Morgunblaðið - 19.01.2001, Blaðsíða 33

LISTIR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 19. JANÚAR 2001 33
tamið sér svo ópersónulegan tjáning-
armáta að leitun er að listamanninum
í þessum þurrausna kúbisma hvers
svanasöng má rekja tvær eða þrjár
kynslóðir aftur fyrir fæðingu lista-
mannsins.
Það er sömuleiðis eitthvað þreytt
og endurtekið í annars tæknilega vel
útfærðum vatnslitamyndum Karó-
línu Lárusdóttur; líkast því að ekkert
vefjist lengur fyrir henni og mynd-
skreytingin hafi sigrað málverkið. Þá
má segja að aðferðarfræði Þorgerðar
Sigurðardóttur og áhersla á tækni-
brögð beri tréristur hennar eilítið um
of ofurliði og hamli því að einfaldleiki
þeirra fái notið sín sem skyldi.
Að því leytinu hafa þau vinninginn
Guðrún Kristjánsdóttir og Tryggvi
Ólafsson því tjáningarmáti þeirra er
sýnu hreinni og beinni og öldungis
laus við þá sýndarmennsku sem
FJÁRSJÓÐUR nútímans – Mod-
ern Treasures – var táknrænn und-
irtitill samsýningar sem Elínbjört
Jónsdóttir hjá Gallerí Fold gaf ís-
lenskri sýningu sem hún setti saman
í salarkynnum Alþjóða gjaldeyris-
sjóðsins í Washington DC í liðnum
október. Sýningin sem annars hét
Icelandic Art 2000 var samvinnu-
verkefni íslenska sendiráðsins í
Bandaríkjunum, Landafundanefnd-
ar, Alþjóða gjaldeyrissjóðsins og
Gallerís Foldar.
Ekki verður beinlínis sagt að sýn-
ingin sé gæðin uppmáluð, til þess eru
listamennirnir of misjafnir. Frá
kempum á besta aldri á borð við
Braga Ásgeirsson, Karólínu Lárus-
dóttur og Tryggva Ólafsson má feta
aldurinn niður á við til Þorgerðar
Sigurðardóttur, Guðrúnar Kristjáns-
dóttur og Daða Guðbjörnssonar. Þá
eru þær einnig mættar til leiks Guð-
björg Lind Jónsdóttir og Soffía Sæ-
mundsdóttir. Yngstur rekur Pétur
Gautur Svavarsson lestina, trúlega
okkar einhæfasti málari eins og sakir
standa, ef frá er talinn nafni hans
Þór, sem fylgir honum í kyrralífinu
eins og skugginn.
Ég er ekki viss um hvar Guðrún
Halldórsdóttir, Ingibjörg Styrgerður
Haraldsdóttir, Kristín Guðjónsdóttir
og Magnús Þorgrímsson standa í
tengslum við sýninguna í Gallerí
Fold, því verka- og verðlistinn nær
ekki yfir þau og verk þeirra eru ekki í
sjálfu sýningarrýminu. En hvað um
það, þau voru alltént með í sýning-
unni í Washington svo það er sjálf-
sagt lítill skaði skeður þótt þau séu
eilítið utan við innsta hringinn á
Rauðarárstígnum.
Segja má að Bragi sé í góðum gír á
sýningunni. Að vísu eru verkin hans
fjögur – fleiri en nokkurra hinna –
æði misjöfn, að gerð, inntaki og gæð-
um. Víðbláinn II ber af þessum verk-
um og mætti hann að ósekju gera
mun meira í þeim dúr. Þótt Ást-
þrungna rauðsokkan sé mun skreyti-
kenndari er hún alls ekki eins galin
og heitið bendir til. Það er því synd
að draga niður þessa rauðleitu tót-
emfígúru með áðurnefndum hallær-
istitli, sér í lagi þar sem gerð hennar
er berlega ætlað að miðla dulúð en
hvorki húmor né galsa. Víðbláinn II
sannar þó enn og aftur að Bragi þarf
síst að leita á náðir skreytikenndra
bragða til að vekja upp andrúmsloft
dulúðar.
Að ofansögðu mætti ætla að
skreytilist væri bagaleg í hvívetna,
en Daði Guðbjörnsson sannar að svo
er ekki. Þótt Daði virðist ætíð vera að
fást við sama myndmálið og sömu
skreytigildin er dulin þróun í flétt-
unum og litavalinu sem sýnir sig þeg-
ar nær er gáð. Myndir hans breytast
og þroskast og sá galdur er fólginn í
næmri meðferð hans á litum og lita-
samböndum.
Það er einnig gaman að sjá Soffíu
Sæmundsdóttur bregða fyrir sig
rómantísku litavali í landslagi sínu
með eftirtektarverðum árangri, en
myndin var fyrir skömmu á sýningu í
Gerðubergi. Það er að vísu spurning
hvað fígúrurnar tvær – klæddar í ein-
hvers konar þjóðbúning – eiga að fyr-
irstilla. Þær virðast mega missa sín
án tjóns fyrir verkið enda eru þær
ekki annað en vafasöm frásagnar-
minni – þjóðlegur uppspuni – til þess
gerð að snúa sjálfstæðu málverki upp
í óþarflega maleríska myndskreyt-
ingu.
Guðbjörg Lind sækir einnig til
heims myndskreytinga. Líkt og hjá
Soffíu væri auðvelt að sjá fyrir sér
myndir hennar sem skreytingar í
fagurri barnabók í stóru broti, með
stórskornu letri og hörðum glansandi
pappasíðum. Spurning er hvort tími
sé til kominn að Guðbjörg Lind finni
sér annað myndefni en eyjarnar.
Stundum virðist sem þær séu orðnar
of átakalítið myndefni fyrir þessa
sjóuðu listakonu.
Ef til vill er það einmitt átakaleys-
ið sem veldur verstu hremmingunum
meðal sýnendanna. Hvergi er það
augljósara en í list Péturs Gauts –
yngsta þátttakandans – og veldur því
að hann virkar eldri en allir hinir sýn-
endurnir til samans. Hann hefur
tæknibrelluiðnaðurinn í myndlistinni
hefur ávallt haldið á lofti. Segja má
að verk þeirra Guðrúnar og Tryggva
séu það sem þau eru – skínandi lita-
spil – án þess að vera þjökuð af dul-
inni þörf höfundanna fyrir að virka
flinkir eða flottir.
En eins og áður sagði hrjáir mis-
vægi – og stefnuleysi – þessa sýningu
þótt einstakir sýnendur séu góðra
gjalda verðir og þar með verðugir
fulltrúar íslenskrar listar í þeirri pa-
radís stjórnmála- og peningavalds
sem höfuðborg Bandaríkjanna verð-
ur að teljast. Hitt er erfiðara að
botna; hvers vegna Guðrúnu Hall-
dórsdóttur, Ingibjörgu Styrgerði,
Kristínu Guðjónsdóttur og Magnúsi
Þorgrímssyni var ekki fundinn stað-
ur með hinum.
MARGRÉT Bóasdóttir, sópran og
Miklós Dalmay, píanóleikari, halda
tónleika í safnaðarsal Selfosskirkju,
sunnudaginn 21. janúar kl. 17.
Efnisskrá þeirra ber heitið Söngv-
ar frá sjónarhóli barna og eru það ís-
lenskir og erlendir ljóðasöngvar sem
allir fjalla um börn eða eru lagðir
börnum í munn. Það eru lögin Lög
handa litlu fólki eftir Þorkel Sigur-
björnsson, Barnalög í gamni og al-
vöru eftir Elínu Gunnlaugsdóttur, I
hate music eftir Leonard Bernstein
og Barnaherbergið eftir Modest
Mussorgsky ásamt söngvum eftir
Max Reger og Robert Schumann.
Margrét og Miklós eru bæði kenn-
arar við Tónlistarskóla Árnesinga og
Margrét stjórnar Unglingakór Sel-
fosskirkju. Þau munu einnig flytja
þessa efnisskrá í Tíbrá, tónleikaröð-
inni í Salnum í Kópavogi, 29. janúar.
Aðgangseyrir 1.000 kr.
Söngtón-
leikar í Sel-
fosskirkju
Margrét
Bóasóttir
Miklos
Dalmay
Gjaldeyris-
sjóðssýningin
MYNDLIST
G a l l e r í F o l d ,
R a u ð a r á r s t í g
Til 28. janúar.
Opið daglega frá kl. 10-17.
MÁLVERK & GRAFÍK
NÍU ÍSLENSKIR
LISTAMENN
Halldór Björn Runólfsson
Lífsins fljót eftir Soffíu Sæmundsdóttur.
Morgunblaðið/Halldór B. Runólfsson
Víðbláinn II eftir Braga Ásgeirsson.