Tíminn - 07.03.1967, Síða 8

8
TIMINN
ÞIUÐJUDAGUR 7. marz 1967
MINNING
Pálfríður Áskelsdóttir
ÞÓR GUÐJÓNSSON:
í dag ihefði orðið sjötug Pálfríð
ur Áskelsdóttir, fyrrum húsfreyja
á Bólstað í Steingrímsfirði, og
siðar á Hólmavík. Engan hefði
grunað, þegar hún fór frá heim-
i'i sínu á Hólmavík ásamt eftir
lifandi manni sínum, Lofti Bjarna
syni, til stuttrar dvalar hjá börnum
og kunningjum í Reykjavík, að
hún ætti ekki afturkvæmt. Andað
ist hún þar, 13. nóvember, eftir
stutta legu. Pálfriður heitin hafði
lengi kennt sér meins, en aldrei
látið bugast. Vann hún oft meira,
en hún mátti á sig leggja. Auk
almennrar vinnu lagði hún mikið
a-5 sér í starfi hjá kvenfélaginu
Glæður. Ennfremur var hún for
maður safnaðarnefndar og hafði
af því mikið starf ásamt kirkju-
byggingarmálum á Hólmavík. Hún
hafði hugsað sér, ef henni hefði
enzt aldur til, að halda þennan dag
hátíðlegan með því að ná saman
börnum sinum, kunningjum og sam
starfsfólki. Voru það hennar mestu
ánægjustundir þegar hún hafði
sem flest af afkomendi'm sínum ;
í kringum sig, og mér er óhætt að
segja að hún hafi verið aðalhlekk
urinn í þeirri keðju, sem tengdi
svo traustlega saman hennar
stóru en dreifðu fjölskyldu. En
við sem nutum ástríkis hennar og
glaðværðar, skulum minnast þess
að samheldni og félagslíf fjölskyld
unnar, eftirleiðis sem hingað til,
er það, sem hún hefði helst kosið.
Blessuð sé minning hennar.
6. marz 1967.
Tengdasonur.
BÆNDUR HLUNNFARNIR
&
Elín Hólmgeirsdóttir
Fædd 7.3. 1907. - Dáin 25.1. 1967.
Minningarkveðja á 60 ára fæðingar
afmæli hennar
Það verður nú sem fyrr elsku
lega systir að hugur minn leitar
til þín á þessum degi. Eftir að
leiðir okkar skildu, greip ég stund-
um penna og skrifaði þér línu á
afmælisdaginn þinn. Stundum
gerðist það, að hugsunin um þig
vakti hjá mér manndóm og lífsdug
til einhverra jákvæðra athafna í
þjónustu þess, sem við vildum
helst helga krafta okkar Rg störf.
En alltaf, á hverju sem gekk,
komst þú á sérstakan hátt í hug
mér þennan dag, og þannig held
ég það verði framvegis, þótt þú
starfir nú ekki lengur hér í heimi.
Svo samofin lífi mínu varð persónu
gerð þín, skaphöfn og vermandi
kærleikur sem ég yngri og veik-
byggðari, naut og studdist við mína
bernsku - og æskudaga, innan vé-
banda foreldraheimilis og félags
skapar okkar æskusveitar. Þar var
svo ótal margt sem við áttum og
nutum saman og hefir æfilangt
enzt okkur báðum. Þá fannst mér
oft að væri sem — „við undum
ætíð, á einni hjartarót tvær“ eins
og ,,Hulda“ orðar það. Bernsku
stöðvar okkar nutu starfa þinna,
þar voru þínar rætur, þar voru
þinir ástvinir og þar voru þér
fengin viðfangsefni og vandamál
lífsins, til úrlausnar og afgreiðslu.
Þótt þú værir oftast önnum hlað
in, frá degi til dags, áttirðu samt
alltaf nokkra „sýn út yfir hring
inn þrönga". — Þó varðst þú
sízt sökuð um að víkja af verðin-
um, né vanrækja skyldustörf. Um
þetta vitna gleggst bréfin, sem
af og til báru mér 1 fjarlæga sveit,
nokkurn andblæ úr æskubyggðinni
ásamt brotum af hugsunum þin-
um og áh'.gamálum, Eg held þú
hafir miðlað öllum sem með þér
voru, nokkru af jákvæðri lífssýn
þinni, kærleika og trúmennsku
. ásamt heilbrigðum lífsdug, sem
stundum gat orðið beinlínis smit
rndi. Gildi félagslífs og félags-
starfa fyrir líf og þroska einstakl
ingsins var þér svo vel ljóst að

í þágu þeirra mála, gaztu innt af
hendi næstum hvað sem var, ef
þú aðeins taldir það til bóta fyrir
sveitina og samfélag manna' þar.
Eftir því sem á æfina líður,
skilst okkur betur og betur, hvað
haldlaus og litasnauð hún yrði,
lífsvoðin okkar, án þeirra þátta
: sem með eru lagðir og íofnir af
samferðafólki og vinum. Því er
þag stundum, að við brottför
þeirra sem mikið gáfu okkur, fer
okkur líkt og Stefáni frá Hvítadal
þegar hann við andlát vinar, tjáir
hug sinn í þessum snilldarljóð-
línum: — „er hel í fangi minn
hollvin ber, ég sakna einhvers af
sjálfum mér“ — Já við söknum
einhvers af okkur sjálfum. Slíkir
eru leyniþræðir lífsins — Og þá
verður mér með samúð pg alveg á
sérstakan hátt hugsað til barna
þinna og eiginmannsins, sem þú
ung gafst ást þína alla, svo hik-
laus og djörf, sem þinn var háttur
í allri lífsbreytni. Þessir ástvin
ir þínir verða mér iVá enn nástæð
ari en fyrr.
Við systkini þín öll stöndum nú
ásamt þeim hljóð og — „hlýðum
drottins dórni" — en við gerum
meira, við sameinumst þeim í
þökk fyrir þá gjöf sem hann gaf
okkur öllum með lifi þínu og
starfi, og við biðjum af alhug að
nú megi þér veitast friður og hvíld
Við setningu Búnaðailþings hinn
20 febrúar s. 1., flutti formaður
Búnaðarfélags íslands, Þorsteinn
Sigurðsson, ræðu, þar sem hann
vék að veiðimálum. í ræðunni
taldi hann, að frumvarp til breyt
inga á lögum um lax- og silungs
veiði, sem nú liggur fyrir Alþingi
til afgreiðslu, sé „mjög neikvætt
í garð bænda“. Ennfremur segir
hann: .Virðist að því stefnt að
draga yfirráð þessara dýrmætu
hlunninda úr höndum bænda yfir
í hendur sport- og peningamanna
þéttbýlisins."
Við athugun á frumvarpinu verð
ur ag mínum dómi, ekki séð, að
það gefi tilefni til slíkra ummæla.
Eru þau líkleg til að skapa tor-
tryggni og óróa um málið, sem
gæti skaðað meðferg þess, þar sem
svo margir hafa ekki tök á því
að setja sig inn í það. Að sjálf-
sögðu líta menn hlutina mismun-
andi augum. Sumir sjá hættur alls
staðar, þar sem aðrir eygja aðeins
möguleika á hættum. Því er ekki
fyrir að synja, að bak vig fróm
ar tillögur geti leynzt möguleikar
á að fara í kringum atriði í lögum,
en fyrir slíkt verður að girða eins
og frekast er unnt.
Annars eru ummælin svo óljós,
að það er ekki auðvelt að sjá,
hvað formaður hafði sérstaklega í
huga, þegar hann hafði þau yfir.
Þykir mér sennilegast, að þau eigi
við breytingar á atkvæðagreiðslum
í fiskræktarfélögum og veiðifélög
um, og ef til vill það atriði, að
stangarveiðimenn fái fulltrúa í
Veiðimálanefnd.
Frumvarpið til breytinga á lax
veiðilögunum, var undirbúið af
Landbúnaðarráðuneytinu, að*
fengnum tillögum Veiðimálanefnd
ar og veiðimálastjóra. Áður en
endurskoðun laganna hófst var
veiðifélögum, fiskræktarfélögum,
stangaveiðifélögum og fleiri aðil-
um skrifað, og þeir beðnir um
tillögur um breytingar á lögunum.
Tillögur bárust frá nokkrum að-
ilum, og voru þær hafðar til hlið
isjónar við samningu breytingartil
; lagnanna. Þar komu m. a. fram til- j
j lögur frá veiðibændum um að
j breyta atkvæðagreiðslum í veiði
! félögum þannig, að láta atkvæða
; fjölda á lögbýli fara eftir stærð
^ eignarhluta þess í heildarveiðinni
í stað þess, að nú hefur hvert lög-
býli eitt atkvæði. Þá þótti ósann
gjarnt, að ábúandi eða eigandi,
sem á fleiri en eina jörð, gæti j
ekki farið með fleiri en eitt at-!
kvæði. Ennfremur var lagt til, að ,
komið verði í veg fyrir, að jörðum !
verði skipt í fleiri lögbýli til þess
að auka áhrifavald þeirra í veiði-
félagi.
1 frumvarpinu gengur Landbún (
aðarráðuneytið að nokkru til móts
við ofangreind sjónarmið veiði-
bænda, þar sem í því er ákvæðið,
að ábúandi eða eigandi, sem býr á
eða á fleiri en eitt lögbýli, geti
farið með atkvæði fyrir hvert
þeirra í veiðifélagi. Þá er atkvæða
réttur miðaður við fasteignamat
1942 eða eldra mat til þess að
koma í veg fyrir skiptingu lögbýla
með það fyrir augum, að öðlast
fleiri atkvæði.
isjnnj f , .
I í frumvarpinu er fjölgað nefnd
: armönnum í Veiðimálanefnd og er
þá gert ráð fyrir, að stangarveiði
mönnum verði heimilað að til-
i nefna einn mann í nefndina. Aðrir
nefndarmenn verði tilnefndir af
Búnaðarfélagi íslands, Hafrann-
sóknarstofnuninni og Landssam-
bandi veiðifélaga, en ráðherra
skipi forrpanninn án tilnefningar.
Það þekkist, að neytendur fái
fulltrúa í opinbera nefnd saman
ber Sexmannanefndin, en telja má
stangarveiðimenn neytendur í
þessu sambandi, þar sem flestar
ár landsins og mörg stöðuvötn eru
leigð til stangarveiði. Stangar-
veiðimenn ættu þannig einn nefnd
armann af fimm í Veiðimála-
nefnd, og myndi hann fylgjast með
afgreiðslu mála í nefndinni og
haft um þau atkvæði.
Veiðimálin eru í örum vexti og
löggjöf okkar um veiðimál nýleg
og að miklu leyti frumsmíð. Er
því eðlilegt, að hún sé tekin til
endurskoðunar á nokkurra ára
fresti. Eru hóglegar umræður hlut
aðeigandi aðila um löggjöfina og
breytingartillögur við hana mjög
gagnlegar, og er æskilegt fyrir
Alþingi að fá rökstuddar athuga
semdir við frumvörp, sem fram
koma um breytingar á löggjöfinni
eins og það, sem nú liggur fyrir-
Af þessari ástæðu sendi Land-
búnaðarnefnd Neðri deildar Al-
þingis umrætt frumvarp til margra
aðila til athugunar og umsagnar.
Er ekki við því að búast, að allir
verði sammála um hinar nýju til-
lögur í frumvarpinu og munu
væntanlega koma fram athuga-
semdir við það, sem svo Alþingi
mun styðjast við, þegar ’málið
verður afgreitt. Óhætt er að full-
yrða, að þeir, sem lögðu .. fram
vinnu við undirbúning frumvarps
ins viðurkenna það mikilvæga
sjónarmið, sem laxveiðilöggjöfin
byggir á, að veiðihlunnindi fylgi
jörðunum og að ábúendur á þeim
njóti þeirra.
Kristján Eysteinsson
Fimmtudaginn 16. febrúar síð-
astliðin lézt á Landsspítalanum í
Reykjavík, Kristján Eysteinsson,
bóndi frá Hjarðarbóli í Ölfusi eft-
ir langvinna baráttu við sjúkleika,
eftir baráttu og þjáningu. Því að
sannarlega ertu vel að hvíldinni
, komin, svo hetjulega stóðstu, með-
; an stætt var. Við sem enn höfum
; ekki lokið okkar göngu í skóla
jarðlífsins, skulum vera þess minn
! ug, að ekkert var þér fjær skapi,
en uppgjöf og megi því minning
in um þig verða okkur leiðbeining
og hvatning til sóknar og starfa
í sólarátt. — „Svo skal hver við
sín örlög una, og ástvin horfinn
þakka og muna“.
Líkamsleifar þínar eru nú huld
ar moldu við hlið ættmenna í
heimasveitinni okkar, þar sem
fjöllin standa vörð, jafn traust og
tigin í sorg sem gleði.
í gömlu bréfi lýsir þú fyrir
mér sólarupprás og hvernig gull
inn bjarmi breiðist yfir fannhvítar
fjallabrúnir, sem ber við blgan
himin. Það er augljóst við lestur
þess bréfs, að þessi sólarsýn til
hreinna og himingnæfandi háfjall-
anna, hefur þig yfir önn og þreytu,
hún verður þér nýr orkugjafi við
átök og störf. Megi sá guð sem
í jarðlífinu veitti þér kærleika
sinn og styrk, einnig nú lofa þér
að gleðjast og styrkjast við nýja
sólarsýn. yfir þau svið sem við
taka handan við gröf og dauða.
I Þ. H.
sem hann átti við að stríða síðustu
ár ævi sinnar. Minningin um
Kristján er hugljúf og kær, og
stendur óafmáanleg í huga þeirra
sem hann þekktu.
Kristján var fæddur 29. júlí
1910 að Litla Langadal á Skóg-
arströnd, sonur hjónanna Eysteins
Finnssonar og Jóhönnu Oddsdótt-
ur. Þau hjónin eignuðust 13 börn
o.g eru 6 þeirra á lífi. Á öðru ári
fluttist Kristján til fósturforeldra
sinna Bjöms Finnssonar og
Kristínar Jónsdóttur að Tungu í
Hörðudal og þar dvaldi hann hjá
þeim fram að tvítugsaldri, er
hann fluttist til Reykjavíkur. Þar
stundaði Kristján alla venjulega
verkamannavinnu, vann þó lengst
af hjá fyrirtækinu Kol og Salt.
Þar kynntist hann lífsförunaut sín
um og eftirlifandi konu sinni. Hall
dóru Þórðardóttir. En hún flutt-
ist einnig á unga aldri til Reykja-
víkur frá Öskjuholti í Borgarfirði
en þar er hún fædd 10. júní 1918.
Þau hjónin reistu sér hús að
Skipasundi 47 í Reykjavík og
gaman hefði mér fundist ef ég
hefði þekkt hann Kristján á þeim
árum, rætt við hann og deilt með
honum stundum við vinnu eins og
ég gerði síðustu æviár hans. Að
Skipasundi 47 bjuggu þau hjón-
' in í 7 ár eða þar til þau flutt-
ust austur í Ölfus og byggðu þar
upp af grunm nýbýlið Hjarðarból.
Að þessum byggingum öllum vann
Kristián að mestu sjálfur og leysti
vel af hendi eins og flest það, sem
i hann tók sér fyrir hendur. Þau
hjónin eignuðust 6 börn. Björn:
kvæntur Sigríði Svöfu Gunnarsdótt
ur Kristín, Ásgtir, kvæntur Sig-
ríði Magnúsdóttur. Loffveig, Gest
og Friðrik. Tvö síðustu ár ævi
sinnar vann Kristján á trésmíða-
verkstæði mínu, enda þá fyrir
nokkru búinn að láta frá sér bú-
pening allan sökum vanheilsu.
Verklagni og hyggindi í starfi
samfara samvizkusemi og rólegrj
íhugun voru meginkostir Kristjáns.
Eg sendi eftirlifandi konu hans
frú Halldóru Þórðardóttur os
börnum hennar mínar innilegustt
samúðarkveðjur.
Kærar þakkir.
Sigurður Sólmundarson.