Tíminn - 15.10.1967, Qupperneq 6

18
TÍMINN
SUNNUDAGUR 15. október 1967.
BARNA
ffilBI
að músin hljóp fram og aftur
innan í honum. Á þessum
tímum voru læknarnir ekki
eins duglegir _og nú, og hvorki
þeir né aðrir gátu hjálpað
bonum. Hann sagði öllum frá
MADURINN, SEM
GLEYPTI MÚSINA
Ágústa Sigurbjörg og Birna
Svanbjörg, báðar Ingólfsdætur,
Hólavegi 1, Dalvík, senda
BaraaTimanum þessar teikn-
ingar. Ágústu mynd heitdr Brói
litfll í baði, en Bima hefur
ekki skírt sína mynd, en mig
grunar, að hún sé af Bróa
Utla í leikgrindinni sinni úti
í garði. Brói er heppinn að
eiga svona duglegar systur.
Einu sinni var maður, sem
bjó í Rinnard. Kvöid eitt, er
hann var afskaplega þyrstur,
drakk hann fulla skál af
rjómamjólk. >að var rökkrir
í eldíhúsinu, þvi að í þá daga
voru ekki rafmagnsijós og
margir ' átitu ekki einu sinni
oliulampa. Hann teigaði mjó’k
ina, en hvað haidið þið, að
haifi verið í mjóikinni? Jú,
það var mús! Aumingja mað-
urinn varð ekki var við hana
fyrr en hún rann niður í
maga á honum.
Eftir þetta leið honum ekki
sérlega vel í maganum, því
músinni, ei ske kynni, að ein-
hvcrjum dytti ráð í hug.
Kona nokkur kom til hans
og sagði- honum, að hann
skyidi setja flesk og smá kjöt-
bita á diska, sem hann ætti
siðan að koma fyirir sitt hvora
megin við sig, þegar hann færi
að sofa. Hann skyldi hafa hús-
köttinn inni í herfberginu hjá
sér. Þegar músin fyndi svo
lykt af matnum, mundi hún
koma út tffl þess að fá sér bita.
Tvær nætur liðu án þess að
ráið konuniiar bœri ánangur,
en viti menn, þriðja kvöldið
læddist músin út og fór að
gæða sér á fleskinu. Þá stökk
kötturinn á hana og drap
hana.
Maðurinn lifði lengi eftir
þetta við beztu heilsu.
ÞJÓÐS6GUR FRÁ ÍRLANDI
írland hefur oft verið kall
að græna eyjan, vegna þess,
hve gróðursædt landið er. Lofts
lag þar er mjög rakt og möt
og írar eiga margar kímni-
sögur um, hve mikið rignir
þar. Þeir eiga líka mikinn
fjiölda þjóðsagna og tvær
þeirra fara hér á eftir. Eigin-
lega ættum við íslendingar
að vita meira um írland en
an komu margir forfeður okk-
við gerum, þvi a® einmitt það-
ar. Þið, sem hafið hiotið rauitt
hár í vöggugjöf, megið vera
nokkurn vegdn viss um, að
ein af fonmæðrum ykkar hafi
verið írsk, og hefur Mklega
verið rænt heiman að frá sér
aí norrænum vikingi. Þið kann
izt sjálfsagt öll við söguna af
Melkorku Mýrkjartandsóttur,
sem vax flutt naeðug til Is-
lands. Ef þið hafið ekki lesið
frásögnina af henni, er hana
að finna í Laxdælu. Við meg-
um vera stolt af skyldleika
okkar við íra, því að þeir eru
dugleg og vdrðingarverð þjóð.
Gamla krákan og unga krákan
Það var einu sinni gömul
kráka, sem byggði sér hreið-
ur. Hún eignaðist marga unga,
en þeir stækkuðu fljótt,
og bráðlega var aðeins einn
af þeim eftir.
Dag nokkuira fór gamla krák
an með ungann út á engi til
þess að kenna honum að
fljúga.
Þegar unga krákan hafði
lært að fljúga og gat ferðast
um aöt Irland, sagði gamla
krákan: „Ég held, að þú sért
nú orðin fullfær um að sjá
um þig sjálf og getir ' setzt
að, hvar sem þú vöt. En áður
en þú fer®, ætla ég að gefa
þér dáMtið ráð, sem mun
vernda þig gegn hættum.“
„Gerðu það,“ s agði unga
krákan.
„Ef þú ert einhvern tíma
stödd í kartöflugarði eða á
fcornekru, og sérð mann koma
í áttina, tdl þín með eitthvað
undir hendinni eða í hend-
inni, skáltu forða þér :nö
skjótasta, því a® hann er þá
Framhald á bls. 23.
SYSTKINAHERBERGI
Það eru ekki allir svo lán
samir að hafa herbergi út
af fyrir sig. Þar sem mörg
systkini eru á heimili,
verða oft að vera tveir eða
fleiri í herbergi og stund-
um vili sambúðin verða
dálítið erfið. Það er mikil-
vægt að hver og einn hafi
einhvern hluta af herberg-
inu út af fyrir sig, hafi borð
til að læra við og vegg til
þess að hengja myndir og
ýmsa minjagripi á.
Hér er hugmynd, sem er
hvorki mjög vandasamt
eða dýrt að framkvæma.
Þetta er skilveggur, sem
leikur á hjörum, sem hægt
er að beygja á tvo vegu. —
Vegginn má mála eða
klæða með veggfóðri eða
öðru. Borðplötuna mætti
útbúa þannig, að hún gæti
lagzt að veggnum, þegar
hún er ekki í notkun. Sams
konar fyrirkomulag er
nægt að setja hinu megin
á vegginn, þánnig að tveir
geta lært í einu.