Tíminn - 15.06.1968, Blaðsíða 11

LAUGAKDAGUR 15. júní 1968.
TÍMINN
11
Kona nokkur spoirði vinkonu
sina:
— Hvernig gengur henni
dóttur þinni við músíkina?
— Ágætlega, anzaði móðirin.
Hún er bara farin að spila í
hljómsveit, skal ég segja þér,
og um daginn sagði kennari
hennar mér, að hún væri alltaf
góðan spöl á undan hinurn spil
tmmum-
Jón bóndi kærði Magnús ná-
granna sinn fyrir það, að hann
hefði gefið sér á kjaftinn.
Þeim var báðum stefnt fyrir
rétt, og varð dómsúrskurður sá,
að Magnús skyldi greiða 100
krónur til fátækrasjóðs.
Þegar Jón heyrði dóminn seg
ir hann:
— Hvað er þetta? — Til fá-
tækrasjóðs! En það var ég, en
ekki fátækrasjóður, sem fékk
kjaftshöggið.
Hjón nokkur voru til kirkju
með son sinn ungan að aldri.
Á leiðinni heim spyr dreng
urinn móður sína, hvaða mað
nr það væri, sem presturinn
hefði verið að tala um. Hann
hefði verið svo góður og dá-
ið fyiir fólkið.
Móðir hans svarar önug:
— Heldurðu, að ég þekki
alla karla úti í löndum? —
Spurðu hann föður þinn að því.
Drengurinn gerir það, en
karl svarar snúðugt:
— Ekki veit hann Ingimund
ur Einarsson af því arna og
ætlar sér aldrei að vita.
Gæfa fylgir trúlofunarhring
unum frá Sigþór — var þekkt
auglýsing hér fyrir nokkram
árum frá Siguriþór heitnum úr-
smið.
Einu sinni kemur maður til -
Sigurþórs og er hinn æfasti og
segir auglýsingar hans hið
mesta skrum.
•— Kærastan mín sagði mér
upp hiálfum mánuði eftir, að
ég keypti hringana, sagði hann.
— Já, er það kannski ekki
gæfa, þegar þær svíkja svona
strax, svaraði Siguilþór.
Bóndi £ Hörgárdal heyrði
sagt frá því, að nágranni hans
hefði látið stækka mynd af
konu sinni, en hlún var tali-n
fremur ófríð og stórskorin
mjög.
Þá varð honum að orði.
— Mér finnst, að hann hefði
heldur átt að láta minnka hana.
Fljótur, maðurinn mdnn er að koma. Þú ert fallhlífarhermað
nr, svo stökktu.
Krossgáta
Nr. 45
Lóðrétt: 1 Sjódýr 2 At*
huga 3 Athugaði 4 Korn 5
Framleiðsluvörur 8 Sturlað
9 Tóm 13 Eins bókstafir 14
Samtenging.
Ráðning á gátu Nr. 44.
Lárétt: 1 Þurrkur 6 Sin
7 Á1 9 Ás 10 Lostætt 11 FG
12 Au 13 Ólm 15 Neflöng.
Lóðrétt: 1 Þjálfun 2 RS
3 Ristill 4 KN 5 Rostung 8
Log 9 Áta 13 Óf 14 Mö.
/ % 3 y
6 i
7 s m iH 9
/O
m. 11 m /Z
/3 /V mz, m
/r
Lárétt: 1 Brauð 6 Forfeður 7
Haf 9 Tvfhlj. 10 Bykkjur 11 Öfug
röð 12 Tveir eins 13 Samteng. 15
Kambar.
ÁSTARP1 Ti 131 fgffj m
B w arbara McCorqui Bdale
áhyggjur af því. Jeanne hafði
verið henni afskaplega þakklát,
en Alloa fann að Lou tók það
meira eða minna sem sjálfsagð
an h'lut. Eftir tvo eða þrjá daga
var hún orðin hluti af umhverf
inu.
— AUoa, hlauptu niður og
segðu þeim.. .
— Aloa, farðu út og viittu
hvort þú getur fundið...
— Alloa, fyrir alla muni
reyndu að koma einhverri reglu
á þessa óreiðu. Hlún naut þessa
í rikum mæli Þetta var allt svo
ólíkt, svo ólíkt öllu, sem hún
hafði gert fyrr um ævina. Hún
hafði verið sem í undraheimi,
fyrst er hún kom til London og
fengið stari sem einkaritari hjá
lækni þar í borginni. Það var móð
ir hennar, sem hafði hvatt hana
til áð fara frá Skotlandi.
— Þetta er svo tilbreytingar
laust fyrir þig hérna, hafði hún
sagt og horft út um gluggann yf
ir litla fiskilþorpið heima í Tor
dale.
— Ég er alveg ánægð með
þetta ejns og það er, hafði AUoa
sagt, en móðir hennar hafði bros
að vantrúuð á svip.
O.g svo hafði hún komið til
London, búið á matsöluhúsi, fyrst
hálfrugluð af ys og þys stórborg
arinnar. en jafnframt hugfangin.
Hún hafði ekki verið einmana.
Til þess hafði hún of mikið að
staria og henni hafði þótt leiðin
legt að þuria að skilja við lækn
inn þegar hann hætti störfum og
hún sneri sér að nýjum áhugamál
um og hugðarefum i viðskipta
heiminum.
Þetta starf var líka ólíkt hin
um og AUou fannst það ævintýn
likast.
Hún gefck yfir svefnherber.gis
gólfið', Lagaði til, setti föt niður
í skúffu og samt fannst henni all
an tímann eins og hún vissi af
eimhverjum, sem stóð við snyrti
borðið. /
Það var ekki undarlegt, að fbúð
in stæði opin. Lou mundi aldrei
eftir að tafca með sér lykiUnn.
Frú Derange hafði oftar en einu
sinni ávítað hana fyrir kæruleys
ið.
— 0, vitleysa sagði hún.
Hverju er hægt að stela frá okk-
ur?
— í fyrsta lagi gimsteinunum
okkar hafði móðii hennar sva.-
að. — Og í öðru lagi, minkapels-
unum okkar
— Þetta er nUt vátryggt, sagði
Lou kæruieysislega
— Þannig má maður ekki Mta
á hlutina, andmælti frú Derange
og Alloa var henni öldungis sam
mála.
Hversu oft hafði faðir hennar
ekki sagt- — Það er illt verk að
Leggja freistingar í götu manna.
Allou hefði þótt gaman að vita,
hversvegna ókunni maðurinn átti
Leið um þennan gang Ákveðin
eyddi hún þeirrj hugsun sinni
að hann hefði ætiað að fara inn,
hvort sem hurðin var lokuð eða
ekki. Hann hafði verið mjög á-
kveðinn í, að það væri aðeins af
forvitni. Hana langaði tii að trúa
honum og vera sannfærð um, að
hann hefði aðeins átt leið fram-
hjá og séð dyrnaj standa opnar.
En hvað var hann að gera á hótei
inu? Vann hann nér? Mundi hún
sjá hann aftur?
AlLt einu langaði hana til að
vdta meira um hagi hans, vita
hvort hann gæti í rauninni fund-
ið sér heiðvirða vinnu. E.t.v.
mundi hann láta hana vita? Ein
hverm veginn fannst henni samt
að hann mundi ekki skrifa henni.
Hún fengi aldrei að vita hvað
gerðist. Þetta var eins eg ófull-
gerð saga, bók, sem hætti eftir
fyrsta kaflann. Þessi hugsun dró
úr henni allan kjark, en hún
hafði ekki tíma til að sinna sldku,
því hún heyrði mannamál framan
úr ganginum og gerði sér Ljóst,
að Lou og frú Derange voru
komnar aftur.
— Alioa, Alloa, ertu þarna?
Hún hljóp úr svefnhverberginu
fram í rúmgóða setustofuna. Lou
stóð frammi fyrir arninum og var
að kveikja sér í sigarettu.
— Fréttir, ALLoa, sagði hún,
þegar ALloa kom inn. — Mamma
er alveg að springa af ánægju.
— Það er engin ástæða til að
mota svona gáleysislegt taL, Lou,
ávítti móðir hannar hana. — Já
við höfum fréttir að færa. og ég
er viss um að þú verður eins
ánægð og við, þegar þú heyrir
þær.
Frú Derange hélt á bréfi í hönd
unum. Alloa sá, að það var skrif-
að á bunnam, næstum gegnsæjan
pappír, sem gaf til kynna að bréf
ið væri erlendis frá og á löngu
umslagi, sem frú Derange hafði
fleygt á gódfið, voru tvö frönsk
frdmerki.
— Bréf fiá hertoagynjunni de
Rangé‘Fougy, sagði frú Derange
hátíðlega — Hún segist fagna
því, já fagna þvi. áð við séum
komnar til Evrópu. Hún hlakkar
til að sjá okkur og ætiar að tala
við son sinn og biðja hann að
bjóða okkur að dveljast í höll-
inni. Hvað fimnst þér um þetta.
AMova? Það ber merki um að hún
hefur ótviræðan áhuga.
— Áhuga? spurði Alloa.
— Áhuga á að hitta ofckur, auð
vitað, svaraði frú Derange. Hún
sagði þetta hratt og AUoa vissi
vei, að það var ekki það, sem
hún hafði átt við.
— Satt að segja hef ég verið
dálítið áhyggjufuM vegna þess að
hertogaynjan svaraði ekki síðasta
bréfina mínu, þar sem ég sagði
henni að við værum að leggja af
stað, en hún segir hér að hún
hafi verið í Monte Caxio og að
hréfio hennar hafi ekki verið
send þangað.
— Jæja, þá verðum við bara að
setjast niður og bdða eftir heim-
boði frá hertoganum, sagðj Lou.
— Á meðan held ég að þú ættir
að hressa déiítið upp á frönsk-
una þina mamma. Veiztu að það
tók þig nærri þrjá stundarijiréð-
unga að þýða þetta bréf?
Frú Derange leit á hana særðu
augnaráði.
— Ég talaði góða frönsku þeg
ar ég var ung, en ég er farin
að ryðga dáiítið í henni, það er
aMt og sumt, og ég býst við að
ég nái henni strax upp aftur þeg
ar við komurn til Frakklands.
Hún íeit aftur á bréfið
Hertogaynjan segist vona,
að hún geti skrifað aftur eftir
viku tlma.
— Þeim liggur ekkert á, sagði
Lou. — Þau vilja ekfci Láta það
Mta út eins og þau vilji hremma
bráðina strax. Þau hafa sitt stolt.
Hún sagði þetta hæði í gamni
og alvöru. Frú Derange sendi
henni augnaráð. sem sagði meira
en nokkur orð hefðu megnað.
Skyndilegs nrópaði hún upp vt-
ir sig:
— Ég veit, _ hvað rið gerum,
sagði hún. — Ég hef snjalla húg-
mynd. Til hvers er að sitja
hér? Því skyldum við bíða hér
í viku eða lengur eftir heimboði
frá hertoganum? Eins og ég sagði
áðan, þá er ég orðin ryðguð í
frönskunni. Við förum til Frakk-
Lands til að hressa upp á hana.
— Við getum ekki komið áð-
ur en okkur er boðið, sagði Lou.
— Ég er ekki að tala um áð
fara og dveljast í höllinni, sagði
frú Derange. — Við förum til
Biarritz. Það er ekki nema tuttugu
mílur i burtu. Hertoginn kemst
ekki hjá því að bjóða okkur, ef
við svo að segja sitjum á tröpp-
unum hjá honum. Þar að auki,
sagði hún í ekki allt of sannfær-
andi tón, — hefur mig alltaf lang
að til að sjá Biarritz.
— Já, mikið fjári hefur þig
alltaf langað til þess, sagði Lou
hlæjandi um leið og hún hlamm-
aði sér niður í hægindastólinn.
I— Allt í lagi, mamma, þetta er
þinn skrípaleikur Ég skal taka
þátt í öUu, jafnvel læðast að hon
um og veiða hann nauðugan.
— Hvað hef ég oft sagt þér
að 'vera ekki svona ruddaleg,
sagði frú Derange ákveðin. —
AUoa, viltu fara niður og biðja
þá að hringja og panta herbergi
á bezta hóteUnu í Biarritz. Við
fljúgum þangað að sjiálfsögðu.
— Ég sk-al spyrjast fyrir um
flugferðir, sagði Alloa. en hik-
aði við og spurði lágri röddu. —
Takið þið mig með?
Frú Derange leit ekki upp.
— Auðvitað, svaraði hún annars
hugar. — Og Jeanne. Okkur má
vonandi líða sæmilega
— Og auðvitað mundi hertoga
ynjan ekki verða fyrir réttum á-
hrifum, ef hún sæi, að við vær-
um ekki með heilt fylgdarlið með
okkur, sagði Lou forhert. Hún
veifaði tii AIIou. — Komdu þér
af stað og flýttu þér áð koma
Iþessu af Mamma veit. hvað hún
viU, og hún verður ekki mönn-
um sinnandi fyrr en hún fær það.
Annar kafli.
AMoa skellti ferðatöskunni aft-
ur og varpaði öndinni léttara.
Það var búið að pakka öllum far-
angrinum. Hennar eigin farang-
ur hafði ekki tekið langan tínia,
hann var efcki svo mikiU. en hún
og Jeanne höfðu unnið sleitulaust
allan daginn áðui við að setja
niður tarangur frú Derange og
Lou.
ÚTVARPIÐ
. Laugardagur 15. júní
7.00 Morgunútvarp. 12.00 Há*
degisútvarp.
13.00 Óskalög
sjúklinga.
Kristín Sveinbjörnsdóttir kynn
ir 15.00 Fréttir 15.15 Á grænu
ljósi. Pétur Sveinbjarnarson
flytur fræðsluþátt um umferða
mál. 15.25 Laugardagssyrpa í
umsjá Hallgríms .norrasonar
17.15 Á nótum æskunnar. 17 45
Lestrarstund fyrir litlu börnin.
18.00 Söngvar i léttum tón:
18.20 TiLkynninear 18.45 Veður
fregnir 10.00 Fréttir 19.30
Daglegt 'líf 20 00 Vtnsældalist-
inn Þorsteinn Helgasor, kynnir
vinsælustu dægurlögin i Bret-
landi. 20.40 Leikrit: „Sá himn
eski tónn“ eftir Hans Hergin.
Þýðandi: Torfcy Steinsdóttlr.
Leikstjóri: Erlingur Gtílason.
21.45 Gestur t útvarpssal Wlad
vslaw Kedr: tr* PAllnndi leik
ur á pianó 22 00 Fréttir og
veðurfregnir 22 15 Danslög. 23.
55 Fréttir í stuttu málL Dag-
skrárlok.
í DAG