Vísir - 13.06.1977, Blaðsíða 2

2
Hvað fer mest í
taugarnar ó þér?
Svanhildur Vilhelmsdóttir, nemi:
Fals og svoleiðis. Já, og óhrein-
indi.
Margrét Valgarðsdóttir, nemi
Fals og óhreinindi.
Jónina Leósdóttir, 9 ára: Ekkert.
Jóhann Róbertsson, vinnur
Slippfélaginu: Ab vera látinn
mála botn i Slippfélaginu.
Jón Aðalsteinn Þorgeirsson, tón
listarnemi: Ryksugur.
Um tuttugu þúsund
gestir hafa sótt hina nýju
sundlaug Bolungarvíkur,
frá því hún var opnuð um
mánaðamótin janúar-
febrúar. Til samanburð-
Sá hópur fólks sem ætið er til-
búinn að mótmæla ofbeldi i garö
einstaklinga og þjóða, er undar-
lega hljóður nú um stundir.
Striðinu i Viet-nam er lokið og
islenska Viet-nam nefndin er
væntanlega dáin drottni sinum.
Stjórnvöld i Chile cru að visu
cnn við lýði, en Chile-nefndin á
tslandi hcfur enn ekki verið
stofnuð. Ætti þó allt sæmilegt
fólk að geta lagt nokkuð á sig til
að halda vakandi andófi gegn
stjórnarháttum i Suður-Amer-
iku þessum svarta pytti herfor-
ingja og ofbeldis. Þá er engin
nefnd starfandi sem hefur á
hendi að fylgjast með fátækleg-
um fréttum frá Kambódiu. Yfir
þvi landi svífur þögnin eftir aö
„frelsishctjurnar” komu að
norðan og leystu þjóðina undan
bandariskum áhrifum og her-
foringjastjórn.
Þeir sem taka að sér öðrum
frcniur að hafa á hendi varð-
gæslu gegn ofbeidi og mann-
drápum, og hafa uppi stór orð
um slikt athæfi geta tæplega tal-
ið eitt manndrápið andmæla-
verðara en annað. Ofbeldi og
manndráp verða t.d. ekki rétt-
lætanlegri þótt þau séu framin i
nafni rauðra khmera, en þau
sem framin eru i nafni vestræns
lýðræöis. Fimmtiu höfuðlaus lik
á landamærum Kambódiu og
Thailands eru vitnisburður um,
að þau sem þar voru drepin hafi
ekki notið skjóls af þeim nefnd-
um á Vesturlöndum sem störf-
uðu gegn ofbeldi I Viet-nam.
Engin rikisstjórn á Norður-
löndum hefur tekið upp þann
hátt að lemja sig alla utan og
ar má geta þess, að íbúar
i Bolungarvík eru innan
við tólf hundruð.
Tvö sundnámskeið hafa verið
haldin, sem fullorðnir jafnt sem
börn haf a sótt. Auk þess er sund-
bera ösku i hár sitt út af höfuð-
lausum likum á landamærum
Kambódiu, eins og rikisstjórn
Ólafs Palme gerðu út af þátt-
töku bandarikjamanna i Viet-
nam striðinu. Það er þvi ekki
sama hver er drepinn og til
hvers. Mannúðarfólk á Vestur-
löndum og tilsvarandi nefndir á
islandi, sem varla hafa sleppt
orðinu út af striðinu i Viet-nam,
þurfa einskis að spyrja út af á-
standinu i Kambódiu. Þar er
akkúrat ekkert athugavert aö
gerast vegna þess að kommún-
istarráöa landinu, en eins og al-
laugin að sjálfsögöu opin öllum
almenningj. Þriðja sundnám-
skeiðiö veröur i júni.
Núna er verið að hefja sumar-
áætlun sundlaugarinnar Verður
þá laugin opin töluvert lengur
en i vetur.
kunna er, þá hafa þeir þegjandi
samþykki mannúðarfólksins til
að deyða hundruð þúsunda
kambódiumanna. Að minnsta
kosti heyrist ekkert frá þvi um
þetta athæfi.
Alþekkt eru dæmi héðan af
Vesturlöndum þegar þögnin er
látin um stefnuyfirlýsingar og
viðhorf til þeirra mála, sem
varpað er aö dyrum hvers
manns með fréttaflutningi i
blöðum og útvarpi. Hægt er að
nefna dæmi um rússneska and-
ófsmenn, sem ýmist eru reknir
úr landi eða dæmdir á geb-
Utan við sjálfa sundlaugar-
bygginguna er smá pollur, sem
menn geta legið i, um leið og
þeir sleikja sólskinið. Núna er
ennfremur verið að ljúka við
svæðið i kring um bygginguna.
—EKG/KM — Bolungarvík
veikrahæli. Og dæmiö um
mannréttindaskrá 77 i Tékkó-
slóvakiu er einnig vitnisburður
um þögn þeirra, sem telja sig
öðrum fremur til þess kjörna að
hafa uppi hróp að ofbeldi. Kam-
bódia er miklu fjær okkur land-
fræöilega séð. En ætli fólk þar
óttist ekki dauöa sinn og þjáist i
pyndingum alveg eins og fólk á
Vesturlöndum?
Sé fólk á annaö borð að burð-
ast með samvisku þarf sam-
viska þess að ná til allra stór-
felldra mistaka, hvort sem þau
eru unnin á Vesturlöndum eða i
Asíu. Það er ekki hægt að hafa
samvisku sem kviknar aðeins á
þegar við bandarikjamenn er að
tala eða sóvétmenn. Um leið og
það gerist er samviska manna
orðinn hluti af þvi skæklatogi,
sem heimsveldapólitik hefur
gjarnan keim af, og likist engu
frekar en mannskæðum lands-
liðsleik. Edward Grey, utanrik-
isráðherra breta 1914, sagði við
upphaf þess striðs i ræðu i
breska þinginu: Ljósin eru að
slokkna um alla Evrópu. Og svo
er enn i dag. Þau slokkna I ein-
stökum löndum og kvikna aftur
og slokna á ný um allan heim.
Það er löðurmannlegt að ætla
sér að hafa samvisku fyrir tak-
markaöan hluta þeirra átaka,
sem nii standa yfir og gerast
meö þvi málsvarar einnar
heimsvaldastefnu gegn annarri.
Þögnin um þjóðarmorðið I
Kambódiu er af þesskonar toga.
HUn sýnir okkur svo ekki veröur
um villst, aö „mannúöarfólkið”
berst óbeint fyrir þvi að ljósin
veröi slökkt þar austur frá.
MANNDRAP OG MANNUÐARFOLK