Tíminn - 06.08.1969, Blaðsíða 3

M3ÐVIKUDAGUR G. ágúst 1969.

3
— Bara rSr handa mér. Vinur minn er með eitt sjálfur.
Meö
morgun-
kaffinu
Hann er efcki lengi að skipta á
áttum, sagði berlingin, sem
sfcrapp út í sfcemmu. „Hann
var beint í rassinn, þegar ég
fór inn, en snarpur í fangið,
þegar ég kom út aftur.“
Maður á alltaf að vera ástfang
inn, og þess vegna aidrei að
giftast, Oscar Wilde.
Dómarinn: Þú átt raunar að
greiða 100 kr. í sekt, en af
því að þetta er fyrsta brot
þitt, skal ég loka öðru auganu
og láta þig greiða helminginn,
eða 50 fcr.
Ákærði: Gæti efcki herra
dómarinn dregið hitt augað í
pung, sem svarar tíu krónum.
Ég á nefnilega ekki til nema
40 krónur.
Ur auglýsingu: . . . og svo
smíða ég alls konar húsgögn,
svo sem borð, stóla, koffort og
hjódbörur.
— Getur þú skrifað jafn
hratt og ég tala, Kari?
— Já, elskan, en tíkki jafn
lenigi.
Kennshikonan: Ilvað er orð-
ið koss?
Námsm'eyjan: Samsetningar-
orð.
Frúin: Vinnukonunni hefur
orðið það á, að eyðiiiaggja eft-
irréttinn. Þú verður að láta
þér nægja að fá koss í stað
inn.
Maðurinn: Agætt. Segðu henni
þá að koma.
Unigi maðurinn hafði lofcið
læfcnanámi og var farinn að
starfa sem læknir. Dag nokk-
urn kom hann stoltur heim til
föður síms sem líka var læfen-
ir:
Pabbi, mér hefur tekizt að
lækna konu, sem var sjlMing-
ur þinn í tíu ár, án þess að
batna.
— Hm, hún átti það sivo
sannarlega skil-ið, sonur minn,
því að bún hefur borgað námið
þitt.
DENNI
DÆMALAUSI
— Jói! Komdu og tyggðu
strá með mér! Mér finnst gras
vont!
TIMINN
Kvikmyndaleikkonan sænska,
Anita Ekberg, en hún mun nú
vera þrjátíu og átta ára, er ú
orðin útgerðarmaður. Einmitt
núna er flutningaskip hennar,
„Pacific Vifcimig" á .eiðinmi frá
London til Salerno. Því ^r haild
ið firam, að Anita nafi keypt
skipið hamda mamni sínum, Rik
van Nutter, til þess að hann
hafi eitthvað fleira við að
sýsla en Anitu. Hún íær nefni-
lega tíkki Skilið, bvermife því
stendur, að Rik, þessi mymdar-
leigi maður, getur a'ldrei fenig-
ið nieina aitvinniu eða svo segir
Lundúnablaðið Sunday Ex-
press.
Sjáif hefur Anita nóg að
gera og ekki bara sem útgerð-
armaður, en einnig sem leik-
kona. Nú hefur hún nýlega lofc
ið váð að leika í tovikmymd, sem
gerð var á Ítaiíu. Þá vildu
Baindarífcjamenn fá hana til
Hoiliywood að ieifea þar í bvik-
mymd, en Anita segist hafa
fenigið nóg af þeim toæ.
„Ég er Evrópúbúi", segir
hún oig vill ekki meira af
Ameríku heyxa. Hún segist
ætíð hafa haft áhuga f. slfcip-
um og áður en hún giftist Nuitt-
er, gerði hún talsvert af því að
siigla um í hraðtoá'tnum sínum.
Útgerð Anitu á reyndar annáð
Skip, gamlan kíniv'erskam diall,
en hanm iónar eimihvers staðar
á Miðjarðarhafi engum til
gaigns. E'kki er vitað, hvort hún
treystir manni sínum tii að taka
alveg við útgerðimni, en hann
hefur að mimosta kosti -öðva-
aflið tii þess, var á sínum
tíma kjörinm hr. Alheimur.
★
Tónská'ldi'ð Ron Miúler hefir
samið tónliist í þrjátíu ár af
hinium þrjátíu og sex, sem
harnn hefir lifað. Hanm er fræg
astur fyrir lagið „For once in
my Wfe“, en fæst af lögum bans
hafa þó náð vinsældum. Ron
Mililer er fjölskyldumaður, oig
þar eð hann gat lengi vel efcki
lifað af tónverkasmíði simoi,
varð hanm að leika á píanó á
koæpuim og fjórða fiobks mat-
sölustöðum. Þegar hann hafði
lokið við að Skrifa „For once
in my Ufe“, bauð hann það
yfir 300 sömgvurum án þess að
nokbur þeirra fengi áhuiga á
að syragja það. Og þrátt fyrir
að Carmen McRae hafi leikið
Það inn á plötu, varð þar eng
im breyting á.
Svo var það einn dag, að
hdn fiimmitán ára gamla dóttir
Miliers, Debbie Miiler, hitti
sömgvarann Tony Bennetf á
götu, hún rauk á hanrn kotrosk
in mjög, oig bað hann að syngja
lag föðurs síns. Bennett geðj-
aðist vel að lagi þessu, og nú
er lagið „For once jn my life“
orðdð viðlíká vinsælt í Banda-
ríkjunum og „I left my heart
in San Fransisco" var á sín-
um tíma. Nú hafa rúmlega
hundrað söngvarar í USA sunig
ið þetta lag Miilers, meðal
þeirra Franik Sinatra. Ron Mill
er hefir sem sé sleigið í gegn,
og nú er hamin tekinn til vdð
að semija tóniist við söngleik
Wiiliams Imge, „Bus Stop“, en
það á að færa upp á Broadway
í haust. Miller er því hættur
að leika á ódýrurn matsölum.
*
Menningai'istraumar tl ís-
lands frá Austur-Evrópulönd-
unurn eru næsta fátæklegir.
Stundum skreppa þó íslending
ar „auistur fyrir tjald“ og
kunna þá á stundum frá mörgu
að segja, einfcum ber mikið á
bjálfaleigum bröndurum og
htá.ðsgiiósum á þjóðskipulag
þessara .lánda en stunduim
kemur eifthváð mcrkilegra. Ný
lega barst eftiirfarandi brand
ari austan úr Rússíá, en hann
gæti reyndar engu að siður átt
við í Vestur-Evrópu viíða: Mik-
it hensýning fór fram í Mosfcvu
á fyrsta maí. Sem heiðursgest-
ir voru þeir mættir á sýnimig-
una, félagarnir Alexander
mikli, Caesar og Napóleon. Þeir
Alexander og Caesar horfðu á
forundran og yfir sig hrifnir
á alilar vígivélarnar, sem fram
hjá þeirn fóru, en þeir stóðu
við virkistvegig í Kreml. — Ef
ég réði yfir slífcum vígbúnaði,
sagði Caesar — þá myndi ég
Sonur Aristótelesar Onassis,
Alexander, var gerður að með-
eiganda í fyrirtækjum föður
síns nú fyrir skömimu eöa þeg-
ar hann átti tuttugu og eins árs
afmæli. Hann hélit nýlega si-nn
fyrsta blaðamannafumc. Fund-
urinn var haldinm á fiugvellin-
um - Aþenu, en þar gerði hann
greim fyrir framtíðaráformum
leggja umdir mi-g alla Evrópu.
— Ef ég réði yfir þessum her,
sagði þá Alexander, — myndi
ég leggja undir miig allan heim
inn. Síðan litu þeir á Napó-
leon, en hann sat þá bara og
sneri baki við sýningunni og
las í Prövdu. — Hvað er þetta,
félagi Napóleon, hefur þú ekk-
ert um þetta að segja, spurðu
þeir Alexander og Caesar.
— Ha, já, þetta, sagði Napó-
leon oig leit um öxl, — en ég
skal segja ykkur, að hefði ég
ráðið svona blaði á mimmi tíð.
þá hefði sko engimm frétt, að
ég tapaði við Waterloo.
★
Brezbu blöðim sögðu nýltíga
frá manni nokfkrum að nafni
Bill Howe, hann var lagður
iinn á sjúkrahús fyrir tuttugu
og sjö árum síðan, og sjúk-
dómisgreiningin hiljóðaði upp á
„lömun og fálbjánahátt, ekki
hæfur tl að gera siig sfciljan-
liogan“.
Nú hefur þessi sami Bill
Howe Skrifað bók, sem hanm
kallar „Crossed Wires“.
Howe, sem nú er fjöruifcíu og
fimm ára, er nú sagöur vera
framúrsfcarandi sberkur per-
sónu'leiki. Hann gefcur tíkjfci tal-
áð, og aðeiras vimsfcri fófcur
hams hefur einbvern miáltt,
þanmig að Howe ráði yfir hreyf
Lnig'Uim hamis. En inmi í þessum
hjálparlausa líkaima er mjög
gáfaður og afcorkusamur per-
sónuleifci.
Hanm skrifaði sjálfsævisögu
sína, „Crossed Wires“ á riitwél.
Hanm gefcur skrifað á rafmaigns
rifcvél með því að nota tifct,
sem hanm lætur fesfca á sér-
staklega gerðan Sbó á vimsitra
fæti.
Það er Spastics Society fór-
laigið, sem -gefur „Crossed Wir-
es“ út, heimiiistfamig útgáfunm-
ar er 12 Park Crescent, Lond
on W 1, og í Emglandi bostar
bóitím aðeins fimm shillimga.
í dómum um bókina segir
meðal amnars, að hækur, sem
fólk með tvær hendur og tvo
fætur toefur sikritfað, séu sjald-
an svo átorifamikílar og þessi.
sínum varðandi Olympic Air-
ways, fluigfélaig þeirra feðga.
Á meðan á fundimium stóð
var Alexander iwnsetimm fögr-
um stúlbum, fliugfreyjuim Ol- [
ympic Airways og etftir því }
sem gríska fréttastofan segir, J
þá virtist Alexander yissutega *
kunna að umgamgast konur. }