Tíminn - 07.05.1968, Blaðsíða 11

ÞRIÐJUDAGUR 7. maí 1968.
11
TIMINN
Skólapiltur í Latínuskólanum
hafði framið drengskaparbrot,
sem skólabræður hans voru
mjög reiðir út af.
Þeir kölluðu saman fund
og voru einhuga um að hýða
skölasveininn.
M stendur upp einn skóla-
piltur, Jóhannes að nafni, og
segir að þetta sé ekiki ráðlegt,
það varðí við lög og geti bakað
þeim ábyrgð. Hitt sé miklu ein
faldara, að þeir ljúgi því allir,
að þeir hafi hýtt hann, og
það geri alveg sarna gagn.
Jón Magnússon, venjulega
kallaður Ósmann, ferjumaður á
Héraðsvötnum, var orðlagt
hraustmenni og drykkfelldur
nokkuð.
Einu sinni var hann á gangi
á Sauðárkróki allmjög drukk-
inn. Hann sér þá mann, sem
hann þekkir, sem hafði drukk-
ið sig út úr, og tók Ósmann
hann undir höndina. Síðan
gengur hann um göturnar og
talar við menn með manninn
undir hendinni.
Loks spyr einn kunningi
hans.
Hvað ertu méð undir hend-
inni?
— Almáttugur minn, segir
þá Ósmann. Hef ég þá ekki
gleymt manninum.
Einar hét gamall maður,
sem var orðinn blindur, en þó
var hann jafnan hress í anda
og nokkuð grobbinn.
Hann var eitt sitt að segja
frá því, hve létt honum hefði
verið um gang á yngri árum.
— Einu sinni gekk ég 100
kílómetra á einum degi, sagði
hann, en ég stytti mér nú
leið. Og já, já.
Strákur var sendur til Guð
mundar á Fjalli á Skeiðum, af
næsta bæ, til að láta hann
vita, að fundizt hefði dauð kind
frá honum.
Guðmundur vissi að strákur
steig ekki í vitið og spurði
hann.
Finnst þér nú ekki að þú sért
of gamall til að vera í þessum
leik „Gettu hver ég er“.
— Var hún að bdta?
— Ég veit það ekki. Það var
ekki nefnt, svaraði strákur.
FLÉTTUÉ ;
OG MÁT .
Eftirfarandi staða kom upp í
skák millli Gudat frá Vestur-
Þýzikalandi og Prieditis frá Sov
étríkjunum eftir Sikileyjar-
byrjun.
Leiknir höfðu verið 20 leik-
ir og Þjóðverjinn átti leik.
Reynið að finna lausnina áður
en lengra er lesið.
Gudat lék 21. Hf4!, Bg7 og
22. Hxe4 og svartur gaflst upp.
Eftir 22 . . . BxD kemur 23.
Hg4t og mát í næsta leik.
Þessi skák var í bréfskák-
keppni.
t
m
7 8
//
/3 '
Skýrtngar:
Lárétt: 1 Mestur hluti 5 Hvíldi 7
Súð 9 Tölu 11 Ótt 12 Samtenging
13 Dreif 15 Txmamæla 16 Segl 18
Geðjaðist að.
Krossgáta
Nr. 14
Lóðrétt: 1 Fjárplógsmaður
2 Kró. 3 Hreyfing 4 Egg 6
Bálaði 8 Forn gr. í kvk. 10
Árstíð 14 Rétt 15 Væta 17
Jökull.
Ráðning á gátu nr. 13
Lárétt: 1 Neytti 5 Sái 7
Ját 9 Föt 11 A1 12 Ho 13
Slý 15 Töp 16 Skó 18 Gam
all.
Lóðrétt: Nýjast 2 Yst 3 Tá,
4 Tif 6 Stopul 8 Áll 10
Öhö 14 Ýsa 15 Tóa 17KM.
47

Það var ekkii um anmað að gera
en að reyna að útskýra málið fyr
ir þessum skdlndngssldóa karl
mamini.
— Getið þór ekfci séð, bversu
mMu auðrveldara er að láta sem
maður sé trúlofaður og jiafiwel
ástfiamginn, heldiur en allt í eimu
að fara að þykja vænt um sömu
persómu, aðeins af því að rnaður
er beðiinn um það?
— Er það?
— Já eðl'ilega er það, sagði ég.
— Það er hægt að látast vera trú-
lotfaður og því um lífct. En maður
getur ektoi neytt sjiálfan siiig til
vináttiu gagnvart eimhverjum og
eimhverjum og liátið sér þykja í
nauininni vænt um hann. (En hvað
bann ex beimiskur. Þetta er líkt
og þegar hann gat etoki séð mu-
inn á að gefa loðfeild — og fcjiól).
Maður ge,tur biátt áfram
þektoti alla staði, sem ég toom á,
áiður en ég var slitin burt fná
öllu, sem ég unni, og varð að
vinna fyrir daglegu brauði í yðan
andistyggileigu borg.
— Þér talið eins og ég eigi
borgina, eims og ég beri ábyrgð
á, að bér neyddust til að vimna
þar — eins og það væri allt mér
að kennk. Er það réttlátt? Á ég
að gjaldia fyrir það allt? Hefði
þáð n,ú ekiki verið þar, sem þér
hittuð mig í fynsta skipti, Nancy''
í fynsta sfcipti n'efnidi unnuisti
minn mafinið a&v&g eðlilega.
Haldið þér ekfci, hélt hann
'áfinam, — a@ við hefðum þá get-
að orðiið beztu vinir?
—■ Hvernig á ég að vita það’
Á þá braut, sem hann var nú
toominn inn á, vildi ég efckd fyigja
honum. Ég fann, að það myndi
sviipta mig einhverju, án þess
að gefa miér meitt í sitaðinm.
Reymiö að hugsa yður, hélt
ektoi neytt sig til að þyfcja vænt' hann áfram, — að ég hefði þefcfct
usn. Þá er of milki'ls krafizt. Það yður heima hjlá yður eins og þessi
hefi ég aldirei samþytotot. Það var — hivað heitir hann mú aftur---------------
ektoi — — —með í samningnuim,, Nafinið — Vandeleur flögraði
var ég næstum búin að segja ; aifltur á miiii okikar. — eins og
— Það er þessi bölvaður samn Momtresor. Hugsið yður, að ég
iirngur, sem eyðilegigur allt! taut- heílði aldrei verið á slkipamáðlun-
aði florstjiórien gremjuiega og, arSkrifsbofum Vestur-Asíufé-
þar sem Cariad var ekki viðstadd lagsins — aldrei heyrt staðinn
ur, þá sparfcaði hanm í möldna. uiofindamn. Ég óstoa jofn vel oft
Getið þér etoki gleysmt honum a.' sjiáLfur, að ég hefði aidrei þefctot
m.k. augnablik? Það myndi verða: hann, heyrðist hrygg rödd ^ for-
mitoiu auðvei'dara--------
— Ef tffi vil fyrir yðux. jiá, b'á
trúi ég, svaraði óg, — en ekki
fyrdr mig. Ég ge,t etoki fund’.ö til
vimiáttu við neinn eftir sldipun.
Hanm svaraði ektoi strax. En eít
ir notokra stumd byrjaði ham.. ró-
Lega á ný: — Með öðrum orðuxn,
að þér viljið etoki vingast vxð
imiig?
— Ég hivortoi váíl mé vil efcki.
Ég þekki yður ektoi móg til Iwss,
sagði óg kuildaiLega. — Og hvað
höifium vdð tvö — þér og ég
stjióranis út úr myTkrinu. — í stáð
þessana sífeilldu varniargarða —
— Mitt einasta athvarf, hugs-
aði óg, — oig mú reynir hamn að
svipte mig þvi.
— Gæti áreiðanlega komið eitt
hv'að sem LíltotLst vináttu okfcar á
milili. Iíaldið þér það ekfci?
Ég svaraði stutt í spum,a: — Ef
til vdll. Ég veit eiklki.
Hann færði sig tffi. Það var eklki
mógu bjart til að sjá amdlit hams.
Aðeins flibbinm bar eins og hvít-
ur hliettur við greinima og breið-
sameigimlegt, svo að við gætum ar herðar hams báru döktoar við
búizt við, að eitthvað ynnist með rauiðlMiáam himinámm.
— En éig veit, miælti hanm ró-
le,ga, — að þér gætuð — að þér
slífcri vináttu?
Ég vissi vel að ómögulegt var
að svara þessari spurnimgu, uim j gætuð orðið-------
hvaða tvær mannestejur, sem væri j Hiamn þagmaði.
að ræða. j — Hvað spurði ég háilf továðin,
Hanm sagði lítoa, aliveg í vand-! — að ég gæti orðið hvað?
ræðutm: — Nú hvern skrattannj — Reglulega góður vimur min.n
hivað bafið þér sameiginlegt
með-------
ef þér vffiduð, sagði fortstjórinr.
— RegMega góður félagi. Héit
Ég fiann, að mafhdð Sidrney i hann bað v.irlki'Iega um mig'? Ég
Vándeleur héiklk á mffili ototoar i' var fegin myrkrinu undir rauð-
myrtkrinu, eins og kista Múham- j beykinu, þvd að »g viLdi ógjarman
eðs miffi himma tiveggja segulpóla. j að forstjiórinm sæi, að orð hans
En forstjiórinm haetiti við að! hefðu engin minnstu áhrif á mig
nefma mafn hans. j Ijögur smáorð ættu sannarlegs
Harnn sagði: 1 ekiki að nægja tffi að fá mann
— EDvað hafið þér t.d. sameig- • til að gefast upp. . . eða koma
Megt með manni eirns og Momt-1 bl'óðimu upp í fcimmarnár. Ég æti-
resor? Þér eruð tuttuigu og eims.! aði etoki.
Hanm er — hvað gamall? — j En það varð stuitt þögn, áður
Fimmtugur, sextugur? Og þó get em ég gat áfcveðið, hvað ég ætl-
ið þér talað — þér getið komið aði að segja. Ég var fegin, að
yffur svo ágætLega saman við hamn stóð dáiitið Srá mér. . .
haen. f sömu svifum kom hanm
— Já, mátitúrlega, svaraði ég. I settist á beiklkimm hjá mér.
Foa'stjórinn þagði- j — Jæja þá — já, heyrði
Ham.n rétti upp hemdima og | sjiálfa mdg segja og andvarpa.
þredff í eina grein rauðbeykitrén- j — Þér vffijið það? Að friður sé
og
ég
ims, sem við stóðuim umdir.
Hana nú. Það Leit út fyrir að
eiga að verða langar rökræður.
Ég settist á garðbekk nofckur
fiet frá o= snéri mér umdan og
horfði á mjialiLhvít blórn tóbafcs-
jurtarinniar, sem óx á bak við
betofcinn. Alltaf er eitruð lykt af
tóbaiki nema þegar það er þann-
ig. O, mörg voru tóbatosbeðin
heima. . og ilmurinn dreifðdst
yffir alLt á kveldiin.
— Montresor maj-or belckti mig
heima, eins og hann sagði yður.
Hann betokti alla fjölskyídu mína,
hélí ég áffram, bægt. — Hann
oktear á mfflli?
— Já, sagði ég hifcandd
— Og að þér í staðinn fyrir að
vera, — hamn brosti við, — að-
eins kærasta mdn. sam.þytokið að
vera vina mdn — mimn góði fé
lagi?
— Já, eims og þér vffljiið, and-
varpaði ég aftur. — Það er hægt
að kaila það hækkun í tigninni,
ha. sagði ég. Ég vffidi þó ekki
vera of kuirteis við namn
— Ndmcy ég veit vel að ég
er stundum óttaLega þrælsLegur,
jútaði hamn hreinskffintólega. —
Yður fidnmst, að ég sé hraeðffiega
sfcapstirður, er ekfci svo?
— Jú, svaraðd ég hægt, — þeg-
ar þér t-d. sparkið í Cariad.
— O, hann á það skffiið, kvilk-
indið. Hann er svo mærgöngull.
Það er dekrað svo við hann eims
og alla, sem hjá mömmu eru. . .
— Og þagar Theo grætur und-
an yður.
— Hún hefir gott af því.
— Nú-ú, sfcyldi það vera? Hún
var ektoent betri í dag.
— Var það — litla srvínið. Þá
ætla óg lítoa að------
— Nei, nei, hún hefir eklkert
aff sér gert. Það eruð frekar þér.
Já, en nú ætla ég — ætlum
við að byrjia á nýjuim kapítula í
sögumni, sagði hann hlæjamdi. —
Það er afráðið, ha? Gott. Það
veröur betra flyrir affia aðffia.
Já, þetta gat hann sagt, hugs-
aði ég, og stóð rnpp.
Harnn stóð ldka upp.
— Jæja, siagði hamn og rétiti úr
sér, svo hanm bar höfuð og hero-
ar yfir mig. — Eiguim vdð elcki
ÚTVARPIÐ
Þriðjudagur 7. maí
7.00 Morgunútvarp 12.00 Há-
degisútvarp 13.00 Við vinnuna.
14.40 Við,
sem heima 'S® H
sitjum.
15.00 Miðdegisútvarp 16.15 Veð
urfregnir. 17.00 Fréttir. 17.45
Lestrarstund fyrir litiu börnin
18.00 Lög úr kvikmyndum. Til-
kynningar. 18.45 Veðurfregnir.
19.00 Fréttir. 19.30 Daglegt
mál. Tryggvi Gíslason magister
talar. 19.35 Þáttur um atvinnu
mál. 19.55 Joan Sutherland
syngur lög úx söngleikjum. 20.
15 Pósthólf 120 Guðmundur
Jónsson les bréf frá hlustend
um og svarar þeim- 20.40 Lög
unga fólksins. 21.30 Útvarpssag
an: „Spnur minn, Sinfjötli“
eftir Guðm. Daníelsson. Höf.
filytur (8) 22.00 Fréttir og veð
urfregnir 22.15 Tvö hljómsveit
arverk eftir Krzysztof Pender-
ecki. 22.40 Á hljóðbergi. 23.15
Fréttir í stuttu máli. Dagskrár
tok.
Miðvikudagur 8. maí
7.00 Morgunútvarp 12.00 Hádeg
isútvarp 13.00 Við vinnuna 14.
|j 40 Við, sem heima sitjum 15.
00 Miðdegisútvarp 16.15 Veður
fregnir.
íslenzik
tónlist.
17.00 Fréttir. Klassísk tónlist
17.45 Lestrarstund fyrir litlu
börnin. 18.00 Danshljómsveitir
leika. 18.45 Veðurfregnir. 19.00
Daglegt mál Tryggvi Gíslason
magister talar. 19.35 Hálftím
inn í umsjá Stefáns Jónssonar.
20.05 Samleikur á selló og
píanó: Josef Moucka og Alena
Moueova leika. 20.30 Áfangar
Dagskrárþáttur í samantekt
Jökuls Jakobssonar. Flytjendur
með honum: Jón Helgason, sem
les kvæði sitt ,,Áfanga“. GísSÍ
Halldórsson og Sigurður Þórar
insson. sem flytur eigið efni.
21. 15 „Förunautarnir“. smá-
saga eftir Einar Guðmundsson
Höfundur les. 22.00 Fréttir og
veðurfregnir. 22.15 Kvöldsag
an: „Svipir dagsins og nótt“
eftir Thor Viilhiálmsson Höf
undur flvtur (15'i 22.35 Djass
þáttur 6'afur S'ervimrisen
ir. 23.05 Fréttir i stuttu má
Dagskrárlok.
Á morgun