Morgunblaðið - 26.04.2002, Síða 22

UMRÆÐAN
22 FÖSTUDAGUR 26. APRÍL 2002 MORGUNBLAÐIÐ
Betri lausnir
EITT af átakamál-
um borgarstjórnar-
kosninganna verður
hvort ráðast eigi í
fyrsta áfanga landfyll-
ingar við Ánanaust á
næsta kjörtímabili. Í
hugmyndum um fyll-
inguna hefur verið
komið til móts við
íbúa á svæðinu með
því að gera ráð fyrir
íþróttasvæði í stað
íbúða fyrir framan
þéttustu byggðina.
Jafnframt hefur land-
fyllingin verið minnk-
uð. Í fyrsta áfanga er
gert ráð fyrir landfyll-
ingu undir framhaldsskóla, hjúkr-
unarheimili fyrir aldraða og æf-
ingasvæði fyrir börn og unglinga.
Áætlaður kostnaður þessa áfanga
er um 300 milljónir króna. Kvenna-
skólann vantar sárlega lóð. Ekki
þarf að minna á biðlista eftir
hjúkrunarrýmum og
varla er lófastór blett-
ur í Vesturbæ undir
æfingasvæði fyrir KR
án landfyllingar.
Íbúðabyggð á land-
fyllingunni er jafn-
framt ein af lykilað-
gerðunum í því að
styrkja bakland mið-
borgarinnar til fram-
tíðar.
Skýrar línur
Í afstöðunni til
landfyllingar við Ána-
naust kemur áþreifan-
lega í ljós sá mismun-
andi metnaður sem
framboðin hafa í málefnum mið-
borgar. Landfyllingin er jafnframt
liður í lausn á aðstöðuleysi aldr-
aðra, Kvennaskólans og KR.
Reykjavíkurlistinn styður eflingu
miðborgar, byggingu framhalds-
skóla og hjúkrunarheimila fyrir
aldraða auk þess að leggja metnað
í að hugað sé að leik- og íþrótta-
svæðum fyrir börn í nýju skipu-
lagi. Reykjavíkurlistinn styður
landfyllingu við Ánanaust.
Landfylling við Ánanaust
Dagur B.
Eggertsson
Stjórnmál
Reykjavíkurlistinn
vill nýjan framhalds-
skóla, segir Dagur B.
Eggertsson, hjúkr-
unarheimili fyrir
aldraða og íþróttasvæði
fyrir börn við
Ánanaust.
Höfundur er læknir og í sjöunda sæti
Reykjavíkurlista.
ÞAÐ ER ekki ein-
ungis kappsmál Reyk-
víkinga að miðbær
höfuðborgarinnar sé
fallegur. Allir Íslend-
ingar eiga sinn hlut í
Laugaveginum,
Skólavörðustígnum og
Kvosinni. Íslendingar
eiga góðar minningar
af miðbæjarrölti,
verslun og kaffi-
drykkju og Íslending-
ar sem ferðast erlend-
is hafa það ofarlega á
stefnuskránni að
skoða miðbæ hverrar
borgar og svo á einnig
við um erlenda gesti
sem koma til Íslands. Miðbær
borgar þarf að vera fullur af lífi og
gestir hans öruggir um sig – jafnt
ungir sem gamlir, akandi sem
gangandi.
Í dag á þetta ekki við um
Reykjavík. Verslun er að hverfa,
kaupmenn í miðbænum eru
óánægðir og margir hafa hug á að
flytja verslun sína. Mikið af versl-
unarhúsnæði er tómt og offriðun
húsa veldur því að eigendur þeirra
mega ekki endurnýja og gera upp
hús sín í miðbænum. Bílar eru
ekki velkomnir í miðbænum. Þeir
sem velja að fara akandi í bæinn
mæta fjandsamlegri stefnu með
háum sektum og ónægum stæðum.
Í dag dettur fáum í hug að renna
við í verslun á Laugaveginum til
að skreppa í búð. Öryggistilfinning
þeirra sem heimsækja miðbæinn
hefur minnkað. Margar konur eru
ekki öruggar lengur í miðbænum
og sífellt færri velja að ganga þar
um með börn sín og
barnavagna. Nektar-
staðir og óhreinindi
eftir eiturlyfjasjúk-
linga og ölvaðir ein-
staklingar letja fjöl-
skyldufólk til að koma
í miðbæinn um helg-
ar.
Aðgerðarleysi í
málefnum miðborgar-
innar síðustu ár er
staðreynd og nú er
ljóst að miðbærinn
eins og við þekktum
hann er horfinn. Á
síðasta aðalfundi Þró-
unarfélags miðborgar-
innar sagði borgar-
stjóri eftirminnilega að „miðborgin
yrði aldrei aftur sá verslunar-
kjarni sem hún var, heldur gegndi
hún frekar hlutverki mannlífsmið-
stöðvar“. Þetta er greinilega hug-
arfar borgarstjóra því stuðningur
við verslunareigendur hefur verið
hverfandi. Til dæmis var ekkert
aðhafst þegar Smáralind opnaði á
síðasta ári – ekkert var gert til
þess að halda í verslunareigendur
eða hvetja höfuðborgarbúa til að
koma í miðbæinn. Vistvæn sýn
Reykjavíkurlistans um miðbæ
Reykjavíkur gengur heldur ekki
upp. Það er ekki hægt að ætlast til
þess að þeir sem komi í miðbæinn
séu annaðhvort gangandi eða hjól-
andi. Hversu oft ætli borgar-
fulltrúar Reykjavíkurlistans hjólað
á borgarráðsfundi? Síðastliðin átta
ár hefur ekki verið byggt eitt ein-
asta bílastæðahús í miðbænum. Á
tímum R-listans hafa nektarstaðir
skotið upp kollinum og hrakið ná-
læga verslun í burt. Við vitum öll
að verkin tala og ljóst er að umtöl-
uð áætlanagerð og skipulag mið-
borgarinnar er aðeins í orði en
ekki á borði.
Borgarstjórnarflokkur Sjálf-
stæðisflokksins ætlar að gefa mið-
borginni aftur sitt gamla líf og
opna hana aftur fyrir öllum Íslend-
ingum. Uppbyggingin felst í því að
auka bílastæðafjölda og afnema
stöðumælagjöld þegar bílum er
lagt í skemmri tíma. Við ætlum að
vinna með verslunareigendum að
uppbyggingu verslunar við Lauga-
veg og leggja okkur fram við að fá
nýjar búðir. Við viljum afnema of-
friðun húsa og taka til hendinni við
hreinsun og viðhald á húsum. Við
ætlum að gera miðborgina fjöl-
skylduvænni og tryggja öryggi
borgaranna með miðborgardeild í
samvinnu við lögreglu og félaga-
samtök.
Búum til góðar minningar um
miðbæinn með börnum okkar og
fjölskyldum.
Miðbær allra landsmanna
Þorbjörg Helga
Vigfúsdóttir
Höfundur er MA í sálfræði frá
University of Washington í Seattle
og skipar 19. sæti á D-listanum í
Reykjavík.
Miðbærinn
Miðbær borgar þarf að
vera fullur af lífi, segir
Þorbjörg Helga Vigfús-
dóttir, og gestir hans
öruggir um sig.
EITT meginmark-
mið hjá Fjölskyldu- og
félagsþjónustu
Reykjanesbæjar hefur
á undanförnum árum
verið forvarnir í sem
víðustum skilningi
þess orðs. Ég hef áður
sagt frá breyttum
áherslum okkar í
barnaverndarvinnu
þar sem við höfum
stuðning við foreldra
að leiðarljósi. Sú vinna
er að skila sér og fjöldi
foreldra leitar að fyrra
bragði eftir þjónustu
okkar og við sjáum
foreldravitundina
vakna meðal foreldra í Reykja-
nesbæ.
Í nóvember sl. efndum við til for-
eldraráðstefnu, þar sem markmiðið
var að gera foreldrum jafn hátt und-
ir höfði og öðrum þjóðfélagshópum
og um leið leggja áherslu á foreldra-
hlutverkið. Við fengum frábærar
móttökur þegar við leituðum til fyr-
irlesara og foreldrar létu ekki sitt
eftir liggja og troðfylltu ráðstefnu-
salinn. Þessu viljum við fylgja eftir
og treystum því að foreldrar séu til-
búnir í slaginn. Já ég segi slaginn,
því í störfum okkar verðum við
áþreifanlega vör við þá ómenningu
sem virðist ætla að gleypa unga
fólkið okkar með húð og hári.
Ómenningu kalla ég það líferni
sem ungt fólk í dag virðist tileinka
sér.
Það er eins og krabbamein sem
breiðist út án þess að neitt sé gert
til að sporna við fæti. Þetta tel ég
vera hluta af því að við foreldrarnir
höfum sofið á verðinum og erum nú
að vakna upp af okkar þyrnirós-
arsvefni, en það bíður okkar ekki
fallegur prins eins og í ævintýrinu.
Eflaust spyrja einhverjir hvert ég
sé að fara og hvaða svartsýnisböl
þetta sé. En það þarf ekki nema
hlusta á fréttir, horfa á sjónvarp,
lesa blöðin og fara í kvikmyndahús
til að sjá að þessi ómenning er að
sliga ungmennin okkar. Svo virðist
sem fíkniefni fljóti um landið okkar
af meiri krafti og orku en allir foss-
ar og vötn landsins til samans. Kyn-
lífshegðun ungs fólks mun vera orð-
in svo brengluð að til
undantekninga telst eðlilegt samlíf.
Ég efast ekki um að flestöll þau
afbrot, ofbeldi og einelti, sem við-
gengst, kynlífsbrenglun, dómgeind-
arskort, siðferðisbrenglun og nei-
kvæða sjálfsmynd ungs fólks megi
rekja til vímuefnanotkunar af ein-
hverju tagi, þar er áfengi engin
undantekning.
Í síðustu viku fór ég á fyrirlestur
í skólanum sem dóttir mín sækir.
Fyrirlesturinn var haldinn í sam-
vinnu skólanna í
Reykjanesbæ og for-
eldrafélaganna. Fyrir-
lesturinn var um ein-
elti og fluttur af
Stefáni Karli Stefáns-
syni leikara. Í máli
hans kom fram margt
sem fékk foreldra til
að standa á öndinni.
En það sem mér
fannst standa upp úr
var hvernig hann
beindi því til okkar for-
eldranna að ábyrgðin
er hjá okkur. Ekki ger-
andanum eða þoland-
anum, ekki skólanum
eða íþróttahreyfing-
unni, heldur okkur! Foreldrunum!
Auðvitað bera allir sína ábyrgð, en
það er undir okkur foreldrum komið
að ala upp þá einstaklinga sem okk-
ur hefur verið treyst fyrir og búa þá
sem best út í lífið, með sterka sjálfs-
mynd og ríka réttlætiskennd þannig
að þau geti betur staðist þau nei-
kvæðu áreiti sem alltaf koma til
með að verða á vegi þeirra. Það er
eins með allt mein, ef það fær að
grassera breiðist það út. Í öllum vís-
indum er leitað að „forvörnum“ til
að stöðva hvers konar skaða og
koma í veg fyrir að hann breiðist út.
Því skyldum við ekki einnig gera
það í uppeldisvísindum? Foreldrar
hlúum að foreldravitundinni, gerum
okkar besta til að ala upp heilbrigða
og heilsteypta einstaklinga sem
geta greint rétt frá röngu.
Ég vil hvetja skólayfirvöld og for-
eldrafélög alls staðar á landinu til að
fá Stefán Karl í heimsókn. Það sem
hann talar um er sannleikurinn án
umbúða og fagurgala og þótt hann
sé að ræða um einelti nær hug-
myndafræðin sem hann byggir fyr-
irlesturinn sinn á miklu víðar og
hjálpar okkur að sjá að það er mjög
einfalt að vera ábyrgt foreldri.
Ég vil nota þetta tækifæri og
þakka Stefáni Karli fyrir frábært
framtak sem mér skilst að hann geri
eingöngu af hugsjón. Einnig vil ég
hvetja foreldra í Reykjanesbæ og á
landinu öllu til ábyrgðar!
Foreldrar eru
besta forvörnin
Hjördís
Árnadóttir
Höfundur er félagsmálastjóri
Reykjanesbæjar.
Ábyrgð
Ég vil hvetja foreldra í
Reykjanesbæ,
segir Hjördís Árna-
dóttir, og á landinu
öllu til ábyrgðar!