Tíminn - 09.04.1969, Blaðsíða 5

MIÐVIKUDAGUR 9. apríl 1969.
TIMINN
5
MANNEKLA
„>a;ð skýtur ómeitamlega
ndkfcu® skö'kfcu wið, að samtim-
xs jþví a3 ttalað et uni mifciið at-
viraiuuteysi sfculi vera tiilftiininan-
legœr skortur á ifólki í einum
aSSaiLaitviiinasuivt&gi okfcar. Jafnvel
svto, að fiSkáskip fcomast efcki
út tál veiða á aðalvertíðiwm,
eins og 'veí' á tímábili.
f öfíttm augiýsiinigatimium út-
vanpsáins er þiiáfiallldiiega auiglýst
effltir möminum á bátaflotanm til
bi'mna ýmsu stairtfia þar. — Svo
Hemlaviðgerðir
Rennism bremsuskálar. —
sfípum bremsudælur.
Lfmum á bremsuborða og
aðrar almennar viðgerðir
HEMLASTILLING H.F.
Súðarvogi 14. Sími 30135.
TOYOTA
ÞJÓNUSTAN
Látið fylgjast reglulega
með bílnum yðar. Látið
vinna með specíal verk-
færum, það sparar yður
tima og peninga.
Sírni 30690, Sanitashúsiuu.
hefur oft verið hingað tiil, að
bátasjómenn haíi borið það úi'
bý'tum, að' öðrum myindi hatía
þótt: gott. En hváð er þá að?
— Er atvinuuleysið e'fcfci eiins
mdifcið og af er l'átið? Eða vilja
menn efcki vimn'a nema ein-
hver sérstök verfc og á þarnm
hátt sem þeim sjátóum sýn-
ist?
Sem betur fer hefur atvinnu
leysið verið að mestu óþetokt
fyrirbæri um mörg uindiainfiarin
ár, og þvi iítið verið um, að
þunlft hafi að greiða atvin-niu-
ieysisbætur. En nú, þegar tafc'a
verður þær upp i stórum stíi,
er ekkd ii'ema eðiilegt að upp
'komii einhverjir þverbrestir í
fii'ambvæmdinjii, sem taka verð
ur ti-1 y'fkvegunar og bæta um,
þar sem þurfa þykir. — At-
vinnuleysisstyrikir eru sjáilf-
sagðir og — ég held — efcfci
effitirta'ldia' af m©imum. Þeir
þurfa a'ð vera það rífl&gir að
n-aegilegt sé fyrk’ brýnustu
n-anðsynjum. llins vegar mega
þeir e-fcki vera svo háir,
að men.n freistist til að hafna
þeinri aitvimnu sem býðst og
kjósi heldur að hirða sirnn
styrk og eiga róle-ga datga. —
Það er óneitanilega liægara að
tafca hlut sinn á þusiru landi
(í atvininuileysisstyrk) en vera
tii sjós i hvaða veðri sem er
og bei-m mönmum sem þar
leggj'a sig a'l'lia fram, ti'l að ná
sem beztum áranigri, er seimt
fuilborgiað. Og þó enn síður
ofv'él við þá gert, ef miðað er
viið þá men.n sem hugsa um
það eitt, að fá sem mest fcaup
fyrir sem minnsta vinnu. — En
þess eru, því miður, dæmi.n,
Svo afitur sé vilk-ið að atvininu
iieysisstyrkjun'um, er úithlutup
þeiiTa meira vandámál, em virð
ast mætti þeim, sem utam við
stand'a. Við úthlutun þeirra er
margis að gaeta, en þess þó
heizt. að styrfcur sé efcfci veitt-
ur öðrum en þeim, sem bafa
tvimælalau'st rétt á að njóta
hans. Og þar má eugimm mis-
munur ei-ga sér stað. — At-
vimnuleysi er svo ailvairi'egt
þjóðfé'l'agsvand'amál að það
mæitti varða við lög að miismot'a
þá aðstöðu, sem slí'k't ástamd
getur skapað. En óineitamtega
getui' verið nokfcur liætta á, að
það geti átt sér stað í vissum
tilvifcum.
Að vísu verða úthilutum'ai;'-
nefndk'nar að fara eftir þeirn
áfcvæðnm, sem um þetta igdlda,
en huigsaniegt er að stundum
ge'td oilkað tvíniæl'is um rétt-
m>æti þeirna ákvarðana sem
fara sfcal eftir. Sú reynsla.
sem fengizt ‘hefuT í vetur vi®
framfcvæmd þessara atviiiniu-
leysisbóta ætti að hafa leiitt í
Ijós ]iá va<nikanita, sem orðið
hafa -íða geta verið ti'l ásteyt-
img'ar.
Það hefur t. d. sumuan f-und-
izt að of iítil'l munur sc á
styrkupphæð til fj'öiskyldu-
manna og einkléypih'ga og að
hæ'klkunin sem gerð var i vet-
ur hefði aðeins átt að ná tii
þeirra, sem hefðu fyrir fieiri að
sjá en sjálfum sér. En þetta er
jiTotokiurf matsatriði sem um má
deila og varta hægt að ætla»t
lil að verði niofcfcurntíma gert
svo að ötlum lífci, og enginn
þyfcist aísikiptur. — En hvað
sem um þetta má segj'a, eru
bíðar auiglýsiingiar eftir mönm-
um til vimmu. nofcfcuð umd'arlegt
fyrirbæri á atviinpúieyisúisitím-
um, eiins og talið er; að nú séu
rífcjandi.
A VfÐAVANGl
Sparif járbindingin
„Hagstjóniartækjum ofþensi
unnar“, scm rikissijórnijti hcf-
ur beitt uiMlanfarin ár og taliS
hin óbrigðulustu og beztu í
heinii til a'ð fást við ofþenslu
í efnahagslífi er cim haldið
áfram þrátt fyrir samdráttinn
og krcppuna í cfnahagslífinu
svo sem háum vöxtum og spari
fjárbindingu. Því miður virð-
ist ekkert útlit fyrir að á
þessu verði breyting þótt heil-
brigð skynseini segi venjulegu
fólki, að þveröfugum úrræðum
hljóti að' ciga að beita gegn
kreppu og ofþenslu og það' sé
að bera eitur í sáiin að beita
ofþensluúrræðuni gegn krepp-
unni.
Almenn bindkig sparifjár
nemur 30% af iunlánsaukn-
ingu banka og sparisjóða, inn-
lánsdeilda og annarra lána-
stofnanna. Kaup bankanna á
ríkisskuldabréfum eða ríkis-
stryggðuni skuldabréfum nem-
ur 10% af sama stofni. Ríkis-
sjóður hefur árlega lcitað
heimildar til þcss að selja
spariskírteini fyrir tugi og
hundruð milljóna með kjör-
um, seni eni svo langtum
betri og bankarnb' geta boðið
eða hafa leyfi til að bjóða að
þar kemst enginn samanburð-
ur að. Þau eru m. a. vísitölu-
bundin og undanþegin fram-
talsskyldu. Hvort tveggja harla
eftirsóknarverðir eiginleikar í
augum peningamanna eins og
nærri má geta. Áreiðanlegar
upplýsingar eru fyrir hendi
uin það, að langmestur hluti af
því fé, sem varið er til kaupa
á skírteinum þessum er tekið
út úr bönkum og sparísjóðum
enda vandséð hvaðan það ætti
annars staðar að koma. Til
þess að gefa örlitla hugmynd
um það, hvaða búsifjar eru
lagðar á viðskiptabankanna
með sparifjárbindingunni má
geta þess, að í árslok 1959 var
skuld viöskiptabankanna við
Scðlabankann 993 milljónir
króna en inneign þeirra á við-
skiptareikningi 72 millj. króna
þannig að á þessum tírna
lagöi Seðlabankinn þáverandi
viðskiptabönkum til fc sem
nam 920 milljónuin króna. Um
síðustu áramót var myndin
gjörbreytt og raunar allt önn-
ur og þveröfug. Þrátt fyrir
mikla örðugleika viðskipta-
bankauna m. a. vegna þess
hvernig innflutningsgjald og
síðar gengislækkun var fram-
kvæmd áttu viðskiptabankarn-
ir meira á bundnum rcikning-
um í Seðlabankanuin heldur
en nam bæði afurðalánum og
yfirdráttum á viðskiptareikn-
ingum. Þannig leggja viðskipta
bankarnir nú fram mch'a fé cn
þeir fá.
Vatn á gæs
Þetta hafa Frainsóknarmenii
reynt að fá lagfært á mörgum
undanföruum þingum, en án
árangurs. Fyrir Alþingi liggur
pingsályktunartillaga frá Ein-
ari Ágústssyni og Vilhjálmi
Hjálmarssyni um þetta efni.
Kún var borin fram í nóveni-
ber síðasfliðnum. Hún hefur
ekki fengið afgreiðslu og ef að
líkum lætur fæst hún ekld
afgreidd úr itefnd fyrir þing-
lok.
En Framsóknarmeitn eru
ekki einir um þessa skoðun, að
hér sé óskynsainlega stjórnað
PVamhaid a bls. 1P
Uppboö
Bftir beiðni l'ögreglustj'órans í Reykjavífc og skv. 4,
gr. regluig. uun búfj ár*hald í Reykjiaivífc m-. 148, 1964,
verða 6 ær og 1 hrútur seid á uppboði er írani fer að
Læikjarbug í Blesuigróf föstudaginin 1. aprd'l n.k. kl. 16
siðdagis.
Borgai'fógetaembættið í Reykjavík.
Orðsending
til húsmæðra
Viö bjóðum yður nýja tegund smjörlíkis
„Smára"-bökunarsmjörliki.
Það er drjúgt, ódýrt, aðeins kr. 22.50 stk., er frá-
bært í bakstur og er ómissandi í hverju eldhúsi. -
Matarpeningarnir endast lengur, ef þér notið hið
ódýra, en þó góða „Smára"-bökunarsmjörlíki.
Fæst í næstu búð.
SMJÖRLÍKI H.F.
Gráhári."
Ég skal hjálpa þér með farangui'inn þú ættir frcmur að lijálpa gamla mann- Takk, takk. Hvert viltu fara gainli?
ungfrú. Þú ert mjög vingjaridegur en inum. Ég skal hjálpa þér gamli minn. Ha, hvað?
Skýlið var læst og ekkert þarna inni býr hérna! Nei! hér befur enginn verið koinið' vatni hingað' upp? Það skiptir
nema vörur við hvað eruð þið hræddir? árum saman, allt cr þakið ryki. Hér engu máli! Heldurðu að það sé í lagi
Hauskúpumerkið! Viiuiu skáli, ciuhver befur verið matreitt, hvernig gat fólk að skilja farminn eftir hérna Clyde?
— Ég er að hugsa mig um. —