Tíminn - 02.07.1968, Blaðsíða 11

ÞRIÐJUDAGUR 2. júlí 1968.
TIMINN
11
ÞaS var eitt sinn á framiboðs
fundi í Sandgerði, er Óiafur
heitinn Thors var að halda
ræðu um fiskimáianefnd og
sjávarútvegsmái yfirleitt! að
einn funrianmanna tekur
frammii fyxir honum og segir:
— Blessaður hættu þessu, þú
sem þek'kir ekki einu sinni
þorsk frá ýsu.“
Ólafur svaraði samstuodis:
— Ég þekki þó þij? frá
þorski, og það er meira en sum
ir gera.
— Hérna eru stígvélin yðar.
sagði skósmíðurinn við pólfar
anm fræga.
— Voruð þér ánægður með
þau, sem ég bjó til fyrir yður
fiyrir síðustu pólförina?
— Já hæstánægður, — sagði
pólfarinn — ég hef satt að
segja eMd smakkað betri stíg
vél.
Gömlu hj'ónunum kom illa
saman og átti þó kerling mesta
sök á því. Hún sfcammaðist all
an daginn og margítrekaði að
karl væri hinn versti syndaseJ
ur. S'á gamli tók þessu öllu
rölega.
Eitt kvöttd þegar karl hafði
brugðið sér til næsta bæj'ar,
kemur kerlu í hug að hræða
hann duglega.
Hún býr sig út sem vofu og
situr í bæjiarsundinu og bíður
karls. Þegar hann kemur segir
hún með grafarraust:
— Ég er djöfuMinn og er að
boma til þess að sækja þig.
Sá gamii rýnir út í myrkrið
og verður ekki orðlaus:
— Ef þú lýgur ekki, þá er
gaman fyrir þig að koma með
miér ton og heilsa upp á hana
ömmu þína.
Kona nolkikur sem gisti í
Hreðavatnsskálanum kom
Mauipandi um nóttina til Vig-
fúsar og kvartaði sáran undan
þvi að tvær rottur væru að
fljúgast á í herbergi hennar.
— Hvað er þetta manneskja,
haldáð þér að það sé völ á
nautaati fyrir hið lága gjald
hér? — svaraði veitingamaður
inn snaggaralega.
Krossgáta
Nr. 57
Lóðrétt: 1 Heldur 2 Sáta
3 550 4 9vei 6 Rimpar 8
Sjiáivargyðjia 10 Þjálfa 14 Lið
inn fcíimi 15 Her 17 Gyltu. j
,
Ráðning á gátu nr. 56.
Lárétt: 1 ísland 5 Ári 7 !
Ket 9 Töm 11 Ef 12 Ri 13
XII. 15 Bað 16 Lóa 18 Smár
Lárétt: 1 Loðskinn 5 Mjaðar 7 ar- , . , „
Hress 9 Sykruð 11 Leyfist 12 Tónn Loðrett: 1 Iskexi 2 l»t 8
13 Fersk 15 Melódáa 16 Espa 18 Ar 4 Nlt 6 Smiður 8 Efi 10
18
Húðsborpa.
Öra 14 Ilm 15 Bar 17 Óa.
I
þig um, að ég hef ekki stolið
þessum bíl.
— Og hefurðu fengið vinnu?
hélt Alloa áfram.
Enn fannst henni hann hika
áður en hann svaraði.
— Já nokkurs konar vinnu, —
játaði hann að lokum.
— Ég er ekki að reyna að vera
ósvífinn með því að spyrja þig
þessara spurninga, — sagði Alloa.
Ég geri ráð fyrir, að mér finnist,
ef ég á að segja eins og er, ég
bera einhverja ábyrgð á þér.
— Vegna þess, að þú lézt mig
fara frjálsan ferCi minna? —
sagði hann brosandi. Síðan bætti
hann við: — En þú veizt ekki,
hvað þú hefur tekið á þig með
því. Hver sá, sem tekur á sig
einhverja ábyrgð mín vegna, legg
ur sig í þá hættu að verða að
opna augun fyrir því, að sjá eftir
því og ef ég á að vera djarfur þá
geri ég ráð fyrir, að það geti líka
valdið óhamingju.
— En hvers vegna? — spurði
Alloa.
— Vegna þess, að ég er slæm-
ur, svarti sauðurinn í fjölskyld-
unni, sá sem fer sínar eigin leið-
ir þó þær stefni beint til glöt-
unar.
— En samt líður þér ekki vel
að lifa slíku lífi, — sagði Alloa.
— Þú ert ekki hamingjusamur
þannig.
— Hvernig veizt þú það? —
spurði hann.
— Vegna þess, að þú lítur ekki
út fyrir að vera hamingjusamur,
a.m.k. ekki alltaf, — svaraði Al-
loa.
— Og þú, sem ert svona dyggð-
ug, — sagði hann. — Ert þú
hamingjusöm:
— Já, óendanlega hamingju-
söm, — svaraði hún og reyndi að
þurrka burt í huga sér minning-
una um næturnar, þegar hún
hafði haft áhyggjur af honum og
fundizt hún vera bæði reið og
svikinn vegna nælunnar hennar
Lou.
— Og samt virðast dyggðir þín
ar koma þér á óþægilegar aðstæð
ur, sem gætu valdið þér ó-
hamingju, — sagði hann
Hún roðnaði og sagði fljót-
færnislega:
— Ég er ekki búin að þakka
þér fyrir að hafa bjargað mér.
Ég var hrædd, óskaplega hrædd.
— Ef ég hefði ekki komið . . .
byrjaði hann, en hætti svo. —
Við skulum gleyma því. Það er
ekki til neins að hugsa um slíka
hluti. Vertu varkárri næst Þú
mátt ekki treysta öllum eins og
þú treystir mér.
— En það var allt annar hlut-
ur, — sagði Alloa brosandi —
Það sem kom fyrir í morgun
kom svo óvænt. Mér datt aldrei
í hug, að neitt bessu líkt gæti
komið fyrir mig.
— Hvernig greiðir þú þér? —
spurði hann.
Hún sneri sér að honum
furðulostin.
— Hvernig ég greiði mér?
— Líturðu aldrei í spegil? —
spurði hann.
— Áttu við, að menn eins og
hr. Calvert þyki ég hafa fallegt
andlit, — sagði Alloa. — Ó, nei,
yfirleitt ekki. Þetta hefur aldrei
komið fyrir mig tyrr. nema
nema í ^ærkvöldi.
Hún mundi skyndilega efttr
manninum, sem hafði elt hana í
garðinum, en hún fann, að hún
gat ekki útskýrt, hvað hafði gerzt
svo hún þagði og horfði niður á
veginn, sem lá baðaður í sólinni.
Dix leit á úrið sitt.
— Ef við leggjum af stað núna
og höldum góðum hraða ættum
við að geta verið komin til Tours
klukan hálf sex, — sagði hann.
— Ég ætla að finna handa þér
herbergi á góðu hóteli. og síðan
ætla ég að bjóða þér út
að borða.
— En ég held að ég ætti að
halda áfram lengra, — sagði
Alloa.
— Vitleysa, — svaraði hann.
Þar að aubi langar mig
að hafa ánægjuna af því að fá að
bjóða þér út að borða.
Alloa leit undan.
— Ég geri ráð fyrir, að ég ætti
að neita, — sagði hún. — Þegar
allt kemur til alls, þekki ég þig
ekki og . .
— Móðir þín hefur varað þig
við að taka á móti boðum frá
ókunnum mönnum, — sagði
hann brosandi. — En er ég svo
ókunnur?
Alloa varð að játa, að henni
fannst eins og hún hefði þekkt
hann lengi. Það var næstum eins
og hann væri orðinn hluti af lífi
hennar. Húd hafði hugsað um
hann alltaf síðan um kvöldið i
herberginu hennar Lou. Hún bað
fyrir honum. Henni leið
illa vegna þess, að hann hafði
brugðizt vonum hennar. Og nú
hafði hann komið henni til hjálp-
ar á því andartaki, þegar hún
var hjálparvana og skelfingu lost-
in.
— Ég haga mér eins og kjáni,
— sagði hún. — Mér þætti mjög
gaman að borða með þér, svo
framarlega, að ég fái að borga
fyrir mig.
— Ertu að reyna að móðga
mig? — spurði hann.
Alloa hristi höfuðið.
— Þú veizt, að svo er ekki, —
sagði hún. — Ég er líka peninga
laus, og ég veit, hvað það er að
þurfa að horfa í hvern eyri, og
láta eitthvað á móti sér, til þess
að geta aðra hluti. Frú Derange
gaf mér peninga til ferðarinnar.
Ég verð að borga fyrir mig, þó
það sé mjög vingjarnlegt af þér
að bjóða mér að borða.
Hann var hljóður nokkra stund
eins og hann væri að hugsa um
það, sem hún sagði, en svo fór
hann að hlœo-a.
— Það er ótrúlegt, hvað þú get
ur verið heiðvirð, — sagði hann.
Finnst þér ekki, að fyrst þú ert
peningalítil, þá sé betra fyrir þig
að lofa mér að borga og geyma
peningana, sem þú hefðir annars
notað til þess að kaupa mat?
— Nei, auðvitað mundi ég ekki
gera slíkt, — sagði Alloa. — Það
væri ekki rétt. Þar að auki yrði
ég að segja ósatt, og bú veizt
eins vel og ég að það er ekki
rétt.
— Já, ég veit bað, — sagði
hann. — En ætli nokkur á okk-
ar tímum geti lifað samkvæmt
þessu?
— Faðir minn getur pað, —
sagði Alloa. — Og það eru millj-
ónir manna eins og hann, kon-
ur og karlar, sem reyna að gera
það, sem rétt er, hvað sem það
kostar og hversu erfitt. sem það
kann að vera.
— Heldurðu, að ég geti í raun
réttri orðið ein af þeim? —
spurði Dix
Hún snen sér snögglega við og
horfði í augu hans.
— Ég veit að þú getur það, —
sagði hún. — Ég vissi það strax,
og ég sá þig. Þú ert ekki venju-
legur . . — Kún hikaði og leit-
aði að rétta orðinu.
— Þrjótur? — stakk hann upp
á og gamalkunna glottið lék um
varir hans
— Það er andstyggilegt orð, —
sagði Alloa áköf, - en þú veizt,
hvað ég á við með því. GWeymdu
því liðna, öllum þeim hlutum,
sem þú fyrirverður þig fyrir að
hafa gert. Gleymdu öllu, sem þú
vilt ekki muna. Byrjaðu nýtt líf
og gerðu allt það, sem rétt er og
þess virði að gera það. Þá nœrðu
sjálfsvirðingu og pú verður stolt-
ur af verkum þínum
— Þetta bljiómar svo vel
þegar þú segir það, - sagði hann.
— Ef svo er þá er ég að gera
þér rangt, — sagði Alloa. — Það
er erfitt. hræðilega erfitt oft á
ÚTVARPIÐ
Þriðjudagur 2. júlí
7.00 Morgunútvarp, 12,00 Hádegis
útvarp.
13.00 Við, IISSITI
sem heima
sitjum. Inga Blandon les fraon-
haldssöguua „Einn dag rís sól-
in hæst“ eftir Rumer Godden í
þýðingu Sigurlaugar Björnsdótt
ur (2), 15.00 Miðdegisútvarp. 16.
15 Veðurfregnir. Óperutónlist.
17.00 Fréttir Frönsk tónlist. 17.
45 Lestrarstund fyrir Iitlu börn-
in. 18.00 Lög úr kvikmyndum.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins. 19.00 Fréttir. Tilkynn
ingar 19.30 Daglegt mál, Tryggvi
Gíslason magister talar. 19.35
Þáttur um atvinnumál. Eggert
Jónsson hagfræðingur flytur. 19.
55 Samleikur í útvarpssal: Josef
Moucka og Alena Mouckova
leika á selló og píanó. 20.20 Rök-
vísi og skopskyn barna, pistill eft
ir Johannes Möller Ragnar Jó-
hannesson íslenzkaði Höskuldur
Skagfjörð les 20,40 , Lög unga
fóiksins. Gerður Guðmundsdótt
ir Bjarklind kynnir. 21.15 Lands-
leikur í knattspyrnu: ísland —
Vestur-Þýzkaland. Sigurður Sig-
urðsson iýsir síðari hálfleik lands
keppninnar, sem fram fer á
íþróttaleikvangi Reykjavlkur. 22.
10 Fréttir og veðurfregnir. 22.25
„Valsasinfónía' eftir Raymond
Moulaert Belgíska sinfóníuhljóm
sveitin leikur- René Defossez stj.
22.55 Á hljóðbergi 23.30 Fréttir
I stuttu máli. Dagskrárlolk.
Miðvikudagur 3. júh'
7.00 Morgunútvarp 12.00 Hádeg
isútvarp 13.00 Við vinnuna 14.40
Við. sem heima sitjum. 15.00 Mið
degisútvarp 16.15 Veðurfregnir
17.00 Fréttir
17.45 Lestrar-
stund fyrir
litlu börnin 18.00 Danshljóm
sveitir leika 18 45 Veðurfregnir
19.00 Fréttir 19.30 Daglegt mál
Tryggvi Gíslason magister talar.
19.35 Konungur blómanna, Karl
von Linné Þóroddur Guðmunds
son rithöfundur flytur síðara er
indi sitt 20 10 Sönglög eftir John
Dowland. 20 30 Áttahagatryggð
og eyðibyggðir Samfelld dagskrá
um mannlífið við Breiðafjörð á
árunum áður og enn i dag. 21.
20 Tsjaíkovskí 22.00 Fréttir og
veðurfregnir 22.15 Kvöldsagan:
.Dómarinn og böðuH hans“
Jóhanr Pálssor les býðingu
Qnnui Eirfk'dónui >4> 22.35
Djassþattur Ólafur Stepjiensen
kynnir. 23.05 Fréttir í stuttu
máli. Dagskrárlok.