Tíminn - 30.05.1968, Síða 11

FIMMTUDAGUR 30. maí 1968
l
TIMINN
11
Með
morgun-
kaffinu
Frambj óðandi nokfcur sagði
við alxtevin sinn, sem var úr
öðrum flokki:
,,Þú ert nú vís til að kjósa
mig, þótt við séum ekki flokks
bræðui;“.
Hinn neitar því.
M segir frambjóðandi:
„Það er ég þó viss um, að
konan þím kýs mig.“
„Það getur vel verið. Hún er
orðin svo mjkill aumingi",
svaraði þá hinn.
Hefðarfrú ein kom mjög á-
hyggjuftull með dóttur sína
sextám ára til læknis.
Hann fer nú með stúlkuna
inn í lækningastofu sína, en
móðir hennar bíður í biðstof-
unni á meðan.
Þegar stúlkan hafði fengið
að vita, að hún væri barnshaf-
andi, opnar hún hurðina, veif-
hendi til móður sinnar og seg-
ir:
„Halló, ammaa!“
Skúli Thoroddsen var fyrst
kosinm á þing í Eyjafirði 1891.
Hann var þá ungur og óþekkt
ur þar um slóðir, en með fram
boðsræðu sinni á kjörfundi á
Akureyri vann hann sér svo
mikið traust, að menn urðu
mjög einhuga um að kjósa
hanm.
Þó voru sumir, sem visisu
ekki einu sinni nafn hans.
Kosning fór þá fram í heyr-
anda hljóði.
Við kjörborðið sagði einn,
sem ætlaði að kjósa Skúia:
„Ég kýs strákinn á gráu
fötunum."
Fyrir nokkru síðan minnt-
umst við hér í þættinum á
Nonu Gaprindashvili, sovézka
kvennameistarann í skák. Hún
tefldi þá blaðaskák við T?vía,
sem lauk með jafntefli. Síðan
fór hún til Gautaborgar og tók
þar þátf í stórmóti, og eftirfar
andi staða kom upp í skák
hennar við Tékkann Jansa, sem
hafði hvítt. Þegar leiknir höfðu
verið 27. leikir kom upp eftir-
farandi staða.
FLÉTTUR
OG MÁT
Jansa átti leikinn og lék í
27. leik Hxe5!, en Nona svar-
aðí skemmtilega Hd8. Skákin
tefldist síðan þannig áfram.
28. Hxd8 — Dxd8
29. He6? — Ddlt
30. Kg2 — Dxg4t
31. Kfl jafntefli.
/ % 3 T
'W/ mL á>
7 Wa P 9
/o
// W< H
/3 /V m
/r
••
Lárétt: 1 Lofar góðu 6 Æði 7
Andstæðar höfuðáttir Drykkur
10 Notar útlend orð 11 Grassylla.
12 Öfug stafrófsröð 13 Maður 15
Sleiikir.
Krossgáta
Nr, 33
Lóðréttir: 1 Alein 2 Frum
efni 3 Meðlimavígsla 4 51
5 Skrautmunir 8 Barði 9
An 13 Tímabil 14 Hreyfing-
Báðning á gátu nir. 32.
Lárétt: 1 Kantata 6 Tak 7
NV 9 Áa 10 Niðdimm 11
DL 12 US 13 Auk 15 Rausn
in.
Lóðrétt: 1 Kenndur 2 NT 3
Taddeus 4 Ak 5 Adamson
8 Vil 9 Ámu 13 Au 14 KN.
!
i
I
t
4
2
*
67
sikuluð iáta sem þið sjáið mig
ekki. ■ yj,
Waters leit út eins og hann
gæti kyrkt karlgreyið með köldu
blóði.
— Ef yður er sama, þá getum
gengið um, sagði hanm við mig.
Mér fannst við ganga fram og
aftur klukkutíma eftir klukku-
tíma masandi og talandi í það
óendanlega um þetta skeyti. .
Við gengum í kring um vatnið,
fram og aftur, eftir stignum með-
fram ánni, eftir breiðum grasg’r.
um, fram hjá hóp af litlúm barm-
fóstrum, sem voru í skugga álm-
viðartrjánna með barnavagna og
matartöskur, meðfram girðingum.
Birtan, rykið og hávaðinn var ó-
þotendi þennan morgun og ég
skil ek'ki, hvernig við gátum ráf-
að og talað um hluti, sem nú
stóð alveg sama uni. Var ekki
öllu lokið n'úf hvort sem var?
Loks kom hann með nýja at-
hu'gasemid.
— Jæja, hvað sem þvd líður, þá
stend ég ekki lengur í vegi yðar.
Þetta fannst mér ergilegra en
allt annað.
— Eigið þér við, æpti ég, — að
þér standið ekki lengur í vegi fyr-
ir hjónabandi okkar Sidney Van-
deleur‘s?
— Já, einmitt.
Átti ég að sætta mig við það?
Átti ég að láta hann halda, að
ég væri þannig gerð? Átti ég að
leyfa honum að hugsa um mig
'seinna, sem gamla kærustu, (ef
hann bugsaði nokkurntima um
hana framari. sem lét sér nægja
ósvikinn fúskara, með slíkan
smekk og þvílíkt hálsbindi. væru-
kæra stofubrúðu. fáfengilegan ræt
il, sem flæktist á listasöfnum og
sýningum, sem ekki_ gat unnið fyr
ir mat sínum?. . . Átti ég að láta
sannan karlmann halda, að ég
vildi giftast þessu? Nei — það get
ur hann verið viss um.
Þess vegna sagði ég skýrt oa
greinilega: — Jafnvel þótt hið
hrifnæma hjarta hr Vanrieleurs
væri ekki bundið annarri stúlku —
stúlkunni. sem hann fylgdi til
skips í gær í Holyhead ef þér
viljið vita það, — þótt hann væri
eini karlmaðurinn á eyðiey, þá
vildi ég ekki giftast honum — og
hana nú. — Og þér megið ekki
halda, bað sem flestir karlmenn
halda. — að vinberin séu súi
vegna þess að hún náði þeim ekki.
Ég hélt áfram með miklum hraða
áður en hann gat skotið mn einu
orði: - Þér getið spurt uo|u
stúlkuna, sem ég bý með. Eg
hafði móðgað hana meS þvi að
segja henni álit mitt á honum •—
og það þráÞ fyrir að hann hél:
þá, að hann vœri ástfanginn í
mér —
Hér þagnaði ég, þvi nú kom
cricketbolti þjótandi og tók strá-
hattimn af fylgdarmanni mínum.
Hann tók hánn upp aftur og henti
boltanum til litla leikmannsins.
En ég, sem var íarin að segja
álit mitt, eá ekki neina ástæðu
til að hann, karlmaðurimn. skyldi
vera einn í dómnum. Þess vegna
hélt ég áfram:
— Þér segið, að ég hafd gert
yður hlægiiegan? Hvað get ég
sagt við því? En hin stúlkan? Ég
var þó opinberlega unnusta yðar
Og sem slík gat ég mótmælt þvi.
a'ð þér væruð nokkuð með henmi.
— Hvað er þetta. Hanti stað-
næmdist. — Hvenær hafið þei
séð mig með ungum stúlkum?
— Hvenær. í gær. Og líka í
fyrradag.
—• Hvað — sagði hann og dró
seim. — Eigið þér — getið þér
átt við dóttur Oharriers?
(Hvað hélt hann? Hólt hann að
ég ætti við stafnmyindina?)
—• Já vitanlega á ég við ung-
frú Ohar------
— Odette Charrier, hrópaði
hann, hér um bil eins hátt og
Theo hefði gerf.
Og þegar ég leit framan í hann
sá ég Ijómandi, drengslegt bros
breiðast yfir harðlegt andlit hans.
Augun tindiruðu af hlátri og kæti. .
Ó, hve hún hlýtur að vera hon-
um mikils virði, þegar nafn henn-
ar eitt getur breytt honum þann-
ig á svipstundu, hugsaði ég.
— Það er allt annað, sagði
hann og sauð í honum hláturinn.
— Já, einmitt það. Það er
alltaf eitfihvað amnað, þegar mað-
ur á sjálfur í hlut. Þið gefiið gert
eins og ykkur sýnist — en þér
viljið ekki láta mig hafa sama
rétt gagnvart öðrum karlmanni —
yður má ekki vera misboðið. Já,
þér vitið bezt, hvað þér gerið. En
getið þér gefið mér einbverja skýr
ingu?
— Nei, það er það bödvaða við
allt saman, svaraði hann og bros-
ið hvarf.
— Það þýðir heldur ekki að
tala um þetta nú, þegar allt er
búið, sagði ég. Og þá tók ég eft
ir því, að ég stóð á öndinmi af
kvíða.
Af kviða fyrir, að hann kynni
að taka mig á orðinu. . .
Nú vissi ég það. Vissi hvers
vegna mér vár þannig innan-
brjósts. Ef hann aðeins gæti hald
ið áfram að tala. Ég óskaði einsk
is heitar.
Með bverri mínútunni sem
leið, varð mér eitt ljósara. Hvað
sem hann segði við mig, hvernig
sem hann dæmdi mig, hversu mik
ið, sem hann ávííaði mig fyrir
það, sem ég hefði gert — þá var
mér nautn að heyra' rödd hams.
Bara að vera — í Battersea, An-
gesey eða hvar sem var! — já,
jafnvel í sjónum, en aðeins með
honum. Það var eins og að koma
úr loftillum neðanjarðargöngum
og út í sélskin og hreint loft.
Honum þótti ekkert vænt um
mig, en ég var hans — öll.
Var það aðeins skot í sumar-
leyfi? Nei, það var ekki því mið-
ur fyrir mig. Mér fannst hver
taug vera bundin honum, og yrðu
þær skornar súndur, þá væri allt
mitt lóf einskis virðL
Hverful ástarhrifning? Nei, það
var það ekki. Þessi ólýsanlega að
dáuinarkennd hafði þróazt og vax-
ið hraðar og hraðar í mér —
hvenær hafði hún byrjað? Hún
var orðin það sterk, að ég gat
ekki óskáð, að ég hefði aldre:
þebkt manninm við hlið mér nema
sem „steingerving", að ég hefði
aldrei komdð heim til hans. aldrei
hlus^aö á þennan hljóm i rödd
hans, er ég hafði ekki þekkt áð-
ur, aldrei komizt að raun um
hve góður hann gat verið, hinn
rétti Biily, eða hve gaman væri,
ef hann gæti verið ástfanginn, ást
fanginn í mér.
Hönd hans, sem hjálpaði mér
upp einstigið tvisvar eða þrisvar
sinnum.
Þessir þrír kossar. . . þrír og
hálfur ef ég reikna með þennan
skyldu'koss heima hjá honum, var
allt, sem ég átti að lifa á, það
sem eftár var ævinnar. . . í æs-
ingi hugsaði ég. að ég myndi glöð
og auðmjúk samþykkja að vera
unnusta hans að natninu til um
aldur og ævi. Aðeins ekkd að
vera send á braut. Aðeins ekki
að vera varnað þess að vera hjá
•
honum. Ekki að snúa aftur til
þess lífs, sem aðeins gat orðið
skuggi og endurmin'ningar, sárar
og gamlar endurminningar um
allt, sem hann sagði og geröi, um
hvern tén í söng hans, hverja
breyfingu og hvert augnatiKi..
Ég varðist að horfa á augu hans
er við gengum út af hjólreiða-
bpautinni, af ótta við að hann
tnyndi geta séð, hvað mér bjó í
huga.
Nú staðnæmdist hann aftur.
Var stundin komin?
_ Ég þorði ekki áð Mta á hann.
Ég horfði á skugga hans á ryk
ugum veginum, stóran, svartan
blett — sólin var hátt á lof:i,
tíminn leið fljótt. Og ég mátti
ekki sýna honum, að ég óskaði
þess í örvæntingu, að ég gæti
ihaldið honum kyrrum. (ó, að
hugsa um allar þær stundir, daga
— heila viku, sem ég hafði eýtt
ti] þess að kvelja hann).
Við stóðum við eina brúna. Hér
I DAG
ÚTVARPIÐ
Fimmtudagur 30. maí
7.00 Morgunútvarp 12.00 Há-
degisútvarp 13.00 Á frívaktinni
14.40 Við,
sem heima
sitjum.
15.00 Miðdegisútvarp 16.15 Veð
urfregnir. 17.00 Fréttir. 1745
Lestrarstund fyrir litlu börnin
18.00 Lög á nikkuna Tilkynn
ingar 18.45 Veðurfregnir. 19.
00 Fréttir 19.30 Sönglög eftir
Árna Björnsson. tónskáld mán
aðarins. 19.45 Framhaldsleikrit
ið „Horft um öxl“ 20.30 oinfón
íuhljómsveit íslands heldur
hljómleika i Háskólabíói 21.30
Útvarpssagan: „Sonur minn.
Sinfjötli“ eftir Guðmund Dan
íelsson Höf flytur <15) 22.0
Fréttir og veðurfregnir. 22.15
Uppruni og þróun læknastéttar
tnnar Páll Kolka læknir flytur
erindi. — fyrsta hluta 22.40
„Ástardrykkurinn" óperutónlist
eftir Gaetano Donizetti 23.20
Fréttir í stuttu máli. Dagskrár
lok.
Á morgun
Föstudagur 31. maí
7.00 Morgunútvarp. 12.00 Há-
degisútvarp.
13.15 Lesin da ]
skrá næstu
viiku. 13.30 Við vinnuna: Tón-
Ieikar. 14.40 Við, sem heima
sitjum. Jón Aðils leikari endar
lestur sögunnar „Valdimars
munks“ eftir Sylvanus Cobb
(19). 15.00 Miðdegisútvarp. 16.
15 Veðurfregnir. íslenzk tón-
list. 17.00 Fréttir. Klassísk tón
list. M. a. Ezio Pinza syngur
ítölsk lög. 17.45 Lestrarstund
fyrir litlu börnin. 18.00 Þjóðlög
Tilk. 18.45 Veðurfregnir. Dag
skrá kvöldsins. 19.00 Fréttir,
1930 Efst á baugi, Björn Jó-
hannsson og Tómas Karlsson
fjalla um erlend málefni. 20.
00 Þjóðlagaþáttur. Helga Jó-
hannsdóttir fiytur sjöunda þátt
sinn um tslenzk þióðlög. 20.35
Kvöldvaka 22.00 Fréttir og
veðurfregnir 22.15 Kvöldsag
an: „Ævintýri í hafisnum" eft
ir Björn Rongen. Stefán Jóns-
son fyrrverandi námsstjóri les
(6). 22.35 Kvöldhljómleikar:
Sinfónfuhljómsvoj* fslands leik
ur f HAskótebfói kvöldið áður.
Stjórnandi: Bohdan Wodiczko.
23.20 Fréttir í stuttu máli. Dag
sfcrárlok.