Vísir - 30.12.1976, Síða 2

2
Hvað ætlarðu að gera á
gamlárskvöld?
B
H
B
Vilhelm G. Kristinsson, frétta-
maöur: „Ég er alltaf heima á
gamlárskvöld með börnunum.
Viö förum aö brennu, horfum á |
sjónvarp og hlustum á útvarp og
þar fram eftir götunum”.
Sigurður G. Jónsson: „Ég verö
bara heima og læt mér líöa vel”.
I
Þorbjörg Guömundsdóttir, full-
trúi: „Ég ætla bara aö hafa þaö I
huggulegt heima hjá mér i hópiS
góðra vina”.
» •/ • 4«.. c » » < *. » r <r r • /» ;f í 4
Fimmtudaeur 30. desemher l«7fi
» * * e f t
VTsm
„Flugmálastjórn var vel kunn-
ugt um ástand slökkvibílanna"
— segir í yfírlýsingu varnarmáladeildar
Varnarmálanefnd hefur sent frá sér yfirlýsingu
vegna skrifa þeirra, sem orðið hafa í sambandi við
þrjá slökkvibila frá varnarliðinu, sem flugmála-
stjórn veitti nýlega viðtöku.
Efni yfirlýsingarinnar fer hér á eftir, en milli-
fyrirsagnirnar eru blaðsins.
Fyrir nokkru voru flugmála-
stjórn afhentar 3 notaöar
slökkvibifreiöar frá varnarliö-
inu. Blaöaskrif hafa orðiö um
mál þetta. Þannig birtist 17.
des. s.l. viðtal við slökkviliös-
stjórann á Reykjavikurflugvelli
i Þjóðviljanum þar sem segir:
„Við skoðun hefur komið i ljós
að hægt er að gera einn af þess-
um þremur bilum upp með all-
miklum tilkostnaði, en hinir
tveir eru algert rusl, sem eng-
um dettur i hug að reyna aö
gera viö, sundurryðgaðir auk
alls annars”. Siðar segir:
„Enda væri það svo að kaninn
væriað losa sig viö bilana vegna
þess að þeir væru ónýtir. Fleiri
eru ummælin og öll i sama dúr.
Þetta er svo endurtekiö i Visi
sama dag þar sem m.a. er full-
yrt: „Gjafabilarnir ónýtt rusl”.
1 Þjóðviljanum 22. des s.l. fer
svo flugmálastjóri sjálfur af
stað og segir m.a.: „Þetta væru
tæki, sem herinn væri hættur að
nota, en það hefðu aftur á móti
verið mistök hjá varnarmála-
nefnd að þiggja þá, eins og þeir
væruásigkomnirogláta lita út
sem um einhverja „þjóðargjöf”
til islendinga væri að ræða. Þar
sem i viðtölum þessum er mjög
hallað réttu máli telur varnar-
málanefnd nauðsynlegt aö eftir-
farandi komi fram:
EINDREGIN ÓSK
FLUGMÁLASTJÓRNAR
Upphaf máls þessa er bréf,
dags. 2. mars 1976 stilað til ut-
anrikisráðuneytisins, og undir-
ritað af Agnari Kofoed-Hansen,
en bréfið er svohljóöandi: „A
878. fundi flugráðs, sem hald-
inn var 26. f.m. var m.a. rætt
um nauðsynlegar úrbætur á
slökkviþjónustu á islenskum
flugvöllum og kom þar fram að
slökkvilið Keflavikurflugvallar
er að losa sig viö ýmsan eldri
búnað. Af þessu tilefni var gerð
eftirfarandi samþykkt:
„Flugráð beinir þeim ein-
dregnu tilmælum til utanrikis-
ráðuneytisins, að það hlutist til
um, að allur sérhæfður sliSikvi-
búnaður fyrir flugvallaslökkvi-
liðið, þ.á.m. bifreiðar og tæki,
sem slökkvilið Keflavikurflug-
vallar hefur ekki lengur not fyr-
ir, verði fenginn flugmálast jórn
til að sinna brýnustu úrbótum i
slökkviþjónustu á öðrum flug-
völlum á íslandi.”
Utanrikisráðherra taldi strax
að óhjákvæmilegt væri að Sala
varnarliðseigna afgreiddi málið
á venjulegan hátt þ.e. með sölu
þessa varnings til hæstbjóð-
anda. Hins vegar vildi flugráð
fá bifreiöarnar beint til ráðstöf-
unar.og var þessiósk margend-
urtekin i samtölum ýmissa
flugráösmanna og starfsmanna
flugmálastjórnar við ráðherra
og starfsmenn varnarmála-
deildar.
Lauk þessu máli svo að sam-
þykkt var að afhenda bif-
reiðarnar flugmálastjórn til
ráðstöfunar, en beiðnir um þær
höföu lika borist utan af landi.
Jafnframt var Sölu varnarliðs-
eigna falið aö tollafgreiða þær.
FÚSIR AÐ GEFA
BIFREIÐARNAR
Meðan mál þessi voru til um-
ræðu kom fram að varnarliðið
var fúst til þess að gefa bifreið-
ar þessar, og tvær til viðbótar á
næsta ári, gegn þvi að þær færu
til flugvalla á Islandi þar sem
þeirra væri mest þörf, en væru
ekki seldar i pörtum, eins og
fram að þessu hefur tiðkast hjá
Sölu varnarliðseigna.
1 fyrrgreindum blaðaskrifum
er látið að þvi liggja að ástand
bifreiðanna hafi komið viðtak-
endum algjörlega á óvart. Staö-
reynd málsins er hins vegar sú
að trúnaðarmenn flugmála-
stjórnar höfðu kynnt sér ástand
bifreiðanna með endurteknum
skoðunarferðum til Keflavikur-
flugvallar. Þetta staöfestir flug-
málastjóri raunar með þessum
orðum i Visi 23. þ.m.
„Guðmundur Guðmundsson,
slökkviliðsstjórinn okkar og
Gunnar Sigurðsson, flugvallar-
stjóri, voru löngu búnir að skoða
þessa bila, suðurfrá, og viss.u
vel um ástand þeirra.” Sjálfur
skoðaöi flugmálast jóri bif-
reiðarnar á s.l. vori.
Þegar kunnugt var að bif-
reiðarnar yrðu afhentar til
notkunar á islenskum flugvöll-
um lögðu slökkviliösmenn á
Keflavikurflugvelli sig fram um
að afla til þeirra tækja og
búnaðar, þannig að þær gætu
komið aö sem bestum notum.
Af framansögðu er ljóst að
umræddar 3 slökkvibifreiðar
voru afhentar flugmálastjórn
samkvæmt eindregnum tilmæl-
um hennar, að undangenginni
nákvæmri skoðun bifreiðanna
af tilkvöddum trúnaðarmönn-
um flugmálastjóra svo og hon-
um sjálfum. Ummæli flugmála-
stjóra og starfsmanna hans um
hið gagnstæða eru þvi bæði röng
og villandi.
Páll Asg. Tryggvason
Hallgrimur Dalberg
HöskuldurOlafsson
Hannes Guðmundsson
Valtýr Guðjónsson.

i-ÁR LANDHELGISSIGURS OG SAKAMÁLA
I
Guðný Valdemarsdóttir, ritari:*
„Ég hef nú ekki planaö neitt sér-!
stakt, — ætli ég verði ekki bara £
heima”.
I
■
Björg Jónsdóttir, vinnur hjá
Rannsóknarstofnun fiskiðnaðar-g
ins: „Ég hugsa aö ég verði bara g
heima og horfi á sjónvarpiö”. g
Þá er árinu 1976 að Ijúka. Það
mun siðar verða talið með
viðburðarikasta timabili i sögu
iandsins frá þvi iýðveldið var
stofnað 1944, af þvi að á þessu
ári náðust full yfirráð yfir tvö
hundruð milna fiskveiöilögsögu,
sem I senn tryggir framtið
þjóðarinnar betur en nokkrar
aðgerðir aðrar, og staöfestir
forustu islendinga i fiskvernd-
unarmálum og útfærslu fisk-
veiðilögsögu, sem þegar er að
verða alþjóöaregla. Allt tal
stjórnarandstöðunnar, sem
byggt er á hvisiingum og
ógrunduöum staðhæfingum i
sama landssölutón og viðhaföur
er I varnarmálum, er ámóta
pólitiskt fúlegg og málatilbún-
aður hennar út af samnings-
undirrituninni iOsló. Má raunar
furöulegt heita hvað stjórnar-
andstaðan leyfir sér I þessu efni,
á sama tima og fiskveiðilög-
sagan liggur öll og óskert i
höndum okkar.
Að öðru leyti hefur áriö fært
okkur heim sanninn um, að
ýmislegt er það i fari manna,
sem gæti bent til þess að fyrst
nú væru að veröa þær breyting-
ar I þjóölifinu, sem mest var ótt-
ast að yfir okkur dyndu, þegar
aliar gáttir opnuðust tii
umheimsins. Viö höfum veriö
ákaflega fljót að tileinka okkur
framfarir f verklegum og tækni-
legum efnum, en nokkru seinni
að apa eftir öðrum það sem
miður fer, s.s. manndráp, þjófn-
aði, smygl og fjársvindl.
Umheimurinn var löngum
uppfullur með slikan óhroða á
sama tima og fólk efldi sig i
dyggöum hér á norðurhjaran-
um, sótti kirkjur á hverjum
sunnudegi, las i Vidalinspostillu
(allt fram að 1930 á Horn-
ströndum) og liföi i frægöar-
verkum og drengskaparhugsjón
fortiðar. A þvi ári sem nú er að
liða höfum við lifað i skugga
a.m.k. sex mála, sem hvert um
sig þætti nógur ársskammtur,
bæði fyrir dómsmálakerfið og
landsmenn I venjulegu árferði.
Hér er um að ræða málin út af
hvarfi Geirfinns Einarssonar,
hvarfi Guðmundar Einarssonar
og handtöku Guðbjarts Pálsson-
ar, einnig svonefnd Antik-mál,
ávisanamálið og Grjótjötuns-
máliö. Ótalin eru þá ýms minni
mál, sem hafa verið til umræöu,
s.s. eins og hvarf Gunnars Elis-
sonar, sem leitað var um alla
Evrópu, en er nú kominn heim
af sjálfsdáðum og án skýringar
þegar þetta er ritað. Þannig
hefur hlaðist upp ýmiss konar
misferli, sem að magni til
stendur hvorki I neinu samræmi
viö fólksf jölda I landinu né þau
umsvif sem svo litiö þjóöfélag
býður upp á.
Afbrot af fyrrgreindu tagi
bera vott um taugaveiklun og
skort á andlegu jafnvægi.
Einnig hefur um áratugi skort
nokkuð á þá forustu i menning-
arlegum efnum, sem alltaf
verður að vera fyrir hendi sam-
hliða hinni stjórnmálalegu.
Stjórnmálastarfið, allt frá
þriðja tug aldarinnar, hefur
sundrað hinni gömlu byggingu
þjóöfélagsins, en mikið skortir
á, að jafnhliða þvi hafi tekist að
byggja upp ný varanleg huglæg
gildi fólki til viðmiðunar. Ekk-
ert stendur I stað og það er ekki
við hæfi aö syrgja liðin gildi.
Hitt væri óskandi að einhver
næstu árin byrjaöi að örla á öðr-
um viöfangsefnum en þeim,
sem hafa verið helstu viöfangs-
efni liöins árs að undanskildri
fiskveiðilögsögunni. i landinu
hefur staðið nær samfelld veisla
i þrjátlu ár. Þetta langa parti er
byrjaö aö segja til sin I óráðs-
verkum, sem engan óraöi fyrir.
Og útlit er fyrir að áriö 1976 sé
upphafið að þvi stigi veislunnar,
sem I gamla daga var sagt aö
einkenndist af þvi að ýmist
dyttu menn 1 fjóshauginn eða
bæjarlækinn.
Svarthöfði