Tíminn - 04.02.1968, Blaðsíða 7

SUNNUDAGUR 4. febrúar 1968.
TÍMINN
EF ÞIÐ HAFIÐ verið svo
myndarlegir, að búa til
sælgæti heima fyrir jólin
gæti verið, að þið ættuð
eftir svolítið af marcipan.
Þennan marcipan getið þið
notað til þess að búa til
ofurlítinn eftirrétt. Takið
nokkur epli, hreinsið kjarn
ana úr þeim, og fyllið hol-
urnar með marcipan. Setjið
svo eplin í velsmurt, eld-
fast form og látið það inn
f 200 st. heitan ofn, þar
sem það á að vera ca. 20
mínútur. Réttinn má bera
fram með dálitlum þeytt-
um rjóma eða ís.
Komman og verSið
Neytendaráðið danska hafði
til athugunar fyrir skönunu,
hvort fara skyldi í prófmál
vegna verðmerkinga, sem oft
eru á vörum í verzlunum og
verzlunargluggum.
Ellen Hagem lögifræðimgiuir,
sem starfiar í kvörUmanm iðstöS
neytenidaráðsins skýrði frá því,
að upiphaf málsins væri það,
að í útvarps- og sjóiwarpisverzl
un í Frederiikshvan hefði vier-
ið skiilti, sem á stóð, að sjén-
varpstæki mokkurí kostaði kr.
23.95.
Koimiman hafði verið látin á
skalkkan sifcað, þvd í raun réttu
kiostaði sj'ónvarpstæikið 2395 kr.
en ekki var tekið eftir mistölk-
unum, fiynr en ung hjón krötfð-
ust þess að fá tækið afhent
fyirir þetta verð, sem á skilt-
inu stóð. Þau höfðu staðið í
biðröð í 11 tíma í þeim til-
ganigi að gera þessi kostalkaup.
Úfcvarpssalinn heldur því
fram, að verðið hafi ekki verið
rétt, en meytendaráðið veit
dæmi þess, að oft hefuir verið
sett ramgt verð á vönur, t.d.
teppi verðmeríkt með 18 aur-
um (NB. dönskum) til þess að
lokka viðskiptavinina inn í
veirzlanirnar á útsölutímuim.
HUMAR
Fáið ykkur 100 gr. pakka
af frosnum humar, 1 dós af
aspas, 100 gr. af mayonnes,
1 dL af rjóma, sitronu, sinn-
ep, pipar og dild.
Þíðið humarinn og skerið
hann niður í hæfilega stóra
bita. Geymið nokkur falleg
stylkki þar til síðast til skreyt-
ingar.
Bragðibætið mayonnesið með
saltinu, piparnum, sinnepinu,
sítrónusafanum og stífþeyttum
rjómanum. Stráið dild riku-
lega yfir. Að sfðustu er hum-
arnum og aspasnum bætt út
í, varlega þó, og skreytt á eft-
ir með dildkvistum og hum-
arnum. sem þið geymduð.
LANDNEMASTÍGVÉL
Það getur verið töluvert seinlegt, að komast í háu leggmjóu
stígvélin, en ekki verður fljótlegra að reima stígvél af þeirri gerð,
sem hér eru sýnd. Þetta eru svokölluð landnemastígvél, og eru
sögð svipuð þeim, sem landnemarnir í Bandaríkjunum notuðu
endur fyrir löngu.
Þeim er spáð miklum
vinsældum í Evrópu, þó
varla í vetur, þvf vetur-
inn fer að styttast úr
þessu, en kannski kaup
um við okkur sttma stíg
vél næsta haust, og þá
verðum við að reikna
okkur nokkrar mínútur
til þess að reima þau
áður en við hlaup-
um í strætisvagninn,
annars gætum við misst
af honum.
NÝJU SKÓRNIR OKKAR
Rafhituð teppi geta
verið notaieg í kulda
Ekki hef ég séð svona skó hér
í verzlunum, má vera, að þeir
séu svo nýkomnir á markaðinn
erlendis, að skókaupmenn hafi
ekki enn fengið tækifæri tíl
þess að kaupa þá, eða þeir
liggja þá í toUinum á hafnar-
bakkanum, eins og viðkvæðið
er nú til dags, ef vörurnar
fást ekki í búðunum, og bíða
eftir nýju toUalöggjöfinni!
Stundum hefur það hvarflað
að mér, þegar hitaveitan hef-
ur brugðizt livað herfUegast,
að líklega væri kominn tími
til að flytja inn rafmagns-
teppi, sem víða eru notuð í
rúm erlendis, mest auðvitað
þar sem kaldast verður og þar
sem fólk býr ekki eins vel og
við gerum flest hér heima, og
á dúnsængur. Það getur nefni-
lega verið ótrúlega kalt að
liggja aðeins undir venjuleg-
um teppum og lökum eins og
gert er í Bandaríkjunum og
víða annars staðar, ef kalt er
í veðri. Það virðist ekki skipta
miklu máli, hversu mörgum
teppum er hrúgað ofan á fólk,
það heldur ekki á sér hita.
Rafmiagnishituð teppi eru ein
staklega þægiieg, og það má
hreinsa þau og suim hver jiafn
vel þvo í þvottavéiuim,, án þess
þau sikemimist. Ein í flestuim
eða ölluim tiifieilluim verður að
gæita þ-ess að láta þau liggja
slétt á rúmu,muim, þ.e.a.s. brjióta
þau ekki niður með dýnunni,
og svo má heldur ekki nota
þau saiman'brotin,, og strarng-
lega er banmað að stinga ör-
yggismælum eða prjónum í
þau.
Fyrir nokkru birti ég teikn-
ingu af skóm, sem eins hefðu
getað verið frá dögum Lúð-
víks XIV, þótt sagt væri, að
þetta væri nýjasta tízka á skó-
markaðimum, en bezt gæti ég
trúað, að þið hefðuð ekki lagt
mikinn trúnað á þeSsa frásögn
og sagt, nei þetta er hara
gömul teikning af skó. En
hvað sem því líður, hér koma
ljóslifandi, ef ég má orða það
svo, skór í þessum stíl, og þeir
eru engu síðui klossaðir en
þeir sem teikningin var af.
Þeir eru rauðleitir að lit, og
sólarnir eru mjög þykkir og
leðrið í skónum sömulciðis.
Rafmagmshituðu teippin eru
miangviíislag. Á suimum þeimra er
hitaisitiiliir og ömnur eru þannig
útbúin. að þau eru sjáiflstill-
amdi og fer hitimn eftir því
hvert hitastigið er í herberg-
inu. Talið er, að rafmagns-
teppi geti verið óþægileg, og
'jafmviei hættuieg fyirir simiá-
bör,n, sjúkiiimga og giamalit fóiik,
sem ekki getur sjiálft telkið
teppið úr sambandi, eða breyitt
hitastiilinum, ef teppið verður
otf heitt. En semnileiga eru dún
sæmgurmar okkar samt beztar,
þegar á aiit er litið. Það verð-
ur Æáium kalt umddr þeim.
Vörturnar eru erfiöar
Ótökileg eru þau ráð, sem
gefin eru til þess að fjarlægja
vörtur, en margir þjást af þeim
hvimleiðu hlutum. Ráðin eru
ekki einungis læknisfræðileg,
heldur er gripið til galdra og
særinga, og stundum hverfa
vörturnar, en því miður kem-
ur jafnoft fyrir, að þær sitja
sem fastast, því þannig eru
einmitt vörtxu-.
Sem betur fer, virðisit mú
vera fundið ráð til þess að
losa menn við vörtur þær, sem
enn fyrirfimnast þrátt fyrir sær
imgar og þululestur. Olaf Nör-
★
gaamd lækmir i Holsteibrio í
Danmörfcu skrifaði aýlega
grein um miálið í lækmaritið
Niordiisk Medicin, og skýriir þair
frá lækningaaðferð, sem gefið
hefur góða raun í 82 tiifeli-
um aif humdrað.
Aðferðin er í þvi fólgin, að
vörtumar eru frystar niður í
77 gráður í tvær mínútur, og
eiftir vifcu fara þær að molma
af. Þessi lækndngaaðlfteirð þarifn
asit ekiki deyfimgar, eg sjiikiinig-
urimn getur stundað vimnu síma
eins og efckert haíi í skorizt
þrátt fyrir það, að hann gang-
ist urndór hama.
Kaj Axei Rasmusses, Ko.ld
irng skriifar grein í sama rit, og
fer þess á leit, að fóllk segi
ftrá Lækn ing a aðferðum, sem
það hefur reymt vera áramgurs
ríkar. Það sé um margt að
ræða i þessu sambandi, og
jiafcivel geti vörtur horfið af
sjálfu sér. AthU'ganir sýni, að
25% af þeim tilfelium, sem
læknar hafa femgið til athug
umar, lækmist sjálfkrafa á um
það bjl hálifu ári. 50% hverfi
á eirnu ári og 66% af því sem
þá er eftir á tveim árum