Vísir - 25.06.1977, Side 11

VISIR Laugardagur 25. júnl 1977
15
S.Y.R. hyggur á breytingar
a&eins me&fram einni hliö
þeirra áöur. Þetta kæmi sér bet-
ur fyrir flesta ibúa hverfisins.
Viö gerð hins nýja skipulags var
m.a. haft i huga, aö íbúar fjöl-
býlishúsa og þéttbýlli hverfa
þyrftu ekki aö ganga lengra en
u.þ.b. 300 metra, en allt aö 500
metra i einbýlishúsabyggö.
1 árslok 1976 var komiö á fót
samstarfsnefnd meö fulltrúum
S.V.R., Þróunarstofnunar
Reykjavikurborgar og borgar-
verkfræðings til þess aö endur-
skoöa leiöakerfiö og gera tillög-
ur um hugsanlegsr breytingar.
Hlutverk nefndarinnar var tvi-
þætt. Annars vegar voru tillögur
aö bráöabirgöakerfi fyrir Breiö-
holt, hins vegar endurskoðun
heildar leiöakerfis Reykjavik-
ur. Hvaö siöari liönum viövikur,
veröur beöiö eftir niöurstöðum
almenningsvagnakönnunar
Þróunarstofnunarinnar, sem
fram fór 1976, áöur en hafist
verbur handa.
Einn helsti þátturinn i þvi
og t.d. heföu þarfir S.V.R. haft
áhrif á nýrri gatnaframkvæmd-
ir i Breiöholtinu. „Þaö hefur
brehst mikiö hugsunarhátturinn
i sambandi viö þetta.” sagöi
hann. "
—HHH.
,,Við teljum okkur
hafa bætt þjónustuna
við almening ef litið er
á Breiðholtið i heild”.
Þetta eru orð Svein-
björns Björnssonar
yfirmanns umferðar-
deildar Strætisvagna
Reykjavikur um þær
leiðabreytingar, sem
S.V.R. hefur gert til
bráðabirgða i Breið-
holti.
Breytingarnar hafa vakiö
umræöu breiðhyrtinga, og m.a.
hafa heyrst raddir fólks, sem
kvartar undan þvf aö þær hafi f
för meö sér aö lengra sé aö
sækja i vagnana. Sveinbjörn
kvaö þessar raddir i raun ekki
koma sér á óvart, en fólk yrði aö
hafa i huga hagsmuni borgar-
búa f heild. 1 breytingunum fæl-
ist m.a. þaö, aö vagnamir
næmu staöar i miöju fjölbýlis-
húsahverfa I stað þess aö aka
leiöakerfi S.V.R. I Breiöholti,
sem nú er verið aö reyna, er
hraöleiö nr. 13, sem fer niöur i
miöbæ, meö litilli viökomu ann-
ars staöar. Ætti hún aö leysa
nokkurn vanda, þvi aö breið-
hyltingar hafa jafnan þurft aö
skipta um vagna, jafnvel oftar
en einu sinni, á leiö sinni i miö-
bæinn. Hiö nýja skipulag leiöa i
Breiðholti veröur tekiö til
endurskoöunar meö öörum
þáttum leiöakerfisins f haust.
Talstöðvar i alla vagna
i haust.
Aörar breytingar, sem
S.V.R. fyrirhugaðar, eru t.d.
bygging farþegaaðstööu á
Hlemmi sem nú er aö hefjast og
það, aö vonast er til aö talstööv-
ar verði komnar i alla vagnana i
haust. Mydi slikt auövelda mjög
alla yfirstjórn feröa og ráðstaf-
anir viö óhöppum eöa erfiöleik-
um. Einnig má nefna, aö far-
miðasalan er nú flutt i hiö
gamla aðsetur S.V.R. viö
Hverfisgötu.
Sveinbjörn Björnsson sagöi aö
miklu meiri skilningur væri aö
vakna á tilvist strætisvagnanna,
Hiö nýja skýli S.V.R. á Hlemmtorgi. Húsiö teiknaöi Gunnar Hannesson arkitekt. Visismynd: EGE.
AFREKSVERK
Leikfélag Húsavfkur sýnir á Leikhús-
viku landsbyggðarinnar f IÐNÓ:
I deiglunni eftir Arthur Miller.
Þýðandi Jakob Benediktsson.
Leikstjórn og búningar: Haukur J.
Gunnarsson.
Leikmynd: Sveinbjörn Magnússon og
Haukur J. Gunnarsson.
Fróöir menn segja mér aö á
undanförnum árum hafi oröiö
mikil stefnubreyting I vali verk-
efna hjá áhugamannaleikhús-
um hérlendis. Aö vlsu heyrast
ennþá dálitiö margar auglýs-
ingar um hverskonar Arnolda
og Bakka, en þeim fer fækkandi
og i staöinn koma býsna merki-
leg viöfangsefni. Eitt þeirra
leikfélaga sem hæst hefur borið
merki listarinnar i verkefnavali
er einmitt Leikfélag Húsavikur.
1 þessum litla bæ hafa menn
ekki vflaö fyrir sér aö takast á
viö verk eins og Púntilla og
Matta, Pétur Gaut — og nú
siöast t deiglunni.Mér dettur aö
sönnu ekki i hug aö halda þvi
fram að þetta leikrit Millers sé
gallalaust listaverk (fremur en
hin tvö sem ég nefndi), en
hvernig sem á þaö er litiö, þá
flytur þaö taugabiluöum heimi
máttugan boöskap — og tima-
bæran ekki siöur nú á dögum
McCarthy — og þaö gerir mikl-
ar og þroskandi kröfur til flytj-
enda sinna. Jafnvel bara þaö aö
persónur eru tuttugu og ein,
sýnir hvert afreksverk þaö er aö
manna sýninguna I litlu sjávar-
plássi.
Leikstjóri hefur valið þá eöli-
legu leiö aö gera natúraliska
sýningu. Hins vegar hefur
gleymst aö hugsa um nokkur
smáatriöi sem ósjálfrátt trufla:
Menn voru t.d. einkum of ílnir—
einkanlega bændur í öðrum
þætti. — Og vel á minnst: menn
gengu ekki I gúmmfstigvélum
áriö 1692.
Viö getum ekki ætlast til þess
aö áhugaleikhús smábæja skiii
Heimir Pólsson
skrifar um sýningu
leikfélags Húsavikur
í deiglunni eftir
Arthur Miller sem
félagið sýnir
ó Leikhúsviku
landsbyggðar-
innar i Iðnó
árangri eins og atvinnuleikhús
höfuöborgarinnar, en viö hljót-
um aö undrast sýningu þar sem
tuttugu og einn áhugamaöur
kemst frá erfiðri sýningu án
þess aö nokkuö sé áberandi illa
gert. Þaö veröur ekki bara
þakkað meöfæddum hæfileik-
um. Þar á leikstjórinn sinn hlut.
Aöalhlutverkiö, Jón bónda
Proctor, leikur Kristján Elis
Jónasson. Leikur hans varö aö
vlsu stundum þvingaöur vegna
þess aö hann lagöi of mikla
áherslu á andlitsherkjur til aö
túlka skapsmuni, en hann varö
líka stundum mjög sannfærandi
og þegar á heildina er litiö lik-
lega eins góöur og hægt er aö
eiga von á af öörum en þjálfuö-
um atvinnumönnum.
Onnur veigamestu karlhlut-
verkin eru I höndum þeirra
Ingimundar Jónssonar, Einars
Njálssonar og Siguröar Hall-
marssonar. Allir skiluöu þeir
sinum hlut vel, stundum stórvel.
Einkum vakti þó Siguröur aödá-
un mina (og þaö ekki I fyrsta
skipti). Vitanlega á gott áhuga-
leikhús eir.s og á Húsavik lif sitt
undir mörgum, en þaö er ekki
ónýtt aö eiga I hópnum mann
sem gæti gengiö inná hvaöa
leiksviö sem er, meö fullkomn-
um atvinnubrag. Þesskonar
maöur er Siguröur Hallmars-
son. Hann hefur um langt skeiö
veriö hornsteinninn I leiknum
hjá LH — og kannski er fleirum
en mér minnisstætt þegar hann
geröi atvinnumönnum okkar
skömm til I heimsfrægri kvik-
mynd um Lénharö fógeta.
Þaö er þó held ég mest ástæöa
tilaö óska húsvlkingum til ham-
ingju meö allar þær ungu stúlk-
ur sem þátt taka I sýningunni.
Hlutverk þeirra eru mörg afar
erfið — þaö þarf t.d. ekki mikinn
ofleik til þess aö galdraatriöiö i
þriöja þætti veröi hlægilegt. En
ekkert slikt gerist, og frammi-
staöa eins og þær sýndu Sigrún
Sigurbjörnsdóttir I hlutverki
Abigaelar og Guörún K. Jó-
hannsdóttir sem Marla Warren
lofar góöu um framtiðina, svo
ekki sé meira sagt.
Atriöi úr sýningu Leikfélags Húsavlkur
Þaö er stórgóö hugmynd sem
liggur aö baki Leikhússviku
landsbyggöarinnar hjá IÐNÓ.
Vitanlega væri æskilegt aö geta
boöið áhugamannahópum aö
koma og sýna á betri ieikhúss-
tima, og vonandi veröur þaö
hægt meö nýja leikhúsinu. Eins
og er má Leikfélag Reykjavikur
vera stolt af aö hvetja þessa
hópa til aö velja sér veröug viö-
fangsefni, og reyndar geta þeir
sem vilja veriö þjóöernisstoltir
af aö viö skulum þrátt fyrir allt
eiga svo mikiö af góöum liös-
mönnum Þaliu. Um þaö er sýn-
ing Leikfélags Húsavikur
ánægjulegur vitnisburöur.
Undirritaður var um nokkurt
skeiö búsettur I erlendum smá-
bæ — sem þó taldi eina 100000
Ibúa (!). Þar var leikhús, þar
sem vissulega voru stundum
dágóöar sýningar. En jafnvel
gegn bestu sýningum þess leik-
húss (sem þó var atvinnuleik-
hús) þyröi ég óhræddur aö tefla
sýningu LH. Þetta segir tals-
veröa sögu um leiklistaráhuga
islendinga — fyrir þá sem skilja
vilja. Hitt er svo aftur spurning-
in hvenær máttarvöld þjóö-
félagsins ætla aö gera sitt til
þess aö hlúa aö þeim áhuga,
meöal annars meö þvi aö spara
ekkert til aö sýningar áhuga-
hópanna veröi eins góöar og
hugsanlegt er. Eöa hvaöa rök
mæla meö þvi aö nota áhuga-
mannahópa úti á landi til þess
aö láta leikstjóra æfa sig, meö-
an þeir eru of reynslulausir til
aö fá vinnu i Reykjavik? Þurfa
kannski áhugamenn minni
stjórn og tilsögn en atvinnu-
menn? Eöa getur hugsast aö
þetta sé rétt eitt dæmiö um mis-
brúkun borgarbúa á dreiföum
byggöum og Ibúum þeirra?
Svari sá sem vill. HP