Vísir - 01.09.1976, Blaðsíða 2

2
Miövikudagur 1. september 1976 vism
[ í REYKJAVÍK )
v y '
Hlakkar þ ú til að byr ja i
skólanum?
Brynjar Ármannsson, Árbæjar-
skóla: — Nei, ég hlakka ekkert
sérstaklega til. Annars finnst mér
skemmtilegast I leikfimi.
Anna Dóra Ármannsdóttir, Ar-
bæjarskóla: — Nei, ég get ekki
sagt aö ég hlakki til aö byrja i
skólanum, þó finnst mér ekkert
leiöinlegt i honum.
Skúli Heigason, I Meiaskóianum:
— Já, já, ég hlakka svolitiö til.
Mér finnst skemmtilegast i smiöi
og leikfimi.
Árndis Bergsdóttir: — Jú, ég
hlakka mikiö til aö fara I skólann
aftur. Ég er I skóla i útlöndum viö
Persaflóa og finnst voöa gaman.
Guömundur Konráösson I Breiö-
holtsskóla: — Jú, ég hiakka
svolitiö til aö byrja, ég fer I sjötta
bekk. Mér finnst skemmtilegast
aö smiöa.
Heimsókn í Aldamótagarðana
STÓRA STUNDIN RUNNIN UPP
„Það veröa lokin hjá okkur á
föstudaginn, og þvi er svona
mikiö um aö vera” sagöi Björg
Birgisdóttir verkstjóri i Skól-
agöröunum fyrir neö.an Lands-
spitalann — Aldamótagöröun-
um — er viö komum þar viö i
gær til aö fylgjast I smá stund
meö krökkunum taka upp úr
göröum sinum.
„Þaö hafa verið um 180
„Hér er ein og þarna er önnur,
og hér er ein pinulitil” heyröum
viö einn ungan mann tauta fyrir
munni sér, þar sem hann var aö
bogra yfir smá moldarhrúgu i
einu beðinu I Aldamóta-
göröunum.
Viö fórum aö kanna betur
krakkar hér hjá okkur I sumar,
en i öllum skóiagöröunum i
Reykjavik, sem eru fimm tals-
ins, hafa verið um SOOkrakkar.
Stelpurnar hafa veriö i meiri-
hluta, en einnig þó nokkuö af
strákum, og þeir hafa ekki
staðiö sig siöur en þær.
Hér hjá okkur hafa fimm
garöar verið mjög vei hirtir og
góöir í sumar, og af þeim hafa
öflur, sem hann var aö taka upp.
Hann gaf sér smá tima til aö lita
upp þegar okkur bar aö garöi,
sagöi okkur fyrst aö hann héti
Karvel Halldór Arnason.
„Þaö er voöa litiö I minum
garöi, þvi ég mætti sjaldan I
sumar, og hann er þvi allur i
þrir veriö i umsjá stráka. Hver
krakki fékk úthlutað i vor 25
fermetra svæöi, og þar gróöur
settu þau kartöflur, hvítkál,
blómkái, grænkál, rófur, næpur,
spúiat, radisur og einnig blóm.
Uppskeran er ágæt- sefstak-
lega hjá þeim sem vel hafa
mætt og hugsaö um garöana
sina i sumar —. Þaö kemur vel i
ljós þessa dagana, þvi nú eru
lagi meö káliö og hitt. Ég á eftir
aö taka þaö upp og fara meö þaö
heim, en ég fæ liklega minna en
hinir krakkarnir þvi ég mætti
svo illa”
Alltaf að reyta arfa
Rétt á eftir bar gest aö garöi.
þau aö taka upp og fara meö
uppskeruna heim. Þaö er stór
stund hjá mörgum þeirra —
stund sem þau hafa beðið eftir
siöan i vor, og þvi gengur svona
mikiö á” sagöi Björg um leiö og
hún rauk af staö til aö hjálpa
ungri dömu, sem var I vandræö-
um meö aö koma gafflinum rétt
niöur með kartöflugrasinu.
-klp.—
I dag, og sumar þeirra voru
voöa stórar. En þaö var vont aö
taka þær upp, þvi þaö var svo
blautt i garöinum hjá mér”.
— Hvaö ætlar þú aö gera viö
þaö sem þú færö upp?
„Gefa mömmu eitthvaö af
þvi. Sumt ætla ég aö boröa sjálf
og svo ætla ég lika aö selja þaö.
Ég er búin aö fá 1600 krónur
fyrir svolitiö af þvi, og fæ
kannski meira”.
— Hefur þú nokkuö smakkaö
á þessu sem komiö hefur upp úr
garöinum þinum?
„Já, já — þaö er alveg eins á
bragöiö og þaö sem fæst I búö-
unum, og sumt er miklu betra”
sagöi sú litla, um leiö og hún
snéri sér aftur aö stórverkefn-
inu, sem hún var i þegar viö
komum og trufluöum hana en
þaö var aö þvo moldina framan
úr sér og af höndunum. —klp—
„Arfinn er svo
leiðinlegur"
— Þaö leiöinlegasta af öllu var
aö reyta arfa sagöi Sævar
Sigurösson.
Stóra stundin er runnin upp. Nú má loksins sjá hvaö kemur upp úr garöinum og spenningurinn er mikill
Ljósmyndir Loftur.
Kartöfluuppskeran erein til tvær fötur og þess er vandlega gætt, aö
ekki ein einasta kartafla veröi eftir.
hvað þetta væri, sem hann var
aö finna þarna I mordinni, og
fundum út aö þaö voru kart-
arfa. Ég var svo lengi I sumar-
bústað viö Laugarvatn, aö ég
gat ekki hugsað nógu vel um
garöinn” sagöi hann um leið og
hann benti okkur á mikla arfa-
flækju, þar sem eitt og eitt kart-
ölfugras stakk sér upp á milli.
„Þaö er bara plnulltið af kart-
öflum hjá mér, og þær eru
ekkert stórar. En það er allt i
Tvær blómarósir meö sýnishorn af uppskerunni.
Sagöist sá heita Sævar Sigurðs-
son, og ætti beö rétt hjá. Viö
spuröum hann hvernig upp-
skeran væri i hans umdæmi og
lét hann vel yfir henni.
„Ég hef mætt ágætlega i
sumar og var alltaf aö reyta
arfa. Þaö var voöalega leiöin-
legt þvi hann kom aftur og aftur
sama hvaö ég geröi”
— Hvaö var þaö sem þú settir
niður i beöin hjá þér?
„Þaö voru kartöflur, kál,
spinatogsvoleiðis. Ég man ekki
alveg hvað allt heitir, en ég ætla
að taka allt upp og fara meö þaö
heim. Sumt ætla ég að boröa
sjálfur, sumt aö selja og kaupa
mér eitthvað annaö fyrir þaö”.
Sumt betra en það sem
fæst i búðunum.
Upp viö vinnuskúrinn hittum
viö niu ára gamla stúlku, sem
sagöist heita Nadia Katrin
Banine, og væri nú I fyrsta sinn I
skólagörðunum.
„Ég var aö taka upp kartöflur
Eftir erfiöi dagsins er komiö aö
mikilvægu atriöi. Þaö er aö þvo af
sér moldina, en hún getur veriö
ansi þaulsetin á stígvélunum.