegt öryggi er
á undanhaldi.
Barátta framundan?
Verkalýðshreyfingin hefur
mjög hvatt til baráttu gegn verð-
bólgu. Launþegum er mjög annt
um að verðbólgu verði haldið
niðri. Það ber að fagna þeim ár-
angri, sem náðst hefur í barátt-
unni við höfuðóvin efnahagskerf-
isins.
Það er hins vegar óþolandi að
ekkert skuli gert annað en að
skerða lífskjörin. Það er rangt að
laun verkafólks sé orsök Verð-
bólgunnar. Verkafólk hefur mátt
þola stórfellda kjaraskerðingu.
Þeir mest sem minnst hafa úr að
spila. Nú verða launþegar að bú-
ast til sóknar. Fylkja verður liði til
baráttu fyrir betri afkomu.
Hindra verður að hornsteinar vel-
ferðarkerfisins verði brotnir nið-
ur. Á vinnustöðum, félagsfund-
um, á heimilunum verða launþeg-
ar að leita leiða sem duga í barátt-
unni. Sú barátta verður að mark-
ast af bjartsýni og trú á þeirri hug-
sjón að íslenskur þjóðarauður sé
ekki aðeins fyrir efnafólk heldur
einnig og ekki síður fyrir hinn al-
menna verkamann.
Frið
1. maí mun verkafólk um heim
allan krefjast friðar. Hvers yegna?
Höfum við ekki búið við frið? Jú,
í okkar heimshluta hefur haldist
friður. Villimennska styrjaldar er
mönnum þó enn í fersku minni.
Ógnarverk, ofsóknir og grimmi-
legar styrjaldir viðgangast um
víða veröld. Einræði og kúgun er
víðast hvar í heiminum. Lýðræði
og frelsi ríkir einungis í fáum
löndum.
Okkur íslendingum þykir eðli-
Iegt og sjálfsagt að iáta í ljós and-
úð okkar á vígbúnaðarkapp-
hlaupi stórveldanna. En víðast
hvar, einkum í ríkjum kommúnis-
mans, er bannað að hafa aðrar
skoðanir á friðarmálum en
stjórnvöldum er þóknanlegt.
íslensk verkalýðshreyfing styð-
ur þá friðarbaráttu sem nú á sér
stað um allan heim. Sú friðarbar-
átta byggist á nagandi ótta. Það er
ógnvekjandi staðreynd, að á mín-
útu hverri er varið 30 milljónum
króna til vígbúnaðar. Á sama
tíma búa milljónir manna við
hungur og skort. Ótti fólks mark-
ast af þeirri staðreynd, að stór-
veldin keppast við að koma fyrir
gereyðingarvopnum sem tortímt
geta öllu mannkyni. Mannkyns-
sagan segir okkur að menn smíða
ekki endalaust vopn. Sá tími hef-
ur alitaf komið, að handhafar
vopna noti þau.
Risaveldin beita þeim rökum að
ógnarjafnvægið eða gagnkvæm
fæling sé besta vörnin. Efasemdir
um gildi þessara raka fara vax-
andi. Nú vita allir að óhapp eða
taugaveiklun augnabliksins í
meðferð þessara vopna geta tor-
tímt öllu lífi á jörðinni. Barátta
gegn vígbúnaðarkapphlaupinu,
gegn gereyðingarvopnum, er eina
leiðin til að koma vitinu fyrir stór-
veldin í þessum efnum. Það er
hins vegar barnaskapur að ætla
einu stórveldi að afvopnast en
öðru ekki. Gagnkvæm afvopnun
undir eftirliti er fær leið til árang-
urs. Friðarbaráttan verður að
beinast að öllum þeim, sem hafa
þessi vopn undir höndum.
Hreyfiafl framfara
Frjáls verkalýðshreyfing er
hreyfiafl framfara um allan heim.
Verkafólk verður að standa fast
að baki hreyfingarinnar. Sigrar
vinnast ekki án baráttu. Aldrei
hefur verið eins mikil nauðsyn að
fylkja liði til baráttu fyrir réttlát-
ara þjóðfélagi, baráttu fyrir til-
veru mannkynsins. Bestu ham-
ingjuóskir í tilefni dagsins.
Karl Steinar Guðnason
Bjórhestar“ peningavaldsins
senda fólkinu kaldar kveðjur
Verkalýðshreyfingunni bárust
heldur kaldar kveðjur frá ríkis-
stjórninni í gær, daginn fyrir bar-
áttudag verkalýðsins. Þá var á-
kveðið í stjórnarráðinu undir for-
ystu Steingríms Hermannssonar,
(sem oft talar fjálglega um sam-
vinnu og félagshyggju), að skerða
til muna félagslega þjónustu og
þyngja enn þann skuldabagga,
sem æsku þessa lands hefur verið
bundinn.
Ekki er að sjá, að ríkisstjórnin
hafi greint neina möguleika aðra
en þá, að þrengja hag launafólks.
Hátekjuhóparnir og milliliðirnir
hafa allt sitt á hreinu; þar er engu
haggað. Og það er þrengt að
Iaunafólkinu á sama tíma og birt-
ar eru rannsóknir, sem sýna, að
ísland er komið í hóp láglauna-
landa.
Það er fyllsta ástæða að spyrja
núverandi ríkisstjórn nokkurra
spurninga. í fyrsta lagi: Hafa ráð-
herrar enga grein gert sér fyrir því '
gífurlega tekjumisrétti, sem nú er
að skipta íslenskri þjóð í tvær
stéttir, ríka og fátæka? í öðru lagi:
Hafa ráðherrar enga vitneskju um
afkomu og kjör þess fólks, sem nú
hefur ekki annað en dagvinnu-
laun í tekjur? í þriðja lagi: Hafa
ráðherrar engar spurnir af þeim
þjóðfélagshópum, sem aldrei
þurfa að breyta lífsmunstri sínu
hversu alvarlegar sem efnahags-
þrengingarnar verða? í fjórða
lagi: Vita ráðherrarnir ekki, að
hér á landi hefur orðið til stétt
manna, sem getur skammtað sér
laun og skatt að vild? í fimmta
lagi: Er réttlætiskennd ráðherr-
anna bundin við skiptingu fjár-
magnsins á milli þeirra hópa, sem
þeir eru fulltrúar fyrir í núverandi
ríkisstjórn?
Það bætir svo ekki úr skák, að
ýmsir ráðgjafar ríkisstjórnarinn-
ar í efnahagsmálum, eru gjörsam-
Iega slitnir úr tengslum við það líf,
sem lifað er í landinu. Sumir
þeirra eru eins og „bjórhestar"
einblína aðeins á þá þætti efna-
hagsmálanna, sem snerta þeirra
stofnanir sérstaklega. í þennan
hóp bætast síðan ráðamenn ým-
issa opinberra stofnana, sem
reknar eru fyrir fjármuni hins
vinnandi manns. Þeir hafa skap-
að sér eigin veröld, þar sern þeir
ráðskast með fjármuni almenn-
ings að vild, efna til stórfelidra
fjárfestinga, án nokkurs tillits til
þess hvernig efnahag almennings
er háttað.
Ríkisstjórnin og stjórnmála-
menn almennt virðast ekki hafa
neina löngun til að brjóta upp það
samtryggingarkerfi peningavalds
og fjármunafyrirgreiðslu, sem
kemur í veg fyrir eðlilega þróun
I atvinnulífsins. „Hálfguðir“ pen-
ingalífsins hafa lagt biessun sína
yfir sukk og sóun í nafni byggða-
| stefnu, sem er röng í veigamiklum
grundvallaratriðum. Þeir hafa
engar athugasemdir fram að
færa, þegar byrjað er að selja
víxla með afföllum í nafni ríkis-
sjóðs og bankar hefja stjórnlaust
uppboð á vöxtum. Þá sitja þessir
herramenn í fílabeinsturnum sín-
um og huga að einhverri æðri
fjármálapólitík, sem aðeins stuðl-
ar að því að gera hina ríku ríkari
og fátæku fátækari.
Núverandi ríkisstjórn og fjár-
málaspekúlantarnir láta sér í léttu
rúmi liggja stöðugt rýrnandi kjör
launafólksins. Ráðvilltur hugur
þeirra og þjónkun við milliliði og
heimskulega fjárfestingapólitík,
kemur í veg fyrir, að þeir geti
stuðlað að öflugri og raunhæfri
atvinnuuppbyggingu, sem nú er
eina færa leiðin til að bæta kjör
launafólks í landinu. Steingrímur
Hermannsson og Albert Guð-
mundsson haldast hönd í hönd í
trúlofunarstandi sínu, en „litli
maðurinn“ stendur álengdar og
trúir vart daglegum uppákomum,
sem stöðugt fækka krónunum í
buddu hans. Honum hefur nefni-
lega verið sagt, að þessi ríkisstjórn
beri hag láglaunafólksins fyrir
brjósti. Þær bera það með sér
kveðjur ríkisstjórnarinnar 1. maí!
— ÁG —