Vísir - 11.01.1978, Side 10

10
VISIR
Utgefandi: Reykjaprent hf.
Framkvæmdarstjóri: Daviö Guömundsson
Ritstjórar: Þorsteinn Pálsson (ábm)
Olafur Ragnarsson
Ritstjórnarfulltrúi: Bragi Gudmundsson.
Umsjon meö Helgarblaöi: Arni Þórarinsson.
Frettastjóri erlendra frétta: Gudmundur Pétursson.
Blaöamenn': Edda Andrésdóttir, Elias Snæland Jónsson, Guðjon Arngrimsson,
Jonina Michaelsdottir, Kjartan L. Pálsson, Kjartan Stefánsson, Oli Tynes,
Sigurveig Jonsdottir, Sæmundur Guðvinsson.
iþróttir: Björn Blöndal- Gylfi Kristjansson.
Ljosmyndir: Jens Alexandersson, Jón Einar Guðjónsson.
utlit- og hönnun: Jon Oskar Hafsteinsson, Magnus Olafsson.
Auglysinga- og sojustjori: Pall Stefánsson.
Dreifingarstjori: Sigurður R. Pétursson.
Auglysingar og skrifstofur: Siöumula 8. Simar 86611 og 82260.
Afgreiösla: Stakkholti 2-4, simi 86611.
Ritstjórn: Siöumula 14. Simi 86611 (7 linur)
Askriftargjald kr. 1500 á manuði innanlands.
Verö i lausasölu kr. 80 eintakiö.
Prentun: Blaöaprent.
Skömmtunarstefna
en ekki byggðastefna
Byggðastefna hefur verið eitt vinsælasta slagorð
stjórnmálamanna um áraraðir. Enginn sómakær stjórn-
málamaður hefur látið undir höfuð leggjast að veifa þvi
framan í kjósendur. Og því er ekki að leyna að á undan-
förnum árum hefur talsvert miklum fjármunum verið
varið til aðgerða í byggðamálum.
Þrátt fyrir mikinn áhuga stjórnmálamanna á byggða-
málum hefur þvi sem næst ekkert verið gert til þess að
dreifa valdi í þjóðfélaginu. Allar aðgerðir á þessu sviði
hafa byggst á fjárveitingum úr miðstýrðum sjóðum i
Reykjavík eða á hrossakaupum í fjárveitinganefnd Al-
þingis.
óhætt er að segja að þingmenn hafi staðið gegn því að i
byggðamálum væri farin leið valddreifingar. Lands-
byggðarþingmenn hafa yfirleitt talið meira virði að reka
byggðastefnuna í gegnum sjóði í Reykjavík. Á þann hátt
er einkar auðvelt að sýna áhrifamátt sinn í höfuðborg-
inni. Og eftir því sem fjármagnsskömmtunarstjórnin
hefur harðnað hefur hlutur svonefndra byggðarstjórn-
málamanna vaxið.
Meðan Alþingi situr er þétt setinn bekkurinn i anddyri,
kaffistofu og hliðarherbergjum þinghússins. Þar fer
mest fyrir sendinefndum sveitarfélaga, sem eru að
leggja fram bænaskrár fyrir þingmenn sína um aðstoð
við fjárveitingu í skólann, heilsugæslustöðina, gatna-
gerðina, frystihúsið, dagheimilið og félagsheimilið svo
dæmi séu nefnd.
Fyrst þarf f járveitingu fyrir hlut ríkissjóðs í sameig-
inlegum framkvæmdum rikis og sveitarfélaga. Síðan
kemur byggðasjóðsframlag og viðbótarlán úr stofnlána-
sjóðum og bönkum. Hlutverk þingmanna er að koma
málum sveitarstjórna í gegnum frumskóg fjármagns-
skömmtunarkerfisins í Reykjavík.
Hver ríkisstjórn á fætur annarri hefur gefið fyrirheit
um að færa verkefni frá ríki til sveitarfélaga með því að
auka fjárhagslegt sjálfstæði þeirra. I tíð núverandi fé-
lagsmálaráðherra hefur starfað stór og mikil nefnd, er
hefur það verkefni að skila tillögum til úrbóta á þessu
sviði. Enn sem komið er hefur nefndin engu komið frá
sér.
Sigurgeir Sigurðsson, bæjarstjóri á Seltjarnarnesi
skrifar grein í Vísi síðastliðinn mánudag og bendir á að
rikið gæti auðveldlega afsalað sér tekjuskattinum til
sveitarfélaganna. Á þessu ári er gert ráð fyrir að þessi
tekjustofn færi ríkinu tæpa fimmtán milljarða króna.
I staðinn gætu sveitarfélögin tekið að sér kostnað við
byggingar og rekstur grunnskóla og á sama hátt heilsu-
gæslu utan sjúkrahúsa, tónlistarmenntun, dagheimili og
leikskóla, iþróttamál, æskulýðsmál og félagsheimili.
Kjarni málsins er sá að sveitarfélögin fái tekjustofna til
þess að standa upp á eigin spýtur undir ákveðnum verk-
efnum en eigi ekki allt sitt undir velvilja fyrirgreiðslu-
þingmanna í Reykjavík.
Með uppstokkun af þessu tagi má raunverulega færa
aukið vald til sveitarfélaganna. Það yrði byggðastefna á
grundvelli valddreif ingar. Hin tvískipta f jármálaábyrgð
rikis og sveitarfélaga varðandi veigamiklar fram-
kvæmdir hefur dregið úr pólitískri ábyrgð. Breyting sem
þessi myndi þvi hafa í för með sér stóraukið aðhald og
gefa sveitarstjórnum aukið svigrúm til þess að i reka
sjálfstæða pólitik á tilteknum sviöum.
Greinilegt er að þingmenn vilja ekki breytingar af
þessu tagi. Þeir vilja hafa sendinefndir utan af landi
með bænaskrár til þess að sýna að þeir hafi eitthvað að
gera sem umboðsmenn fólksins suður í Reykjavík. Þeir
kalla fyrirgreiðsluna byggðastefnu en í raun og veru er
hún lítið annað en miðstýrð skömmtunarstefna eins og
að málum hefur verið staðið.
Miðvikudagur 11. janúar 1978 vism
Skólahljómsveit Laugarnesskóla ásamt stjórnandanum Stefáni
Stephensen. Vísismyndir JA.
Yngsta
lúðra-
sveitin
— meðalaldur
liðsmanna ekki
nema 10 ár
Skólahljómsveitin i Laugarnes-
skóla i Reykjavik er sennilega
með yngstu lúðrasveitum i
„bransanum”. Meðalaldur hljóð-
færaleikaranna er ekki nema um
10 ára.
Og af þessum tiu árum hefur
ekki nema I mesta lagi eitt fariö i
tónlistarnám. Þegar Visir leit inn
á æfingu hjá hljómsveitinni um
daginn virtist þó frekar að
krakkarnir hefðu leikiö á hljóð-
færi alla ævi. Þau gáfu fullorðins-
hljómsveitum litið eftir.
Það var i fyrravetur sem farið
var af staö með þessa sérstæðu
hijómsveit. Þá voru valdir um
fimmtiu krakkar sem áhuga
höfðu, og síðan tekið til við
kennsluna.
Krakkarnir læra á hljóöfærin I ekkert sé. strik i reikninginn aö hljóm-
skólanum, ein sér, i smá hópum, Að sögn Stefáns Stephensen, sveitarmeðlimir eru komnir mis
og svo á hljómsveitaræfingum. kennara og stjórnanda hljóm- langt hvað getu varöar.
Og þau lesa flest nótur eins og sveitarinnar setur þaö dálitið
Yngsti blásarinn er til aö
mynda ekki nema 7 ára gamall og
aðrir voru á sinni fyrstu æfingu,
einmitt þegar Visi bar að. „Það
má eiginlega segja að við eigum i
vök aö verjast”, sagði Stefán.
Þaö vilja nefnilega allir komast i
hljómsveitina.
Ahugi meölimanna er lika með
fádæmum — sérstaklega ef stefnt
er að einhverju sérstöku. Fyrir
jólin og yfir hátiöarnar voru
haldnir nokkrir tónleikar, i
sjúkrahúsum, elliheimilum og
siðan sérstair fjölskyldutónleikar
i Laugarásbiói.
Hljómsveitin hefur uppundir 20
lög á valdi sinu og uppáhaldslag
hennar er „March of the cadets”
— þrælfjörugur og kraftmikill
mars.
En lifið er ekki bara dans á rós-
um þó maður sé i lúðrasveit. Þaö
fengu þeir aö reyna nokkrir af bá-
súnuleikurunum á æfingunni.
„Oj, túbuna”, sögðu þeir þegar
I ljós kom að þeir þurftu aö taka
að sér að leika laglinu túbuleikar-
anna af þvi aö þeir voru seinir
fyrir.
En þó túbulinan sé heldur
leiðinleg fyrir básúnuleikara, létu
þeir sig hafa það. Og afgreiddu
lagið með glans.
Þegar túbuleikararnir voru
komnir datt þeim i hug að leggja
vangann að lúðrinum sinum og
hlusta. Þetta voru skritin hljóð.
„Hlustaöu maöur!” var sagt,
og áður en varöi var hálf hljóm-
sveitin búin aö snúa hljóðfærinu
sinu við og hlustaði með andakt.
En þá var hléið búið, höfö voru
endaskipti á lúðrunum á ný og
marsinn þrumaði.
-GA