Alþýðublaðið - 12.06.1996, Blaðsíða 5

MIÐVIKUDAGUR 12. JÚNÍ1996
ALÞÝÐUBLAÐK)
5
bessastaðabardaginn
■ Birgir Hermannsson tekur áskorun
Hannesar Hólmsteins Gissurarsonar
ins, því eins og ítrekað hefur komið
fram vinna þeir, sem þama eru í meiri-
hluta, saman eins og einn stjómmála-
flokkur. Þeir em kannski ekki ætíð
sammála en þeir kunna að leysa úr
sínum ágreiningi með farsælum hætti.
Helgi Hjörvar
framkvæmdastjóri Blindrafélagsins
Reykjavíkurlistinn
stefnir inn í næstu
öld
Reykjavíkurlistinn hefur staðið sig
vel í flestum málaflokkum, sérstak-
lega hvað varðar dagvistar- og skóla-
mál. Og borgarstjórinn hefur auðvitað
staðið sig eins og hetja.
Okkur hefúr ekki gengið nægilega
að taka á atvinnumálunum, en von-
andi tekst okkur það á seinni hluta
kjörtímabilsins. Þess utan flokkast það
sem miður hefur farið til léttvægara
klúðurs, sem helgast kannski aðallega
að þvf að listinn hefur ekki verið mjög
sýnilegur eða öflugur í kynningu á
starfsemi sinni og ffamkvæmdum.
Það bendir allt til þess að Reykjav-
íkurlistinn muni sitja hér áfram næsta
kjörtímabil. Á síðari hfuta kjörtíma-
bilsins þurfa menn að vera aðeins
framkvæmdaglaðari og sýnilegra en á
þeim fyrri. Að því uppfylltu stefhum
við inn í næstu öld með Reykjavíkurl-
istann í meirihluta.
Einar Karl Haraldsson
framkvæmdastjóri
Alþýðubandalagsins
Vantar hreyfingu í
hið félagslega bak-
land
Mér finnst Reykjavíkurlistinn hafa
staðið sig vel á þessum tveimur árum.
Ég tel að það hafi sýnt sig að nauðsyn-
legt er að hafa pólitískan foringja sem
getur tekið á málum og það hefur
Ingibjörg Sólrún gert með mildum
sóma. Fólk skynjar að öruggur stjóm-
andi er við stjómvölinn. Samstarfið
hefur óneitanlega gengið vonum fram-
ar og menn hafa sýnt mikinn pólitísk-
an þroska í því að vinna saman. Menn
koniu sér saman um stefnuskrá og mér
sýnist að í þeim málum sem Reykjav-
íkurlistinn lofaði að láta sérstaklega til
sín taka þá hafí töluvert áunnist, sér-
staklega í skólamálum og dagvistar-
málum. Vert er að nefna að R-listinn
er að ná tökum á fjármálasukki Sjálf-
stæðisflokksins í borginni. Vonandi
leiðir það til þess að hægt verður að
gera hér skurk í atvinnuuppbyggingu.
Aðalvandi Reykjavíkurlistans ligg-
ur í því hvemig hann geti haldið völd-
um. Flokkamir sameinuðust í veik-
leika og risu upp sameinaðir í styrk-
leika. Eg er hræddur um að Reykvík-
ingum muni þykja það nokkuð þröngt
ef menn ætla að endurtaka sama leik-
inn, án þess að geta haft áhrif á fram-
boðslistann. Það vantar meiri hreyf-
ingu í félagslegt bakland Reykjav-
íkurlistans.
Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson
borgarfulltrúi Sjálfstæðisflokksins
Get með engu
móti samfagnað
Það sem einkennt hefur feril R-list-
ans við stjómun borgarinnar þau tvö
ár sem hann hefur haft meirihluta er
aukning skatta og gjalda á einstak-
linga og fyrirtæki. Má þar sem dæmi
nefna holræsagjaldið sem hækkar fast-
eignagjöld á allt íbúða- og atvinnuhús-
næði í Reykjavík um hvorki meira né
minna en 26 prósent. Þá hefur verið
lagt sérstakt heilbrigðisgjald á fyrir-
tækin í borginni sem þau munu velta
út í verðlagið. Þá hefur R-listinn aukið
afgjald fyrirtækja borgarinnar til borg-
arsjóðs um mörg hundruð milljónir en
þessu verða þau að mæta með sam-
drætti í fýamkvæmdum eða hækkun
gjaldskráa.
Þrátt fyrir stórauknar nýjar tekjur
borgarsjóðs sem nema árlega um 1.3
milljarði króna frá og með 1995 auk-
ast skuldir borgarinnar árlega, 1995
jukust þær um 1 milljarð og á þessu
ári stefnir í að skuldimar aukist um 6-
700 milljónir.
Embættismönnum hefur fjölgað
verulega og nemur launakostnaður
borgarinnar vegna þeirra um það bil
50 milljónum árlega. Þetta hefur síður
en svo leitt til skilvirkara stjómkerfis,
þvert á móti er stjómkerfi borgarinnar
nú stirðara og óaðgengilegra en áður
var.
Ekki er hægt að segja að R-listinn
hafi staðið við sitt stærsta kosningalof-
orð sem var að útrýma atvinnuleysi í
Reykjavík. Fleiri em nú án atvinnu en
í upphafl kjörtímabilsins enda hefur
R- listinn lagt af nær öll atvinnuskap-
andi átaksverkefni og hvergi er að sjá
neinn stuðning við atvinnulífið í borg-
inni. Á sama tíma hefur R- listinn
ákveðið að stytta vinnutíma skólafólks
í unglingavinnunni úr átta vikum í sjö
og daglegur vinnutími er styttur um
eina klukkustund á dag. Þetta hefur í
för með sér að kaup unglinganna
verður um það bil 25 prósent minna
en áður var og eykur þetta enn á
vanda heimilanna.
Fjölmörg dæmi má nefna um mis-
tök R-listans við ákvarðanatöku og
eitt þeirra nýjasta er að R-listinn
ákvað að reka Miðskólann og Náms-
flokkana úr Miðbæjarskólanum og
taka húsnæðið undir skrifstofur. Þetta
hefur í för með sér tugmilljóna kostn-
að fyrir borgarsjóð og borgarbúa um-
fram það sem þurft hefði að vera.
í einstaka tilvikum hefur R-listan-
um tekist vel upp og á það sérstaklega
við þegar um hefur verið að ræða
samstaíf og samkomulag við okkur
sjálfstæðismenn. Þar má nefna breytt-
ar reglur um innkaup og útboð og til-
lögur um fækkun nefnda og ráða.
Ég get með engu móti samfagnað
R-listanum eftir tveggja ára valdatíð
enda er komið að því að borgarbúar
telji niður valdatíma hans og mun ég
samfagna með Reykvíkingum eftir
næstu kosningum þegar R-listanum
hefur verið hafnað. ■
Deleríum
Hannesar
Staðreyndin um Hannes Hólmstein virðist
vera sú að um árabil hefur Ólafur Ragnar
Grímsson farið í hans fínustu taugar og nú
er þanþol taugakerfisins fullnýtt. Eins og
biluð plata þylur hann upp ummæli Ólafs
um Davíð vin sinn, svona rétt eins og hann
sé að flytja þjóðinni ný sannindi.
I gær sendir Hannes nokkur Hóm-
steinn mér bréfkom í dagblaði alþýð-
unnar. Telur hann mig hafa vegið illa
að sér og vinum súium, sem hafi unn-
ið sér það eitt til saka að sinna þeim
borgaralegu skyldum sínum að upp-
lýsa almenning um nokkrar „stað-
reyndir" um Ólaf Ragnar Grímsson
forsetaframbjóðanda. Hannes og vinir
hans eru líka vinir Davíðs Oddssonar
forsætisráðherra og fyrrverandi mögu-
legs forsetaframbjóðanda. Kjaminn í
máli mínu var sá að aðförin gegn Ól-
afi Ragnari væri til komin til að veija
Davíð Oddsson fyrst og fremst, enda
kenna margir sjálfstæðismenn honum
nú um það ,,klúður“ að Ólafur Ragnar
verði að líkindum næsti forseti lýð-
veldisins. Hannes og félagar hafa enga
trú á Pétri Hafstein, enda muna þeir
enn stuðning hans við Þorstein Páls-
son í innanflokksátökum í Sjálfstæðis-
flokknum. Við þessi atriði gerir Hann-
es þessi Hólmsteinn engar athuga-
semdir og er það í sjálfu sér eftirtekt-
arvert.
Hannesi gremst það greinilega að
blaðamenn sinni ekki skyldum sínum
og fletti ofan af Ólafi Ragnari. Allir
nema einn fjölmiðill, það er að segja.
Hér fyrir nokkmm misserum var gefíð
út tímarit hér í bæ sem hafði það hlut-
verk helst í tilverunni að flaðra upp
um Davíð Oddsson og fletta ofan af
andstæðingum hans - náttúrlega. Þetta
mikla menningarrit hét Efst á baugi
og var ritstjóri þess Hannes Hólm-
steinn Gissurarson. Er mér tjáð að það
sé sami miðaldra Hannes og sendi mér
bréfkomið í gær. f febrúar 1994 fletti
umrætt tímarit rækilega ofan af Ólafi
Ragnari Grímssyni. Þrátt fyrir afar
vandaða blaðamennsku tók enginn
eftir þessu og stuttu síðar hætti tíma-
ritið að koma út. Skrýtið? Væri Hann-
es þessi enn ritstjóri kæmi án efa út
aukahefti um staðreyndimar um Ólaf
Ragnar Grímsson.
Staðreyndin um Hannes Hólmstein
virðist vera sú að um árabil hefur Ól-
afur Ragnar Grímsson farið í hans fín-
ustu taugar og nú er þanþol taugakerf-
isins fullnýtt. Eins og biluð plata þylur
hann upp ummæli Ólafs um Davíð vin
sinn, svona rétt eins og hann sé að
flytja þjóðinni ný sannindi. Eins og
mannýgt naut rótar hann enn upp máli
ræðismanns íslands á Indlandi, þó það
mál sé upplýst með orðum ræðis-
mannsins sjálfs. Hvaða tilgangi þjónar
nú svona vitleysa? Ef syndaregistur
Ólafs Ragnars er allt með þessum for-
merkjum, þá er ekki mikið út á hann
að setja. Hafa andstæðingar Ólafs
Ragnars virkilega ekkert bitastæðara
fram að færa?
Jón Steinar Gunnlaugsson taldi það
„nálgast hneisu" að kjósa Ólaf Ragnar
til embættis forseta íslands. Eins og
bent hefur verið á tengjast ávirðingar
Ólafs Ragnars þremur dómsmálum
sem Jón Steinar flutti fyrir dómstólum
landsins og tapaði bæði í undirrétti og
Hæstarétti. Hinn tapsári Jón Steinar
rifjar upp málefni skjólstæðinga sinna
í pólitískum tilgangi (sem er siðlaust)
og gerir Ólaf Ragnar að höfuðpauri og
aðalatriði. Málatilbúnaður Jóns Stein-
ars var kallaður skítkast í ritstjórnar-
grein í Aþýðublaðinu og er það rétt-
nefni.
Hannes og félagar töldu sig aldeilis
hafa komist í feitt með því að upplýsa
þá „staðreynd" að Ólafúr Ragnar lygi
til um trúarsannfæringu sína. Þarf
frekari vitnanna við? Allt er þetta mál
hið furðulegasta. Hannes Hólmsteinn
eða Jón Steinar geta ekki fært fram
neinar sannanir fyrir því að Ólafur
Ragnar hafi sagt fyrir dómi að hann
tryði ekki á guð; um þetta eru engar
ritaðar eða aðrar heimildir til. Sam-
kvæmt laganna bókstaf þurfa menn að
afneita guðstrú til að sverja dreng-
skapareið, en í praxís dómstólanna
hefur þetta ekki verið svo. Sjálfur
þekki ég dómara með áratuga reynslu
sem ætíð gaf mönnum val í þessum
efnum. Þetta er ekki einsdæmi, heldur
tíðkast víða. Ólafur Ragnar hefur sagt
að hann hafi ekki afneitað guðstrú.
Um þau orð hans er engin ástæða til
að efast nema sannanir komi fram um
annað. Þrátt fyrir allt tal sitt um stað-
reyndir, hefur Hannes ekkert til að
styðja mál sitt í þessu efni nema orð
Jóns Steinars vinar síns.
Mál Svarts á hvítu er gömul og
tuggin lumma. Hannes gleymir því að
Ólafur Ragnar var ekki beinlínis að
finna upp hjólið í þessu efni, heldur
voru fordæmin minnst 127 ef marka
má svar við fyrirspum á Alþingi 1987.
Engu að si'ður voru þetta mistök og
það hefur Ólafur Ragnar viðurkennt. I
ráðherratíð hans var því aflögð sú
venja að gefa út skuldabréf vegna
skulda á virðisaukaskatti (áður sölu-
skatti) og skattayfirvöldum falið að
innheimta gjöldin á eðlilegan máta.
Yfir því grætur Jón Steinar nú sáran.
Bráðabirgðalög á háskólamenntaða
ríkisstarfsmenn tekur Hannes sem
dæmi um þær hættur sem felast í
stjómmálamanninum Ólafi Ragnari,
svona rétt eins og þessi lög hafi átt
rætur sínar í persónulegum duttlung-
um hans. Eftir margra vikna verkfall
náðust samningar við háskólamennt-
aða ríkisstarfsmenn. Gervöll verka-
lýðshreyfingin með ASI og BSRB í
broddi fylkingar kiafðist þess að þess-
ir samningar yrðu lagaðir að þjóðar-
sáttarsamningnum, ellegar væri þjóð-
arsáttin úti. Ríkisstjórninni var því
stillt upp við vegg og vaið að velja á
milli lagasetningar eða óðaverðbólgu.
Allt er þetta umdeilanlegt, en verður
að setja í sitt rétta samhengi.
Það eina í málflutningi Hannesar -
og þó algjört aukaatriði í aðförinni að
Ólafi Ragnari - sem er vert að ræða af
viti em aðfinnslur hans um skoðanir
Ólafs á utanríkismálum. Á þetta benti
Jón Baldvin Hannibalsson réttilega, en
hann varaði einnig við því að kosn-
ingabaráttan leystist upp í rógburð og
skítkast. Umræða um utanríkismál er
málefnaleg, en ekki tilraun til að
sverta persónu einstaklings. Varla er
ofstækið orðið svo mikið - þó öllu
megi raunar trúa upp á Hannes þennan
- að ólíkar skoðanir á utanríkismálum
í dag eða einhvemtíma í fortfðinni geri
það að hneisu fyrir þjóðina að kjósa
einn einstakling frekar en annan í
embætti forseta Islands.