Vísir - 11.09.1977, Blaðsíða 3

[
VISIR Sunnudagur 11. september 1977
ÞAÐ FYRSTA SíM
SPURT VAR UM
Viðtal: Guðjón Arngrímsson
þeirra, kwanzinn, á i svipuðum
erfiðleikum og islenska krón-
an”.
„Við gátum þvi ekki gert mik-
ið þegar við vorum i landi. Það
var hægt að fara i bió en þá
þurfti að hlaupa eins og fætur
toguðu til skipsins að lokinni
sýningu og ná þannig fyrir
klukkan tiu. Ef komið var of
seint, þurfti að sitja inni yfir
nóttina og borga 50 ensk pund i
sekt. Bióið var heldur ekki uppá
marga fiska. bað var nokkuð
stórt, og undir berum himni.
Þessi mynd er tekin meðan
Mávur lá á ytri höfninni. Háhýs-
ið hægra megin á myndinni er
Hotel Presidente, þar sem Kú-
banir voru. Skipið er fánum
skrýtt, en myndin var tekin 17.
júnl sl.
Tjaldið var öðru megin og siðan
veggur mikill fyrir aftan og bak
við hann var sýningarvélin.
Loftræstingin var þvi alveg
ágæt. Fuglar flugu fram og aft-
ur fyrir tjaldinu en það gerði nú
kannski ekki mikið til þvi mynd-
irnar sem sýndar voru, voru
ekki góðar . Rússneskar myndir
aðallega og með portúgölskum
texta.
Fæturnir liðkaðir
„Þá var þarna eitt hótel i
þessari 700 þúsund manna borg,
þar sem hægt var að fá sér
brjóstbirtu. Þangað var klukku-
tima gangur og þvi óhætt að
segja að áhöfnin hafi ‘aldeilis
náð að liðka fæturnar. Ekki var
þessi skemmtistaður beisinn á is-
lenskan mælikvarða. Allt vin
var drukkið óblandað þvi að litið
var um gosdrykki i landinu, og
yfirleitt kláraðist vinið
snemma”.
„Þarna i borginni var litið
merkilegtað sjá. Fátt fólk var á
íerli enda útgöngubann eftir
klukkan ellefu á kvöldin til sex á
morgnana. Annars var fólkið
þarna þokkalega klætt og alltaf
i hreinum fötum. Það var mjög
vinalegt og kallaði hvert annað
„Camarada” að kommúniskum
sið. Greinilegt var aö borgin var
mikið breytt frá þvi sem áður
var fyrir borgarastyrjöldina.
011 eða flest auglýsingaskilti
voru brotin og verslanir hálf-
tómar. Það sem til var, var svo
óhemjudýrt að jafnvel okkur Is-
lendingunum blöskraði”
Kúbanskir hermenn á
besta hótelinu
„Skammt frá hafnarsvæðinu
var mikið og glæsilegt hótel,
Hotel Presidente. Þar dvöldust
kúbanskirhermenn eingöngu og
var öllum öðrum bannaður að-
gangur. Aður hefur þetta senni-
lega verið aðal-hótel borgarinn-
ar.
„Rúmum hálfum mánuöi áð-
ur en við komum til Luanda var
gerðuppreisn gegrrforseta lands-
ins, Agostino Neto. Hún var bar-
in niður með þeim afleiðingum
að fleiri þúsundir manna biðu
bana og voru settir i fjöldagraf-
ir. Eftir það var hervörður
margefldur i borginni. Við Is-
lendingarnir vorum að sjálf-
sögðu alveg óvanir öllu sem
heitir her og hermennska og ég
neita þvi ekki að stundum var
maður hálf smeykur við þetta
alltsaman.”
Byssan á loft
„Eins og til dæmis eina nótt-
ina þegar ég átti vakt um borð
og stóð á þilfarinu. Næst okkur
við höfnina var finnskt skip.
Skipverjarnir þar komu stund-
um i heimsókn til okkar og
þessa nótt var þar einmitt einn
Finni. Honum hefur sennilega
þótt gaman hjá okkur þvi hann
var lengur en hann mátti. Þegar
hann loksins fór, um þrjú leytið
aö nóttu fylgdu honum tveir af
okkur.
Þeir voru ekki nema hálfnaðir
á milli skipanna þegar svartur
innfæddur hermaður gengur
beint I flasiö á þeim. Hann þrif-
ur samstundis upp skammbyssu
tekur hettuna og öryggið af og
var greinilega mjög æstur. Við
uröum heldur skelkaðir, og
Finninn og þeir sem fóru með
honum snúa til baka.
Það tók okkur langan tima að
skýra fyrir manninum hvernig i
hlutunum lægi, en hann var
áfram mjög æstur. Það eina
sem hann sagði var „VIxi',
Vixi”, og áttum við ekki i vand-
ræðum meö aö skilja þaö.
Meðan legið var á ytri höfninni
dundaði áhöfnin við að veiða.
Krökkt var af fiski og teg-
undirnar margar þó enginn hafi
þekkt á þeim deili.
Hinsvegar áttum við bara ekk-
ert viski handa honum og þá
æstist hann ennþá meira og ot-
aði með byssunni i allar áttir.
10 bjórar og 10 pakkar af
sígarettum.
Við buðum honum tvo pakka
af sigarettum og þá heimtaöi
hann tiu. Við þorðum ekki annað
en að láta hann fá þá og bjugg-
umst við að máliö væri leyst. En
hann vildi meira og heimtaði nú
10 bjóra. Við vissum ekkert
hvernig við áttum að snúa okkur
i málinu, það var farið að siga i
okkur, en litið var hægt að gera
þar sem maðurinn var alltaf
meö byssuna á lofti. Við létum
hann fá tiu bjóra og meö þá fór
hann, sjálfsagt ánægður með
afraksturinn. Þetta kom sér
hinsvegar illa fyrir okkur,
vegna þess að við vorum að
klára bjórbirgðirnar”.
„Eins og ég sagði áðan tók
það réttar þrjár vikur að
afferma skipið. Við vorum allir
búnir að fá meira en nóg af Lu-
anda og fögnuðurinn var mikill
þegar stefnan var tekin norður á
bóginn aftur.”
3
Fyrir skömmu sendu nokkrir manns Alþýðuflokksins um aö sams konar áreitni af fulltrúum
embættismenn Reykjavikur- nauösynlegt sé að formaöur sveitavaldsins á Alþingi allra
borgar borgarstjóranum I stjórnmálaflokks sé þingmaður landsmanna.
Reykjavlk skýrslu um atvinnu- fyrir Reykjavik. Ég hef verið að Einn fulltrúi sveitamanna i
mál i' Reykjavik. Fróölegt var spyrja unga og efnilega sam- borgarstjórn Reykjavikur gerði
að sjá viðbrögð manna við flokksmenn Benedikts hvers sér leik að þvi aö niða niöur
skýrslunni. Viöbrögð fulltrúa vegna þessi flutningur til hafnaraðstöðuna i Reykjavik.
sveitamanna i borgarstjórn Reykjavikur sé nauösynlegur. Enhonum þykirhins vegarekk-
voru þó athyglisverðust ásamt „Jú, skilurðu það ekki? Það fer ert skritið við það, að Reykja-
furðulegum skrifum ákafasta svo mikið af tlma þingmanna víkurhöfn er eina höfnin I land-
talsmanns þeirra í þingflokki utan af landi I að sinna allskon- inu öllu sem ekki fær styrk úr
Reykvikinga. Þessum mönnum ar málefnum fyrir kjördæmiö.” sameiginlegum sjóði.
og reyndar furðumörgum öðr- Formaöurinn þarf sem sagt aö Það er lenzka að lita framhjá
um, sem hafa skyldum aö gegna fara úr þjónustu við nokkur þús- frumkvæði Reykvikinga I orku-
viö Reykvikinga, viröistómögu- und Islendinga og ganga i þjón- málum. Fulltrúum sveitavalds-
legt að lita á þá öðruvisi en sem ustu viö 85 þúsund samlanda ins virðist fyrirmunað að skilja,
annars flokks fólk, sem liggi þeirra til að fá starfsfrið. Slikt aö Reykvikingum ber að njóta
uppi á þeim sem frumfram- viðhorf er auövitað með öllu þessa frumkvæðis og verðjöfn-
leiðslu stunda út um land. Raus óþolandi fyrir Reykvikinga, en unargjaid á orkuöflun þeirra er
þeirra miöast allt við að sann- þvi miður er þetta ekkert einka- nánast ósvifinn þjófnaöur.
færa sjálfa sig og aðra um það viðhorf þessa flokksformanns. Reykvikingar gengu á undan
aö Reykvikingar búi við svo Eittdæmið enn um sinnuleys- öörum meö mestu virkjun hér-
miklu betri kjör en aðrir, að ið er jarðalagafrumvarpið sem lendis, Hitaveitu Reykjavikur.
nauðsynlegt sé með rfkisvalds- aö lögum varð ekki fyrir löngu. Ekki leiö á löngu fyrr en upp
aðgeröum að flytja frá þeim Þvi var i ýmsum efnum stefnt komu hugmyndir um að refsa
fjármagn út I aðrar byggðir. gegn Reykvikingum og reyndar þeim fyrir þessa dirfsku og láta
Allir vita, að Reykvíkingar gegn þeim hugsjónum sem þá ekki komast upp með að
búa við skertan atkvæðisrétt til sjálfstæðismenn þykjast á tylli- greiða iægra verðfyrir húsahit-
Óbyggðastefnan
Bakkabræður á traktor aka um
götur Reykjavikur.
og omagamir i
Reykjavík
þjóðþingsins. Astandiö hefur
reyndar verið verra i þeim efn-
um en nú er. En við það bætist,
að þingmenn Reykjavíkur lft-a-
ekki á sig sem kjördæma þing-
menn. Þeir þurfi ekki, éins og
félagar þeirra, aö snatta fyrir
sitt kjördæmi. Og þaö er auðvit-
að rétt,aðengum heilvita Reyk-
vfkingi myndi láta sér detta i
hug að hringja i Geir Hallgrlms-
son, fyrsta þingmann Reykvfk-
inga, og biðja hann blessaðan
um að kaupa púströr fyrir sig á
skódann og senda sér i póst-
kröfu eða skrifa upp á hundrað
þúsund króna vixil fyrir sig til
áramóta. Slikt er hins vegar ai-
vanalegt hjá sveitamönnum.
Sennilega eru Reykvíkingar
allt of góðir við þingmenn sina
og gefa þeim færi á að gleyma
hverjir þeirra umbjóðendur
eru. Þetta góða atlæti hafa þing-
menn Reykvikinga launaö illa.
Talandidæmi um viöhorf þeirra
og annarra þingmanna er yfir-
lýsing Benedikts Gröndals for-
dögum vera að berjast fyrir.
Flestir þingmanna Reykvfkinga
létu eins og hvorki þeir eöa
frumvarpið væri til og þing-
menn Sjálfstæöisflokksins út
um land gátu alls ekki munaö
fyrir hvaða stjórnmálaflokk
þeir voru kosnir á þing.
Það myndi hafa heyrzt hljóð
úr homi, ef fram heföi komið
frumvaip um það aö banna
sveitamönnum að eiga Ibúðir I
Reykjavik nema með afarkost-
um. Eða að Reykvikingar sam-
þykktu fyrir sitt leyti að banna
sveitamönnum að aka á götum
Reykjavikur á þeirri forsendu
aöút um land fá menn bflpróf ef
þeir geta keyrt meö fulltrúa
sýslumanns einn hring i kring-
um kaupfélagið. Siðan mæta
þeir galvaskir á götur Reykja-
vikur þótt þeir hafi aldrei séð
umferöarljós og þekki akrein-
ar og umferðarmerki bara af
afspurn. Auðvitað dettur Reyk-
vikingum ekki slikur fasismus i
hug, þótt þeir verði sifellt fyrir
un en aðra. Oliustyrkurinn er
angi af þvi. Ailir vita um for-
göngu Reykvikinga viö raforku-
öflun og allir þekkja hin ófor-
skömmuðu veröjöfnunargjöld
sem voru verðlaunin fyrir það
frumkvæöi.
Reykvikingar beizluðu jarö-
hitaafiiö, og þvi næst beizluðu
þeir vatnsfallsafliö. Nú eru
menn sem óöast að reyna að
beizla imyndunarafliö fyrir
noröan. Undirritaður gerði fyr-
irspurn i Borgarstjórn Reykja-
vilcur hvort liklegt yrði að þaö
myndi verða látiö bitna á Reyk-
vikingum ef mönnum gengi illa
að beizla Imyndunarafliö viö
Kröflu, og raforkuverð tii okkar
yröi hækkað stórkostlega af
þeim sökum. Borgarstjórinn i
Reykjavik, Birgir Isleifur
Gunnarsson svaraöi spurning-
unni itarlega og af festu eins og
hans er vandi. Kom fram að
verulegar likur stæðu til þess aö
raforkuverð til Reykvikinga
yrði stórhækkað vegna ævin-
týramennskunnar viö Kröflu.
Fulltrúar sveitamanna i borg-
arstjórn Reykjavikur brugðu
ekki vana sinum. Þeir reyndu
að drepa málinu á dreif og
sögöu sem svo: „Sko strákinn,
hann er aðreyna aö koma höggi
ásinn eigin ráöherra i orkumál-
um.” Þeir lifa ennþá á jónasar-
timanum þegar engin pólitik
var til, bara persónur.
Mér er ekkert illa við sveita-
menn. En það gengur ekki leng-
ur að á Reykvikinga sé litiö
sem annars flokks þegna, og
það jafnvel af þeirra eigin þing-
mönnum og borgarfulltrúum.
Davið Oddson
niBBfwiiiiniiin ii iiii i ii i^HBaBaannrrnii’aTnivwTii