Alþýðublaðið - 15.05.1986, Blaðsíða 2

2
Fimmtudagur 15. maí 1986
ÆTUJM AD GERA FÓLKIKL
Bjarni P. Magnússon,
fyrsti maður á lista Al-
þýðuflokksins í Reykja-
vík í borgarstjórnarkosn-
ingunum, er enginn ný-
grœðingur í pólitík, þótt
hann hafi ekki verið
fremstur í víglínunni fyrr
en nú. A undanförnum
áratug hefur hann gegnt
fjölda trúnaðarstarfa fyr-
ir jafnaðarmenn og verið
beinn þátttakandi í sum-
um stœrstu sigrum Al-
þýðuflokksins sem og í
krappasta mótbyr. Þann-
ig var Bjarni kosninga-
stjóri Alþýðuflokksins
1978 þegar flokkurinn
vann stœrsta sigur sinn
fyrr og síðar og nánasti
samverkamaður Vil-
mundar heitins Gylfason-
ar um langt skeið. Fyrir
flokkinn hefur hann ver-
ið yfirskoðunarmaður
ríkisreikninga og hann
hefur átt sœti í bankaráði
Landsbankans. I borgar-
stjórn hefur hann setið í
stjórn Bæjarútgerðarinn-
ar og í stjórn veitustofn-
ana borgarinnar svo að
ekki er hann ókunnugur
borgarmálum.
Bjarni var einn af upp-
hafsmönnum Helgar-
póstsins, einnig formaður
blaðstjórnar Alþýðu-
blaðsins og fékk síðar að
reyna það eins og fleiri
að afskipti af útgáfumál-
um flokksblaða eru lík-
lega með því áhœttusam-
asta sem maður með
pólitískan metnað getur
hœtt sér út í. En ólíkt
svo mörgum slíkum hef-
ur Bjarni ekki aðeins
reynsluna af því að falla í
ónáð af þessum sökum
heldur líka reynsluna af
því að vera endurreistur.
Öðruvísi vœri hann ekki
kominn í fyrsta sœtið á
framboðslista Alþýðu-
flokksins í Reykjavík.
Uppalinn í verkamanna-
bústöðum
„Nei, ég er ekki fæðingarkrati"
segir Bjarni í byrjun samtalsins.
„Fólkið mitt er af Vestfjörðum.
Ömmusystir mín var t. d. Karitas á
ísafirði sem kölluð var kommún-
istafrúin af því að hún barðist fyrir
því að verkakonurnar í fiskvinn-
unni fengju skýli til að hafa eitt-
hvert afdrep. Móðurfólkið mitt er
hins vegar allt rammasta íhald af
Ströndum. Ég verð ekki krati fyrr
en ég kem frá námi í Svíþjóð og það
er síðan fyrir atbeina Benedikts
Gröndal að ég fer að starfa innan
flokksinsý
— Sjálfur ertu fæddur og uppal-
inn í Reykjavík, ekki satt?
„Jú, alinn upp í verkamannabú-
stöðum við Bústaðaveginn lengst
af, í stórum systkinahópi, því að við
vorum alls sex. Amma mín var
einnig hjá okkur, svo að það var bú-
ið þröngt eins og nærri má geta —
en okkur leið vel saman. Það mynd-
aðist einhver samheldni milli okkar
systkinanna sem hefur heldist 'allt
fram á þennan dag. Peningaráðin
voru kannski ekki mikil en við lið-
um engan skort. Pabbi var upphaf-
lega sjómaður og var meðal annars
kyndari á togurum sem sigldu til
Bretlands á stríðsárunum en þegar
ég fór að muna eftir mér var hann
kominn í land og orðinn húsvörður
í leikfimihúsi Háskólans. Kannski
var það þessi snerting sem pabbi
komst í við umheiminn meðan
hann var sjómaður, sem varð þess
valdandi að hann hvatti okkur öll
systkinin óspart til að fara út og
mennta okkur. Pabbi og mamma
lögðu líka mikið á sig til að svo
mætti verða, enda höfum við flest-
öll hlotið menntun erlendis. Hall-
grímur bróðir minn er svæfinga-
læknir, Sigríður Ella óperusöng-
kona, og Sigrún er að ljúka meist-
aragráðu í Bandaríkjunum í hótel-
rekstri. Sigurbjörg, sem er elst okk-
ar og hálfsystir, er framreiðslumað-
ur að mennt og mikill dugnaðar-
forkur en einn bróður misstum við
síðan á unga aldri. Sjálfur sigldi ég
til Svíþjóðar og lagði þar stund á
hagfræði og alþjóðastjórnmál"
— En þú féllst ekki heldur fyrir
kratismanum í Svíþjóð?
„Nei, ég hafði sannast sagna eng-
in afskipti af stjórnmálum meðan
ég var við nám þarna úti í Lundi.
Það var reyndar miklu frekar að ég
yrði fyrir vonbrigðum með sænsku
kratana, því að í það eina skipti sem
ég lét eitthvað til mín taka þarna úti
að ráði, þá brugðust þeir mér. Það
stóð þannig á því að í landhelgis-
stríðinu upp úr 1974 töldum við
námsmennirnir þarna úti nauðsyn-
legt að efna til aðgerða til að mót-
mæla framferði Breta gegn okkur
og vildum fá til þess stuöning
sænskra stjórnmálaflokka. En þeg-
ar til átti að taka héldu sænsku
jafnaðarmennirnir mikið til að sér
höndum og okkar tryggustu banda-
menn reyndust annars vegar vera
Andres Kúng, Eistlendingurinn
landflótta, og mikill íslandsvinur
og siðan sænskir kommúnistar.
Andres og Jörn Svenson, sem er nú-
verandi formaður kommanna, töl-
uðu hjá okkur á útifundinum i
Lundi meðan G. P. Hermansson,
fyrrum formaður kommanna, var
aðalræðumaðurinn á fundinum í
Stokkhólmi.
Nei, minn kratismi er því ekki
innfluttur frá Svíþjóð. Ég held hins
vegar að hugsjón jafnaðarmennsk-
unnar hafi blundað í mér frá unga
aldri. Kannski hófst innrætingin
strax um 10 ára aldurinn og næstu
sumur þar á eftir. Þá var ég við
byggingarvinnu á háskólasvæðinu
en pabbi var þá við garðyrkjustörf
á lóðinni. Við urðum alltaf sam-
ferða í vinnuna á morgnana og
heim aftur á kvöldin. Við fórum
með strætó milli Bústaðavegar og
Njarðargötunnar og löbbuðum
saman yfir Vatnsmýrina milli há-
skólasvæðisins og biðstöðvarinnar
við Njarðargötu. Á leiðinni rædd-
um við feðgar um heima og geima
og ég hef það á tilfinningunni að
þessar dýrmætu stundir með föður
mínum á gangi yfir Vatnsmýrina
(ffl AUGiysiNGAÞJÓNUSTAN / SlA
Það stendur allt og fellur með heimilisbuddunni. Hún er undirstaðan.
Ef eitthvað er í henni, - þá er gaman. Sé hún tóm þá er ekki eins gaman. Þess vegna
verður að gæta buddunnar, - gæta sparnaðar í hvívetna. Til dæmis í heimilisinnkaupunum,
þar er eflaust hægt að spara. Hér er gott ráð:
Kauptu inn þar sem vörurnar eru ódýrar, en láttu það umfram allt ekki koma niður á vörugæðunum.
Slíkt er ekki sparnaður. Hafðu það hugfast, að heimilisbuddan þolir ekki hvað sem er.
Veiöið er engin spurning
-gœðinekki heldur
/VIIKLIG4RÐUR
MIKIÐ FYRIR LlTIÐ