Alþýðublaðið - 11.07.1987, Page 2

2
Laugardagur 11. júlf 1987
MDUBMBII)
öimi: 681866
Útaefandi: Blað hf.
Ritstjóri:-; Ingólfur Margeirsson
Ritstjórnarfulltrúi: Jón Danielsson
Blaðamenn: Orn Bjarnason, Asa Björnsdóttii og
Kristján Þorvaldsson
Framkvæmdastjóri: Valdimar Jóhannesson
Skrifstofa: Haildóra Jónsdóttir og Eva Guðmundsdóttir
Setning og umbrot: Filmur og prent Ármúla 38
Prentun: Blaðaprent hf., Síðumúla 12
Áskriftarsíminn er 681866
Jafnaðarstefnan
og Alþýðubandalagið
Stjórnarþátttaka Alþýðuflokksins hefurvakið miklar
umræður um stöðu flokksins og stefnu. Ýmsir hafa
orðið til þess að gagnrýna flokkinn fyrir svikin kosn-
ingaloforð og dæmt hann sem þriðja hjól undir vagni
fráfarandi stjórnar. Áður en jafnaðarmenn Ijá slíkri
gagnrýni eyra, ber þeim að hafa þrennt í huga: í fyrsta
lagi hefur Alþýðuflokkurinn ekki þokað frástefnumál-
um sínum. Mörg stefnumálanna eru í höfn í nýjum
málefnasamningi ríkisstjórnarinnar og fjögur sterk
ráðuneyti í höndum Alþýðuflokksins til að tryggja
framkvæmd þeirra. Önnur stefnumál hafa ekki náðst
að fullu fram, enda getur flokkurinn ekki ætlast til,
hvorki út frá atkvæðamagni sem hann hlaut við kosn-
ingar né sem einn þriggja flokka í samsteypustjórn,
að öll hans stefnumál fáist framkvæmd á kjörtímabil-
inu. í öðru lagi var Ijóst eftir brotthlaup Kvennalistans
úr stjórnarmyndunarviðræðum, að Alþýðuflokkurinn
átti möguleikaáþátttöku I núverandi stjónrarmynstri,
setu í óljósri fjórflokkastjórn eða hafna í stjórnarand-
stöðu sautjándaárið í röð. Af þessum möguleikum var
sá fyrsti heppilegasti kosturinn með stefnumál og
framtíð flokksins í huga. í þriðja lagi skulum við íhuga,
að ráðherrar Alþýðuflokksins eru stærstu ferskleika-
merkin á ríkisstjórn Þorsteins Pálssonar og ekki síst
líklegri til að móta stefnu nýrrar ríkisstjórnar í átt til
jafnvægis í efnahagsmálum og jafnréttis í þjóðfélag-
inu. En auðvitað verður það þungur róður með fráfar-
andi stjórnarflokka innanborðs.
Alþýðubandalagið hefur mjög slegið á trumbur að
undanförnu og boðað fall Alþýðuflokksins sem for-
ystuflokks jafnaðarstefnu. Þingflokkur og fram-
kvæmdastjórn Alþýðubandalagsins hafa sent frá sér
ályktun um málefnasamning og fyrstu efnahagsað-
gerðir nýju ríkisstjórnarinnar. Þar segir meðal annars
að Alþýðuflokkurinn hafi hlaupið frá öllum kröfum
sínum og stefnu fyrir kosningar og sest inn I gamla
valdakerfið. í ályktuninni segirennfremur að við þess-
ar aðstæður sé enn brýnna en áður að Alþýðubanda-
lagiðtakist ávið þaðverkefni að veral reynd forystuafl
jafnaðarmanna og vinstrihreyfingar og boðar fram-
kvæmdir í þeim efnum. Það er athyglisvert að í álykt-
uninni er hvergi minnst á sósíalisma, en hins vegar
hamrað á nauðsyn þess að Alþýðubandalagið verði
„forystuafl jafnaðarmanna;“ hugtak sem kratar hafa
ávallt notað um fylgismenn Alþýðuflokksins. Af álykt-
un Alþýðubandalagsins má einnig ráða á hvern hátt
flokkurinn hyggst freista þess að koma hinum blóð-
ugu tætlum saman í einn heillegan flokksskrokk; með
þvl að ófrægja Alþýðuflokkinn og stjórnarþátttöku
hans sem allra mest og koma á hann stöðnuðum
hægristimpli en hefja Alþýðubandaíagið upp til skýj-
annasem hinn nýja jafnaðarmannaflokk. Þessi leiðer
mjög áhugaverð, en kannski full einföld fyrir ráðvillta
og forystulausa kommahjörð í öngstræti stefnu-
leysis.
Bílnum mínum var stolið um síð-
ustu helgi.
Ég hélt alltaf að svoleiðis mál
væru leyst með einföldurh hætti: Þú
ferð til lögreglunnar, tilkynnir
stuldinn og lögreglan lætur boð út
ganga til sinna manna um að hafa
augun opin.
Óekki.
Timbraður eigandi
Ég hélt rækilega upp á stjórnar-
myndun sl. sunnudagskvöld og
vaknaði því fremur seint á mánu-
dagsmorgni. Þá var bíllinn minn
horfinn. Honum hafði verið stolið.
Það hafði verið tiltölulega auð-
velt. Bíllinn var opinn og lyklarnir í
hanzkahólfinu. Þettavar vani minn
síðan ég bjó á Egilsstöðum. Líklega
er þetta ósiður í Reykjavík.
Ég dreif mig niður á lögreglustöð
til að tilkynna um stuldinn. Það
gekk ekki átakalaust.
Á lögreglustöðinni tók á móti
mér varðstjóri, greinilega sjóaður í
bransanum. Hann virti mig fyrir sér
stundarkorn og þótti ég augsýni-
lega ekki mjög traustvekjandi, glas-
eygður og eflaust illa þefjandi líka.
Ég harðneitaði að hafa lagt bíln-
um einhvers staðar og gleymt því
svo, enda minnið í bezta lagi að
mínu áliti. Eftir þjark og þras tókst
mér að sannfæra manninn um að
ekki væri allt með felldu og hann
bjó sig undir að tilkynna þjófnað-
inn. Þá kom í Ijós að ég hafði víxlað
stöfum í bílnúmerinu við skýrslu-
gjöf og ekki jók það álit varðstjór-
ans á sögu minni.
Nú upphófst um klukkustundar
langur fyrirlestur og sagnaþáttur úr
sjóðum lífsreynds lögreglumanns.
Hann þuldi yfir mér sögur af rugl-
uðum bíleigendum sem hann hafði
lent í, flutti fróðlegan fyrirlestur
um starfsemi heilans og múgsefjun
og vitnaði meira að segja í Göbbels
máli sínu til stuðnings.
Ég sagði þetta allt eflaust bæði
satt og rétt, en gallinn væri sá að ég
væri hvorki ruglaður né minnislaus,
bílnum mínum hefði verið stolið og
ég vildi fá hann aftur og það fljót-
Iega.
Viðskiptum okkar lauk með þvi
að varðstjórinn skrifaði símann
sinn á blað, sagði mér að fara heim
og hringja svo í sig þegar ég hefði
fundið bílinn á stæðinu heima. „Ég
verð ekki hissa,“ sagði hann í
kveðjuskyni.
Mér var skapi næst að verða fok-
vondur og hefði orðið það ef mað-
urinn hefði ekki kunnað svona
skemmtilegar sögur og verið við-
kunnanlegur að auki.
Sjálfsbjörgin
Ég hafði rökstuddan grun um að
vinur minn varðstjórinn myndi ekki
gera neitt í málinu, svo ég leigði mér
bílaleigubíl og lagði af stað í leitar-
ferð um borgina. Ég þræddi öll
stærstu bílastæðin á höfuðborgar-
svæðinu og hafði rúllað um 100 km
inn á bílaleigubílinn seint á mánu-
dagskvöld þegar ég renndi inn á
eina bílastæðið sem eftir var. Viti
menn, þar stóð bíllinn minn sem
mér var nú farið að þykja vænna
um en nokkru sinni fyrr.
Billinn var læstur, en í honum
alls kyns dót sem ég kannaðist ekki
við. Ég lét lögregluna vita og fékk
þar staðfestan grun minn: þeir
höfðu ekki heyrt orð um stolinn bíl.
Loks komu þeir þó á staðinn, hirtu
eigur þjófsins og sögðu mér að fara
með bílinn heim.
í einfeldni minni hélt ég að mál-
inu væri ekki lokið. Ég er ekki
refsiglaður, en ég vildi gjarna hafa
hendur í hári kauða. Hann var enn
með bíllyklana mína og ég hafði lít-
inn áhuga á að skipta um allar skrár
í bílnum til að koma í veg fyrir ann-
an þjófnað.
Ég hefði líka viljað segja nokkur
vel valin orð við hann af öðru til-
efni. Ég fann nefnilega kassettu í
tæknu í bílnum sem þjófurinn
hafði skilið eftir. Þetta fannst mér
hámark ósvífninnar: að stela bíl, en
koma með eigin músík með sér í
þokkabót!
Nei, sagði löggan: Talaðu við
okkur í næstu viku og athugaðu
hvort við erum búnir að finna eitt-
hvað þá. Við skrifum skýrslu, en
það er lítið annað sem við getum
gert.
Nú var farið að síga í mig, en þar
við sat og situr enn.
Mórallinn
Og hver er svo mórall sögunnar?
Hann getur verið sá að maður eigi
ekki að skilja lyklana sína eftir í
ólæstum bíl. Hann getur líka verið
sá að maður eigi ekki að láta stela
bílnum sínum þegar maður er úti að
skemmta sér, því lögreglan leggur
ekki trúnað á orð timbraðra bíleig-
enda.
Ég held nú samt að lærdómurinn
sé sá að lögreglan í Reykjavík er
ekki sérlega traustvekjandi í þjón-
ustu sinni við borgarbúa. Lögreglu-
menn eru opinberir starfsmenn og
því samkvæmt teoríunni í vinnu hjá
okkur öllum. Opinberir starfsmenn
eiga að koma fram við borgarana af
kurteisi og þjónustulund. Saklaus
bíleigandi á ekki að þurfa að færa
sönnur á geðheilsu sína og fram-
burð við skýrslutöku. Það er lög-
reglunnar að komast að hinu sanna
í málinu.
Það er öllum óhollt, lögreglunni
og okkur hinum, ef við getum ekki
treyst því að laganna verðir fram-
fylgi skyldu sinni af stökustu ár-
vekni. Við verðum að geta treyst
þeim, en þeir verða líka að treysta
okkur.
Þessi litla saga eykur ekki traust
mitt á lögreglunni. Einhvers staðar
þarna úti er þjófur með bíllyklana
mína og Iögreglan segist lítið geta
gert í málinu annað en skrifað
skýrslu og beðið. Ég sit með kostn-
að af bílaleigubíl sem ég þurfti að
taka vegna ófullnægjandi þjónustu
lögreglunnar.
Ég bíð. Fylgist með. Lesið áfram
Alþýðublaðið.
Útboð
Innkaupastofnun Reykjavíkur, f.h. Gatnamála-
stjórans í Reykjavík, óskar eftir tilboðum I frá-
gangi á malbikuðum götum og stígagerð í Suður-
hlíðahverfi í Reykjavík.
Verkið felur í sér m.a. hellu og steinalögn ofan á
malbikuð götustæði, endurnýjun og upphækkun
á brunnkörmum, upphækkun á niðurföllum, jarð-
vegsskipti og undirbúning undir malbik og hellur
á stígum og bílastæðum o.fl.
Helstu magntölur eru þessar:
Hellulögn á götustæði 760 m2
l-steinar á götustæði 500 m2
Nýir brunnkarmar 25 stk
Hellulagðir stígar 735 m2
Útboðsgögn eru afhent á skrifstofu vorri, að Frí-
kirkjuvegi 3, Reykjavík, gegn kr. 5.000,- skilatrygg-
ingu.
Tilboðin verða opnuð á sama stað, þriðjudaginn
28. júlí kl. 11.00.
INNKAUPASTOFNUN REYKJAVIKURBORGAR
Frikirkjuvegi 3 — Simi 25800 — Póslhólf 878 — 101 Reykjavik