Alþýðublaðið - 28.02.1990, Blaðsíða 3

Miðvikudagur 28. febr. 1990
3

Þau hlutu menningarverðlaun DV
Sjö listamenn hlutu menningar-
verölaun DV í ár, og voru þeim af-
hent verölaunin nú á dögunum, frí-
standandi skúlptúrar, sem Pétur
Bjarnason, myndhöggvari, smíöaöi.
Á myndinni eru listamennirnir. Tal-
iö frá vinstri: Höröur Áskelsspn,
kórstjóri og organleikari; Vigdís
Grímsdóttir, rithöfundur; Þráinn
Bertelsson, kvikmyndageröarmaö-
ur; Jónas Hallgrímssonftók viö
verölaunum fyrir liönd Kristínar Is-
leifsdöttur, keramikhönnuðar); Ingi-
mundur Sveinsson, arkitekt; Krist-
ján Guömundsson, myndlistarmaö-
ur og Grétar Reynisson, myndlistar-
maöur og leikmyndahöfundur.
Á myndinni eru fundarmenn á norrænum fundi húsnæðisráðherra, talið frá ger Eriksson i landsstjórn Alandseyja; Lauri Tarasti, ráðuneytisstjóri i Finn-
vinstri, Johan J. Jakobsen, húsnæðisráðherra í Noregi; Agnete Laustsen, hús- landi og Lars Strandberg, aðstoðarmaður ráðherra í Svíþjóð.
næðisráöherra i Danmörku; Jóhanna Sigurðardóttir, félagsmálaráðherra; Hol-
Húsnæðisráðherrar funda
Fundur norrænna húsnæðis-
ráðherra var haldinn hér á landi
í fyrradag. Er það í fyrsta skipti
sem slíkur fundur fer fram hér-
iendis. Aðalumræðuefni fundar-
ins var tvíþætt.
I fyrsta lagi var rætt um stöðu hús-
næöismála á Noröurlöndum. Sér-
staklega var fjallað um þær breyt-
ingar sem gerðar hafa veriö á hús-
næðislánakerfum landanna og al-
mennt um þá aöstoð sem veitt er af
hálfu hins opinbera.
í ööru lagi var rætt um samstarf
Noröurlandanna um samræmingu
reglna og staöla á sviöi húsnæðis-
og byggingarmála vegna undirbún-
ings fyrir sameiginlegan markaö
Evrópubandalagsins. Var grunnur
lagöur aö þessu starfi í vinnuáætlun
norrænu ráöherranefndarinnar,
Noröurlöndin í Evrópu 1989—1992.
Herranótt 1990:
Vindsir
konurnar
kátu
Leikfélag Menntaskólans í Reykja-
vík viðheldur gömlum hefðum. Ein
þeirra er Herranótt, árlegur leiklist-
arviðburður. í ár veröur sett á svið
leikritið Vindsór konurnar kátu, eft-
ir William Shakespeare í jpýðingu
Helga Hálfdanarsonar. Er 'þetta í
fyrsta skipti sem verkið er sett á sviö
hér á landi. Leikstjóri er Hlín Agn-
arsdóttir. Frumsýning veröur í
gamla Iönó þann 8. mars.
JÚLÍUS SÓLNES — eftir langt og
strangt þóf verður hann ráðherra um-
hverfismála á íslandi, en sá mála-
flokkur nýtur æ meiri athygli alls al-
mennings hér á landi.
Július hættir
q Hqgstofunni;
Verður fyrsti
umhverfis-
ráðherrann
Júlíus Sólnes, formaður Borgara-
flokksins, hefur veriö skipaöur um-
hverfisráðherra í ráöuneyti íslands.
Er hann fyrsti maður hérlendis sem
gegnir ráöherratign með þessu
heiti. Jafnframt var Júlíusi veitt
lausn frá embætti ráöherra Hag-
stofu íslands. Tók Steingrimur Her-
mannsson, forsætisráöherra viö
starfi hans þar.
*
O, þessi harka!
Kynvilla hefur verið í mann-
lífi alla tíö. Sagan segir af
ýmsum mikilmennum
sem ekki voru á réttu róli i kynlíf-
inu, ég man snöggvast aö hafa
lesiö um Hadrianus keisara sem
var óeðlilega hrifinn af ungum
Grikkja sem varö eftirlætisþjónn
hans. Keisarinn féll gjörsamlega
fyrir fríðleik piltsins, mildum aug-
um og hári hrokknu.
Þegar ég var að alast upp, gengu
nokkrir kynvillingar lausir á með-
al vor, margir í ágætum stööum,
kurteisir, brosmildir og — hættu-
legir.
Maöur nokkur sem býr
meö óláni og sjúku hug-
arfari og er hættulegur í
saklausu umhverfinu, hefur mikið
verið í fréttum aö undanförnu
vegna nýjustu tilraunar til aö tæla
ungan pilt til kynferðislegra maka.
Blöð elskuseminnar skrifuðu um
hann og birtu af honum myndir og
í útvarpi létu hlustendur til sín
heyra og vildu víst sumir nota á
manninn tangir eins og viö grað-
fola. Maðurinn mátti víst þakka
fyrir aö nú er 1990 og hann því
ekki settur upp á vagn og ekið
meö hann út í Gálgahraun.
Þessi sjúki maöur var nýkominn
til landsins eftir vistun á viðeig-
andi hæli erlendis en ekki tókst aö
ráöa bót á sjúklegum háttum hans.
Maðurinn er nú í gæslu og veit
víst enginn hvað á að gera viö
hann.
Næsta sunnudag eftir handtöku
hans, óku fjölmargir hjartahreinir
góðborgarar sinn venjulega
sunnudagstúr, nema nú var ekið
um Norðurmýri í leit að vettvangi
þess atburðar er kona kom til
bjargar ungum pilti sem maðurinn
var á vegi að tæla.
Æijá. Menn eru samir viö sig.
Áfergjan í aö fylgjast með óham-
ingju annarra, losnar seint frá okk-
ur. Viö erum í raun frekar and-
styggilega hugsandi, með til-
hlökkun í beinum að sjá og heyra
vonda hluti sem skapa þátttakend-
um þjáningu og sorg.
Auðvitað eigum viö þá
kröfu á stjórnvöld, að þau
skapi okkur öryggi á veg-
ferðinni, viö getum veriö óáreitt
og börn okkar glöö og kát og vaxi
upp í traustu umhverfi. En þá blas-
ir við forgangsröð mála.
Fyrst skal verða ráðhús í Horn-
sílahafi, síðan hringferð á heita-
vatnsgeymum meðan viö borð-
um, og nýlega var farið að kikja
eftir hentugu og viröulegu húsi
fyrir Hæstarétt svo að hann geti
sómasamlega haldiö áfram aö
dæma menn út í óvissuna, nánast
á vergang, því fangelsi vantar,
hvað þá hæli fyrir geðsjúka af-
brotamenn. íslendingar hafa bara
efni á að dæma menn, ekki vista
þá.
Kynvillingar á mínum ungu ár-
um voru ekki eltir með tæki til að
gelda þá, engin skrifaði um þá í
blöðin, myndir voru ekki til af
þeim, menn vissu svo sannarlega
af þeim. Þeir fóru stundum á reið-
hjólum á eftir sendlastrákum, aðr-
ir stunduðu fimmbíó og settust þá
gjarnan við hliðina á einhverjum
strák sem sat einn í rökkrinu í saln-
um og át haltu-kjafti-karamellur.
Víst er að sumir piltar sluppu ekki
við hendur þeirra.
að sem ergir mig nú er
harkan í meðbræðrum
þessa sjúka manns sem
ekki er sjálfrátt og slóðaskapur
kerfiskallanna á þingi, sem tíma
ekki aö gera ráð fyrir sómasam-
legum fangelsum til að geyma í
þegna þá sem eru óæskilegir á
torgum. Eitthvað heyrðist mér fyr-
ir helgi að nú ætti loks að ráða bót
á fangelsismálum þjóðarinnar.
Mér hafði þá dottið í hug að ein-
hverjir úr fjárveitinganefnd gistu
t.d. Litla-Hraun eða Skólavöröu-
stíginn eins og í einn eða tvo sólar-
hringa og fengju aö finna fyrir
þeim ömurleika sem fylgir því að
vera læstur inni á algjörlega óhæf-
um stað og ekki skepnu bjóðandi.
Fangelsi ætti að vera staður sem
getur boðið mannúð, menntun og
stuðlað að hugarfarsbreytingum
og hefði í þjónustu sinni sálfræð-
inga og geðlækna í stað þess að
vera ruslatunna fyrir óæskilega
þegna sem best væri að afskrifa.
Við erum hættir að höggva eða
drekkja afbrotamönnum.
Hvernig væri að líta á þá sem
manneskjur þrátt fyrir allt?
Jónas Jónasson