Tíminn - 07.05.1968, Blaðsíða 5

MUÐJUDAGUR 7. maí 1968.
TÍMIN N
5
Allir verða að gera
sitt bezta
Hans Meyvantsson, Borggr-
nesi, skrifar:
,,Landfari góður.
Brátt líður að því að breytt
verður úr vinstri yfir í hægri
akstur, og hugsa margir með
kvíða til þess dag, ekki að
ástæðulausu. Úr því sem komið
er verða aillir að gera sitt bezta
tíl að sem fæst óhöpp verði,
og verður það því aðeins gert
að hver og einn virði rétt ann
arra í umferðinni. Einn er sá
hópur ökumanna, sem sérstak
lega þarf að sýna tillitssemi,
og á ég þar við þá sem fatlaðir
eru. Eins og allir heilvita menn
hljóta að sjá, er maður eða
TRÚLOFUNARHRINGAR
— afgreiddir
samdægurs.
Sendum um allt land.
HALLDÖR
Skólavörðustíg 2
kona, sem er fötluð eða gengur
á eimhvern hátt ekki heil til
skógar, ekki eins viðibragðsfljót
og alheilbrigður maður. En
hvernig á að sýna þessu fólki
sérsta'ka tillitssemi. Það er ekki
hægt, nema biifreiðir þess séu
auðkenndar.
En nú virðist sú hugsunar-
villa hafa gripið forráðamenn
þeirra fötluðu, að með því sé
verið að draga þá í sérstakan
dilk, sem orðið hafa fyrir þeirri
ógæfu að fatlast, eða missa
starfsgetu sína að fullu eða
ein-hverju leyti, og því megi
ekki auðkenna bifreiðir þeirra
á nokkurn hátt.
Á fölskum forsendum
Hver er sá, sem ekki vildi
halda hei'lsu sinni, og þurfa
ekki að leita á náðir þess opin
bera með eftirgjöf á innflutn-
ingsgjöldum á bifreið, til þess
að geta stundað vinnu eða hjálp
að til í lífsbaráttunni. Því er
það hart að til skuli vera fólk,
sem er alheilbrigt, en virðist
þó sóma síns vegna geta látið
sjá sig keyra um og leika sér
á þeim bílum, sem aðeins eru
ætilaðir öryiikjum. Þetta fólk
hefur fengið þá á fölskum for-
sendum, af 'því að einhiver þeim
skyldur er öryrki, og hafði sam-
kvæmt lögum rétt á eftirgjöf.
Ef öryrkjabifreið væri auð-
kennd, trúi ég ekiki að heilbrigt
fólk gæti kinnroðalaust látið
sjá sig a'ka um sem öryrkja. Því
er það hrein hugsanavilla hjá
þeim, sem vilja halda því fram
að ekki megi auðkenna öryrkja
bifreiðir, vegna þess að með
því sé verið að auglýsa þá, sem
orðið hafa fyrir skakkaföll-
um á heilsu og verið sé að
vekja hjá þeim minnimáttar-
kennd. Þeir sem þannig hugsa
eru andlega lamaðir og skora
ég því á Öryrkjabandalagið, að
beita sér fyrir því að allar bif-
reiðir, sem veitt er undanþága
af innflutningsgjöldum, vegna
örorku, verði auðkenndar.
Hver er ástæðan?
Oft heyrir maður í fróttum
útvarps og blaða, að keyrt hafi
verið á kyrrstæðan bíil, og hann
stórskemmdur, en sá sem tjón
inu olli hafi síðan forðað sér
sem fyrst í burt. En hver er
ástæðan tiil að menn reyna svo
oft að skjóta sér undan ábyrgð
inni? Manni dettur margt í hug.
Hver er aðalorsökin? Er það,
að þeir séu að hugsa um svo-
kallaðan bónus eða eitthvað
annað.
Undamfarið hafa verið stofn
aðir klúbbarnir Öruggur akst-
ur, og tilgangurinn með stofn
un þessara kiúbba er sá, að
bæta umferðamenninguna, og
er það góðra gjalda vert. Þarf
ekki að draga dul á það að
mikið hefur áunnizt með stofn
un þessara klúbba, fundir hafa
verið haldnir, og þar flutt mörg
fróðleg erindi, sem leitt gætu
til bættrar umferðarmenningar
landsmanna.
Viðurkenningar
En svo hafa á fundum þess-
um verið veittar viðurkenning
ar fyrir öruggan akstur.- Fimm-
tíu-, fimmtán- og tuttugu ára
öruggur akstur. Gildir þar einu
um hv-ort viðtakandi hefur
nokkru sinni stjórnað bifreið
eða þótt hann hafiverið marg-
dæmdur fyrir brot á áfengis
löggjöfinni. Jafnvel skiptir ekki
máli þó hjólin hafi snúið upp
í loft fyrir utan akhrautina,
vegna þess að stjórnandinn sá
ekki veginn vegna ölvunar. Allt
í lagi með það, á meðan ekki
berast tjónaskýrslur til trygg-
ingarfélasins.
En atvinnubifreiðastjórar,
sem daglega keyra fleiri hundr
uð kílómetra árið um kring og
aldrei hafi valdið tjóni, þó þeir
séu ef til vill búnir að aka í
tuttugu eða þrjátíu ár, fá enga
viðurkenningu fyrir öruggan
akstur, vegna þess að þeir aka
ekki alltaf sama bílnum, held-
ur keyra oft aðra bíla, sem gefn
ar hafa verið tjónaskýrslur á
af því að aðrir menn hafa lent
í óhöppum á þeim. Það eru sem
sé bílarnir sem viðurkenning-
una fá fyrir öruggan akstur,
en ekki mennirnir."
Hér er vísan
,,Fyrir nokkru birtist hér í
þætti Landfara fyrirspurn frá
Erlendi Guðmundssyni á Galta
stöðuim um vísu, sem Sigurður
Jónsson frá Haukagili hafði
haft yfir í visnaþætti sínum í
útvarpinu.
Sigurður hefur beðið Land-
fara að boma vísunni til Er-
lendar með beztu kveðju, en
vísan er svopa:
Á hverfulleikans hálum stig
heimur sveik að vonum.
Einn á bleikum eltir mig
ekki skeikar honum.
Höfundur vísunnar er Þor-
steinn Guðmundsson á Skálpa-
stöðum í Lundarreykj adal“.
AUSTI
GIPSY
LANDBÚNAÐAR- OG ÓBYGGÐABIFREIÐ í SÉRFLOKKI
AUSTIN GIPSY ER VIÐURKENNDUR FYRIR GÓÐA
AKSTURSHÆFILEIKA OG ÖRYGGI.
AUSTIN GIPSY dieselvélar hljóta einróma lof fyrir góða endingu og milcinn kraft.
Meðal margra fylgihluta er:
• Rafknúin framrúðu-
sprauta.
• 700x16 hjólbarðar.
• Kraftmikil miðstöð.
• Dynamór — 30 amper
• Tvö sólskyggni.
• Stýrishöggdeyfir
• Öryggisgler í fram-
rúðum.
• Hlíf á varahjóli.
• Hlíf undir millikassa.
• Öflugur dráttarkrókur
með dieselvél — kr. 226.000,00. —
Fáeinir vagnar til afgreiðslu nú þegar.
Vinsamlegast staðfestið pantanir.
GARÐAR GÍSLASON HF.
BIFREIÐAVERZLUN. SÍMI 11506
Á VÍÐAVANGI
Ríkisbáknið og litli
flokkurinn
Guðmundur H. Garðarsson
hélt ræðu hjá Heimdalli fyrir
j| nokkru og var álit hans á
stjórnarsamstarfinu og Alþýðu
flokknum þá meðal annars
þetta, samkvæmt frásögn Morg
unblaðsins:
„Guðmundur H. Garðarsson
lagði á það ríka áherzlu, að
jafnvel þó stórkostleg kreppa
Ieða erfiðleikar steðjuðu að í
atvinnulífi þjóðar, þá riði á að
stjórnarflokkur hefði þá stað-
festu til að bera, að ekki yrði
gengið í berhögg við skoðanir
þess fólks,, sem flokkinn mynd-
uðu. Þá bæri þess að gæta í
svipuðum tilvikum, sem ekki
væru fyrirsjáanleg við upphaf
stjómarsamstarfs, hvort mál-
efnasamningur stjórnmála-
flokka þyrfíi ekki endurskoð-
unar við, sérstaklega með það
í huga að tryggja örugga af-
komu atvinnuvega þjóðarinnar.
Varðandi samstarf Alþýðu-
flokksins og Sjálfstæðisflokks-
ins lagði Guðmundur á það
ríka áherzlu,, að stjórnarsam-
starfið hefði verið jákvætt allt
til ársins 1967. Benti hann jafn
framt á þá staðreynd, að Al-
þýðuflokkurinn væri nú að
verða embættis- og ríkisstarfs-
mannaflokkur, sem ætti hvwf-
andi lítil ítök meðal launþega
og atvinnurckenda, og væri þvi
lífsspursmál fyrir flokkinn, að
þenjd út rikisháknið með það
fyrir aiiguirí að koma fleirum
sinna manna á ríkisjötuna.
Flokkur, sem ekki ætti fylgi
nema innan ríkisbáknsins væri
ekki líklegur til stórræða í at-
vinnumálum þjóðarinnar“.
Morgunblaðið birti þessa frá
sögn athugasemdalaust, svo
ætla má að þessi skoðun á Al-
þýðuflokknum sé all víðtæk í
Sjálfstæðisflokknum. Hitt er
enn gáta, sem Guðmundur H.
Garðarsson á eftir að leysa út
fyrir okkur, hvcrs vegna stjórn
arsamstarfið hafi hætt að verða
„jákvætt" á árinu 1967, fyrst
það hafi verið það áður eða
!meðan ríkisbáknið með krata-
jötunum þandist sem mest út!
„Teríumálaráð-
herrann"
í Magna á Akranesi segir
m.a. svo:
„Vafasamt er að atvinnu-
rekstur íslendinga hafi átt við
! verri kjör að búa en undir við
reisn, eftir að draga tók úr
; mestu árgæzkunni. Snemma í
apríl kom Gylfi viðskiptamála
ráðherra í sjónvarpið og hæld:
sér af innflutningi tertubotna,
sem hann taldi mjög snjalla
ráðstöfun á gjaldeyri þjóðarinn
ar. Eftir þennan sjónvarpsþátt
Gylfa setti kunnur útgerðar-
maður á Suðumesjum fram
þessa stöku:
Glaður, reifur, verk sín vann,
vísu lögin semur hann,
tungumjúkur tölur kann,
tertumálaráðherrann.
f eldhúsdagsumræðunum
nokkru síðar hélt Gylfi áfram
Ihróparæðum sínum um tertu-
botna. Hann kafnar því ekki
undir nafninu“.
Sjávaraflinn síðustu
10 árin.
Samkvæmt hagskýrslum hef
Framhald á bls. 14.