Vísir - 01.05.1977, Blaðsíða 10

Vísir - 01.05.1977, Blaðsíða 10
10 Sunnudagur 1. mai 1977 VISIR Texti: Halldór Ingi Andrésson Um þaft bil ár er nú liftift siftan sauft upp úr hjá þeim Hljóma- bræftrum Rúnari Júliussyni og Gunnari Þórftarsyni, og hvor um sig setti á laggirnar nýjar hljómplötuútgáfur.Geimstein og Ými, og lögftu Illjómamerkift á hilluna. Hlutafélag Rúnars, Geim- steinn, hefur gefift út 6 plötur á þessu timabili: „Hvaft dreymdi sveininn?” sem er sólóplata for- stjórans, „Rock'n Roll, 011 min ár” fyrstu plötu Brimklóar, aftra sólóplötu Gylfa Ægissonar, „Hillingar” meft ýmsu fólki, „Geimsteinn” meft samnefndri hljómsvéit og „Heima jólunum á” meft ýmsu fólki lika, þó aftal- lega hluthöfum. Salan á þessum plötum hefur gengift svona upp og ofan. Er ég ræddi vift Rúnar fyrir um þaö bil hálfum mánufti taldi hann aft þessar plötur heföu selst i svona lí til 13 þúsund eintökum sam- anlagt, „Hvaft dreymdi svein- inn?” heffti farift i svona 2 þús- und eintökum og væri eitthvaö á hreyfingu enn, Brimklóarplatan væri i 5 þúsundum sem er þar af leiftandi metsöluplata fyrir- tækisins, plata Gylfa stæfti i 2- 2.500, en jólaplöturnar hefftu farift heldur verr, „Hillingar” og „Geimsteinn” i þúsund hvor og „Heima jólunum á” i eitt þúsund cg fimm hundruö. Auk þess heffti hann sett „Gleftileg jól” plö;u hljómafyrirtækisins, á markaftinn og selt upplagift, 500 eintök. begar Rúnar var spurftur aft þvi hvernig væri aft reka svona fyrirtæki fjárhagslega svarafti hann þvi til aft þaft væri mikif áhætta. Kostnafturinn i eina plötu væri um 3 milljónir aft meftaltali, og ýmis auka- kostnaftur þegar fyrirtæki væri \ sett á laggirnar og ekkert væri um sjófti aft leita i meft stofnlán, og siftur en svo aft rikift borgafti tapift á svona útgerft! „Útvarpift og rikiö en» svo sjálfusérsamkværr efta hitt þó heldur. A meftan útvarpiö leikur eitt islenskt lag á móti hverjum 9erlendum eru sett tollalög sem leifta til þess aft engan veginn er hægt aö taka nokkuft upp er- lendis, og verfta þar af leiöandi til þess aft þróunin hlýtur aft stabna i öllum þessum bransa, þrátt fyrir ágætt stúdió 1 augna- blikinu”. „Svo hefur llka eitt furftufyr- irbæriftl viftbót skotift upp kollin- um* vinsældalistar diskóteka, sem eru vitanlega ekkert annaft en ódýr auglýsing, þvi aö eftir þvi sem ég best veit þá útbúa þeir þessa lista sjálfir, og er sllkt einsdæmi ” Geimsteinn mun gefa út nýja breiftskifu einhvern næstu daga meft gítarleikaranum og söngv- aranum Viftari Jónssyni. Viftar þessi er um þessar mundir meft- limur Stuftlatriós, en var áöur fyrr í Ornum, fyrir svona fimm- tán árum allavega. Viftar sendi Rúnari spólu meft lögum sinum og þótti Rúnari nógu gott til aft fjármagna fyrirtækift. Plata þessi var tekin upp i Hljóftrita og leika þeir Rúnar og Sigurftur Karlsson á bassagitar og trommur á allri plötunni. Annaft sem er i bigerö er plata meft Geimsteini, hljómsveit sem er skipuö Rúnari.Mariu Baldursdóttur, konu hans og Þóri Baldurssyni. Nokkrir grunnar hafa verift teknir upp hér i Hljóftrita, en allt efni á þessari plötu verftur frumsam- ift, öfugt vift fyrri plötuna, sem var safn „uppáhaldslaga”. Enginn ákveftin timamörk hafa veriö sett á plötu þessa, en Þor- steinn Eggertsson er þó búinn aft hanna plötuhulstrift sem er llklega hans smekklegasta. Auk Rúnars, Mariu og Þóris leika ýmsir stúdiómenn en þau sjá allavega um sönginn á plötunni. Rúnar sagfti aft liklega gæfi Geimsteinn ekki út nema 3 til 4 plöturá þessu ári, og væri nokk- uft óvist hvaft annaft yrfti en þessar tvær. Þó kæmi plata meö Gylfa Ægissyni til greina, ef ekki á þessu ári þá allavega á þvi næsta, þvi óvist væri hvaö á- hrif þaö heffti ef þriöja platan kæmi út á meftan sú fyrsta er enn I sölu. Vegna þess hve Rúnar var lif- legur á svifti hér á sokkabands- árum minum þótti mér furftu- legt hve litift Rúnar hefur komift nálægt spilamennsku i danshús- um og á öftrum slfkum fjölum i seinni tift, og spurfti þvi hvort hann væri ekki orftinn leiftur á aö leika aldrei fyrir stóra hópa. „Jú, vissulega, þetta er i blóö- inu, en þegar vift hættum þessu vorum vift orönir svo ieiftir; okkur fannst þetta háíf tilgangs- laust og vildum breyta til. Nú, f fyrra héldum vift svo I eina landreisu sem Lónli Blú Bojs og gekk frábærlega vel og þaft stendur til aft ræöa um eina slika alvarlega nú einhvern næstu daga. Ef svo færi, sem er nokkuft liklegt, þá mundum vift vera einni viku lengur og fara um allt landift. Svo er lika ein Lónli Blú Bojs plata til umræftu. Um daginn rak á fjörur minar bók nokkur sem ber heitift „Saga Hljóma” og er eftir Om- ar Valdimarsson, blaftamann. Bókin er gefin út 1969 og er all- vegleg; góftur pappir jafnt I inn- siftum sem kápu og myndirnar margar hverjar frábærar (þ.e.a.s. sögulega séft). En af tilefni þvi aft Reynir nokkur Oddsson er mikift nefnd- ur I kafla bókarinnar og þvi til- efni aft nú eru flestir reykvik- ingar og nokkrir aörir búnir aft sjá mynd hans „Morösögu”, þótti mér ekki úr vegi aft spyrja Rúnar um þessa kvikmynd sem var nú ekkert venjuleg og hét „Umbarumbamba”, en þar sem Rúnar sagöi mikift til þaft sama og bókinni stendur skul- um vift bara vitna i hana.... „Forsaga málsins er sú, aft náungi aft nafni Jón Lýftsson, svipuft týpa og Amundi, kemur til þeirra félaga i hljómsveit- inni, og tjáir þeim aft mikift kvikmyndaséni, islenskt aft þjófterni en búsett I Lundúnum, hafi nýverift hafnaö hlutverki aftstoftarleikstjóra vift nýja James Bond mynd, þvi hann heffti öllu háleitari hugsjónir um kvikmyndagerft. Þetta séni var (og er) Reynir nokkur Oddsson, og mun sá mæti maftur hvergi hafa lært til sinnar iftju og þvi siftur hafa lokift prófi. Dýrasta hugsjón Reynis var að gera 30 min. kvikmynd um popp á Islandi, og skyldu Hljómar fara meft aöalhlut- verkin i þessu fyrirtæki. Þeir féllu fyrir gylliboftinu, enda var slegift upp fyrir þá myndum af heimsfrægft og kviksandi af peningum. Samningur var gerft- ur, sem hljóftafti upp á aft Hljómar skyldu greifta sinn hluta af kostnaöi, sem þeir fengju siftan margfalt aftur er peningunum færi aft rigna yfir fyrirtækift. Hljómar skrifuftu undir þennan samning af ein- skærum barnaskap og höfftu ekki einu sinni vit á aft hafa lög- fræfting meö i ráftum, svo þeir geta aft nokkru leyti kennt sjálf- um sér um hvernig fór aft lok- um. Og hugmyndin varft aft veruleika. Myndin var tekin um sumarift og haustift 1965, og fjallafti um sveitaball, slagsmál og fylleri.” Siöar fór Reynir til Lundúna „til aft fullgera kvikmyndina”. Eitthvað gekk ekki vel, allavega þurftu Hljómar aft senda honum rúmar 50.000 krónur, svo verk- inu mætti ljúka á tilsettum tima. Þaft tókst samtekki alveg, og er myndin kom loksins heim tii sýningar reyndist hún ekki vera nema 13 minútur. Var hún sýnd sem aukamynd i Austur- bæjarbiói I Reykjavik i heila tvo daga, en þá voru sýningar á henni stöftvaöar, og var hún ekki sýnd i Reykjavik meira, þar sem eigendum kvikmynda- húsa hér var eitthvaft i nöp vift Reyni og neituftu þvi aft sýna verk eftir hann. Fór hann þá meft myndina út á land, en ekkert hafa Hljómar heyrt eöa séft frá þeim sýning- um. Allt i allt töpuftu Hljómar rúmlega hálfri milljón islenskra króna á fyrirtæki, sem þeir létu gabba sig út i. Þeir áttu jú sinn hlut i byltunni, þó afkoman hafi ekki verift mikil. Vonandi hefur einhver grætt á tiltækinu, þvi eins og Jón Lýftsson, annar höf- uftpaurinn i þessu og helsti sam- starfsmaftur Reynis Oddssonar, sagfti i blaðavifttali um mynd- ina, þá var „....mikil vinna lögft i þetta fyrirtæki og ekkert til sparaft...” Þaft var nú þaft. Þessi tvö stórmenni hafa nú loksins gert þaft gott, Reynir hefur gert „Morftsögu” og Jón Lýftsson var sprautan aft baki „Visnaplöt- unnar” og aö þvi er mér hefur skilist, sá sem klúftrafti tolla- málinu.

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.