Alþýðublaðið - 19.09.1989, Page 3

Þriðjudagur 19. sept. 1989
3
Sveitarstjórnarrádstefna A Iþýðuflokksins:
ferðiita og atvinnuna
,,Jafnvel þótt þaö kunni að orsaka frekari fjárlagahalla.“
Ráðstefna sveitar-
stjórnarmanna Aiþýðu-
flokksins sem haldin var
í Gaflinum í Hafnarfirði
sl. laugardag samþykkti
ályktun þar sem segir
brýna nauðsyn að ríkis-
valdið verji velferðar-
kerfið, auk þess sem
stefnt verði að mark-
vissri uppbyggingu at-
vinnumála. Þá segir að
ráðstefnan gangi út frá
því sem vísu að við kom-
andi fjárlagagerð verði
þessara sjónarmiða gætt
og að ráðherrar flokks-
ins standi vörð um það,
jafnvel þótt þau kunni að
orsaka frckari fjárlaga-
halla.
Orðrétt segir í ályktun-
inni: „Ráðstefna sveitar-
stjórnarmanna Alþýðu-
flokksins haldin 16. sept-
emberl989 í Hafnarfirði
telur brýna nauðsyn að rík-
isvaldið verji velferðarkerf-
ið, s.s. hið félagslega íbúða-
kerfi, stöðu aldraðra og fatl-
aðra, auk þess að stefna
markvisst að uppbyggingu
atvinnumála, m.a. í ljósi at-
hyglisverðra tillagna Jóns
Sigurðssonar, iðnaðarráð-
herra, um orkuver og stór-
iðju.
Ráðstefnan gengur út frá
því í komandi fjárlagagerð
að þessara sjónarmiða gæti
og ráðherrar flokksins
standi dyggan vörð um
þau, jafnvel þótt það kunni
að orsaka frekari fjárlaga-
halla.
Stöndum vörð um vel-
ferðina og sækjum fram
varðandi uppbyggingu at-
vinnumála, þannig að þar
megi snúa vörn í sókn.
Von og bjartsýni er stefna
jafnaðarmanna og fer sam-
an við ráðdeild, ábyrgð og
raunsæi."
Sveitarstiórnarráðstefna Alþýðuflokksins var agætlega sótt í Gaflinum í Hafnarfirði. A-
mynd/E.ÓI.
Stöndum vörð um vel
FRÉTTIN BAK VID FRÉTTINA
FATLAÐIR ERII LlKA FÓLK
Víðtækar fjársafnanir hafa farið fram að undan-
förnu til styrktar samtökum fatlaðra og mænuskadd-
aðra. Vel hefur verið að þessum söfnunum staðið og
nægir þar að minna á afrek Jóhanns Péturs og Valdi-
mars sem fóru á hjólastólum frá Akureyri til Reykja-
víkur. Vakti framtak þeirra verulega athygli og skilaði
drjúgum í söfnunina. Sama má segja um sameigin-
legt átak áhugahóps um bætta umferðarmenningu,
Stöðvar 2 og samtaka endurhæfðra mænuskaddaðra
í fyrrakvöld. Á tímum ört vaxandi markaðshyggju á
flestum sviðum þurfa góð og þörf málefni á sívaxandi
augiýsingu að halda með einum eða öðrum hætti.
Happdrættismiðarnir koma ekki lengur að sama
gagni og áður.
Sumum þykir sem fatlað-
ir eigi ekki að þurfa að
standa sjálfir í harðri bar-
áttu til að geta gert við
sundlaug eða látið koma
upp brunavarnarkerfi á
sama tíma og ákveðið sé
umræðulítið að byggja
handboltahöll uppá millj-
arð eða rándýran veitinga-
stað á vegum borgarinnar.
Látum þær byggingar
liggja milli hluta en við
skulum vona að þar verði
vel séð fyrir þörfum fatl-
aðra.
Ekki bara
fjársöfnunin ein
Vissulega má til sanns
vegar færa, að hið opinbera
hafi ekki staðið sig sem
skyldi í málefnum fatlaðra
og ýmissa annarra hópa
sem ekki geta tekið þátt í
dansinum kringum gull-
kálfinn með sama hætti og
aðrir. Stundum hefur þurft
eitthvað sérstakt tilefni til
að opna augu þeirra sem
deila út fé úr almannasjóð-
um. Ekki komst skriður á
byggingu sundlaugar við
endurhæfingardeild Land-
spítalans fyrr en nokkrir
þingmenn þurftu á þjón-
ustu deildarinnar að halda
og gerðu sér þá fyrst grein
fyrir hvað þörfin var brýn.
Varð þá starfsmanni á
Kópavogshæli að'orði eitt-
hvað á þá leið, að það væri
hart ef þingménn þyrftu að
verða vangefnir til að skilja
fjárþört hælisins.
En það er ekki bara fjár-
söfnunin ein sem bætir að-
stöðu fatlaðra heldur gefur
hún jafnframt tækifæri til
að vekja athygli á svo ótal
mörgum öðrum þáttum
sem tengjast lífi fatlaðra.
Það tækifæri er ómetanlegt
til að rjúfa einangrun fatl-
aðra, eyða misskilningi og
fordómum.
Fatlaðir eru líka fólk
Oft er það svo með okkur
sem teljumst vera líkam-
lega heilbrigð, að við vitum
ekki hvernig við eigum að
haga okkur í umgengni við
fatlað fólk. Teljum jafnvel
að líkamlegri fötlun hljóti
að fylgja andleg fötlun.
Veigrum okkur kannski við
að bjóða fram hjálp ef við
rekumst á mann í hjólastól
sem býður eftir að komast
yfir götu. Munum við
móðga manninn eða þurfa
að aka honum einhverja
óraleið og lenda í einhverju
veseni? Flýtum okkur svo í
burtu og skömmumst okk-
ar fyrir heigulsháttinn.
Með því að nota hvert
tækifæri, eins og til dæmis
almennar fjársafnanir til
kynningar á þörfum og
óskum fatlaðs fólks er unn-
ið mjög gott starf. Hjóla-
stólafólk sem er á langferð-
um með fylgdarmann verð-
ur til dæmis oft fyrir því að
starfsfólk á flugvöllum eða
öðrum samgöngumið-
stöðvum 'talar yfir höfuð
þess og beint við fylgdar-
manninn. Spyr hann hvort
sá í hjólastólnum sem hjá
þeim situr vilji vera í
gluggasæti eða eitthvað
ámóta. Með auknum ferða-
lögum fatlaðra er þetta hins
vegar mjög að lagast og er
það vel.
Meiri upplýsingar
til fatlaðra
Það þarf jafnframt að
koma meiri upplýsingum
til fatlaðra óumbeðið. Hvað
ætli sé til dæmis oft tekið
fram í litskrúðugum auglýs-
ingum ferðaskrifstofanna
um glæsilega dvalarstaði í
útlöndum hvort þar er góð
aðstaða fyrir fatlaða? Ég
held að þetta sjáist varla.
Sérferðir fyrir fatlaða eru
kannski góðar útaf fyrir sig,
en er víst að allir fatlaðir
vilji eingöngu slíkar ferðir?
Varla, frekar en til dæmis
að Garðbæingar vilji ein-
göngu ferðast saman eða
íbúar annarra sveitarfé-
laga.
Við getum litið okkur
nær og skoðað auglýsingar
frá verslunum, veitingahús-
um og skemmtistöðum.
Þeir sem hafa kappkostað
að bæta aðstöðu fyrir fatl-
aða viðskiptavini ættu að
taka það fram í sínum aug-
lýsingum, að minnsta kosti
af og til. Borgarstjórinn í
Reykjavík er klár maður og
vel heima í mörgu. Hann
viðurkenndi þó að hann
hefði ekki gert sér í hugar-
lund hvað það væri miklum
erfiðleikum bundið að
komast um borgarskrifstof-
urnar í hjólastól fyrr en
hann reyndi það sjálfur í
einn dag nú fyrir skömmu.
Ætli fleirum sé ekki eins
farið. Og enginn veit hver
hafnar í hjólastól eftir
næsta slys.
Áfram á sömu braut
Við skulum vona að að-
búnaður og aðstaða fatl-
aðra og annarra sem eiga
undir högg að sækja haldi
áfram að batna á sem flest-
um sviðum. En þar skiptir
iíka miklu að áfram verði
haldið að miðla upplýsing-
um til allrar þjóðarinnar
um sem flest sem tengist
hagsmunum þessara hópa.
Almenningur er fús að
koma til hjátpar og veita
aðstoð ef hann fær upplýs-
ingar sem efla skilning og
áhuga. Við vinnum gott
hjálparstarf í vanþróuðum
ríkjum miðað við það litla
fjármagn sem úr er að
spila. En sem betur fer
gleymum við heldur ekki
þeim sem standa okkur
næst.
Hitt er svo annað mál, að
eflaust er tími til kominn að
samtök sjúkra og fatlaðra
sem eru fjölmörg í landinu
taki upp nánara samstarf
og samvinnu. Það urðu
margir undrandi þegar það
spurðist að Sjálfsbjörg á
ekki aðild að Öryrkja-
bandalaginu og fær því
ekkert af Lottópeningum
þess. Það er skiljanlegt að
hver vilji halda fengnum
hlut, en sjúkir og fatlaðir
mega ekki dreifa kröftun-
um um of.
SÆMUNDUR
GUÐVIN
Þaö er ekki bara fjársöfnunin ein sem bætir aö-
stöðu fatlaðra heldur gefur hún jafnframt tæki-
færi til að vekja athygli á ótal mörgum öðrum
þáttum sem tengjast lífi fatlaðra.