Tíminn - 22.07.1969, Blaðsíða 3

ÞRH>JUDAGUR 22. JÚLÍ 1969.
TIMINN
3
Skipstjórin'n ag vóistjór-
inn höfóu veriS að rííagt, og
Ikiam þar loks að skipsitjórinn
kvað það hreinasta barnaleiik
alð 'gæta véldiruisOiuininiair, í sam-
amlbiurSi við að staeda í brúnmi
aig stýna fflj6ytuoni, en véŒisibjiór-
ámm sitóð fiast á gaignistæðri síkoð
on. Var það að saimkamiulaigi,
að þeiir sflcyldiu slkiipta um stairf
ó sbvm.dimmi
Tíu mínútum síðar, heyrðist
sflripstjóninin fcallflia í örvæntingiu
qíroni meðan úr véfliarrúminu:
— Það er efldki niakflouirt viðliit
tíð komia heflivítis véfliamræbsn-
inn ? gamig.
Og þá svaraði véfllstjórion otf
ffln úr brúiini: — Það gerir
*&t ekkert túl. Við erum komn
ir áþurrt.
Kennardnn bélLt þrumandi
gkammarræ'ðu yfár laitasta nem
aindaniam í befldknoim og laulk
hen'.ii með þeasum orðum:
— Til að þú gerir þér l'jóst,
hvíiíkur trassi þú ert ag let-
inigi, áttu um liedð oig þú kiem-
ur heiirr að taflca blað og sflcrifa
á það. Ég er beiimislbur ag iat-
ur +rassi. Svo iæturðu pabba
þinn ökrifa mafinið sirtit uinidik
og kemur með blaðið til mín
í Skaiann á marguin.
LífsgliaðuT, miiðaMra Reyk-
vfkinigur fór nýflega í hjarta-
rainnsókn, ag að henmi lakimmii,
kvað íæknirimm upp þann dóm,
a® m.a. mætti miaðurkm efldki
reykja né direfldka eða borða
fitandi miat ag uimifraim aliltt
dkfc] reyna á sig Ifikaimlegia.
Við þetta varð miammimium tfjyrst
huiggað ti ástarllífs síms, ag
hann tpurði því lækmimm, hvort
hann mætti fara 'SÍmu fram í
þeim efnum. — Jú, anzaði
iœfcnirimin, en aðieins mieð taan-
umni, — ég ætfliast eCdki til, að
þér komiiist í nieiinm æsimig.
— Guði sé lof að þið komuð. Hafið þið benzín með?

Þtað var eiinn vebur, a® nem-
endlur Húsmæðirastaóliainis á-
Ikváðu a® búa til smjióflsairl í
garði skólans, er skyldi táfcna
Gretti Ásmundairsom f fullri
llkamsstærð ag nafldinm. Að
verkimu liakinu fóru Ikenniarar
út til a® skoða iistaverMð.
— t*ð sést efldki, hvort þetta
er karl eða toooa, varð eirnurn
þeirra að orði.
— Já, en það vamtaði bara
hierzlumiuinkm, svamaði ein
námsmieyja, — snjórino var bú
jnm.
Ég stóð við hring’dyrnar á
Hótel Borg. Sé ég þá, hvar
druikkinn miaður gengur inm
en fylgist með allan hringinn,
og fcemiur því út á götuma aft-
uæ. Svonia gefldk það moflckrum
simnum. Einu sinmd stafldk Ijós-
klæddur maður sér fram fyrir
hann og fór Lno í sama hóflfi
hringiðuininiaii. í samia bili kem-
ur dökkklœddur ma®iur að inn
an og gengur á undan hanum,
þegar hanm er á úbleiðinni. Þá
segir karl umdramdi: „Sá var
ekki lenigi a® Skipta uim föt“.
VI
DENNI
DÆMALAUSI
— Það er sannarlega ömur-
legt fyrir fuglavini, að búa í
þessu hverfi!
Þetta er umdarleg sjióm — vel
ikllædtídr Lundúma-hierfram'enm
með bowler hatta og regnhflíf-
ar busfliandi í viðurstygigiilegu
f.rárenin'slisvatmi. En þessa sjón
gaf að Mta í Lomdom nýlegia.
Reyndar var það eklki alliveg af
ástæðuiausu sem liierrarnir
dembdu sér út ,í — pybturinm
var nefnilega fufltur af pumds-
Talflþjónustan og lögregfl.am í
Trelleborg í Sviþjóð fenigu fyr
ir ndkkrum dögum vitnes'kju
um að þarngað myndi koma
með ferjumo.i bópur þýzflcra
skáta. Þagar þessir aðilar varu
mættir við brygigjuna til að
baka á móti Skátumuim, maetti
þeim and'styggi’lieg sjón.. Þrett-
án tid fjlórtám ára drenigir og
stúlflour ufltu um á þilflari ferj-
uinm'ar, diauiðadrulkkim. Þrír umig
limigar flengu allkóh'ól-eitrun ag
varð að senda þá á sjúlfcrahús.
Skátarnir hófu svallið þeg-
ar við brattförina frá Berflín.
Brenoivínisflösbur varu diregrn-
ar upp úr töskum ag pokum
am leið og flestin iagði upp.
J'afnvel mjög umigir drenigdr og
stúflkur tóku _ þátt í „veizlu-
hölduinum“. Á ferjumni gátu
barmim svo keypt bren'n'ivím ag
vindlimiga að vMd simni, margir
þyirgðu sig upp, tifl þess að geta
síðan selt í Svíþjóð. — Við
vitum að brennivín er dýrt
hérna, ag með því að sefljia það
sem við etaki getum sjáflff not-
að, Mum við vasapenimgia,
sagði eimm þýzku sfcáibanoa.
Hópur þessi samam stóð af
börmum á aldrinum niíu til nítj
ám ára og var á leið á eitthvað
heijiarmikið stoáitamót í Trelle-
borg.
Margir skátanma voru orðmir
ilfla á vegi staddir þegar váð
kamuna til Svíþjóðar, höfðu
eytt öllum ferffiapenimgum sím-
um í brennivínskaup, og áttu
etaki einu simni fyrir farinu
heim aftur.
Þrír sfaátanma voru sendir
strax afbur til Þýzkalamds, ag
einn var svo „d'auður“ að lög-
reglian gat ekfksi vaikið hanm.
Öðrum úr hópnum var leyft að
halda áfram á móbið, og eflauist
bafa þeir geta stólað á aðstoð
sænskra skáta, því „skáti er
seðflum, ag þar sem m'emminn-
ir eru alflir verzluma'nmenn, þá
hefur fégræðgim arðið við-
bjóðnium á pestarvatninu yfir-
sterkari.
N'ei, þetta gierðist amnars
ekkl í raum.veruiéi!ka>njum, þeitta
er eitt atriði myndarino'ar „The
Magic Ohiristian", myndim sem
hjálpsaimur“, það er því ó-
sanmifliegt að fólkið verði þurr-
brjósta á mótinu.
Lögreglan í Lyom þuirfti ekki
að leita lemgi, efbir að skatt-
stjóri borgarimniar hafði til-
kynnt að bifreið sinnd hafi ver-
ið stalið. Skaititstjórinn í Lyan
er konia sem beitir Suzanme
Bussod tilkymmti lögraglunni
um sibuildinm að kvöldi diags, ag
á öðrum morgni þar frá fanm
lögregflian bflinn — fyrir utan
dyr skattstaflummiar þar í borg.
En reyndar áitti Bgreglam í
nókkrium erfiðleikum rmeð að
þekflqja bíflinn aftur, því þjóf-
armár höfðu búitað hanm í sumd-
ur stýkflsi fyrir stykki.
Lögireglumaður makkur fanm
þó ffljótlega lau'Sn þessarar dul
arfullu gátu. Ininian í öllu brak-
imu flann hanm miða, á hverjum
stóð að bílaþjióffiarnir væru með
limir í féfllagi mamma sem berð-
ust fyrir rétbHáibari sfcattlagn-
inigu.
Lögreglan segir að þjófarnir
bafi farið með bílinn á afvifc-
inm stað, hlutað hanm þar í
suimdur, en síðan muinu þeir
bafa ekið brakinu á vörutoíl um
bjartam dag að skattstofunni,
lOtaað götuomi með fölskum
vegaskiltum, ag velt draslinu
niður á ganigstéttina.
— Þvi dæmist rétt vera,
sagði dómarimin virðulega, að
þér skufluð greiða tóflf hundr-
uð króma sefct. fyrjr að gefa
út iumistæðuiiausar ávísamir.
— Það var nú ekfki sem
verst, en ei ekfld alflt í flagi.
þótt é° skrifi ávísun fyrir upp-
hæðinni?
Peter Sellers fleikur í og stjóm
ar, ásaimt Rimgo Stanr.
Oig það var Selleirs, í hluit-
veiki „ritoasta miamms í heimi“,
sem eims og í huigsumarleysi
kastaði penimgabúnibum út í
pyttinm, og eðliflega köstuðu
bíisniisis-mienmimir sér út í á
eftir.
Svo bar við í Exeter í Eog-
landi ektoi alls fyrir lömgu, að
ojofldknir lögregluÞjónar rudd-
ust imm á bvenn'aviist eins stúd-
entagarðanna þar í bænum, og
lýstu mieð steikum vasafljósum
yfir ffletim, þar sem stúdímur
sváfu svefni hinma réttlátu.
Orsöfc imnrásar lögreglunar-
inmar mum hafa verið sú, að
niofldkrir toábir stúdentar
hriogdu { lögregluinia ag sögð-
ust bafa séð mamm einn kflömigr
ast eftir þaki kvetnnavis'tarinm-
ar, ag sveiffla sér ímm um eion
gllugganm. Lögreglam bjóst við
himu versta ag æddi þegar á
staðinm, en inrni á vistinni var
að vísu eln barlmaður, en hamm
var alsafldaus af því að hafa
bflifirað inn um gluiggano, því
hann hafði safið á vistinni alla
nóttina, sælil ag glaður í faðmi
umnuistu sinmar.
Uppfliringimigin reyndist vera
gabb, em lögreglam tók pifltimn
þó með sér, enda hafði hann
efldtoert fleyfi tifl að vera á vist-
immi.
Þessa nótt sem ionrásim var
gerð, muo hafa verið mjög
heitt ' veðri, enda sváfu stúd-
ínurnar fiestar naktar, og afam
á sængurfötumum, þeim brá
því mjög : brúu þegar þær
blimduðu'st af ljósgeisla frá
vasalljiósum lögregluimammia'nna,
ag efeki batnað' skapið, þe.gar
löggumar tóku að lýsa kroppa
beirra af m'erkilegiri vamd-
virkni og með ánægjuglott á
amdlitum.
Nú hefur farmaður stúdenta
sam'bandsm® við skólann kœrt
þetta framferði ).ögreglu.nnar,
en yfirvöldim brosa bara og
biðja mienm að hafa sig hæga. [
Hins vegar var unnustinin sem t
buitu var rekino sektaður um J
tvö pumd fyrir brot á regluigerð [
sfcúlans. 1