Alþýðublaðið - 05.12.1989, Page 2

2
Þriðjudagur 5. des. 1989
MMÐUMMTI
Ármúli 36 Sími 681866
Útgefandi: Blað hf.
Framkvæmdastjóri: Hákon Hákonarson
Ritstjóri: Ingólfur Margeirsson
Fréttastjóri: Kristján Þorvaldsson
Dreifingarstjóri: Sigurður Jónsson
Setning og umbrot: Leturval, Ármúla 36
Prentun: Blaðaprent hf.
Áskriftarsíminn er 681866
Áskriftargjald 1000 kr. á mánuði innanlands. í lausasölu 75 kr. eintakið.
VANTRAUST
MORGUNBLAÐSINS
ÁFORYSTU
SJÁLFSTÆÐIS—
FLOKKSINS
Hin vanhugsaða vantrauststillaga á ríkisstjórnina og frumhlaup
forystu Sjálfstæðisflokksins á Alþingi í fyrri viku hefur vakið
furðu og áhyggjur manna innan og utan Sjálfstæðisflokksins.
Morgunblaðið hefur nú opinberað andstöðu sína við forystu og
þingflokk Sjálfstæðisflokksins í þessu veigamiklu máli.
Reykjavíkurbréf Morgunblaðsins síðastliðinn sunnudag er
helgað umræðunum á Alþingi, einkum er lutu að hugsanlegum
samningaviðræðum EFTA-ríkja og Evrópubandalagsins, sem
gert er ráð fyrir að hefjist formlega næsta vor. Umrætt Reykjavík-
urbréf er ekki hægt að skilja á annan veg, en að þar lýsi Morgun-
blaðið yfir hreinu vantrausti á talsmenn Sjálfstæðisflokksins á Al-
þingi en einkum og sér í lagi á Þorstein Pálsson formann Sjálf-
stæðisflokksins. Morgunblaðið rifjar upp þau ummæli formanns
Sjálfstæðisflokksins í umræðunum á Alþingi um vantrauststill-
öguna, að hiklaust eigi að taka upp tvíhliða viðræður við Evrópu-
bandalagið um sjávarútvegsmál og útflutning sjávarafurða frá ís-
landi. Morgunblaðið bendir réttilega á, að Hjörleifur Guttorms-
son, þingmaður Alþýðubandalagsins hafi tekið undir þessa
skoðun Þorsteins Pálssonar með tilvísun til samþykkta lands-
fundar Alþýðubandalagsins! Morgunblaðið endursegir einnig
orðrétt úr umræðunum á Alþingi þau orð Eyjólfs Konráðs Jóns-
sonarfulltrúa Sjálfstæðisflokksins í utanríkismálanefnd Alþingis,
að það sé afdráttarlaus skoðun innan Sjálfstæðisflokksins, að
beinar viðræður eigi að fara fram við æðstu ráðamenn Evrópu-
bandlagsins um bókun 6. Morgunblaðið gerir síðan góðlátlegt
grín af sínum fyrrum ritstjóra, Eyjólfi Konráð, með eftirfarandi
orðum: „Eins og sjá má af þessum ummælum Eyjólfs Konráðs
talar hann um tvíhliða viðræður um bókun 6 og sýnist gera grein-
armun á því og viðræðunum um sjávarútvegsmál yfirleitt."
IVIorgunblaðiðferalfarið gegn hugmyndum Þorsteins Pálsson-
ar, Eyjólfs Konráðs Jónssonar og annarra þingmanna Sjálfstæð-
isflokksins í þessu máli. Höfundur umrædds Reykjavíkurbréfs er
eindregið á þeirri skoðun, að hugsanlegar óskir íslendinga um
tvíhliða viðræður um sjávarútvegsmál við Evrópubandalagið
myndu skaða hagsmuni íslendinga. Morgunblaðið segir rétti-
lega, að sjávarútvegsdeild Evrópubandalagsins myndi annast
þær viðræður og setjast að samningaborði með þröng sjávarút-
vegssjónarmið EB-ríkjanna í huga. „í slíkum viðræðum er talið af-
ar erfitt fyrir okkur íslendinga að fá fram þær undanþágur sem
við þurfum á að halda," segir orðrétt í þessari ritstjórnargrein
Morgunblaðsins. Morgunblaðið er sammála Jóni Baldvin Hanni-
balssyni utanríkisráðherra hvað varðar þennan þátt málsins en
einnig varðandi nauðsyn þess að halda áfram heildarsamningum
innan EFTA við EB og segir síðan í beinu framhaldi: „ ... það gæti
verið beinlínis skaðlegt fyrir málstað okkar að lenda í klónum á
sjávarútvegsdeild Evrópubandalagsins."
Pað er einkar athyglisvert, að málgagn sjálfstæðismanna sér sig
knúið að standa við hlið utanríkisráðherra og ríkisstjórnarinnar í
þessu mikilsverða utanríkismáli. Reykjavíkurbréfi lýkur með
þessum orðum: „Morgunþlaðinu þykir rétt að koma þessum
sjónarmiðum á framfæri í þessu örlagaríku máli, sem skipt getur
sköpum fyrir framtíð okkar." Þarna mælir Morgunblaðið af heið-
arleika og hugrekki og setur þjóðarhagsmuni ofar þrælsótta við
forystu Sjálfstæðisflokksins. En samtímis lýsir Morgunblaðið yfir
hreinu vantrausti á formann og þingflokk Sjálfstæðisflokksins.
ONNUR SJÓNARMIÐ
HÓGVÆRÐIN þjakar menn mis-
jafnlega. Útvarpsstjóri (rekstrar-
stjóri og aðalrödd) hinnar nýju Aðal-
stöðvar er Bjarni Dagur Jónsson.
Bjarni Dagur segir í viðtali við
Sunnudagsblaö Morgunblaðsins að
hann hafi ákveðið að gerast út-
varpsmaður á hinni nýju stöð eftir
langan umþóttunartíma. En eitt hafi
verið klárt: Hann gat ekki sætt sig
við annað en aö vera stjórnandi.
Hann vildi alls ekki vera óbreyttur
liðsmaður. Og hvort sem það er af
hinu illa eöa góða, þá sitja útvarps-
hlustendur uppi með þessa ákvörð-
un Bjarna Dags.
En útvarpsstjórinn sem ekki vildi
vera óbreyttur liðsmaður fer yfir
breiðara svið en sitt eigið sálarlíf.
Hann er greinilega í einhverjum
vandræðum með auglýsendur, því
hann biðlar mjög til auglýsenda að
hlusta á Aðalstöðina og sannfærast
að „fullorðið, ábyrgt fólk“ hlusti á
þessa merku útvarpsrás.
Síðan kemur söngurinn um hve
ríkið er slæmt við suma fjölmiðla
(eins og Aðalstöðina) en gott við
aðra (eins og Alþýðublaðið):
„Við höfum fengið góðan með-
byr frá hlustendum. Þegar aug-
lýsendur átta sig á því að fullorð-
ið ábyrgt fólk hlustar á okkur,
hljóta þeir að sjá að við erum
þess verðir að vera styrktir fjár-
hagslega. Það eina, sem veldur
mér hugarangri, er að ríkið er
einskonar baggi á okkur. Við er-
um látnir borga menningar-
sjóðsgjald og söluskatt af aug-
lýsingum og háa leigu fyrir af not
af tæknibúnaði Pósts og síma.
Við veitum fólki vinnu og borg-
um opinber gjöld. Aftur á móti ef
við tökum Alþýðublaðið sem
dæmi. Þá fær það ríkisstyrki og
gífurlega mikið af auglýsingum
frá hinu opinbera sem enginn
sér.“
Þarna veður Bjarni Dagur út-
varpsstjóri mikinn fordómareyk. Al-
þýðublaðið hefur ekki fengið neina
ríkisstyrki árum saman eins og
reyndar hefur komið fram í al-
Bjarni Dagur vill fá sama auglýsinga-
magn eins og Alþýöublaðið og segir
hlustendur sína fullorðið, ábyrgt fólk.
mennri fjölmiðlaumræðu að undan-
förnu, bæði í Alþýðublaðinu og DV.
í öðru lagi fær Alþýðublaöið ekki
gífurlega mikið af auglýsingum frá
hinu opinbera- aðeins um einn
sjötta af því sem t.d. Morgunblðið
fær, og í þriðja lagi þá sjá margir
auglýsingarnar í Alþýðublaðinu. Til
dæmis Bjarni Dagur, þvi annars
vissi hann varla til frásagnar um
málið. Og fyrst Bjarni Dagur sér
auglýsingar Alþýðublaðsins, þá
hljóta margir lesandi menn að sjá
þær!
EFTIR að Davíð Oddsson geröist
varaformaður Sjálfstæðisflokksins
hefur hann engan tíma til að sinna
borgarmálunum. Þessa staðhæf-
ingu setur Össur Skarphéðinsson
fyrrum ritstjóri Þjóðviljans fram í
DV-grein í gær.
Össur skrifar:
„Tímaskortur borgarstjóra
hefur hins vegar gert það að
verkum að embættismennirnir
eru farnir að stjórna án þess að
spyrja kóng eða prest. Hvergi
kom þetta jafnvel fram og þegar
embættismenn í borgarkerfinu
lokuðu portinu við Frímúrara-
höllina fyrir öðrum en embætt-
ismönnum borgarinnar og kjól-
klæddum reglubræðrum úr
Höllinni.
I svari borgarstjóra við fyrir-
spurn, sem ég lagði fyrir hann í
borgarstjórn, var ljóst að Davíð
hafði ekki hugmynd um hvað
viðkomandi embættismenn
höfðu gert og neyddist um síðir
til að afturkalla lokunina.
Nú er það í sjálfu sér ánægju-
efni að Frímúraraportið skuli
aftur hafa verið opnað fyrir íbú-
um við Skúlagötu og Rauðarár-
stíg eins og tíðkaðist áður en
borgarkerfið féll í faðma við þá
ágætu menn sem Frímúrararegl-
una byggja.
Hitt er þó mikið áhyggjuefni
góðum borgurum að borgar-
stjóri vissi nákvæmlega ekkert
um málið. I umræðum í borgar-
stjórn kom hann af fjöllum og
gat í engu skýrt þetta fráleita at-
hæfi undirmanna sinna sem þó
stríddi gersamlega gegn hags-
munum íbúanna í nærliggjandi
götum.
Einhvern tíma hefði nú hinn
fyrrum röggsami borgarstjóri
verið búinn að stoppa þetta rugl
áður en það komst á hástig. En
tímarnir eru breyttir. Borgar-
stjóri er upptekinn við að
stjórna öðru en borginni. Sjálf-
stæðisflokkurinn er númer eitt,
borgin í öðru sæti.“
Kjósendur Sjálfstæðisflokksins
geta verið rólegir. Þegar þeir kjósa í
borgarstjórnarkosningunum í vor,
kjósa þeir vart Davíð Oddsson sem
næsta borgarstjóra, því hann er á
förum inn í landsmálapólitíkina.
Þeir kjósa arftaka Davíðs, hver sem
hann verður.
Einn með kaffinu
„Ég er kominn með húðsjúk-
dóm."
„Það er slæmt að heyra. Hvers
konar húðsjúkdóm?"
„Konan mín vill minkapels."
DAGATAL
Uppljóstranir símadömu
Sigga símamær var að kaupa sér
kók og poppkorn í sjoppunni okk-
ar á horninu í gærkvöldi. Henni
var mjög heitt í hamsi og stóð í
miklu orðaskaki við sjoppueig-
andann þegar ég kom inn.
Sigga vatt sér strax að mér, enda
búum við í sömu götunni. Sigga
vinnur hjá því opinbera, svarar í
síma og tekur skilaboð hjá ríkis-
fyrirtæki og vann áður sem síma-
dama í einu ráðuneytanna.
— Eg nenni þessu ekki, sagði
Sigga æst.
— Nennir ekki hverju? spurði
ég-
— Maður er búin að púla fyrir
rikið alla ævina, vinna langt fram
á nætur og lenda í skilnaði og guð
veit hvað. Það er kominn tími til
að hagnýta sér stritið og verða
mijljónamæringur.
Ég var ekki alveg með á nótun-
um og hneppti frá mér jakkanum
til að ná í seðlaveskið meðan ég
bað um sígarettur.
— Það er bara eins og að vinna
í lottóinu að skrifa ævisögu sína í
dag. Þetta eru rosatekjur af svona
bók. Maður þarf að vísu að hafa
verið vel giftur, ennþá betur skilin
og hafa drukkið, djammað og dóp-
að og sofið hjá. Þá er bókin klár
bestseller. í fyrra var ráðherrafrú-
arbók söluhæsta bókin og í ár er
útlit fyrir að sendiherrafrúarbók
verði metsölubókin. Ég ætla sko
að fara að skrifa endurminningar
mínar, sagði Sigga og stakk upp í
sig tyggjói.
Sigga er hálffimmtug og hefur
lent í ýmsu um ævina. En ég sé
hana ekki alveg fyrir mér sem efni
í metsölubók. Ég spurði hana eins
stillilega og ég gat, hvort hún hefði
frá einhverju að segja.
— Auðvitað! svaraði Sigga um
hæl. Ég meina, mamma var alki,
pabbi var sjóari og hélt framhjá
mömmu í hverri höfn. Hann
drapst nú að lokum úr einhverjum
hafnarborgarsjúkdómi. Ekki orð
meira um það. Nú, Hadda systir
lenti snemma í bransanum og
fluttist með einhverjum gulum
Kana til Texas og endaði svo aftur
í bransanum í undirheimum Dall-
as. Ég byrjaði snemma á símanum
í ráðuneytinu og hélt við ráðu-
neytisstjórann í mörg ár. Ég á
meira að segja myndir af okkur
saman uppi í Skíðaskála í keleríi
fyrir 25 árum. Það er alveg gefið
sölustoff! Ekkjan hans fengi sjokk
í dag ef hún vissi hvað við gerðum
í Bjúikkinum hans hérna forðum!
— En hefur eitthvað merkilegt
gerst á ævi þinni? spurði ég.
— Merkilegt?! Ég held það nú!
Ráðherrann tók mig nú aldeilis á
löpp um árið. Hann pantaði meira
að segja fyrir mig farseðil til Kaup-
mannahafnar svo ég gæti hitt
hann þar á hóteli. Ríkið borgaði
miðann af því ég var skráð sem
dóttir hans og ég er meira að segja
með ljósrit af nótunni ennþá. Það
myndi nú heldur betur vekja læti!
Svo þegar ég var rekin úr ráðu-
neytinu bara af því ég var farin að
fá mér smásjúss á morgnana, þá
heilsaði hann mér ekki einu sinni!
En ég er líka með símanúmerin yf-
ir hin viðhöldin hans. Ég sá nefni-
lega um að hringja og panta hótel-
herbergi og kampavín og svoleið-
is. Og ég hringdi alltaf í konuna
hans og laug einhverju um nætur-
fundi ráðherrans. Ég geymi nú
gömlu dagbækurnar. Ég myndi
náttúrulega birta úr þeim. Finnst
þér þetta ekki merkilegt?
*
Eg hef greinilkega verið svolítið
efins á svipinn, því Sigga hélt
áfram:
— Svo eftir að helvítið rak mig,
þá datt ég alveg í læknadópið og
var send á Klepp og síðan á geð-
veikrahæli í Noregi. Svo eftir að ég
fór í meðferð og komst aftur á
lappirnar, þá fór belgurinn að
hringja í mig aftur. En þá var hann
ekki íengur ráðherra heldur orð-
inn sendiherra einhvers staðar í
Timbaktú. En þá sagði ég sko við
hann að ef þú ætlar að nálgast
mig, þá kostar það sko að þú redd-
ir nýju símadjobbi fyrir mig hjá
ríkinu. Og síðan fékk ég vinnuna
sem ég hef í dag. Ég myndi náttúr-
lega sleppa þessum kafla, skil-
urðu, það gæti verið erfitt fyrir nú-
verandi vinnuveitanda minn. En í
næstu bók myndi ég leysa frá
skjóðunni og segja allt um nýja
bossinn. Hann er nefnilega sann-
kallaður bossi, hahahaha! Sú bók
gæti heitið „Uppljóstranir síma-
dömu — seinni hluti." Þá verð ég
komin á eftirlaun og með hæstu
örorkubætur og get leyst frá skjóð-
unni almennilega. Hvað finnst þér
una hugmyndina, Dagfinnur?"
Ég stakk á mig sígarettunum og
sagði að þetta yrði metsölubókin
þau jólin.