Tíminn - 01.04.1967, Blaðsíða 3

liWMWWWWt.llUIIWlllUi1
LAUGAKDAGUR 1. aprfl 1961.
TÍMINN
T skrifar:
Kæri Árni Eylands
Ég hlusta á þig þá sjaldan þú
lætur til þín heyra í útvarpi og
blöð'Um. Ekki er ég þér ætíð sam
m%la, enda mundi ég þá ekki end
ast til að hlusta á þig.
Þú varzt að akneytast út af úti-
gangsthnossunum hér á íslandi.
Sjálfsagt er þeim oft kalt, en er
það svo hættulegt? 0g segðu mér
eitt: Veiztu þess nokkur dæmi að
útigangspeningur líði af „menning
arsjú'kdómum“, sem ég nenni ekki
upp að telja, en nú mun þurfa
að bólusetja sauðfé við þremur
eða fjórum sjúkdómum. Þetta var
öþeKkt um síðustu aldamót, þegar
sauðfé var látið bjargast á vetrum
við beit og úthey.
En nú þegar heim var komið
úr þessari för, syrti enn yfir, því
nú var hann sviptur öltum mögu-
leikum til að vinna fyrir brauði
handa sér og sínum. Þá var það að
Erlendur bróðir hans og fleiri létu
smíða spunavél undir forustu hins
valinkunna smiðs Guðjóns Jóns-
sonar Hiásteinsvegi 28 hér í bæ.
Þessi vél er auðvitað völundar-
smíði eins og allt sem Guðjón
leggur hönd á. Með þessari vél
vinnur Þórður fangaiínur handa
Vestmannaeyingum og fleirum út
um allt land. Þessi tó eru unnin
úr úrgangs þorskanetariðli og hafa
reynst afbragðsvel, og reynst öllu
öðru efni betur fram að þessu.
Nú hefur komið á markaðinn
annað efni, sem menn telja létt-
ara. Þetta er gerviefni og að sögn
manna efcki eins sterkt. En með
þessu hefur salan hjá Þórði minnk
að mjög mikið.
Nú er það eindregin von mín
og trú að allir þeir útgerðarmenn
sem hafa komizt í kynni við fanga-
línur frá Þórði, að þeir láti hann
sitja fyrir þegar þá vantar fanga-
línu. Og vil ég minna þá á, sem
og aðra, sem þessar línur lesa, að
með þvi hefur hann getað veitt sér
og sínum Mfsviðurværis að vinna
að þessu hugðarefni sinu.
Mættum við samferðamenn hans
ekki gleðjast yfir því að hann gæti
ánægður stundað sína atvinuu á
þennan hátt. Hann sem varð íyrir
þeim voða að vera sviptur sjón-
inni svo snemma á ævinnar braat.
Skipstjórar og hásetar minnist
þess þegar þið setjið fast með
fangalínum frá Þórði að þær
munu ekki bila.
Munið einnig að Þórður Stefáns
son er einn úr ykkar röðum sjó-
mannanna, að hann var sjósækinn
og er drengur góður.“
Kveníélag Vallahrepps 60 ára
Getur ekki verið að tilbúni á-
burðurinn, eggjahvítufóðrið (fiski
mjöl) eigi sinn þátt í því að
sauðféð er nú slappara til heilsu
en það var á útiganginum og út
heyinu um síðustu aldamót
Þá er hér bréf frá Stefáni Jóns-
syni frá Steinaborg.
Á ég að gæta
bróður míns?
„Já þú sem játar kristna trú
átt að gæta bróður þíns og yinna
verk hins miskunnsama Samverja,
gagnvart hinum sem liggur við
veginn og þartf þinnar hjálpar við.
Og ætóð er einhver, vor á meðal
sem þannig er ástatt fyrir. — í
okkar þæ er maður að nafni Þórð-
ur Stefánsson Faxastíg 2, sem varð
fyrir þvií áfaM fyrir nokkrum
árum að meinsemd í höfði olli
honum svo miklum þjáningum, að
nærri lá að það legði hann í
gröífina, og fáir munu hafa gert
sér í hugarlund að Þórður mundi
lifa þann sjúkdóm af. Og í kjöl-
far þessa mikla áfa'lls hlaut hann
svo algjöra blindni. Engina getur
gert sér í hugarlund nema sá, sem
fyrir því verður, hve þung örlög
það eru að missa sjónina innan
við miðjan aldur. Af orsökum þess
i m varð Þórður að sigla til fram
andi lands að leita sér lækninga
og má nærri geta hve kostnaðar-
söm sú för hefur orðið efnalitlum
manni.
En Þórður er svo gæfusamur að
eiga trygga og góða ástvini sem á
einn og annan hátt léttu nonum
byrðina.
Árið 1907, laugardaginn 16.
febrúar, komu nokkrar konur sam
an í Vallanesi á Völlum til að
ræða um hvort stofna skyldi kven-
félag í sveitinni.
Urðu konurnar á einu máli um
Iþörf slífes félagsskapar, gáfu fé-
laginu hið raunsæja en óvenjulega
kvenfél'agsnafn, sem hvorki er
kennt við vonina, sólina eða blóm-
in: Kvenfélag Vallahrepps. f
stefnuskrá þessa fyrsta fundar
greinir, að tilgangur félagsins sé
að efla samvinnu meðal kvenna,
venja þær á að hugsa og ræða mál
efni konunnar og annað það, er
að gagni megi verða og beita kröft
um sínum í samvinnu og félags-
skap út á við og í félagsMfinu,
enda sé ekkert það félaginu óvið-
fcomandi, sem gott sé eða gagn-
legt og horfi til þjúðþrifa í þrengri
eða víðari merkingu. Félagið opið
öllum konum í Vallahreppi, ár-
gjald ein króna.
f fyrstu stjórn Kvenfélags Valla-
hrepjw voru fcosnar: Guðríður
Ólafsdóttir prestsfrú í Vallanesi,
forrn., Sigrún Fálsdóttir á Hall-
ormsstað, ritari, Margrét Péturs-
dóttir á Egilsstöðum, gjaldk., Þuríð
ur Jónsdóttir í Arnkelsgerði og
Þorbjörg Þórarinsdóttir á Ketils-
stöðum.
Þegar í upphafi tóku konurnar
til óspilltra mála við að afla fé-
laginu tekna með því að halda sam
komur í Atlavik og Egilsstaðaskógi
og dansleiki á Ketilsstöðum, og
voru þá, samkvæmt menningaryið-
leitni þess tíma, ræðuhöld og upp
lestrar með dansinum.
Sjúkra- og fátækrahjálp var öll
'hin fyrri ár félagsins höfuðvið-
fangisefni þess, og hélt féiagið um
árabil hjúkrunarkonu til starfa í
'hreppnum. 1912 samlþyfektu félags
fconur að beita sér fyrir samsfeot-
um til kaupa á bát á Lagarfljót,
sem notaðist fyrst og fremst til
að vitja læknis í lísfnauðsyn, en í
þann tíma sátu læknarnir oftast
þannig að skemmst leið lá yfir
Fljótið. Og hér má enn nefna eitt
iheilbrigðismál, sem félagið vildi
hafa forgöngu um, en það var að
útrýma hinu óstjórnlega kossafarg-
ani samtómans. Berklar voru út-
breiddir og var auðvitað hve koss
ar gátu smitað, enda var hinum
löngu kossum beint á munn náung
ans. Frú Guðríður í Vallanesi bar
þetta mál uppi, enda hafði hún
fyrr verið læknisfrú og mun við-
horf hennar hafa mótazt af því.
Meðal fjölmargra menningar-
mála, sem félagið kom fram voru
vefnaðarnámskeið og iðnsýning á
'Héraði, kaup á bókum skáldsins
á Skriðuklaustri, stuðningur við
Minjasafn Austurlands, svo að
nokkuð sé nefnt, auk þess sem
konurnar lögðu fram fé til að
Grímsá yrði fyrr brúuð og þar
með tefeið fyrir hinar hörmulegu
slysfarir í ánni. Miklum fjármun-
um varið í sjóði til byggingar
heimavistarbarnaskóla. Enda þótt
kæmi fyrir ekki og farskólasniðið
héldist enn lengi, var það efcki sízt
sigurdagur bvenfélagsins, þegar
nýi heimavistarskólinn á Hallorms
stað var tekinn í notbun á þessum
vetri. Þá færði félagið hinum nýja
skóla vandað píanó að gjöf. Börn-
in á Völlunum hafa og' lengi notið
kvenfélagsins, m. a. við jólatrés-
skemmtanir hvenær sem við varð
komið. Vallaneskirkju hefur fcven-
félagið oft sýnt tillit og ræktar-
semi, gefið henni t. d. altarisklæði
og dúk, rykkilín og fermingar-
kyrtla. Og nú hafa konurnar heit-
ið kirkjunni nýjum hökli og að
beita sér fyrir málningu á kirkj-
unni innan, en menninigaraufei
'hvors tveggja auðsær. Ásamt með
öðrum á'hugamönnum vann bven-
félagið að því að hreppsbúar eign-
uðust gott samkomuhús. Félags-
heimiMð á Iðavöllum er eitt hið
mesta átak kvenfélagsins.
Eins og sjá má af þeim örfáu
atriðum, sem hér hafa verið
greind, er starf Kvenfélags Valla-
hrepps í 60 ár mikið og það hefur
ávallt verið fyrst og fremst til að
bæta og fegra. Það var þvi ærið
tilefni, þegar haldin var hátíðleg
minning 60 ára sögu á IðavöMum
hinn 4. marz s. 1. Þar til buðu kven
félagskonur öllum hreppsbúum og.
veittu af miklum höfðingsskap.
Frú Björg Jónsdóttir á Jaðri (Valla
nesi) flutti fróðlegt erindi um
störf og stefnu félagsins. Vonandi
kemur það á prenti í tímaritum
kvenna eða Austfjarðablöðunum.
Lauk frú Björg orðum sínum á
þessum ljóðMnum: „Sýndu í verfei
viljans merki — vMji er allt, sem
þarf“. Þá flutti frú Þórný Frið-
riksdóttir á Hallormsstað fcvæði
eftir KN, þrjár konur sýndu þátt
úr Fjalla-Eyvindi, lék Anna Sig-
urðardóttir, Gunnlaugsstöðum,
'HöMu, Sigríður Ólafsdóttir, Úlfs-
stöðum, hreppstjórann og Elsa
Þorsteinsdóttir á Ketilsstöðum
Kára. Síðan kom þjóðlegur dans
þeirra Elvu Björnsdóttur á Stang-
Framhald á bls. 15.
Kveðja
til Birgis Benjamínssonar skip-
stjóra, sem fórst með Freyju
1. marz 1967.
Frá eiginkonu og börnum.
Mitt traust þú varst og vörnin,
á vegleið minni hér,
og blessuð litlu börnin
þú barst á höndum þér.
Við söknum þín og syrgjum,
mörg sæluvonin dvín,
en harm í brjósti byrgjum
þín bjarta minning skín.
Við þökkum þína gleði,
við þökkum allt sem var,
hið góða er líf þitt léði,
það ljúfan ávöxt bar.
Við einatt munum minnast,
þín meðan hjartað slær,
v;Jr fögnum því að finnast,
þar fögur eilífð grær.
Kveðja
til Jóns Lúðvíks Guðmundssonar
sem fórst með Freyju 1. marz
1967.
Frá unnustu.
Ég geymi þig, sem nngum heitt
ég unni,
bín elska var mér tryggðarík
og kær.
Við lögðum saman braut að
lífsins brunni,
því breytti fljótt, af stormi
vakinn sær.
þó yfir dyndi sorgarstundin
myrk.
Þú gafst mér allt, ég geymi
það í minni,
til Guðs ég bið um sálar ró og
styrk.
L.S.
Jón Lúðvík Guðmundsson
F. 2. júlí ’49 — d. 1. marz 1967
Kveðja frá móður og systkinum
Mín sál er sár og döpur,
þvi sær mér skaðá vann,
ég syrgi soninn prúða,
ég sá þar traustan mann.
ég sá hann vaxa og verða
hinn vinnuglaða sveb
' ver stund um soninn sæla,
er sífellt björt og hrein.
Þá móðurhyggjan mætir,
við minninganna lund,
þá finnast margar fórnir,
sem fundu glaða stund.
Ég legg í bæn að barmi
minn br t kallaða son,
ég legg í herrans hendui,
minn harm og brotnu von.
' S.
Á VÍÐAVANGI
Nýi bændaleiðtoginn
Nýr og glæsilegur bænda-
leiðtogi er upp risinn og sker
nú upp herör í þvi skyni að
lát.a bændur kjósa sig á þing,
svo að hann geti bjargað þeim
úr klóm Framsóknarflokksins.
Maður þossi. nefnist Eyjólfur
og kallaðu'’ Eykon að hetju-
nafni og hefur um sinn verið
ritstjóri Morgunblaðsins með
sér'.egu hlutverki. Nú hefur
hann fyrir náð Bjarna fengið
að bjóða sig fram í þriðja sæti
íhaidslistans í Norðurlandskjör-
dæmi vestra, og sést nú á
mörgu, að hann er kominn í
kosningahaminn. Skrifar liann
nú leiðara sem ákafast í Morg-
unklaðið til þess að halda fram
hlut bænda og lýsa því hve
IFramsóknarflokkurinn sé þeim
fjandsamlegur en íhaldið hinn
cini og sanni bændaflokkur og
Morgunblaðið einlægt málgagn
bændastéttarinnar og sýni
henni mikinn sóma á allar
lundir. Er þess nú að vænta,
að bændastéttin falli fram og
tilbiðji þennan nýja leiðtoga
sinn — að minnsta kosti virðist
maðurinn vænta þess.
Guðinn syðra —
og nyrðra.
Öllum hefur verið ljóst, að
Eykon hefur haft alveg sér-
stöku hlutverki að gegna á Morg
unblaðinu. Það er að skrifa
hástemmt oflof um Bjarna
nokkurn Benediktsson. Eru
slíkar lýsingar Eykons á goð-
dómí Bjarna orðnar allfrægar
í landinu. Bjarni er í þessum
lýsingum ofurmannleg vera og
hugsanir hans óbrigðult leiðar-
ijós eins og hugsjónir Maos.
Bjai ni hefur í þessum Iýsingum
ekkí aðeins verið goðborinn
’oringi Sjálfstæðisflokksins síð
an Óiafur Thors lézt, heldur
segir Eykon fullum fetum, að
hann hafi öllu ráðið og verið
foringi flokksins löngu áður.
Stórræðamaðurinn
En nú býðst Eykon til að
gerast goð á stalli norður i
landi, og eflir þar blað mikið
sér til stuðnings, er kallast
Norðanfari. Þeir menn, sem til
þess eru ráðnir, að skrifa blað
þetta, hafa kynnt sér rækilega
ketjustílinn, sem Eykon notar
um Bjarna í Mogga. og þeir
celja einboðið að nota sama
stílinn um Eykon nyrðra. Þess
vegria er samib mikið viðtal
við goðið nyrðra i goðstíl
Mogga og birt á forsíðu Norðan
fara. Eykoti eða „IIann“, eins
og blaðinu er gjarnt að nota,
er kvnntur með þessum hætti'
„Hann hefur verið valinn
það vandasama og virðulega
nlutverk að skipa 3 sæti á fram
boðslista Sjálfstæðismanna
No'ðurlandskjördæmi vestra
við næstu Alþingiskosningar
Oa finnst mér ekki ólíklegt, að
fleirum en mér finnist forvitni
legt að vit? nokui deili á þeim
manni, sem talinn er FÆR
ÍTL SLÍKRA STÓRRÆÐA"
Andalögin hans Sigurðar
Hoe gilda víðar en á Tjörn-
inni
L. S.
Ekkert hylur okkar fögru kynni,
b