Tíminn - 09.05.1968, Blaðsíða 11

FIMMTUDAGUR 9. maí 1968.
TÍMINN
11
Með 1
snmsmna
kaff inu
Daníel í Mikiey í Skagafirði
var einsetumaður og nokkuð
sérkenni'legur í háttum. Hann
var lítill vexti, knár vel, nokkuð
ölkaer og hafði mikinn hug á
kvenfól'ki.
Síðsumars árið 1914 fór hann
að Stóru-Ökrum til þess að
panta vörur hjá deildarstjóra
Kaupfélags Skagfirðinga, Gísla
Björnssyni. <
Stefán Vagnsson var þá til
heimilis að Ökrum og tók oft
á móti pöntunum bænda fyrir
deildarstjórann.
Daníel var boðið til stofu.
Hann þuidi upp pöntun sína,
en Stefán skrifaði. Þegar hlé
varð á, spyr Stefán, hvort hann
ætli ekki að panta sér kven-
mann.
— Hvaða bölvuð vitleysa, seg
ir Daníel. — Heldurðu að
hægt sé að panta sér kven-
mann í kaupfélaginu.
— Og ég held nú það, segir
Stefán. — Þú veizt, að það er
stríð, og Þjóðverjar hafa ráðizt
inn í Belgíu og tekið fjölda
fólks höndum, og nú selja þeir
stúlkurnar út um allan heim,
— Þú ert bara að Ijúga að
mér, segir Daníel.
— Ónei, ekki er ég að því,
segir Stefán. — Ég held þú
vitir, hvernig Tyrkir fóru með
fólkið, sem þeir hertóku á ís
landi á árunum.
— Satt er það, segir Daníel,
en hvað kosta þessar stúlkur.
— Þær kosta þetta frá 25 til
300 krónur, eftir aldri og útliti
seigir Stefán.
Daníel situr þögull um hríð,
snýr sér og rær fram í gráð-
ið. Allt í einu sprettur hann
upp og segir:
— Skrifaðu þá eina hjá mér
á þrjú hundruð krónur! s
H^fðirðu heldur viljað láta
hann gráta í allan dlag?
Brúðarmeyjarnar eru nú held
ur ekki sem verstar.
Þjóðlhátíð Vestmannaeyinga
var nýiokið.
Öll tjöld höfðu verið tekin
upp nema eitt. Þar sátu menn
inni og drukku fast.-
Loks sviptu menn þeir, sem
tó'ku upp tjöldin, ofan af þeim
tjaldinu, svo að tjaldsúlurnar
voru einar eftir, en tjaldbúar
skeyttu því ekkert.
Rigning var mikil.
Maður einn stóð þar skammt
frá Einn af tjaldbúum kallaði
þá til hans og segir.
— Blessaður, vertu ekki að
standa þarna úti í rigningunni.
Komdu heldur inn fyrir.
Eftirfarandi staða kom upp í
skák þeirra Tal, Sovétríikjun-
um, og Donner, Hollandi, á
skákmótinu í Beverwijk í Hol-
landi nú eftir áramótin.
Tal hefur hvítt og lýkur skák
inni í ekta Tal-sóknarstíl. Hún
tefldist þannig:
20. c4, Dxc4
21. Da3, Da6
22. Hacl, Hc8
23. Rd2!, f6
24. exf6, gxf6
25. Df3, Kd7
26. Dxf6, Khe8
27. Re4, Re7
28. Rc5t, Hxc5
29. Bxc5, Rc4
30. Bxe7! gefið.
Skýnngar-
Lárétt: 1 Blikk 5 Gutl 7 Máttur 9
Fálm 11 Fanea 12 Baui 13 Stía 15
Ferð i fugLabjarg 16 Glöð 18 Drengja
Lóðrétt: 1 Tré 2 Fiskur 3
Krossgáta
Nr. 16
Slagur (lesið upp) 4 Haerra |
6 Ávíía 8 Þögull 10 Leiði i
14 Líkamshluti 1S Berja 17
Kind.
Ráðning á gátu nr. 15.
1. Ólétta 5. Tau 7.
Kúa 9 Göt 11 At 12 Ra
13 Rif 15 Ógn 16 Lóm 18
Sálaða.
Lóðrétt: 1 Óskari 2 Éta 3
Ta 4 Tug 6 Standa 8 Úti
10 Örg 14 Flá 15 Óma 17 i
Ól.
FESTARMEY FORSTIÓRANS
Berta Ruck
50
Að vísu er það ekkd einis mik-
íflil miJsskiiliniingiur aif hiemmiar hálfu
einis og var fyrir vdku.
Er fiorstjórinm sagSi: — Nú, það
var ágœtit, þegar bamm heyrði að
ætftáði að vera d sauniarfrfimu hjlá
þeiim í Amglesey, á sitaðmúm með
mierkil'ega miafmiimu, þá beild ég að
hamm hafi meiint það edmis breim-
skddiniis'l'ega og Theo, setn kaililaði:
— Hæ, en bvalð það er gamiam.
Hanm varð að miinmista kostd ekk-
emt leiður, er firú Waiters stakk
upp á, að hamm ækd miér táll bæj-
airimis.
— Já. Það var ágæt huigmymd,
sagði hamin .gilaðliega. — Hvermdg”
idzt þér á að fara af sitað eftir
mi'ðdiegisiV'erð og á eimhveim
sfcemmtdistaið semmipaintimm í dag?
Þú heiflir enm ekiki komið með mér
í leilkhúsi'ð Nainoy, og — við vor-
um nú að taHa um það um dag-
iinm.
—' Já, það er saitt, sagði ég al-
varlega, þvd a® mér toom í hug
hiinm hræðilegi dagur á Oanlton.
— Lamigar'þáig?
— Já, sanmarlaga. Ég vedt efcki
hve langt er sdðan ég hefi farið
í leikhúsi'ð. Ég hefi eklkert leálkrit
séð, ekiki einu sdmmd — Myflilustein-
ana.
— Lanigar þig tii!l að sijá það?
— Já, það er afliveg sarna, bara
að það sé sjiónileifcur.
—• Jæja, þá ætfla ég imm og
hrilngja og panta sæti.
Ég hrökk við, er ég heyrði rödd
forstjiórains í sím.anium inná í her-
bergi hanis. M.ér fanmist hún ger-
breytt. Og þó ætti ég að þekikja
þesisa hörltoudiegu rödd, því þangað
til nýlegia hafði ég ektoi þefltíkt
anman tóm flrá homum em þanm.
Þegiar við óflcum fram hjá fól'ks-
röðimmi viið inmigiangimin að The
Royality, þá hiomfiði ég kærudeysiis-
liega á allt þetta fólk, sem hafð'i
viíst staðið otg beðið þarma meira
em tolukkutíffna til að fá shillinigs
sœti. Meiðafl þessara áhorfanida var
ég fyrir mánuði. Og þó hafði mér
aWreá fumdizt að ég væri edm af
þeim.. .
Um þetta var ég að hugsa, þeg-
ar allt í einu þrjú andlit snéru
sér að ðktaur. Litlu haittamir voru
ódýrdr, em stúlkuandlitdm Ijiómuðu
af gleði yfir að sjá okkur.
Þær kintouðu kolili og hrositui,
og með þvi að hala mér út úr
vaginiinum gat ég með naumind-
utn veifað til þeirra.
— Vindr yðar? sagði forstjór-
dmn, leit aftur fyrir og tók ofam.
— Já, þekktuð þér þær efldfci?
— Nei, hvernig átti ég að gera
það?
— Þér sijáið þær anmans dag-
laga, sagði ég blæjiandi. — Það
voru umgfrúmar frá skrifstofu yð-
ar, Robknsom, Holt og Smith.
— Nei — var það, sagði Wat-
ens vamdræðafliega. Ég var hissa á
því, og þess heldur, er ég mumdi
eftdr ákafa hams fyrir, að hinar
vélritu n ar stúlikurnar yrðu endi
lega að Vita, með hiverjium ég fór
út í fiyrsta sinm.
Ég var alveg viss um. að þótt
ég gæti ekki séð, nvar á þaiksvöl-
unum þær sátu, þá horifðu þær
stöðuigt yflir í stúkuna til oklkar.
ÖW oitokar framfcoma var í fyllsta
máta eðlileg — við vorum ósvik-
ið dæmi upp á hamimgjusamt, trú
ioíað fódik úr eimhverri útborg-
inmd. Ég, vel klædd. mef hina ó-
hjiákvæmilegu súkiku.] aðiöskju
, keltunni. Hann, elsfculegur og
burteis, sýnir mér alla nærgætni.
hjálpar rnér úr yfirhöfninni. sér
um að ég hafi kíkir, bezta sæti
o.s. firv. — em, ef sleppt var þedrri
hli® málsims, sem leyfði okkur að
vera samam sem opimiberlega trú-
loflúð, þá var aðstaða okkar hvers
itál anmars í hæsta máta ávemou-
leg.
Tj aidið var dregið frá og sal-
ilnm fyflHtu amgurbflíðir tónar úr
lagi, sem ég þefckti efcki. . . Em
fyrir aftam oflakur, tifl hli'ðiar heyrðd
ég margiar etldri bonur hvfslia: —
Ó, það er .JCrýind er húrn svedg
úr rauðum rósum“.
Sjómleikurimm héflt áfiram oig óg
.gileymdii ölliu um sftund.
í fyrsta hléd skemimitum við ofck
ur váið að aithuga áhorfendur. Þeir
voru flestir eldri fconur. Eins og
florstjórimm sagði með réttu: —
Höfuð ofckar, Nancy, eru þau eimu
á þessari hæð, sem elkiki eru grá-
hærð.
— Þær baifá komið himigað til
að anduiiifa fortíð síma, sagði ég
oig um leið bomu fyrstu tónamir
úr vertkdmiu „Milkadó“, á umdan
öðrum þætti
Þá komðt ég úr jufnivægi.
Mér fannst, sem ld'ðndr væru
margir kllufckutímar, þegar ég
heyrði W'aters segjia kæruleysis-
lega, að þeir léku vefl og blíð-
lega, að þetita væru vi@tavæmus.tu
Jieilklhúsgestir í heimi. Em svo sagði
bainn alflt í einu óttaslegimm: —
Htvað er að, Nancy? Eruð þér
veiflc?
— Nei — nei, það er ég efldki.
Mér þyflrir svo gamain, snöklkti ég
rólega, og tárin hrundu n.iður á
kraganm á blússumnd m.imni. —
Mér fimm&t þeitta svo óumræðil'ega
fállegt, og ég strauk púðursvatnp-
inum, sem ég hafði í vasaklútn-
um, yfir amdldit mér.
— Eimkenmdfliegur gleðivotbur
sagðd forstjórimin vantrúaður.
— Nei, aiflis eklri, svaraði ég.
Nú var óg afitur búin að ná mér
— En þér þekkið þá ekkd umgar
sitúllbur — þær eru nær alflar
þannig —þér getið spuirt þær —
S'pyrjiið eáinhverjia af vélritumar-
stúllbumum yðar.
— Já, ég hefi aldrei skoðað
þær sem — ungar stúflkur, sagði
bann, — Þær eru — vélar. Vélar
sem eru afllam daginm að éta kirsu
ber oig spýta steinuinum út um
gólif. Það er ekflri hægt að imiða
vdð þær. Þær — að hverju eruð
þér að hliæjia, Nancy? Þér vdtið
vel, að ég á ekkd við-------
— Uss-sih heyrðist í vamdlæt-
imgartón un.dan hattinum við hflið
bams. — Um leið hofst þáttur
tuttuiguisflu afldarimmar, með þvi að
hilýóansveiitim iék skemimtilegan
twostap.
Nú v,ar ég hætt að gráta. Ég
tók mjinina eftir, hvað fram fór
á leiksviðinu, en ég hugsaðd meira
um að ég sflcyldi vera gertoumimug
bæði iagsstúlkum mínum, fyrrver
andi, sem ekfci gátu ldtið á stein- ,
gervinginm sem almienm'am mann
og nú þessum manmi, sem aldred
hafði Iáitið á vélrituinarstúlibur
sem ungar stúflkur. Hvenœr skyldd
hann hætta að skoða mi® sem véfl?
— Jæjia, hvað nú, Nancy? Rum
pelmayers eða Piccadilly? Eða
hvert eigum við að fara tdl að
fá ofckiur te, áður em ég ek með
yður til vimistúllku yðar?
— Ég hafði gert ráð fyrir að
drekfca te hjá henni, útskýrði óg.
— Ég tiaf'ði ætlað að kveðjia yður
hér, fara þangað með strætisvagni
og koma aftur tifl Sevenioaiks með
kveldl'estinind'.
— Já. einmitt. Em má óg ekflri
koma með yður, mælti hann og
leit á mig.
Jú, hvers vegna etoki? Hamn
hefði gott af að sjá bvennig þess-
ar vélar, öðrm maiflni sfcrifstofu-
stúlkam, liiifðu. Hianin hafði heyrt
um sifcemmiti- og aldiimgarðana og
fileira á hinu gamfl'a hedmiild mtíniu.
Látum hamrn bara sjá þau breyttu
flqjlör, sem ég lilfði við, áður — já,
áður en ég talaði fyrst vdð hanm
á sfcrifstofu hans. Og svo var iika
Cicely. Þegar óg sá hana síðast,
vur hún efcki sem ámægðust með
trúloifum míma — það mátti ekiki
miflriu muma tii að hún segði blláitt
áfram, að hún vonaði, að ég gerði
það efcki vegna penimganma. Nú
œitfla ég að lláta hana sjá, að umm-
usitá minm er miyndarleg,ur 'mað-
ur — rmaður, sem stúlkur gætu
vefl trúfliofiazt ám þess að hugsa um
teflcjur hams.
— Umga stúllkian, sem ég bý
með, er mjlög falileg, saigði ég —
hún er þess verð, að liitið sé a
htana.------
ÚTVARPIÐ
Fimmtudagur 9. maí.
7.00 Morgunútvarp. 12.00 Ilá-
degisútvarp.
12.50 Á fri-
vaktinmi.
Eydís Eyþórsdóttir stjórnar óska
Iiagaþætti sjómanna 14.40 Við,
sem heima sitjum. Jón Aðils les
söguna „Valdimar munk“ eftir
Sylvanus Cobb (3) 15.00 Miödeg
isútvarp 1615 Veðurfregnir. Bali
etttónlist 17.00 Fréttir Flassísk
tónlist: Píanólög og sönglög eft
ir Chopin, 17.45 Lestrarstund fyr
ir litlu börnin 18 00 Lög á nifck
una. 18.45 Veðurfregnir. 19.00
Fréttir Tilkynningar. 19 30 Tón-
list eftir Árna Björnsson, tón-
skáld mánaðarins. 19.45 Fram
haldsleikritið „Horft um öxl‘
Ævar R. Kvaran færði í leikrits-
form „Sögur Ranveigar“ eftir
Einar H. Kvaran og stjómar flutn
ingi. Þriðji þáttur Haustsálir og
vorsálir. 20.25 Norræn píanóiög.
20.50 Skráning umferðarslysa.
Einar B. Páisson verkfræðingur
flytur erindi á vegum fram-
kvæmdanefndar hægri umferðar.
21.10 Kórsöngur i útvarpssal:
Kammerkórinn syngur Söngstj.:
Ruth Magnússon. 2130 Útvarps-
sagan: „Sonur minn, Sinfjötli“
eftir Guðmund Daníelsson. Höf.
flytur (9) 22.00 Fréttir og veð
urfregnir. 22.15 Útvarpsfundur
um kynferðismálafræðslu. Fundi
stýrir Björgvin Guðmundsson,
viðskiptafræðingur. 23.30 Fréttir
I stuttu máli. Dagskrárlok.
Föstudagur 10. maí
7.00 Morgumútvarp. 12.00 Hádeg
isútvarp. 1
13.15 Lesin
da^skrá
næstu viku 13.30 Við vinnuna:
Tónleikar. 14.40 Við, sem heima
sitjum. Jón Aðiis les söguna
„Valdimar munk“ eftir Sylvanus
Cobb (4). 15.00 Miðdegisútvarp.
16.15 Veðurfregnir íslenzk tón-
Iist. 17.00 Fréttir. Klassísk tón-
list 17.45 Lestrarstund fyrir Iitlu
börain. 18.00 Þjóðlög 18.45 Veð-
urfregnir Dagskrá kvöldsins. 19.
00 Fréttir. Tilkynningar 19.30
Efst á baugi. Tómas Karlsson og
Björn Jóhannsson gera silcil er
lendum málefnum. 20.00 Rúss-
nesk hljómsveitarmúsik. 20.30
Kvöldvaka. 22.00 Fréttir og veð
urfregnir. 22.15 Kvöldsagan:
F „Svipir dagsins og nótt“ eftir
Thor Vilhi4lm««nn Höf. flytur
(161 2235 Kvöldhljómleikar:
Rudolf Serkin leikur á píanó. 23.
25 Fréttlr í stuttu máli.