Tíminn - 11.06.1968, Blaðsíða 8

8
TÍMINN
ÞRIÐJUDAGUR 11. júní 1968
fslendingar í Evrópuráöi
Sagt frá ræðum Þorvalds Garðars SCrístjánssona og Eysteins Jónssonar
Á ráðgjaíaíþingi Evrópuráðsins,
sem haldið var fyrr í þessum mán
uði í Strassborg, tóku þeir Þor-
valdur Garðar Kristjánsson og
Eyisteinn Jónsson þátt í umræð
um.
Þorvaldur Garðar Kristjánsson,
sem kjörinn var einn af varafor
setum ráðgjafa-rþingsins, hélt
ræðu 7. maí, þegar fram fór al-
menn umræða um stjórnmálaþró
unina í Evrópu. í upphafi ræðu
sinnar tók Þorvaldur Garðar und
ir ummœli brezka þingmannsins
Edelmans, sem var framsögumað
ur stíórnmálanefndar ráðgjafar-
þingsins, þess efnis, að æskilegt
vaeri, að Evrópuráðið beitti sér
fyrir auknum samskiptum ríkj-
anna í Austur-Evrópu að ráðinu
væri hugsanleg, þegar tímar líða.
Á næstunni væri þó líklegast, til
árangurs að beina atihyglinni að
tæknilegri samvinnu, og mætti
skki vænta nema takmarkaðs
árangurs af henni. Þessi samvinna
við ríkin í Austur-Evrópu tgæti
ekki verið aðalverkefni Evrópu-
ráðsins. Það yrði hér eftir s-em
hingað til að vera að efla samstarf
þeirra 18 ríkja, sem nú eru í ráð
inu.
Þorvaldur Garðar Kristjánsson
sagði, að oft væri bent á, að frem
ur hægt miðaði í átt til sameining
ar Evrópu. Hann kvað líiklegustu
leiðina til að flýta gangi mála
vera stuðning almenningsálitsins í
ríkjum álfunnar. Almenningsálitið
myndi mjög mótast af því, hvaða
sýnilegur árangur næðist í Evrópu
ráðinu, og þess vegna skipti mestu
að það ynni að verkefnum, sem lík
legt væri, að samikomulag tækist
um. Þorvaldur Garðar kvaðst
telja, að oft væri of mikil áherzla
lögð á vandamál, sem snerta Efna
hagsbandalag Evrópu, en oif lí-tið
rætt um jnálin á viðtækari grund
velli, þar á meðal um hagsmuni
smáríkjanna í Evrópu, svo sem
íslands. — Síðan sagði Þorvaldur
Garðar Kristjánsson:
„Ég mun ekki ræða hin sér-
stöku viðhorf og hagsmuni ætt-
lands rtjíns. Ég vil aðeins mega
koma á’ framfæri þeirri skoðun
minni, að það gæti átt mest að
vinna eða mestu að tapa, ef það á
aðild að stjórnmála- og efnahags
lega sameinaðri Evrópu. Þessu
veldur smæð þjóðarinnar. Ef það
snertir lífshagsmuni stærstu ríkj
anna í Evrópuráðinu, að þau nái
að taka höndum saman til að
nýta í félagi auðlindir sínar og
mannafla, má augljóst vera, hve
miklu það skiptir fyrir smæstu
ríkin. Á sama hátt má segja: Ef
stórveldin í okkar hópi telja rétt
að fara að með gát og hika við
að afsala sér eða takmarka full-
veldi sitt vegnð þess, að hagsmun
ir þjóðanna, sem þessi lönd
byggja, kynni að gleymast eða
vera fyrir borð bornir í nýju stór
ríki, er augljóst, að hér er mdnnsta
ríkið andspænis miklum vanda.
Mér virðist, að þetta sé sá vandi,
sem öll aðildarríki Evrópuráðsins
eigi við að glíma mieð einhverjum
hætti, og hann er sérstaiklega ljós
að því er mitt land varðar.
Mestu skiptir að skapa trúnáðar
tnaust, ef leysa á þetta mál. Þeg
ar við höfum lœrt, að við getum
treyst hver öðrum, er fengin sú
undirstaða, sem Evrópuráðið get
ur byggt á við að giera hugsjón
stofnsbrár sinnar, eins og ég skil
hana, að veruleika með því að
hjálpa smáþjóðum til að v^ra smá
þjóðir, en njóta iafnframt þess,
sem stórþjóðir einar hafa efni á.
Þetta er stefna, sem þjónar hags-
munum okkar allra, sem í Evrópu
ráðinu enim. Við skulum minnast
þess, að allt er afstætt. Þegar mið
er tekið af risaveldunum tveim
ur, erum við allir frá smáríkjum.“
í lokakafla ræðu sinnar lýsti
Þorvaldur Garðar Kristjánsson
þeirri skoðun sinni, að heppileg
ast værj að vinna að sameiningu
Evrópu í áföngum. Hann kvaðst
e’kki sammála þeim, sem telja að
allt þurfi að fást strax og í einu
lagi. Ef svo væri, gæti undirstað
an vart verið örugg. En svo væri
vissulega og því væri ekki ástæða
til að óttast.
Ræða Eysteins Jónssonar.
Á ráðgjafarþinginu fór fram um-
ræða um Grikklandsmálið. Hol-
lenzki þingmaðurinn van der
Stoel fór seint í apríl til Grikk-
lands á vegum Evrópuráðsins til
að kynna sér ástandið þar af eig
in raun, og lagði hann skýrslu
sína fram á þinginu. Eysteinn Jóns
son tók þátt í umræðunni um
skýrsluna. Lagði hanra óherzlu á,
að ráðgjafarþing Evrópuráðsins
gœti ekki vikizt undan ábyrgð í
þessu máli, því að þingið hefði
fyrst og fremst það hlutverk að
treysta lýðræði og þingræði í
sessi. Eysteinn Jónsson sagði, að
mikið væri rætt um málefni unga
fólksins. Það væri erfitt og flókið
vandamál og kvaðst hann aðeins
vilja víkja að einu atriði, sem það
snerti: Unga fólkið myndi vart
rata á braut lýðræðisins og
halda sig á henni, ef við hin eldri
létum þingræðis- og lýðræðisstofn
anir starfa þannig, að enginn vissi
í rauninni hver kjarni þeirra væri.
Ráðgjafarþingið bæri mikla
ábyrgð í þessu tilliti.
Allir hér á þinginu myndu fagna
þvf, ^agði Eysteinn Jónsson, ef á
Grikklandi kæmist á þingræðis- og
lýðræðisstjórnarfar, sem sam-
rýmdist reglum Evrópuráðsins. En
gerðist það ekki í tæka tíð, mið
að við ályktun ráðgjafarþingsins
í janúar s. 1., þ. e. innan árs,
væri ekki annað um að ræða en
að standa við þá ályktun, þar sem
m.a. ræðir um brottrekstur Grikk
lands úr Evrópuráðinu.
110 0AI4SARAR k SÝNINGU
Laugardaginn 25. maí s.I. var
sýnd nemendasýning Listdans-
sbóla Þjóðleikhússins, undir
stjórn Fay Werners ballettmeisf-
. aða Þjóðleibhú'ssins. Fay Werner
hefur kennt við Þjóðieikhúsið í
fjóra vetur, hún er ensk og stund
aði nám við Arts Educational
Trusts L/td. í London. Þax lærði
hún einnig „dhoreography“. Frá
því hún lauk námi hefur hún
jöfíium höndum stundað kennslu
og samið dansa. Hún var í -tvö
ár kennari við írska þjóðarballett
inn í Cork, og í tvö ár stundaði
hún kennslu í Bandaríkjunum, og
samdi einnig dansa á báðum þess
um stöðum. Auk þess hefur hún
unnið við kvikmyndir og sjón-
varp í Bretlandi. Við Þjóðleik-
húsið hefur hún kennt eftir hinu
U
brezka kerfi, og hiefur það verið
kennt við skólann s.l. 6 ár, og
er kerfi þetta mjög skipulegt og
gott. Síðan byrjað var 'að nota
þetta brezka kerfi við Þjóðleik-
húsið, hafa margir nemendur get-
að tekið próf samkvæmt því, og
hafa þá komið hingað prófdóm-
arar fró The Royal Academy of
D'ancing.
Nemendasýning þessi var sér-
staklega vel og skipulega unnin,
og held ég, að fáir geri sér grein
fyrir allri þeirri vinnu, sem ligg
ur á bak við svona sýningu, og
á Fay Werner vissulega hrós og
þakkir skilið fyrir. Henni til að-
stoðar við þessa sýningu var Ingi-
björg Björnsdóttir aðstoðarkenn-
ari skólans.
Fyrir hlé voru eingöngu sýndar
æfingar — nokkurs konar
bennslustund — þar sem fimm
fiokkar úr skólanum komu fram.
Mest hafði ég gaman af æfing-
unum við slána, sem voru mjög
skemmtilega settar á svið. Beggja
megin leiksviðsins voru slár og
einnig fyrir miðju. Sýningin hófst
á því, að 1. og 2. flokkur sýndu
hægra og vinstra megin, en við
slána fyrir. miðju stóðu 4 stúlkur
úr 5. flobki. Mjög gaman var að
sjá mismuninn milli þeirra, sem
stutt eru komnar, og hinni, sem
stundað hafa ballettnám í r>:kkur
ár. Eftir fáeinar æfingar bœttust
við 3. og 4. flokkur svo og fleiri
úr 5. flokki. 4. og 5. flokkur diöns
uðu á táskóm, misjafnlega að
vísu, sumar vel en aðrar illa.
Áberandi var bve sorgl'ega fáir
Frá nemendasýningu Listdansskóla Þjóðleikhússins.
af ö'llum þessum nemendum hafa
„rytihma". Það reyndist mörgum
svo fjanskalega erfitt að vera í
takt við músikina. Úr þessu
þyrfti að bæta.
Eftir æfingarnar við slána voru
sýndar mjög skemmtilegar æfing-
ar „úti á gólfi“, eins og það er
alltaf nefnt. Æfingarnar urðu
alltaf þyngri og þyngri og síðustu
sporin voru eingöngu dönsuð af
5. flokki.
Eftir hlé dönsuðu þær Kristdn
Bjarnadóttir, María Gísladóttir,
Björg Jónsdóttir og Oddrún Þor-
björnsdóttir „Dans litlu svan-
anna“ úr hinum fræga ballett
Svanavatnið. Stúlkurnar dönsuðu
ágætlega, en hefðu gjarnan mátt
vera nákvæmari í höfuðhreyfing
unum.
Næsti dans (rússneskur dans),
var saminn af Ingibjörgu Björns-
dóttur, og einnig dansinn Ösku-
pokarnir, og voru þeir báðir vel
samdir. Sá fyrrnefndi var dans-
aður af 2. flokki B, sem vantaði
því miður alla reisn. 1. fliokkur
dansaði mjög skemmtilega dans-
inn Öskupokana.
Sóló-tilbrigði úr Goppeliu og
Þyrnirósu voru dönsuð af Odd-
rúnu Björnsdóttur, Kristínu
Bjarnadóttur og íngibjörgu
| Björnsdóttur, og dönsuðu þær
allar með prýði, og fannst mér
i ég ekki þá vera stödd á nemenda
! sýningu.
5. flokbur dansaði „Stundadans
inn“ úr ballettinum Ooppelia,
mjög skemmtilegt verk, en að
sjálfsögðu misvel dansað af svona
stórum hópi.
Næsti ballett „f barnaherberg-
inu“ (dansaður af 3. flokki), var
eftir Fay Werner. Þarna urðu
brúður að lifandi verum. Mér
fannst ballett þessi mjög skemmti
legur en í það lengsta. Helga
Bernharð var allan tímann, og
þurfti meira að sýna látbragðs-
leik heldur en dans, og dáist ég
að því hve eðlileg hún var.
4. og 5. flokkur dönsuðu því-
næst ungverskan czardas úr ball
ettinum Coppelia af sannri Iífs-
gleði og vakti sá dans mikla
ánægju hjá áhorfendum. Blöðru-
dansinn — dansaður af 2. flokki
A — eftir Fay Werner, var vel
dansaður.
Síðasta atriðið var jazz-ballett
(dansað af 4. og 5. flokkij), eftir
Fay Werner, mjög sbemmtilegt
verk. og vel samið, en nemendur
því miður misgóðiir.
Mig langar til þess að óska Fay
Werner til hamingju með sýn-
ingu þessa og vonast til þess
að sjá fleiri slíkar í framtíðinni.
Listdansskóli Þjóðleikhússins var
stofnaður 1952, en aðeins einu
sinni áður hefur verið haldin
nemendasýning.
Að lokum langar mig til þess
Framhaid a ols. H5.