Tíminn - 03.12.1968, Síða 10

TÍ MINN
i
ÞRIÐJUDAGUR 3. desember 1968.
„ELSKADU NÁUNGANN"
Framhald al bls 19.
þoB er hinn svokallaði SEX-litt-
escatur, eða kynórabókmenntir,
sesm jafnvel íslenzkar bókmenntir
thafa ekki farið varhluta af upp
á-síðkastið
( Skáldsagan „Elskaðu náung-
iann“ hefur verið kvikmynduð og
ívar kvikmyndin sýnd í Reykja-
j vft s.l. sumar
’j ATHUGASEMD
Framhald aí ois. 3.
!aði í fyrstu ef þeir eiga að borga
'eðlileg vinnulaun. Þeir verða fyrst
jað fá það mikið fé til að lána út,
• að vaxtamunur útlána og innlána
'geti borið reksturinn UPP, því að
aðrar umtalsverðar tekjur hafa
;þeir ekki.
! Nú þegar á öðru ári starfsemi
sinnar hefur Sparisjóði Alþýðu
vaxið svo fiskur um hrygg, að
þess finnast ekki dæmi hjá öðrum
sparisjóðum, hin síðari ár a.m.k.
og er nú orðinn það stór, að traust
ur rekstrargrundvöllur ætti að
vera fenginn
Ef úr því yrði að sparisjóðnum
væri breytt í banka mundi það
hins vegar treysta rekstrargrund
völlinn, þar sem stofnfé mundi þá
aukast að miklum mun.
Að lokum vil ég taka það skýrt
fram, að tölur þær um sparisjóð
inn, sem í greininni eru, hefur
blaðamaðurinn fengið uppgefnar
annars staðar en hjá mér, eins og
raunar kemur fram við lestur
hennar.
Gunnlaugur Arnórsson, form.
Bankaeftirlitsdeildar Seðlabankans
JÓLASTARF
Framhaid at bls. 3.
lagi. Þá hefur rekstur Vetrarhjálp
arinnar verið kostnaðarsamur og
er því hagkvæmt að sameina þessi
tvö fyrirtæki.
Magnús Þorsteinsson forstöðu-
maður Vetrarhjálparinnar hættir
nú störfum eftir langt og vel
unnið starf.
simi i_A4_44
WbuíÍw

HVERFISGOTU 103
Lögtök í Grindavík
LögtaksúrskurSur hefur verið kveðinn upp út af
ógreiddum útsvörum og öðrum gjöldum til sveitar
sjóðs Grindavíkurhrepps, sem álögð hafa verið
árið 1968 og eldri gjöldum, sem lögtaksrétt hafa.
Lögtök vegna gjaldanna verða látin fram fara
að liðnum 8 dögum frá birtingu auglýsingar þess-
arar.
Á VÍÐAVANGI
Framhald ai bls. 5
þessari ráðstefnu, sem gerði
ályktun um hina fyrirhuguðu
áætlun.
Nú veit ég það, að fjármála
ráðherra sagði á Alþingi í
fyrravetur, í tilefni af fyrir-
spurn um Norðurlandsáætlun,
að byggðaáætlanir þær, sem
ríkisstjórnin lætur vinna að,
séu yfirlit um væntanlegar
framkvæmdir ríkisins á því
svæði, svo sem vegi, hafnir,
skóla, sjúkrahús o.s.frv. og
annað ekki.
Ég hef leitað í hverju Mbl.
sem ég hef fengið og út hefur
komið eftir 30. okt., að svari.
En ég hef ekki fundið það.
Hverju má það sæta?
Er þá „Vestfjarðaáætlun í
atvinnumálum“ sá hégómi að
ekki taki því að tala um hana
að dómi Sigurðar BjarnaSlonar?
Ályktun Kjördæmisráðs Sjálf
stæðisflokksins var á þessa
leið: samkv. Mbl. 11. okt.:
„Fundurinn leggur ríka á-
herzlu á að fyrirhugaðri Vest-
fjarðaáætlun í atvinnumálum
verði hraðað og við gerð henn
ar sé haft náið samráð við
forustumenii í atvinnulífinu og
sveitarstjórnir".
Nú spyr ég í annað sinn:
Hver hefur forgöngu um fyrir
liugaða Vestfjarðaáætlun í at-
vinnumálum?
Ég heyrði sjálfur í fyrravet-
ur, að fjármálaráðherrann
sagði á Alþingi, að ríkisstjórn
in beitti sér ekki fyrir slíkri
Grindavík, 2. desember 1968.
Svavar Árnason.
AUGLÝSING
Bótagreiðslur almanna trygginganna í Gullbringu-
og Kjósarsýslu fara fram sem hér segir:
f Mosfellshreppi
í Kjalarneshreppi
f Seltjarnarneshreppi
f Grindavík
í Gerðahreppi
í Njarðvíkurhreppi
í Miðneshreppi
miðvikud. 4. des. kl. 1,30 til 4
miðvikud. 4. des. kl. 4,30 til 5,30
finvmtud. 5. des. kl. 1,30 til 6
föstudaginn 6. des. kl. 9 til 12
föstudaginn 6. des. kl. 2 til 4
föstudaginn 13. des. kl. 2 til 5
þriðjudaginn 17. des kl. 2 til 5
Á öðrum stöðum fara greiðslur fram eins og
venjulega. — Ógreidd þinggjöld óskast greidd.
Sýslumaðurinn í
Gullbringu- og Kjósarsýslu.
áætlun.
Mér sýnist liggja beinast við
að ætla, að þessi umrædda
Vestfjarðaáætlun í atvinnumál
ÓDÝRT
Ullargluggatjöld á 100 kr.
metrinn. Ullaráklæði á 200
kr. metrinn. Opið til kl. 4
á laugardag.
ÁLAFOSS
Þingholtsstræti 2.
Herrasloppar
Aðeins 1,285.00 kr. Hlý og
góð jólagjöf.
ÁLAFOSS
Þingholtsstræti 2.
Innilegusto þakkir fyrir aufsýnda samúS og vináttu við fráfall
og ja rðarför
Stefáns Kristiánssonar,
fv. vegaverkstjóra Ólafsvík.
Svanborg Jónsdóttlr Sigríður Stefánsdóttir,
FríSa Stefánsdóttir, Frlðrik J. Eyfjörð
Þorgils Stefánsson, Ingibjörg Hjartar
Alexander Stefánsson, Björg Finnbogadóttir
GestheiSur Stefánsd. Elinbergur Sveinsson
Erla Stefánsdóttir, KonráS Pétursson,
og fjölskyldur.
BÆNDUR
Ungur reglusamur maður
óskar eftir starfi í sveit í
vetur.
Upplýsingar í síma 51549.
um sé ekki annað en snuð, siem
þingmenn vorir — Sigurður
Bjarnason og Matthías Bjarna
son — láta flokksmcnn sína
japla á, svo að þeir séu góðu
börnin og séu ekkert að ýla
og væla út af atvinnuástand-
inu. Þeir leggja „ríka áherzlu
á, að fyrirhugaðri Vestfjarða-
áætlun í atvinnumálum verði
hraðað“, en cngin svör fást við
því, hver beiti sér fyrir því,
að slík áætlun sé gerð, hvar
og hvenær hún sé fyrirhuguð
eða hvcrjir vinni að henni.
Það eru fleiri en ég sem
spyrja, hvort hér sé ekkert
annað en snuðið þeirra Bjarna
sona“.
RÆÐA FORSETA ÍSLANDS
Framhald af bls. 15.
og blómlegir atvinnuvegir eru
ekki hið endanlega markmið í
sjálfu sér, heldur nauðsynleg skil
yrði til þess að þjóðin geti rækt
þetta hlutverk sitt í heiminum.
Um þetta hafa skáldin ort á
marga vegu:
Ef þjóðin gleymdi sjálfri sér
og svip þeim týndi, er hún ber,
er betra að vanta brauð,
var einu sinni kveðið, og mun
sjálf&agt mörgum nútímamanni
þykja heldur óraunsætt, því að
lítið verður eftir af svip þess,
sem brauðið vantar til langframa.
En það er þarflaust að snúa út úr
þessum orðum. Boðskapur þeirra
er sá einn að það sé hlutverk
þessarar þjóðar að vernda, efla
og frjógva hina sígildu íslenzku
menningararfleifð og til þess sé
nokkru fórnandi, því að hún gef
ur oss tilverurétt og tilgang. Án
hennar væri veröldin fátækari,
og það sem meira er, án hennar
værum vér sjálfir ekki til, ekki
sem þjóð, heldur ef til vill 200
þúsund sálir, og á þessu tvennu
er mikill munur.
Nú mun einhverjum þykja nóg
komið af slíku tali, en þó vil ég
bæta þessu við: Mér virðist ís-
lenzk menning hafa haldið vel
í horfinu á marga lund og hafa
sannað lífsmátt sinn á vorum dög
um. Á miklu umbrotaskeiði hafa
a ðvísu ýmsar fornar dygðir, sem
vel höfðu dugað þjóðinni um
aldir, látið undan síga, og mat
vort á sönnum verðmætum lífs-
ins er ef til vill ekki sem skyldi,
það hefur skekkzt í annríki voru
við að hefjast frá fátækt til bjarg
álna. En í menningarlífinu er
gróska, í senn á þjóðlegum og
alþjóðlegum grundvelli, og þann
ig á það einmitt að vera. Það sem
vér köllum íslenzka menningu á
ekki að ver" neinn furðufugl, sem
vér geymum í einangrun hér úti
í höfum, heldur lífsafl, sem lifir
hér sínu sérstæða lífi í sífelldri
snertingu við menningu heimsins.
Hér eigum við vitandi vits að
stefna að hollu og hófsamlegu
jafnvægi. Vér getum ekki vænzt
þess að verða forustuþjóð
í hámenningu og vísindum, í
þeim efnum hljótum vér að ver'ða
þiggjendur hér eftir sem hingað
til. En anda þess getum vér til-
einkað oss og haft sem mælikvarða
á viðleitni vora. Ég er ekki einn
þeirra, sem halda að íslendingar
séu betur af guði gerðir en aðrar
þjóðir. Ég held a'ð vér séum álíka
gáfaðir og ógáfaðir og allir aðrir.
En ég held að það sé einmitt einn
þátturinn _ í menningararfleifð
vorri, að íslendingar séu opnir og
vakandi, og það er meira virði,
þá nýtast bær gáfur sem fyrir
hendi eru.
En þa'ð er einmitt þetta, sem
vér þurfum hvað mest á að halda,
að gáfurnar nýtist. Mannfæð þjóð
arinnar er svo mikil. að oft finnst
manni sem hver einstaklingur þurfi
að vera margra manna maki. En
hvað sem slíku iíður er það
skylda hvers menningarþjó'ðfélags
að stuðla að því eftir megni, að
gáfur manna nýtist að hver fái
notið þess sem í honum býr, til
hamingju og lífsfyllingar fyrir
sjálfan hann til gagns fyrir þjóðar
heildina. Á stúdentadegi er þetta
verðugt íhugunarefni. Æskan í land
inu er það dýrmætasta, sem þjóð
in á, þeir sem landið eiga a'ð erfa,
sjálfstæði þess og menningu. ís-
lendingar eru ung þjóð hér er til-
tölulega mikið af ungu fólki, eins
og alls staðar þar sem fólksfjölg
un hefur verið ör. Þegar vér
reynum að gera oss ljósa stöðu
vora í dag og hvert hefur orðið
okkar starf á sí'ðustu áratugum,
getur engum blandazt hugur um,
að hér er í landinu hraust og
mannvænleg ung kynslóð, sú sem
fyrr en varir tekur við öllu úr
hendi hinna eldri tekur við stjórn,
artaumum tekur við menningararf
leifðinni. Stúdentar eru aðeins lítill •
hluti íslenzkrar æsku, og sízt vildi
ég ýkja hlut þeirra á kostnað ann!
arra hópa æskumanna. En þetta er ;
stúdentadagur, og ekki verður þvíj
heldur neitað, að stúdentar eru að!
ýmsu leyti útvalinn hópur, og úr1
þeirra flokki má vænta verðandi
forustumanna þjóðarinnar á ýms-
um sviðum. Því beinum vér athygli
vorri fyrst og fremst að þeim f
dag. Þegar ísland varð fullvalda
ríki árið 1918 voru innritaðir stúd
entar í Háskóla fsl. 87 talsins. Að
vísu voru þá eins og ætí'ð margir
stúdentar við nám erlendis svo
að þessi tala segir ekki alla sögu.
Það gerir ekki heldur tala stúd-
enta við Háskólann nú, þegar hún
er nær 1300. Enn verða margir að
sækja nám víða vegu um heim
inn, og raunar er ekki nema gott
eitt um það að segja. Það eru and
legír aðdrættir, sem sá hópur ann
ast, nú eins og verið hefur öldum
saman. Menntaleit íslenzkra stúd
enta erlendis er ekki veigalítill
þáttur í sögu íslenzks sjálfsstæðis
og menningar. Engu að síður er
þó meginþorri stúdentanna hér
heima við nám í háskóla vorum.
Ef borinn er saman stúdentafjöld
inn frá 1918 við þaö sem er nú,
sést hver verið hefur vöxtur há-
skólans, og reyndar er hann þó
allra mestur á síðustu árum og
mun væntanlega enn færast í auk
ana á komandi tímum. Þetta er
þróun, sem mikil veltur á að ger
ist vel og skaplega. Stúdentarnir
eru að verða þjóðfélagsafl, sem
miklu getur orkað. Svo bezt leggst
það afl í réttan farveg aö háskól
inn haldi áfram að eflast og þrosk
ast sem mennta- og vísindastofn-
un. Sú verður krafa stúdenta, en
það verður einnig að vera krafa
þjóðfélagsins á hendur sjálfu sér,
því að nútíma menningarþjóðfélag
er óhugsandi án blómlegs háskóla,
vakandi og virkrar mi'ðstöðvar fyr
ir æðri menntir og vísindi. Ég vil
óska íslenzkum stúdentum þess, að
þjóðfélagið verði þess megnugt í
æ ríkari mæli að búa þeim full
nægjandi þroskaskilyrði en þó
jafnframt og ekki síður hins, að
þeim sjálfum endist gifta og mann
dómur til a'ð nota sér slík skilyrði
til þroskavænlegs undirbúningis
undir þá þjónustu við land og
lýð, sem þeir verða vissulega kall
aðir til. Stúdentsárin er ekki ein-
tómur dans á rósum, þeim fylgir
erfiði og áhyggja, en þó eru þau
um leið sá tími ævinnar þegar sjálf
krafa safnast í sjóð þeirra minn-
inga, sem bezt ylja og mest
gleðja, þegar lengra líður á ævi.
Þa'ð er hollt að gera sér þetta
Ijóst fremur fyrr en seinna, og
því minni ég á það nú um leið og
ég óska stúdentum til hamingju
með daginn.
Og nú leggur íslenzka þjóðin
upp úr hálfrar aldar áfanga full
veldisins. Ég lýk máli mínu með
því að minnast sameignar vor
allra, ættjarðarinnar, þessa fagra
og góöa og;merkilega lands, sem
forfeður vorir hafa byggt og
vort hlutverk er að byggja og
gera að gróðrarreit fyrir hamingju
samt og fagurt mannlíf. Um þá
ósk, að svo megi verða, sameinasl
hugir vor allra á þessum þjóð
minningardegi.