Morgunblaðið - 19.01.2001, Blaðsíða 68

FÓLK Í FRÉTTUM
68 FÖSTUDAGUR 19. JANÚAR 2001 MORGUNBLAÐIÐ

 

 


  
 


  

!"

# 

$%

 &'(

)

*  
+
,%
 -

 .%
 
/0
1 *
1 1 2 


 340
1  
 
, *
%
 $
 5

$%

 ""
!

1  + 

,% !.%

+

. 1


 %
 

         
   

 

  

!" #$

% 
&  ''
(
)
 '
*  + 
, - 
(
   . 

- %
/0 1222

/0 11
      3 ' 
( - 4
5 
 
 6

7
 
8 *

 '.

*'
)))9   

6 7::2;1222
 
< ' ' 
%

  =
(
 > 
8
 ?
 8
7@
1@
A@
B@
C@
D@
E@
F@
:@
72@
77@
71@
7A@
7B@
7C@
7D@
7E@
7F@
7:@
12@
17@
11@
1A@
1B@
1C@
1D@
1E@
1F@
1:@
A2@
06
7
36
68
30
33
69
8:
3
4
64
3;
33
7
7
4
4
0
7
:
6
39
0
33
:
:
9
3
0
38
)!<

.
/
 
!

)!<
=''

/
 
*  )!<
/
 
*

/
 
*5

*



>?



>?

!&
/
 


 .
)!<
*

*
*

@


2
 !
*
*

*

2

*

3
0
6
4
9
A
7
33
34
3:
06
3;
39
38
30
37
08
:
09
60
8
0:
63
66
69
6A
6:
93
A0
B ,


  C



    5 '
 D
'E
,



 



 . F
%     *"
 %C
 '
  ! 
"'' 5  


' 

 
G   + H 
H = H $5 
%
H $5 #


H $5   H !(5
 !
 +

I
H !(5  !
 !H *


#


H *5
#


H *5
   07
7@
1@
A@
B@
C@
D@
E@
F@
:@
72@
77@
71@
7A@
7B@
7C@
7D@
7E@
7F@
7:@
12@
17@
11@
1A@
1B@
1C@
1D@
1E@
1F@
1:@
A2@



 





FLESTIR hafa heyrt þann sterka lífseiga orð-
róm um að hljómsveitin Coldplay ætli sér að
heimsækja klakann í sumar. Það gaf vissulega
orðrómnum byr undir báða vængi þegar gít-
arleikari sveitarinnar staðfesti í viðtali við
Morgunblaðið að heimsókn til Íslands væri á
dagskránni.
Hvort verður af þeirri heimsókn eður ei verður
tíminn að leiða í ljós en miðað við plötusölu
hér á landi ætti að þykja víst að þeir tónleikar
verði vel sóttir.
Íslandsvinir?
ÞRÍEYKIÐ banda-
ríska Blink 182
hefur vakið mikla
athygli und-
anfarið með
eróbikrokki sínu,
húðflúrum og
gamansömum myndböndum en í þeim
gera þeir óspart grín að svokölluðum „stráka-
böndum“ á borð við Westlife og Backstreet
Boys.
Nýjasta útgáfa þeirra er samansafn tónleika-
og sjaldgæfra upptakna frá síðastliðnum ár-
um. Aðdáendur sveitarinnar ættu að vera fljót-
ari en seinir að næla sér í eintak því platan er
gefin út í takmörkuðu upplagi.
Í takmörkuðu
upplagi!
NÝSTIRNIÐ Anastacia
Newkirk fæddist í Chicago
1973 en fluttist til New
York á unglingsárum þar
sem hún var í skóla með
Christian Slater og River
Phoenix. Allt frá barnsaldri
hefur hún átt þann draum heitastan
að verða söngstjarna og amma hennar kallaði
hana jafnan „Sviðið“. Fyrstu sporin í skemmt-
anaiðnaðinum steig hún sem dansari og kom
m.a. fram í myndbandi rappkvennanna Salt N’
Pepa. Hún var þó ekki uppgötvuð sem söng-
kona fyrr en fyrir tveimur árum síðan í hæfi-
leikakeppninni The Cut á MTV vestra og síðan
þá hefur leiðin legið upp á við. Svo virðist sem
Anastacia höfði sérstaklega til sjálfra stjarn-
anna sem keppast um að mæra hana og lof-
syngja; sálardívan Faith Evans féll fyrir henni í
fyrrnefndum MTV-þætti, Michael Jackson dáir
hana og Sir Elton John fékk hana til að syngja
með sér dúett á nýju tónleikaplötunni sinni
One More Night. Stjarna er fædd.
ÞAÐ STEFNIR allt í það að hljómsveitin At the
drive nái heljartaki á íslenskum rokk-
áhugamönnum, a.m.k. ef miðað er við vel-
gengni sveitarinnar á Tónlistanum þessa vik-
una. Plata þeirra, Relationship of command,
hefur verið uppseld hér á landi frá því fyrir jól
en er nú fáanleg á ný. Það er greinilegt að rokk-
þyrstir hafa beðið eftir gripnum með eftirvænt-
ingu því platan fer beint í níunda sæti listans.
Þetta er þriðja breiðskífa sveitarinnar frá El
Paso en sú fyrsta sem fær dreifingu um allan
heim.
Fyrir rokkþyrsta!
Stjarna
stjarnanna!
HÚN er óneitanlega skemmtileg,
hugmyndin sem laust niður í höfuð
herramannanna í hljómsveitinni Í
svörtum fötum seint á síðasta ári.
Þeir ákváðu nefnilega að taka upp og
semja heila plötu á tólf dögum, á
tímabilinu 8. til 18. desember, og
gefa hana út fullkláraða fyrir jólin.
Fór verknaðurinn að mestu fram
fyrir allra augum í verslun Skífunn-
ar við Laugaveg 26.
Og það stóð heima, áætlunin tókst
og frumburður sveitarinnar skreið
upp í rekka plötuverslana fáeinum
dögum fyrir jól.
Það er ómögulegt annað en að
velta ákveðnum grunnspurningum
fyrir sér varðandi þetta „fyrsta
verkefni“ sveitarinnar: Kaffærir
hugmyndafræðin listrænt gildi út-
komunnar? Eða ekki? Ég hallast að
því að sitt lítið af hverju sé í gangi
hér. Hið hraða og hráa vinnsluferli
er í sumum tilfellum að virka – en í
sumum alls ekki. Fyrir það fyrsta er
hugmyndafræðin ekki tandurhrein.
Af átta lögum er eitt tökulag eftir
James Brown og eitt lagið, „Meist-
arinn“, var samið í sumar. Í upplýs-
ingum meðfylgjandi disknum segir:
„Öll lögin, að einu undanskildu, eru
samin og tekin upp ... dagana 8. til 18
desember 2000.“ Þessi setning er því
ekki alveg rétt en ég kenni klúðurs-
legu orðalagi um frekar en að setið
sé að svikráðum við neytendur.
Auk þess er þetta rifrildi um keis-
arans skegg – sveitin hnoðaði saman
plötu á tólf dögum, það nægir mér
og er líka bara nokkuð vel af sér vik-
ið.
Í svörtum fötum er ballsveit sem
sver sig í ætt við nöfn eins og Skíta-
mórall, Land og synir, Sóldögg
o.s.frv. Heildarbragurinn er sálar-
tónlistarvænn fremur en að hann sé
rokkaður, eins og hann var t.a.m. hjá
hinum sáluga Skítamóral.
Lagasmíðarnar eru einfalt þriggja
gripa popp sem í allflestum tilfellum
ristir heldur grunnt. Lögin eru þó
fjölbreytt að gerð og er það kostur.
Sem dæmi gengur fyrsta lagið vel
upp, hressilega fluttur og kraftmikill
rokkari. Gríp-
andi smíð sem
býr yfir nógu
miklum sér-
kennum til að
verða eitthvað
meira en einnar
nætur dægur-
fluga – eða
þannig. Næsta
lag kemur
hins vegar
strax upp um sig
í ofurófrumlegum titlinum. „Ég og
þú“ er hræðilega einfalt lag sem ber
þess glögglega merki að vera samið
undir pressu í hljóðveri. Arfaslappt
ástarlag og textinn algert klastur –
mig grunar helst að menn séu að
spauga í þessu lagi. Textagerðin al-
mennt er líka heldur fátækleg og
andlaus. Aðrar ballöður eins og
„Hvar ertu nú?“ og „Koma“ eru
fremur ófrumlegar og tilfinninga-
snauðar.
Og á þennan háttinn er platan.
Annars vegar lög sem eru
yfir meðallagi, slarkfærir
slagarar og síðan lagasmíð-
ar sem eru vart fugl né fisk-
ur.
Í svörtum fötum eru t.d.
hvað bestir þegar þeir rokka;
þá eru þeir öruggir með sig –
kapplæddir alveg. Dæmi um
ágæt lög að því leytinu til eru
„Þú skilur ekki“, „Meistarinn“ og
opnunarlagið sem ég nefndi hérna
áðan.
Í svörtum fötum eru hins vegar
lakastir þegar þeir leggja fyrir sig
sálartónlist; þá eru þeir eins og belj-
ur á svelli – og í engum fötum. Skýrt
dæmi um þetta er afskaplega dauf-
leg útgáfa af sálarfunastykkinu „I
feel good“ eftir sjálfan guðföðurinn
James Brown. Slæmt. Svo ekki sé nú
meira sagt.
Hraðsuðan hefur ýmsar skemmti-
legar hliðarverkanir. Umslagið er til
að mynda afar flott og svalt. Einfalt,
svart/hvítt og prentað á þynnsta
pappír sem ég hef séð á „pappírs-
hulstri“ (e. digipack).
Hér vinnur hraðinn með piltunum.
Á hinn bóginn er og greinilegt að
hraðinn hefur stundum leitt af sér
hroðvirkni, sjá t.d. slæma „klipp-
ingu“ (e. edit) í laginu „Hvar ertu
nú“ (á 0.51 mín.) sem á alveg örugg-
lega ekki að vera þar þrátt fyrir yf-
irlýsingar um að mistökum hafi ver-
ið leyft að fljóta með.
Einnig hefði mátt eyða ögn meiri
tíma í að finna lagaheiti. „Ég veit“,
„Ég og þú“, „Þú skilur ekki“ og
„Hvar ertu nú?“. Svei mér þá alla
daga!
Söngurinn er veikasti punktur
plötunnar. Raddsvið söngvarans er
auðheyrilega fremur takmarkað og
greinilegt að oft ræður hann ekki við
það sem hann er að reyna að gera.
Allt gerir hann þó af stakri einlægni
og það ber að meta að verðleikum.
Einnig er hljómborðshljómurinn
býsna gamaldags og slappur.
Taka skal tillit til þess að þetta er
fyrsta plata sveitarinnar enda ber
hún þess glögglega merki. Hitt er
svo á að líta að hljóðfæraleikurinn er
iðulega með miklum ágætum, menn
greinilega búnir að spila sig saman í
ballbransanum. Og áhuginn og
gleðin leyna sér alls ekki hjá þeim
félögum þrátt fyrir alla þessa van-
kanta sem ég hef verið að tiltaka og
það skilar sér alltaf. Á heildina litið
fremur brösugur en þó á einhvern
undarlegan hátt sjarmerarandi
frumburður.
Tólf dagar
TÓNLIST
G e i s l a d i s k u r
Verkefni 1, geisladiskur
hljómsveitarinnar Í svörtum fötum.
Sveitina skipa Áki (bassi),
Doddi (trommur), Einar
(hljómborð), Hrafnkell (gítar)
og Jónsi (söngur). Lög og texta eiga
meðlimir hljómsveitarinnar fyrir
utan lagið „I Feel Good“ sem er
eftir J. Brown. Hljóðmaður var
Daði Georgsson. 35,26 mín.
Skífan dreifir.
VERKEFNI 1
Arnar Eggert Thoroddsen
Morgunblaðið/Golli
Fyrsta plata hljómsveitarinnar Í svörtum fötum er: „Á heildina litið fremur brösugur en þó á ein-
hvern undarlegan hátt sjarmerandi frumburður,“ að mati Arnars Eggerts.